ตอนที่แล้วบทที่ 1147: ความกลัวทั้งปวงล้วนเกิดจากอาวุธไม่แรงพอ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 1149: อดีตมนุษย์เงินเดือนจอมลวงโลกกับช่างฝีมือด้วง

บทที่ 1148: ต้นกำเนิดของเกียราดอส ความตื่นตะลึงเล็ก ๆ ของเผ่ายักษ์


【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 1148: ต้นกำเนิดของเกียราดอส ความตื่นตะลึงเล็ก ๆ ของเผ่ายักษ์

"เนเรอุส ฉันลืมเธอไปเลย"

แมนเดรลล์ตบหน้าผากตัวเอง เขาพบต้นตอของปัญหาแล้ว นอกจากแจ็คแล้วยังมีเนเรอุส จอมพลังอีกคน

ในทะเล เธอมีตรรกะเดียวกับแจ็ค ตราบใดที่ยืนยันว่าเป็นศัตรู จัดการก่อนไว้ย่อมไม่ผิด

ไม่ใช่แค่เธอที่ใจร้อน แต่เผ่าพันธุ์เกียราดอสทั้งหมดล้วนเป็นพวกหัวร้อน

ตราบใดที่ไม่ยั่วยุ พวกมันก็อยู่ร่วมกับเราได้อย่างสงบสุข แต่เมื่อใดที่ทำให้เกียราดอสโกรธ อยากหนีก็ไม่ง่ายแล้ว

ดินแดนของแมนเดรลล์อยู่ไม่ไกลจากทางเข้าโลกใหม่ อยู่ในตำแหน่งเดียวกับเกาะมนุษย์เงือกใหม่ หากเกิดเหตุการณ์พิเศษก็สามารถสนับสนุนได้ตลอดเวลา

ด้วยตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่ยอดเยี่ยม ทำให้สมาชิกกลุ่มร้อยอสูรจำนวนมากมักจะแวะเวียนมาที่นี่ เนเรอุสเองก็เคยอยู่ที่นี่พักหนึ่ง ตอนที่เธอกินไดโทเข้าไปใหม่ ๆ เธอก็ได้เรียนรู้ขนบธรรมเนียมของมนุษย์อยู่ที่นี่ระยะหนึ่ง

แต่หลังจากเมโลเกิด เนเรอุสก็ปรากฏตัวที่นี่น้อยลง เธอได้รับแต่งตั้งจากอาร์เซอุสให้เป็นราชินีแห่งเผ่าเกียราดอส เธอปรากฏตัวในแกรนด์ไลน์ ทะเลทั้งสี่ และน่านน้ำอื่น ๆ อีกมากมาย แม้กระทั่งมีตำนานเกี่ยวกับยักษ์ทะเลที่เธอทิ้งไว้

ในหนึ่งปี เธอจะปรากฏตัวที่นี่เพียงครั้งหรือสองครั้ง ดังนั้นแมนเดรลล์จึงไม่ได้นึกถึงเธอ

"เมโล ครั้งล่าสุดที่ลูกเจอป้าเนเรอุส ป้าพาลูกไปทำอะไร?"

"อืม เราเจอกลุ่มโจรสลัด พวกเขาต้องการจับตัวนางเงือก แล้วป้าเนเรอุสก็ระเบิดพวกเขาทิ้งทั้งหมดเลยค่ะ"

เมื่อเนเรอุสปรากฏตัว ป้อมปืนบนเกาะก็หยุดยิง ปืนใหญ่ชายฝั่งเหล่านี้ทำอะไรเนเรอุสไม่ได้ เกล็ดและพลังจากผลปีศาจสายโซออนในตำนานทำให้เธอมีพลังป้องกันสูงมาก รับกระสุนพวกนี้โดยตรงก็ไม่มีปัญหาอะไร

แต่การยิงใส่พวกเดียวกันเองก็ส่งผลเสียอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้น ในทะเล เนเรอุสน่ากลัวกว่าปืนใหญ่เสียอีก แม้จะไม่ได้พาเผ่าพันธุ์ของเธอมาด้วย เพียงแค่เธอตัวเดียวก็สามารถพลิกผืนทะเลได้

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตบนบก ท้ายที่สุดแล้ว นอกจากคนส่วนน้อยแล้ว คนส่วนใหญ่ก็ยากที่จะรับมือกับเนเรอุสในทะเล

เมื่อเธออยู่ที่นี่ ศัตรูที่เหลือก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ในความเป็นจริง มันก็เป็นเช่นนั้นเอง การปรากฏตัวของเนเรอุส ทำลายขวัญกำลังใจของกลุ่มโจรสลัดหน้าใหม่กลุ่มนี้

"กัปตัน! มีสัตว์ประหลาด! เหมือนกับสัตว์ประหลาดที่เราเจอที่รีเวิร์สเมาน์เทน!"

"ไม่ ใหญ่กว่านั้นอีก!"

"หุบปาก! ฉันเห็นแล้ว!"

บนเรือลำเล็ก โจรสลัดตาเดียวถือดาบสองมือ มองเนเรอุสด้วยความหวาดกลัว

เขาตาบอดข้างหนึ่งก็เพราะที่รีเวิร์สเมาน์เทน เนื่องจากยิงปืนใหญ่ใส่ฝูงคอยคิงที่ขวางทาง จึงถูกเกียราดอสที่อยู่ใกล้ ๆ โจมตีและพลิกเรือ

แม้ว่าเขาจะโชคดีที่ไม่ตาย แต่ก็ถูกเศษไม้กระแทกตาบอดไปข้างหนึ่ง

เกียราดอสจะพลิกเรือ แต่ไม่กินคน มีโจรสลัดจำนวนไม่น้อยที่หนีรอดจากเงื้อมมือของพวกมัน

ในแกรนด์ไลน์ กัปตันคนนี้รวบรวมลูกน้องอีกครั้ง และมาถึงโลกใหม่

เมื่อพวกเขาต้องการปล้นสะดมเพื่อเสบียง ก็ถูกปืนใหญ่ชายฝั่งบนเกาะสั่งสอน จนถึงตอนนี้ พวกเขากลับต้องมาเจอกับเกียราดอสอีกตัว

"ฉันไม่ใช่ฉันคนเดิมอีกต่อไปแล้ว วันนี้จะให้พวกแกได้รู้จักความน่ากลัวของฉัน!"

กัปตันคนนี้เหยียบราวเรือ กระโดดขึ้นไปบนฟ้าด้วยดาบคู่ในมือ ดูเหมือนว่าเขาต้องการล้างแค้นในอดีต แต่ก่อนที่เขาจะโจมตี เนเรอุสก็ได้สร้างคลื่นยักษ์ขึ้นมาแล้ว

น้ำทะเลที่ขุ่นมัวบดบังการมองเห็นของเขา เขากำลังจะใช้ดาบฟันคลื่นยักษ์ที่อยู่ตรงหน้า แต่ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ปกคลุมด้วยเกล็ดสีแดงได้พุ่งทะลุคลื่นมาก่อนแล้ว ตบเขาลงไปในน้ำ

ในอีกด้านหนึ่ง เมโลใช้มือแสดงท่าทางต่าง ๆ พยายามทำให้แมนเดรลล์เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ ในความเป็นจริง แม้เมโลจะไม่พูด แมนเดรลล์ก็สามารถจินตนาการถึงภาพการต่อสู้ได้

เขาเป็นผู้ใช้พลังของเกียราดอส จึงคุ้นเคยกับความสามารถของเกียราดอสเป็นอย่างดี ช่วงนั้นเขายังเคยฝึกซ้อมกับเนเรอุสด้วยซ้ำ จึงคุ้นเคยกับวิธีการต่อสู้ของเธอเป็นอย่างดี

ค่าสถานะของเกียราดอสเน้นไปที่การโจมตีทางกายภาพ มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดที่แข็งแกร่งมาก แต่โดยปกติแล้ว เนเรอุสจะใช้วิธีโจมตีระยะไกลเพื่อกำจัดศัตรูก่อน จากนั้นจึงค่อยต่อสู้ระยะประชิด

"งั้นก็คือป้าเนเรอุสสอนลูกเหรอ?"

"ไม่ใช่ค่ะ แต่หนูก็อยากจะจัดการพวกค้าทาสทั้งหมด แม่เกลียดพวกค้าทาสมากที่สุด หนูพ่นไฟไม่ได้ สร้างคลื่นยักษ์ก็ไม่ได้ ยิงลำแสงก็ไม่ได้ ขว้างใบไม้ยังไม่ได้เลย ก็เลยต้องใช้วิธีอื่นน่ะค่ะ"

พ่นไฟ สร้างคลื่นยักษ์ ยิงลำแสง สิ่งเหล่านี้เนเรอุสทำได้ทั้งหมด แต่การขว้างใบไม้ทำให้แมนเดรลล์รู้สึกแปลก ๆ เขาจำไม่ได้ว่าเมโลมีเพื่อนสนิทที่ใช้พลังสายพืช

"ใครเป็นคนขว้างใบไม้เหรอ?"

"เหมียวค่ะ เธอมีลูกบอลเมล็ดพืชอยู่ในมือด้วยนะ สามารถขว้างไปมาได้เหมือนลูกโยโย่เลย พวกเขาทั้งสองคนเก่งมาก ๆ เลย"

"พวกเขาอายุมากกว่าหนูนะ แล้วนั่นก็เป็นพลังที่ท่านอาร์เซอุสมอบให้ ไม่ต้องห่วง พ่อก็เตรียมไว้ให้หนูแล้ว"

แมนเดรลล์ลูบหัวเมโล แล้วแอบบอกใบ้ให้เธอรู้เล็กน้อย

นึกย้อนกลับไป ตอนนั้นเขาแค่อยากเกษียณ เพื่อให้ได้เงื่อนไขการเกษียณที่ดีขึ้น เขาจึงเริ่มขวนขวาย

ตอนแรกก็เก็บเงินได้เยอะแล้ว เขาก็ตกหลุมรัก เลยเริ่มสร้างฐานะ มุ่งหมายตำแหน่งที่สูงขึ้น ในที่สุดก็ได้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ประจำการอยู่ข้างนอก บรรลุเป้าหมายแล้ว

แต่เขากลับห่างไกลจากการเกษียณมากขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องของตัวเองจบไปแล้ว แมนเดรลล์ในตอนนี้กำลังสร้างฐานะให้ลูกสาว ผลงานที่สะสมไว้ก็ตั้งใจว่าจะเอาไปแลกพลังให้ลูกสาว เพื่อให้เธอมีความสามารถในการป้องกันตัวเองมากขึ้น

ในฐานะเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนที่แต่งงานมีครอบครัว เขาก็มีเรื่องต้องกังวลมากกว่าคนอื่นหน่อย

ที่ลูกสาวเริ่มชื่นชอบอาวุธหนัก เขาก็พอจะเข้าใจบ้างแล้ว ขอแค่ไม่ไปคบเพื่อนไม่ดีก็พอ

"พ่อคะ เมื่อไหร่เราจะกลับวาโนะคุนิ หนูอยากไปเล่นกับเหมียวแล้ว"

ที่นี่ก็มีเพื่อนเล่นของเธอ แต่เพื่อน ๆ เหล่านั้นไม่เป็นตัวของตัวเอง

พ่อของเธอเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงสุดของเกาะ แม้ว่าเด็ก ๆ จะไม่สนใจ แต่พ่อแม่ของพวกเขาก็ต้องสนใจ คำพูดคำจาบางครั้งก็มีผลกระทบต่อหลาย ๆ อย่าง มีแต่เหมียวกับวูล์ฟที่เป็นลูกของเจ้าหน้าที่ระดับสูงเหมือนกัน ถึงจะไม่สนใจเรื่องแบบนี้

สำหรับเมโล เหมียวกับวูล์ฟที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันน้อยกว่า กลับสนิทสนมกว่า

"อีกเดี๋ยวก็กลับแล้ว รอพ่อจัดการงานช่วงนี้เสร็จก่อนนะ แต่วันนี้คนเยอะจริง ๆ "

นอกจากเนเรอุสแล้ว แมนเดรลล์ยังเห็นเรือไวกิ้งลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาใกล้ ขนาดของเรือบ่งบอกถึงตัวตนของคนบนเรือ นั่นคือ เผ่ายักษ์

บนเรือก็คือฮัจรูดินและคนอื่น ๆ หลังจากที่ถูกยามาโตะตัดหน้าไปก่อนหน้านี้ พวกเขาก็กลายเป็นทหารรับจ้างของกลุ่มร้อยอสูร ทำภารกิจทหารรับจ้างในโลกใหม่ ตอนนี้มาที่นี่ก็แค่เพื่อมาเติมเสบียง

ก่อนหน้านี้เห็นมีคนพยายามโจมตีเกาะ พวกเขาก็ยังอยากจะช่วย แต่เนเรอุสลงมือก่อน

"ฮัจรูดิน ฮัจรูดิน! เป็นอะไรไป?"

"เกิร์ธ ฉันเหมือนตาฝาดไป ฉันเห็นผู้ใช้พลังของเผ่ายักษ์ที่ว่ายน้ำได้"

ฮัจรูดินถอดหมวกเหล็กออก แล้วขยี้ตาไม่หยุด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด