ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 015 เผ่าพันธุ์เอลฟ์ที่กำลังตกสู่ความเสื่อมทรามและแตกแยก
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 015 เผ่าพันธุ์เอลฟ์ที่กำลังตกสู่ความเสื่อมทรามและแตกแยก
“เพียะ!”
หงอี้กระโดดขึ้นอีกครั้ง ตบเบา ๆ ที่หัวของอีเซรา
“เจ้า... เจ้าตบข้าอีกแล้ว?”
“ข้าเป็นภรรยาของเจ้าเชียวนะ!”
อีเซราเบิกตากว้าง มองหงอี้ด้วยความไม่พอใจ
“เธอมันต้องโดนสั่งสอน...”
“บอกว่าเธอโง่เง่า เธอก็สามารถทำให้ฉันเดือดร้อนได้”
“บอกว่าเธอฉลาด เธอก็ดูเหมือนจะหัวแข็ง...”
หงอี้พูดอย่างจนใจ
“อย่าเอาแต่พูดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ พวกมังกรยิ่งใหญ่เท่าฉันหรือ?”
“ฉันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ยังทำนาทำไร่ เธอช่วยฉันไถนาแค่นี้มันยากมากหรือ?”
หงอี้อดไม่ได้ที่จะต่อว่า
“เอ๊ะ ฟังเจ้าพูดแล้วดูเหมือนมีเหตุผล ข้าถึงกับไม่รู้สึกต่อต้านเลย...”
อีเซราครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าเห็นด้วย
“สามี เกิดอะไรขึ้น”
แคทเธอรีนเดินเข้ามาด้วยความสงสัย
ในขณะเดียวกัน เธอก็ตกตะลึงอย่างมาก
เธอรู้สึกว่าหงอี้เพิ่งจะจากไปไม่นาน ก็กลับมาแล้ว
แถมยังพามังกรกลับมาด้วย
มังกรตัวนี้ ยังได้เซ็นสัญญากับหงอี้ เหมือนกับที่เธอทำ
“ฉันโดนหลอก...”
หงอี้ถอนหายใจอธิบาย
“ทำไมเอลฟ์ตัวนี้ถึงเรียกเจ้าว่าสามี”
อีเซราถามด้วยความเป็นศัตรูเล็กน้อย
“นี่ไง เห็นไหม”
“ต้นไม้แห่งชีวิต เป็นแคทเธอรีนที่มอบให้”
หงอี้กล่าว
“เป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่คิดเลยว่าเอลฟ์ตัวนี้จะใจกว้างขนาดนี้”
“ถ้าข้าเดาไม่ผิด ต้นไม้แห่งชีวิตต้นนี้ น่าจะเป็นต้นไม้แห่งชีวิตต้นสุดท้ายของเผ่าพันธุ์เอลฟ์แล้วใช่ไหม”
“เจ้าปลูกมันที่นี่แล้ว พวกพ้องของเจ้าจะทำอย่างไร”
อีเซราถามด้วยรอยยิ้ม
“สามีสัญญากับข้าว่าเขาจะพาพี่น้องของเผ่าพันธุ์ข้ามาที่นี่”
“ตั้งแต่นี้ไป เผ่าพันธุ์เอลฟ์ของเราจะตั้งรกรากที่นี่”
“ที่นี่จะไม่มีสงคราม ไม่มีการต่อสู้ ไม่มีการอดอยาก และไม่มีการกดขี่”
“ที่นี่คือดินแดนที่เผ่าพันธุ์เอลฟ์ของเราใฝ่ฝัน...”
แคทเธอรีนพูดอย่างช้า ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
“หึ ๆ...”
“ที่นี่ นอกจากฟาร์มแห่งนี้แล้ว ก็ไม่มีที่อื่นอีกแล้ว”
“มีต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ที่นี่ เผ่าพันธุ์เอลฟ์ของเจ้าจะขยายพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว รวมกับอายุขัยที่ยืนยาวของพวกเจ้า เจ้าแน่ใจหรือว่าพื้นที่แห่งนี้จะรองรับเผ่าพันธุ์เอลฟ์ของเจ้าได้”
“เจ้าหญิงแคทเธอรีนผู้สูงศักดิ์”
อีเซราถามอย่างแผ่วเบา
“เจ้าหญิง?”
หงอี้ตกตะลึงอย่างมาก
แคทเธอรีนเป็นเจ้าหญิงของเผ่าพันธุ์เอลฟ์?
“สามี ฉันเป็นเจ้าหญิงของเผ่าพันธุ์เอลฟ์จริง ๆ แต่เป็นเจ้าหญิงที่ตกอับมาก”
“บ้านเกิดของเรากำลังถูกความมืดรุกราน”
“ฉันได้รับคำสั่งให้นำเมล็ดพันธุ์ต้นไม้แห่งชีวิตออกมาตามหาดินแดนที่ปลอดภัยและสงบสุข”
“แต่กลับถูกมนุษย์จับตัว...”
“โชคดีที่ได้พบกับสามี...”
แคทเธอรีนอธิบายด้วยความซาบซึ้ง
“ความมืดรุกราน!?”
หงอี้ขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่าเผ่าพันธุ์เอลฟ์จะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
แต่แบบนี้ เขาก็มีโอกาสมากขึ้นที่จะพาเผ่าพันธุ์เอลฟ์ทั้งหมดมาที่นี่
มีเผ่าพันธุ์เอลฟ์แล้ว เรื่องการทำนาทำไร่ก็แทบจะไม่ต้องกังวลเลย
“เวทมนตร์ที่สามารถทำให้เผ่าพันธุ์เอลฟ์ของเรามีความคิดเสื่อมทราม...”
แคทเธอรีนอธิบายด้วยความหวาดกลัว
เอลฟ์เสื่อมทราม?
เป็นแบบนี้เองสินะ?
สีหน้าของหงอี้ดูแปลก ๆ ทันที
“งั้น เราเตรียมตัวกลับไปพาพวกพ้องของเธอมาที่นี่กันเถอะ”
หงอี้ถามอย่างลองเชิง
“รออีกหน่อย!”
แคทเธอรีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ พูดอย่างช้า ๆ
“ทำไม เธอไม่รีบหรือ”
หงอี้รู้สึกสงสัย
“ฉันรีบ”
“แต่ถ้าพวกผู้อาวุโสหัวแข็งของเผ่าพันธุ์เอลฟ์รู้ว่าฉันมอบเมล็ดพันธุ์ต้นไม้แห่งชีวิตให้กับมนุษย์ พวกเขาคงจะหาเรื่องเล่นงานองค์ราชินี”
“ตอนนี้ พวกเขาคือคนที่ถูกคุกคามมากที่สุด ฉันจึงอยากรออีกสักสองสามวัน...”
แคทเธอรีนพูดอย่างใจเย็น “แค่เสื่อมทราม พวกเขาจะไม่มีอันตรายถึงชีวิต”
“ก็ได้... ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ...”
หงอี้กล่าว ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์เอลฟ์ก็เริ่มมีการแย่งชิงอำนาจกันแล้ว
“นี่คือผลของความเสื่อมทราม...”
“ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เป็นแบบนี้!”
แคทเธอรีนดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของหงอี้ จึงอธิบาย
“แล้วทำไมไม่พาพวกเขามาที่นี่ แล้วชำระล้างพวกเขาเลยล่ะ”
หงอี้เสนอ “เมื่อพวกเขากลายเป็นเอลฟ์เสื่อมทรามแล้ว เผ่าพันธุ์ของเธออาจจะแตกแยก...”
“เพราะต้นไม้แม่แห่งชีวิตถูกความมืดกัดกิน”
“ดังนั้น ฉันคิดว่าถ้าเผ่าพันธุ์เอลฟ์แยกออกเป็นเอลฟ์เสื่อมทรามหนึ่งสาย เพื่อปกป้องต้นไม้แม่แห่งชีวิต ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย”
“เพราะต้นไม้แม่แห่งชีวิต คือผู้ให้กำเนิดพวกเรา...”
แคทเธอรีนพูดอย่างแผ่วเบา
“ดูเหมือนว่าการแยกเผ่าพันธุ์เอลฟ์ออกเป็นเอลฟ์เสื่อมทรามหนึ่งสาย จะเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์ของพวกเธอ”
“แต่ เมื่อฉันพาเผ่าพันธุ์เอลฟ์มาที่นี่แล้ว โลกนั้นก็คงจะไม่มีเผ่าพันธุ์เอลฟ์อีกต่อไป...”
หงอี้คิดในใจ
“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ”
“และฉันก็เห็นด้วยกับความคิดของเธอ”
หงอี้ยิ้มแล้วพูดกับอีเซรา “อีเซรา ไปทำงานกันเถอะ ให้ข้าเห็นเวทมนตร์ดินของเธอหน่อย!”