ตอนที่แล้วฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 010 การประมูลเดี่ยว!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 012 เยือนต่างโลกอีกครั้ง!

ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 011 ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้?!


ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 011 ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้?!

“เข้าร่วมการประมูล?”

“ช่วยเธอ?”

“ทำไมเธอไม่ประมูลเองล่ะ?”

หญิงสาวปลายสายมึนงงไปชั่วขณะ แต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

“……”

“เธอคือ... เจ้าของฟาร์มปริศนาคนนั้น...”

หลังจากเงียบไปนาน เสียงสั่นเครือของหญิงสาวก็ดังขึ้น

“เก็บเป็นความลับนะ อย่าบอกใครเชียว!”

หงอี้ยิ้มเบา ๆ

“ฉันเข้าใจ!”

“แต่ว่า... เธอทำได้ยังไง?”

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำให้ตัวเองสงบลง

“ต้องโกงแน่ ๆ ไม่งั้นจะทำได้ยังไง”

หงอี้ยิ้ม สำหรับเธอ เขาเชื่อใจอย่างไม่มีเงื่อนไข

“เอาล่ะ ไว้คุยกันใหม่นะ!”

“ฉันจะเข้าร่วมการประมูลก่อน!”

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำให้ตัวเองสงบลง

ถึงจะตกใจมาก แต่เธอก็ยังคงมีสติ

“ตกลง ไว้เจอกันนะ!”

หงอี้ยิ้ม จากนั้นก็วางสายไป

“นี่... มันคืออะไรอีก?”

“พวกคุณ... สามารถคุยกันโดยไม่เห็นหน้าได้ด้วยเหรอ?”

แคทเธอรีนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก

อารยธรรมนี้ ดูเหมือนจะทรงพลังและน่ากลัวเกินไปแล้ว

“แค่เทคโนโลยีเอง”

“ต่อไป เธอจะได้สัมผัสและเรียนรู้มากขึ้นเอง”

หงอี้ยิ้มแล้วพูด

อายุขัยของเอลฟ์นั้นยืนยาว รู้หรือไม่ ก็แค่หลายพันปีเท่านั้นเอง

แต่อารยธรรมของเอลฟ์นั้น พัฒนาช้ากว่ามนุษย์มาก

ถ้ามนุษย์มีอายุขัยหลายพันปี ด้วยสติปัญญาของนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำในอดีต คงพามนุษย์บินไปยังอวกาศได้แล้ว

“โลกที่น่าอัศจรรย์...”

แคทเธอรีนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“สำหรับพวกเรา เวทมนตร์ของพวกคุณก็น่าอัศจรรย์เหมือนกัน!”

หงอี้ยิ้มแล้วพูด

ในเวลานี้ บนหน้าจอการประมูลก็มีหมายเลขเพิ่มขึ้นมา หมายเลขที่น่าอัศจรรย์ เป็นเลขเก้าทั้งหมดเก้าตัว

เมื่อหมายเลขนี้ปรากฏขึ้น ผู้ชมทั้งหมดก็ปั่นป่วน

“เวรเอ๊ย นี่ใครกัน?”

“จะเข้าร่วมการประมูลทำไม?”

“ไอ้สารเลว น่ารังเกียจ!”

“แบบนี้ก็เท่ากับช่วยให้การประมูลดำเนินต่อไปสิ!”

“แบบนี้ก็เท่ากับให้โอกาสเจ้าของฟาร์มปริศนาคนนั้นสิ!”

“โง่เง่า!”

……

ในฟอรั่ม หลายคนเริ่มด่าทอ

“ฮ่า ๆ... โง่เง่าคือพวกนายต่างหาก!”

“พวกนายไม่เข้าร่วมการประมูล เจ้าของฟาร์มปริศนาคนนั้นก็แค่โทรหาเพื่อนให้เข้าร่วมการประมูลก็เท่านั้น”

……

ก็มีคนที่ยังมีสติอยู่บ้าง ออกมาโต้แย้ง

ไม่ว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไร เมื่อหงอี้เห็นว่ามีคนเข้าร่วมการประมูลแล้ว เขาก็เริ่มโล่งใจ

ตอนนี้ เขาแค่ต้องรอการประมูลเริ่มต้นอย่างใจเย็น

“ติ๊ง! เงื่อนไขการประมูลบรรลุแล้ว!”

“เนื่องจากมีผู้เข้าร่วมการประมูลน้อย ที่ดินทำกินแสนหมู่ จะถูกนำมาประมูลพร้อมกันในครั้งเดียว!”

“ราคาเริ่มต้นที่เก้าหมื่น เพิ่มราคาได้ครั้งละไม่น้อยกว่าหนึ่งหมื่นเหรียญทอง!”

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในทุกฟาร์ม

ในทันที ทุกฟาร์มก็ปั่นป่วนอีกครั้ง

“เวรเอ๊ย! ที่ดินทำกินแสนหมู่ ประมูลพร้อมกันในครั้งเดียว!!”

“ราคาเริ่มต้นแค่เก้าหมื่น!!”

“บ้าไปแล้ว! บ้าไปแล้วจริง ๆ!”

“นี่มันที่ดินทำกินแสนหมู่เชียวนะ ราคาเริ่มต้นแค่เก้าหมื่น!! นี่มันต่างอะไรกับการแจกฟรี”

“เข้าร่วมการประมูล!”

“ต้องเข้าร่วมการประมูล!”

“เวรเอ๊ย! ถึงจะไม่ได้มาครอบครอง เจ้าของฟาร์มปริศนาคนนั้นก็อย่าหวังว่าจะได้มาง่าย ๆ ฉันจะรีดเหรียญทองหนึ่งล้านของเขาให้หมด!!”

……

ความอิจฉามักทำให้คนขาดสติ

ในทันที หลายคนก็ทำเรื่องบ้า ๆ หลายฟาร์มกดปุ่มเข้าร่วมการประมูลอย่างบ้าคลั่ง

แต่บนโลกนี้ มีเรื่องดี ๆ แบบนั้นด้วยเหรอ อยากประมูลก็ประมูล ไม่อยากประมูลก็ไม่ประมูล?

แล้วคนบ้าทั้งหมดก็พบว่า การเข้าร่วมการประมูลถูกปิดไปแล้ว

ก็แน่สิ การประมูลเริ่มต้นแล้ว ใครจะอนุญาตให้เข้าร่วมกลางคัน

คนบ้าหลายคนก็เริ่มด่าทอทันที

โชคดีที่พวกเขาไม่สามารถเข้าร่วมได้ ไม่งั้นคงถูกหงอี้เล่นงานแน่

ถ้ากล้ามาปั่นราคา หงอี้จะยอมแพ้ทันที

ถึงตอนนั้น มาดูกันว่าคนพวกนี้จะจ่ายเหรียญทองยังไง

ถ้าจ่ายไม่ได้ คงโดนขับออกจากฟาร์มโดยตรง

“ติ๊ง! ผู้ชนะการประมูล ต้องทำการเพาะปลูกในที่ดินทั้งหมดให้เสร็จสิ้นภายในหนึ่งเดือน ห้ามปล่อยทิ้งร้าง ไม่งั้นจะถูกลงโทษ”

“ถ้าทำสำเร็จ จะได้รับรางวัล!”

ก่อนเริ่มการประมูล หน้าจอก็แสดงคำเตือน

“ฮ่า ๆ... ที่ดินแสนหมู่ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะเพาะปลูกยังไง!”

“ที่ดินทั้งหมดหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหมู่ ภายในหนึ่งเดือน? ฮ่า ๆ...”

“ตามเวลาที่เขาพรวนดิน ครึ่งวันพรวนดินได้ร้อยหมู่ หนึ่งวันสองร้อยหมู่ หนึ่งเดือนก็แค่หกพันหมู่ ให้ความเร็วเขาเพิ่มขึ้นสิบเท่า ก็แค่หกหมื่นหมู่”

“แล้วยังมีการหว่านเมล็ดและงานอื่น ๆ อีก...”

……

คนที่เพิ่งด่าทอด้วยความอิจฉา ตอนนี้ก็เริ่มสมน้ำหน้า

“ติ๊งหน่อง...”

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หงอี้รับสายทันที

“หงอี้ ยังประมูลอยู่ไหม?”

เสียงร้อนรนของหญิงสาวดังมาจากปลายสาย

เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจ

เพาะปลูกที่ดินแสนหมู่ให้เสร็จภายในหนึ่งเดือน?

เธอนึกไม่ออกว่าใครจะทำได้

“ประมูล!”

“ฉันต้องได้มา!”

หงอี้ไม่ลังเล

แค่ที่ดินแสนหมู่เองเหรอ?

ถ้าทอเรนร้อยคนทำไม่เสร็จ ถ้ามีพันคนก็ต้องเสร็จสิ

แล้วถ้าหมื่นคนล่ะ!?

“ตกลง!”

โทรศัพท์ถูกวางสายไป ทันที ทันใด

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด