บทที่ 5 ฝึกวิทยายุทธ

"อย่านอนอีก มาจัดการศพก่อน เดี๋ยวพวกกรมบังคับการกลับมา ตอนนั้นพวกเราสองคนจะถูกจับว่าเป็นพรรคพวกไอ้นี่"

คนที่อยู่ในยุควุ่นวายแข็งแกร่งกว่าคนในยุคสงบมาก ตายแค่คนสองคนก็ชินแล้ว ไม่ได้อาเจียนโอ้กอ้ากเหมือนในละคร แม้แต่อู้ชงที่ข้ามมิติมา อย่างมากก็แค่คลื่นไส้ แต่เมื่อเผชิญวิกฤตความอยู่รอด เรื่องพวกนี้ล้วนละเลยได้

ต้าหนิวที่ได้สติเตะศพคนชุดดำสองที

"กล้าข่มขู่ข้า ข้าฆ่าเจ้า! ไอ้ที่ตบข้าก็หนีไม่พ้น!" ต้าหนิวแม้จะดื้อ แต่ความจำดีมาก และจำความแค้นเก่ง

"เร็วเข้า"

อู้ชงอดเตะเขาอีกทีไม่ได้

สองคนแบกศพไปที่เตาหม้อด้านหลัง ที่นี่เป็นห้องเก็บฟืน น้ำร้อนของคนทั้งสำนักเป็นพันคนล้วนมาจากห้องเก็บฟืนของอู้ชงพวกเขา เตาหม้อเผาตลอด 24 ชั่วโมง อุณหภูมิข้างในน่ากลัว สองคนแบกศพคนชุดดำเข้าไป ต้าหนิวรีบเปิดประตูเหล็กของเตา สองคนออกแรง โยนศพคนชุดดำเข้าไป ได้ยินเสียง 'ฉู่' ศพคนชุดดำละลายอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นของศพไหม้กระจายไป

"ไป กลับไปค่อยคุย"

อู้ชงตบไหล่ต้าหนิว หมุนตัวกลับห้องเก็บฟืน ที่นี่เป็นที่ที่พวกเขาสองคนดูแล ปกติไม่มีใครมา จึงไม่มีปัญหาเรื่องถูกคนพบ

หลังทำเรื่องทำลายศพทำลายหลักฐานด้วยกัน ความไว้วางใจระหว่างสองคนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

"นี่คือของที่ได้ เล่มนี้คือคัมภีร์วิทยายุทธ กล่องข้างๆ น่าจะเป็นของที่พวกกรมบังคับการตามหา ข้าลองแล้ว พบว่ากล่องนี้เปิดไม่ได้เลย"

ต้าหนิวแม้จะดื้อ นิสัยดื้อด้าน แต่ไม่โง่ ตอนไม่ดื้อก็ฉลาดมาก

"พี่อู้บอกมาตรงๆ เถอะว่าจะทำอย่างไร"

"วิทยายุทธเราฝึกด้วยกัน ส่วนกล่องนี้..."

"กล่องให้พี่ ข้าไม่เอา" ต้าหนิวไม่แม้แต่จะมอง สละให้เลย

กล่องไม้นี้สำหรับคนชุดดำเป็นของล้ำค่า ข้างในอาจมีของดีที่ไม่อาจเปิดเผย แต่สำหรับอู้ชงกับเขาสองคน ประโยชน์ไม่มากนัก อย่างแรกเปิดไม่ได้ อีกอย่างพวกกรมบังคับการตามหาของชิ้นนี้ หากถูกพบ ต้องถูกไล่ล่าจนตายแน่ พูดได้ว่ากล่องไม้นี้เป็นต้นเหตุของปัญหา ถ้าไม่เสียดาย อู้ชงอยากโยนเข้าเตาเผาเลย

ต้าหนิวสามารถควบคุมความอยากไม่เอาของชิ้นนี้ เห็นได้ว่าเขาไม่ได้โง่จริง

ยุคนี้ที่ไหนมีคนโง่จริง

คนที่มีชีวิตรอดล้วนเป็นคนฉลาด โง่เป็นเพียงสีพรางของต้าหนิว

"ของข้าเก็บไว้ก่อน หวังว่าเจ้าอย่าลืมว่าของชิ้นนี้พวกเราพบด้วยกัน"

แม้จะไว้ใจต้าหนิว แต่คำที่ควรพูดก็ต้องพูดให้ชัด

ความไว้วางใจล้วนๆ หลายครั้งไม่ยั่งยืน กลับเป็นภัยคุกคามร่วมกัน ที่เป็นเงื่อนไขของการอยู่รอดร่วมกัน

"ข้าถูกพบ เจ้าก็อยู่ไม่ได้"

"เฮ่ๆ"

ต้าหนิวยิ้มโง่ๆ

ไอ้นี่แกล้งอีกแล้ว ไม่มีท่าทางเด็ดเดี่ยวตอนสู้กับคนเมื่อกี้เลย

เห็นท่าทางแบบนี้ อู้ชงรู้สึกว่าไอ้นี่ไม่ใช่คนอายุสั้นแน่ แกล้งเก่ง โหดพอ! ยุควุ่นวายต้องการคนแบบนี้

คนกรมบังคับการค้นจนดึก จนครึ่งหลังของคืนถึงค่อยๆ สงบ ไม่รู้ว่าค้นได้ผลอย่างไร อู้ชงกับต้าหนิวไม่ได้ออกไปถาม หลังแบ่งของเสร็จสองคนก็กลับไปนอน

ส่วนพี่ชายที่พวกเขาปิดปาก ตอนนี้กลายเป็นเถ้าแล้ว

วันรุ่งขึ้น

อู้ชงเพิ่งผ่าฟืนสำหรับเผาเตาหม้อวันนี้เสร็จ ก็เห็นต้าหนิวแบกกระสอบเดินกลับมาจากข้างนอก

"พี่อู้ ข้าดูเมื่อคืน วิชากรงเล็บอินทรีเป็นวิชาฝึกร่างกาย เข้าประตูต้องใช้ทรายหิน"

ต้าหนิวโยนกระสอบลงพื้นดัง 'ปึง' ต้าหนิวออกไปแต่เช้า คงไปเตรียมของฝึกวิทยายุทธ สองคนล้วนเพิ่งสัมผัสวิทยายุทธครั้งแรก กำลังใจเต็มเปี่ยม อู้ชงก็พลิกดูคัมภีร์ วิชากรงเล็บอินทรีที่ได้จากคนชุดดำชัดเจนว่าไม่ใช่ของแท้ ไม่เคยได้ยินว่าฝึกวิชากรงเล็บอินทรีต้องใช้ทรายหิน คนไม่รู้คงนึกว่าวิชาฝ่ามือทราย

"เอามาแค่กระสอบเดียว?"

อู้ชงสะบัดขวาน หมุนปลิวออกไป ปักแม่นยำบนตอไม้ข้างๆ

"ข้าแบกมาสองกระสอบ กระสอบของข้าส่งกลับห้องแล้ว"

ต้าหนิวยิ้มซื่อๆ

"ฝึกดูก่อน ไม่มีคนชี้แนะ พวกเราค่อยๆ ลอง มีอะไรไม่เข้าใจปรึกษากัน" อู้ชงตบไหล่ต้าหนิว ถือกระสอบกลับห้อง แอบฝึกวิทยายุทธควรซ่อนในห้องดีกว่า เพราะฟืนวันนี้ผ่าเสร็จแล้ว เวลาที่เหลือจัดการอย่างไรก็ได้

"ข้าฟังพี่อู้"

ต้าหนิวยังทำท่าซื่อๆ ถ้าไม่เห็นความเด็ดเดี่ยวตอนสู้เมื่อคืน คงเชื่อจริงๆ ว่าเขาโง่

แต่แบบนี้ก็ดี รู้ใจกันจะได้ไม่เปิดเผย

ไม่งั้นอู้ชงต้องคิดเรื่องหนีแล้ว

หลังต้าหนิวจากไป อู้ชงเปิดคัมภีร์เริ่มศึกษา

เมื่อคืนรีบเกินไปไม่มีเวลาดู

"จิ้มนิ้วในทราย? ดูเหมือนวิชาฝ่ามือทรายเลย?"

คัมภีร์วิทยายุทธไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ตอนอยู่โลกเดิมอู้ชงเคยอ่านนิยายกำลังภายใน มีพูดถึงวิชาฝ่ามือทราย แต่นิยายก็คือนิยาย ฝึกจริงผิดขั้นตอนเดียวอาจเกิดผลร้ายแรง จึงไม่คิดจะฝึกมั่ว

แล้วใช้น้ำยาแช่มือ? ขั้นตอนนี้น่าจะสำคัญ จริงๆ แล้วแก่นของคัมภีร์วิทยายุทธเล่มนี้คือสูตรน้ำยา ไม่มีสูตร แม้รู้ว่าวิชากรงเล็บอินทรีใช้ทรายหินฝึกก็ฝึกไม่ได้ เห็นเนื้อหาด้านหลังอู้ชงพยักหน้า วิทยายุทธแต่ละวิชาล้วนเป็นเลือดเนื้อของคนรุ่นก่อนนับไม่ถ้วน เหมือนวิชากรงเล็บอินทรีนี้ ไม่มีน้ำยาผสมในคัมภีร์และภาพสาธิตกรงเล็บ มีโอกาสทำมือพิการ

ขวดน้ำยาข้างๆ เป็นของที่ต้าหนิวส่งมาทีหลัง ข้างในมีน้ำยาที่เตรียมไว้ ไม่ใช่ยาพิเศษอะไร แค่เรื่องผสม ต้าหนิวจึงหาได้ง่าย ของพร้อมแล้ว ที่เหลือไม่ต้องกังวล เดินไปหน้าทรายหิน อู้ชงควบคุมนิ้วตามที่คัมภีร์บรรยาย ทำท่ากรงเล็บกำทรายหินแรงๆ

ตอนแรกยังดี ผ่านไปสิบกว่านาที นิ้วมือก็เริ่มทนไม่ไหว อู้ชงรีบดึงมือออกแช่ในขวดน้ำยาข้างๆ ความรู้สึกเย็นเฉียบแล่นจากนิ้วทั้งสิบเข้าสู่สมอง อู้ชงรู้สึกชัดถึงการเปลี่ยนแปลงของนิ้วมือ แน่นอนว่าความรู้สึกนี้ส่วนใหญ่เป็นแค่จิตใจ อยากฝึกวิชานี้ให้สำเร็จ อย่าหวังสามห้าปี

พักเล็กน้อยแล้ว อู้ชงกลับไปที่ทรายหินเริ่มจิ้มนิ้วคุ้ยทรายต่อ วิชาภายนอกขั้นเข้าประตูล้วนน่าเบื่อแบบนี้ ฝึกทั้งวัน ห้องข้างๆ ต้าหนิวก็เหมือนกัน แต่ไอ้นี่มีพรสวรรค์วิชาภายนอกชัดเจนว่าดีกว่าอู้ชง ฝึกวันเดียว ก้าวหน้ากว่าอู้ชงมาก

"ฝึกปกติต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปี อยากชำนาญ ยี่สิบปีขึ้นไป"

รู้สึกถึงความก้าวหน้าหนึ่งวัน อู้ชงประเมินเวลา

วิชาภายนอกแบบนี้ ต้องใช้เวลาสะสม

"แต่ดีที่ฉันยังมีทางเลือกอื่น"

(จบบทที่ 5)