บทที่ 478: สอนวิชาพิเศษ (ตอนฟรี)
บทที่ 478: สอนวิชาพิเศษ
ผู้อาวุโสสูงสุดสามกำลังเฝ้าดูลูกศิษย์ของนิกายพันวิญญาณในดินแดนลับอย่างเงียบๆ
ผู้อาวุโสขอบเขตบูรณาการข้างๆ ผู้อาวุโสสูงสุดสามเริ่มมีความตึงเครียดขึ้นในขณะนี้
พวกเขากลัวว่าผู้อาวุโสสูงสุดสามจะสั่งให้พวกเขา “ฆ่าตัวตายเพื่อไถ่โทษ”
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาควรทำอย่างไรเพื่อรักษาชีวิตของเขา?
“เจ้าคิดว่าความแตกต่างระหว่างลูกศิษย์ของนิกายเรากับนิกายวิญญาณเร้นลับคืออะไร” ผู้อาวุโสสูงสุดสามมองไปที่ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณและถาม
“ก็ไม่แตกต่างกันมากนัก เหมือนกับการเปรียบเทียบองุ่นกับแอปเปิ้ล”
“ทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้ในการกักขังผู้นำนิกายไว้และรวมนิกายวิญญาณเร้นลับเข้าไว้กับนิกายพันวิญญาณล่ะ? มันคงจะดีไม่ใช่น้อย” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณณยิ้มเยาะและพูด
“เจ้ากำลังเพ้อฝันแล้ว พี่ใหญ่ไม่ใช่คนประเภทนั้น แต่เป็นไปได้ที่นิกายของเราจะส่งคนไปเรียนรู้จากนิกายวิญญาณเร้นลับได้”
“ข้าได้คุยกับผู้นำนิกายของพวกเขาแล้ว เราสามารถส่งศิษย์สองสามคนไปศึกษาที่นิกายวิญญาณเร้นลับของพวกเขาได้”
“นอกเหนือจากวิชาศักดิ์สิทธิ์หลักแล้ว สิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดก็จะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับศิษย์ของพวกเขา” ผู้อาวุโสสูงสุดสามกล่าว
“แล้วเจ้าต้องจ่ายราคาเท่าไหร่?” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณถาม
“แลกกับการช่วยเขาซ่อมเรือฟรี เราจะจัดหากำลังคน แรงงาน และวัสดุให้เขา” ผู้อาวุโสสูงสุดสามกล่าว
“ข้อเสนอนี้เดิมทีเป็นสิ่งที่ข้าคิดอยู่ แต่เจ้าใช้มันเพื่อเล่นเป็นคนดี” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณทำหน้าบูดบึ้ง
“มีอะไรแตกต่างกันล่ะ? สุดท้ายแล้วมันไม่ใช่ความโปรดปรานของนิกายพันวิญญาณของเราหรอ?” ผู้อาวุโสสูงสุดสามกล่าวอย่างเฉยเมย
ตอนนี้ ซูฟานได้เริ่มซ่อมแซมเรือเหาะในดินแดนลับแล้ว
ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ทั้งสองของนิกายพันวิญญาณเริ่มหารือเกี่ยวกับแผนการซ่อมแซมเรือเหาะกับซูฟาน
ซูฟานใช้วิชาแสงและเงาเพื่อสร้างภาพสามมิติของเรือเหาะ
“พวกท่านทั้งสองต้องช่วยข้าซ่อมแซมตัวถังและชุดประกอบภายนอกของเรือเหาะเท่านั้น”
“สำหรับโครงกระดูกมังกรที่หักและแกนพลังวิญญาณที่เสียหาย ฉันจะซ่อมแซมเอง” ซู่ฟานกล่าว
“เราไม่ควรเชิญใครสักคนจากนิกายสิ่งประดิษฐ์สวรรค์มาซ่อมแซมแกนพลังวิญญาณหรอ?” ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์คนหนึ่งถาม
“พวกเขาให้บริการนอกสถานที่ด้วยหรอ?” ซูฟ่านรู้สึกประหลาดใจ
“พวกเขาสามารถให้บริการได้ แต่ค่าบริการในสถานที่ข้างนอกนั้นค่อนข้างแพง นิกายพันวิญญาณของเราสามารถติดต่อนิกายสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ได้” ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์กล่าว
“ค่าบริการแพงแค่ไหน” ซูฟ่านถามด้วยความอยากรู้ หากเป็นไปได้ ซูฟ่านก็ยังคงต้องการให้พวกเขาซ่อมแซมให้
“เรือเหาะเกือบครึ่งจะหายไป” ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์คนหนึ่งถอนหายใจและกล่าว นิกายสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ได้ทำการซ่อมแซมเรือเหาะข้างนอกมาสามครั้งแล้ว และราคาก็ทำเอาเราใจหายมาก
“ลืมมันไปเถอะ ข้าจะซ่อมมันเอง ค่าบริการของพวกเขาแพงเกินไป” ซูฟ่านกล่าว
นิกายสิ่งประดิษฐ์สวรรค์โลภมากเกินไปจริงๆ ซูฟ่านบ่นในใจ
“ท่านผู้นำนิกายสามารถซ่อมแซมแกนพลังวิญญาณได้หรอ!” ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์อุทานด้วยความประหลาดใจ
“มีอะไรบ้างที่ซ่อมไม่ได้” ซูฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“หากพวกท่านทั้งสองอยากรู้ พวกท่านก็สังเกตตอนที่ข้ากำลังซ่อมมันก็ได้” ซูฟ่านกล่าว
ซูฟ่านหมายความว่าเขาเต็มใจที่จะสอนวิชาเหล่านี้ให้กับปรมาจารย์ทั้งสองเพื่อเป็นการตอบแทนการซ่อมเรือเหาะโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายของนิกายพันวิญญาณ
ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ทั้งสองมองหน้ากันและทำความเคารพซูฟ่านโดยกล่าวว่า “ขอบคุณท่านผู้นำนิกาย”
จากนั้นซูฟ่านและปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ทั้งสองก็เริ่มซ่อมแซมเรือเหาะที่เสียหาย
หนึ่งเดือนต่อมา ซูฟ่านยืนห่างจากเรือเหาะ มองไปที่เรือเหาะที่ประกอบขึ้นมาใหม่และเริ่มยิ้ม
“ท่านผู้นำนิกาย ตอนนี้เรือเหาะถือว่าซ่อมแซมเสร็จแล้วรึยัง?” จานหลิงถามด้วยความสงสัย
“ยังไม่เสร็จ ข้าซ่อมแซมแค่แกนพลังวิญญาณเท่านั้น ส่วนที่เหลือคือการเชื่อมต่อโครงกระดูกมังกรที่หักของเรือเหาะให้สมบูรณ์ เมื่อทำเสร็จแล้ว งานมากกว่าครึ่งหนึ่งก็จะเสร็จสมบูรณ์” ซูฟ่านกล่าว
“แล้วมันจะใช้เวลานานเพียงใด?” จานหลิงถาม ในนิกายอื่น ๆ เขามักจะรู้สึกไม่สบายใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีบุคคลที่สามารถบดขยี้เขาได้ทุกเมื่ออยู่ข้างๆ เขารู้สึกไม่ปลอดภัยมาก
“มันจะใช้เวลาอีกสามเดือน จากการคำนวณนี้ ข้าก็อยู่ห่างจากนิกายมาเกือบปีแล้ว” ซูฟ่านคำนวณเวลา
“การอยู่ห่างเป็นเวลานานเช่นนี้ ข้าไม่ทราบว่าตอนนี้นิกายจะเป็นอย่างไรบ้าง” ซูฟ่านมองดูท้องฟ้าและกล่าว
“เมื่อมีผูเถาอยู่ มันจะมีปัญหาอะไรได้?” จานหลิงกล่าว
“ว่าแต่ท่านทำอะไรลงไป ทำไมสองคนนั้นถึงดูกระตือรือร้นขนาดนั้น?” จานหลิงมองไปที่ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ไกลออกไปแล้วพูด
“ไม่มีวิธีการเฉพาะเจาะจงใดๆ หรอก ข้าเพียงแค่สอนทักษะพิเศษบางอย่างให้กับพวกเขาก็เท่านั้น” ซูฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาได้มอบโครงสร้างพื้นฐานของแกนพลังวิญญาณให้กับปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ทั้งสองไปแล้ว ด้วยโครงสร้างพื้นฐานนี้ การซ่อมแซมแกนพลังวิญญาณที่พังโดยทั่วไปแล้วจึงไม่ใช่ปัญหา
แน่นอนว่ายังคงมีความแตกต่างเล็กน้อยในการต้องการสร้างมันขึ้นมาเอง
แต่เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ทั้งสองตื่นเต้น ด้วยการเรียนรู้ทักษะนี้ สถานะของพวกเขาภายในนิกายก็จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอย่างแน่นอน
“ทักษะพิเศษของท่านนี้ไม่ง่ายเลยจริงๆ” จานหลิงมองไปที่ปรมาจารย์นักสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ทำงานหนักแล้วพูด
“แน่นอน ถ้าเรียนรู้มันดีๆ มันก็เพียงพอที่จะใช้เลี้ยงชีพได้เลย” ซูฟ่านกล่าวด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย
“ไม่แปลกใจเลย”
ในขณะนี้ ซูฟ่านได้รับข้อความว่าผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกำลังตามหาเขาอยู่
นิกายพันวิญญาณ ห้องโถงต้อนรับ
“ท่านผู้นำนิกายซู จู่ๆ ข้าก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ ข้าได้พบกับศิษย์คนหนึ่งของนิกายของท่านในเขตแดนเหนือสุด ชื่อของเขาคือหานเฟยหยู”
“ข้าเพิ่งจำเรื่องนี้ได้ ข้าจึงมาบอกท่าน” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกล่าว
“หานเฟยหยู เขาเป็นหลานศิษย์ของข้า สถานการณ์ตอนนั้นเป็นยังไงบ้าง” ซูฟ่านถาม
“สถานการณ์ก็โอเค เพียงแต่เขาติดอยู่ในดินแดนที่รกร้างห่างไกลและเปล่าเปลี่ยว”
“เขาหายตัวไปหลังจากเห็นข้า ดูเหมือนอาจจะถูกเทเลพอร์ตออกไปด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง”
“มันน่าสนใจมากทีเดียว ศิษย์ของท่านยังปกป้องข้าเอาไว้ด้วยเมื่อเขาจากไป” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกล่าวด้วยเสียงหัวเราะเมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้
“เป็นเรื่องปกติ เมื่อศิษย์ของนิกายข้าออกไป พวกเขามักจะไม่ไว้ใจใคร” ซูฟ่านหัวเราะตอบ
ซูฟ่านรู้ว่าหานเฟยหยูอยู่ในเขตแดนเหนือสุด และไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะต้องกังวลเรื่องพวกนี้ เต๋าสวรรค์จะดูแลจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างดีแน่นอน
“ฮ่าฮ่าฮ่า ศิษย์ของนิกายเราก็เป็นเหมือนกัน” ฃ
“ขอบคุณที่แจ้งให้ข้าทราบ ไม่เช่นนั้นข้าก็คงจะยังเป็นกังวลกับเขาอยู่” ซูฟ่านกล่าวด้วยความขอบคุณพร้อมยิ้ม
“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า เราไม่จำเป็นต้องพูดคำว่า ‘ขอบคุณ’ ระหว่างนิกายทั้งสองของเรา” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมโบกมือ
ในขณะนี้ ท่าทางของเขาเริ่มกลายเป็นความเขินอายเล็กน้อย
เขาถามด้วยความกังวล “ท่านผู้นำนิกายซู วิชาศักดิ์สิทธิ์ของนิกายของท่านมีขายไหม”
“ข้าต้องการจะซื้อมันหน่อย”
“วิชาศักดิ์สิทธิ์ใด” ซูฟ่านถามด้วยความสับสน
“แค่วิชาที่ดูเหมือนงานเลี้ยงพระราชวังเซียน” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกล่าว
“โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว ท่านต้องการวิชานั้นใช่ไหม?” ซูฟ่านถามด้วยท่าทางแปลกๆ
“ใช่ ใช่แล้ว นั่นแหละ” ผู้อาวุโสของนิกายพันวิญญาณกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาได้พักผ่อนในนิกายพันวิญญาณเสร็จแล้วและกำลังเตรียมตัวจะไปที่เขตแดนมหาสูญของเผ่ามนุษย์เพื่อเยี่ยมเยียนเรือเหาะอีกครั้ง แต่ก่อนหน้านั้น เขารู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องเรียนรู้วิชาศักดิ์สิทธิ์นี้ก่อน...