บทที่ 195: ความน่าสะพรึงของนักรบขั้นที่ห้า!

“ฉันไม่ต้องการอะไรแล้ว ฉันมีทักษะล่องหนระดับสิบ”

ซื่อซีเซี่ยไม่หันกลับมา ขณะยังคงจัดวางกับดักในมืออย่างต่อเนื่อง

“กับดักพวกนี้อาจไม่มีพลังโจมตีมากนัก แต่พวกเขาจะคิดว่ามันเป็นทักษะของ

หลี่เหยา อย่างน้อยก็ช่วยถ่วงเวลาได้!”

พูดไม่ทันขาดคำ

ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในสายตาของทุกคนอย่างฉับพลัน

ชายวัยกลางคน ผมสีทอง สวมชุดคลุมสีดำ พร้อมถือมีดโค้งสีทองยาวครึ่งเมตรสองเล่มในมือ

เป็นคนของ ‘สมาคมดาบศักดิ์สิทธิ์’ งั้นหรือ?

ไม่สิ...ไม่น่าใช่

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่าง ‘มิลาน’ ที่หลี่เหยาเคยพบเจอ ก็สวมเสื้อคลุมสีขาวเป็นเครื่องแบบทั้งหมด

ชายชุดดำเพียงกวาดตามองรอบตัว รวมถึงทิศทางที่จางอี้เฉิงและคุโจ มิซากิซ่อนตัวอยู่

“ทั้งหมดสี่คน...”

“หรือว่าข้อความของเจ้านั่นส่งมาไม่ถึง? ทำไมพวกเจ้าไม่หนี?”

ซื่อซีเซี่ยฉวยโอกาสเพื่อถ่วงเวลา รีบเอ่ยขึ้นทันที “เพราะเรามีของขวัญใหญ่เตรียมไว้ให้ท่าน...”

แต่ไม่ทันจบประโยค

ชายชุดดำก้าวเพียงก้าวเดียว ก็โผล่มาอยู่ตรงหน้าซื่อซีเซี่ย

“คิดว่าฉันจะรอให้พูดจบหรือ?”

เขาแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว มือทั้งสองกวัดแกว่งมีดโค้งจ่อที่ลำคอของซื่อซีเซี่ย

เร็วมาก...

ซื่อซีเซี่ยถึงกับชะงัก

เธอที่เป็นหนึ่งในยอดคนระดับ SS ซึ่งมีทั้งทักษะเคลื่อนย้ายและทักษะไร้เทียมทาน

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความเร็วระดับนี้ กลับไม่มีโอกาสได้ใช้ทักษะเลย!

จะตายแล้วเหรอ?

เวลาเหมือนหยุดนิ่ง ซื่อซีเซี่ยรู้สึกเหมือนย้อนคิดถึงเหตุการณ์ในวัยเด็ก

ในวินาทีนั้นเอง

เสียงที่คุ้นเคยปลุกเธอให้ตื่นขึ้น

“ดูเหมือนจะยืนยันได้แล้ว ว่าเป็นอาชีพที่เน้นความคล่องตัว”

หลี่เหยาถือดาบยาวแห่งผู้สืบทอดในมือ จ่ออยู่ที่ลำคอของชายชุดดำ

ซื่อซีเซี่ยที่ตาเบิกกว้างมองแผ่นหลังของหลี่เหยา ก่อนจะรีบได้สติแล้วเสริมทักษะป้องกันให้ตัวเอง

ชายชุดดำไม่เพียงไม่โกรธ กลับยิ้มเหี้ยมเกรียม ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เร็วมาก”

แล้วทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นดุร้ายสุดขั้ว “แต่ถ้าฉันจะฆ่าเธอให้ได้ล่ะ?”

มีดโค้งทั้งสองเหวี่ยงด้วยความเร็วที่เกินต้าน

จ่อไปยังซื่อซีเซี่ย

“กระจกสะท้อน”

โล่แสงสีฟ้าสดใสครอบคลุมร่างของซื่อซีเซี่ยทันที

“ติ้ง!”

เสียงปะทะกังวาน

การโจมตีถูกสะท้อนกลับ ชายชุดดำหน้าซีดทันที ขณะเลือดไหลเป็นทางบนร่าง

ยังไม่ทันเขาคิดอะไร ความเย็นเยียบที่ลำคอทำให้เขาต้องถอยฉากออกไปอย่างรวดเร็ว

【-】

【-8423】

ตัวเลขความเสียหายปรากฏขึ้นที่หัวของทั้งซื่อซีเซี่ยและชายชุดดำ

โล่ “กระจกสะท้อน” ลดความเสียหายได้ถึง 70% แต่ซื่อซีเซี่ยที่เสริมทักษะป้องกันอีกสองชั้นยังคงได้รับความเสียหายเกือบสองหมื่น!

เพียงแค่ขาดทักษะป้องกันไปสักหนึ่งชั้น เธอคงไม่รอดชีวิตแน่!

ตัวฉัน...ประมาทเกินไป

ซื่อซีเซี่ยรู้สึกหวาดหวั่น

เธอเคยคิดว่าอาศัยทักษะเคลื่อนย้ายและช่วงเวลาที่ไร้เทียมทาน จะเพียงพอให้เธอป้องกันตัวเองได้

เธอแค่หวังจะช่วยหลี่เหยาให้มากที่สุด ด้วยการวางกับดัก

แต่ความจริง...

หากไม่มีหลี่เหยา ตอนนี้เธอคงกลายเป็นศพไปแล้ว ไม่มีแม้โอกาสจะใช้ทักษะใด!

ซื่อซีเซี่ยมองหลี่เหยาด้วยแววตาสำนึกผิด ก่อนจะดื่มยา ใช้ทักษะเคลื่อนย้าย และหนีออกจากพื้นที่ทันที

ชายชุดดำมีความสามารถที่จะตามเธอได้

แต่เขาเลือกไม่ตาม

เพราะคนตรงหน้าเขา...คือเป้าหมายที่แท้จริง!

“สายฟ้าคะนอง”

หลี่เหยาเปิดเกมรุก

สิ้นเสียง สายฟ้าก็แผ่กระจาย!

หนูสายฟ้าแปรสภาพเป็นกระแสไฟฟ้า พุ่งเข้าใส่ชายชุดดำอย่างรุนแรง

ชายชุดดำกระโดดถอยหลัง ความเร็วของเขาเทียบเคียงได้กับหนูสายฟ้า

อย่างไรก็ตาม

ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าแอบซ่อนมานาน

แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญนักรบขั้นห้าก็ไม่อาจตรวจจับทักษะล่องหนระดับ 15 ได้!

กรงเล็บเฉือนลง

ชายชุดดำไม่แม้แต่ใช้ทักษะ เขาเพียงถอยตัวเล็กน้อย ก็หลบการโจมตีของตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าได้อย่างง่ายดาย

“พุ่งแพงมิติ”

ทักษะเคลื่อนย้ายระยะสั้น

ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าขยับตัวไปข้างหน้าเพียงสิบเซนติเมตร

แต่สิบเซนติเมตรนี้...เพียงพอที่จะโจมตีชายชุดดำได้!

【-】

เลือดของชายชุดดำลดลงหนึ่งในสิบ

เขายิ้มเย็นชา ฟาดมีดโค้งสองเล่มเข้าใส่

หากโจมตีโดน ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าไม่มีทางรอดแน่!

แต่...ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่ากลับหายตัวไป

หลี่เหยาเผชิญหน้ากับศัตรูในชุดคลุมสีดำ

หลี่เหยาปรากฏตัวต่อหน้าชายชุดดำ ทำให้เขาอึ้งไปชั่วครู่

ไม่ใช่เพราะความเร็วของหลี่เหยา แต่เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่เหยาถึงรีบพุ่งมาหาความตายด้วยตัวเอง!

มีดโค้งสองเล่มในมือของชายชุดดำไม่หยุดนิ่ง พุ่งตรงเข้าสู่ใบหน้าของหลี่เหยา

ในวินาทีนั้นเอง

【เงาแห่งมิติ】 ทักษะใหม่ที่ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าเพิ่งเข้าใจได้ถูกเปิดใช้!

ร่างของหลี่เหยากลายเป็นเงาจางๆ ความคล่องตัวเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!

มีดโค้งพุ่งผ่านร่างของหลี่เหยาไปโดยไม่สร้างความเสียหาย หลี่เหยาไม่ลังเลที่จะฟันดาบสวนกลับ พร้อมตะโกนคำสั่ง:

“สายฟ้าคมมีด!”

กระแสไฟฟ้าห่อหุ้มคมดาบ พร้อมด้วยภาพซ้อนของตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า ฟันทะลวงด้วยความเร็วแสง

ชายชุดดำหรี่ตาลงเล็กน้อย

ระยะใกล้ขนาดนี้ ต่อให้เขาก็ไม่อาจหลบพ้น

“ฉัวะ!”

โล่แสงถูกเปิดขึ้นในวินาทีสุดท้าย หลี่เหยาฟันดาบลงไปกระทบกับโล่

【-1】

ดาบไม่อาจทำลายโล่ได้ แต่หลี่เหยากลับยิ้ม

“ถึงขั้นใช้ทักษะป้องกันแล้วหรือ?”

ชายชุดดำรู้สึกเหมือนถูกดูถูก เขาตะโกนกลับมาอย่างเดือดดาล “ใช่แล้วไง! วันนี้ไม่มีใครช่วยเจ้าได้!”

ชายชุดดำโยนมีดโค้งเล่มหนึ่งออกไปอย่างรุนแรง

หลี่เหยาในสภาพเงาจางยังคงทะลุผ่านมีดโค้งนั้นโดยไม่หยุดยั้ง เข้าไปประชิดตัว

เขาพยายามโจมตีด้วยดาบแรกของ “คมเข็มกระจาย”

แต่ถึงแม้ความคล่องตัวจะเพิ่มขึ้น เขาก็ยังไม่สามารถโจมตีโดนชายชุดดำได้โดยไม่พึ่งทักษะ

ในขณะที่ชายชุดดำหลบการโจมตี มีดโค้งที่โยนไปเมื่อครู่ก็พุ่งกลับมาโจมตีหลี่เหยา

“ฉัวะ!”

หลี่เหยาหมุนตัวกลับมา ฟันมีดโค้งนั้นออกไป

การต่อสู้ระหว่างหลี่เหยาและชายชุดดำดุเดือด ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าใช้โอกาสนั้นหลบซ่อนในเงามิติ และวิ่งไปยังตำแหน่งของซื่อซีเซี่ยและคนอื่นๆ

เมื่อมาถึง ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าเผยตัวออกมา ชี้กรงเล็บไปยังตำแหน่งที่

“หนอนนักล่า” ซ่อนตัวอยู่

ในขณะที่ซื่อซีเซี่ยและจางอี้เฉิงกำลังสับสนว่าหมายถึงอะไร คุโจ มิซากิก็เอ่ยขึ้นทันที

“ฉันเข้าใจแล้ว นายรีบกลับไปช่วยหลี่เหยาเถอะ”

ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าพยักหน้าและหายตัวไปอีกครั้ง

ซื่อซีเซี่ยรีบถาม “หมายความว่าไง?”

คุโจ มิซากิที่ปกติไม่ค่อยให้สีหน้าดีแก่ซื่อซีเซี่ย กระซิบบอกเธอเบาๆ สองสามคำ

จางอี้เฉิงมองพวกเธอทั้งสองด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเขาถึงดูเหมือนถูกกันออกไปจากแผน

กลับไปยังสนามต่อสู้

เมื่อทักษะ 【เงาแห่งมิติ】 ของหลี่เหยาสิ้นสุดลง เขาเปลี่ยนตำแหน่งกับตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าทันที โดยตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าเป็นฝ่ายเปิดใช้ทักษะ

【เงาแห่งมิติ】 ต่อ

ชายชุดดำเริ่มรำคาญอย่างมากที่ต้องรับมือกับสองศัตรูที่เคลื่อนที่เหมือนปลาไหลพุ่งพล่านจนเขารู้สึกไร้กำลังที่จะจัดการ

ในที่สุด เขาใช้ทักษะระยะกว้าง ปล่อยให้มีดโค้งสองเล่มขยายขนาดและหมุนด้วยความเร็วสูง

ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าใช้ 【พุ่งแทงมิติ】 ถอยหนีเพื่อรักษาระยะปลอดภัย

ส่วนหลี่เหยาใช้ 【พุ่งแทงมิติ】 เข้าใกล้แทน

ฟันดาบแรกของ “คมเข็มกระจาย” โจมตีโดนเป้าหมาย

การโจมตีแรกสำเร็จ

ขณะที่มีดโค้งของชายชุดดำกำลังจะกระทบหลี่เหยา

“ลมหายใจมังกร” ถูกปลดปล่อยออกมา

ชายชุดดำหรี่ตาลงอีกครั้ง

“นี่คือ...ทักษะที่ได้รับการสนับสนุนจาก หัวใจแห่งเพลิงนรก?”

เขาหลบโดยสัญชาตญาณเมื่อเห็นพลังของ หัวใจแห่งเพลิงนรก

แต่เมื่อคิดอีกที เขาก็เปลี่ยนใจ

“ถึงจะได้รับการสนับสนุนจากหัวใจแห่งเพลิงนรก แต่มันก็แค่ตัวกะจ้อยร่อยที่ยังไม่ถึงขั้นสามเท่านั้นเอง”

ไม่มีอะไรต้องกลัว!

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาพูด หลี่เหยาได้วางกับดักสุดท้ายเรียบร้อย

จากใต้พื้นดิน เสือเกราะ โผล่พุ่งขึ้น

“คิดว่ากลวิธีเล็กน้อยนี้จะทำให้ฉันตกใจได้หรือ?” ชายชุดดำหัวเราะเยาะ ก่อนจะกระโดดหลบ

แต่ในขณะเดียวกัน...

แมลงบินความเร็วสูงพุ่งเข้าใส่ชายชุดดำจากอีกทาง!

“เจ้ากล้าเล่นลอบกัดข้า?”

ในวินาทีนั้นเอง

ดาบของหลี่เหยาแทงทะลวง

【-】

“คมเข็มกระจาย”

ดาบที่สองพุ่งโดนเป้าหมาย...

ดาบที่สามพร้อมแล้ว!