บทที่ 157 : ศิลปะแห่งการลอบเร้น
ในทางเดินของห้องขังที่มืดมนและน่าสยดสยองนั้น มีแสงไฟสลัวๆ ทอดตามทางยาว และจากมุมมืดไม่รู้ว่าเป็นมุมไหน มีเสียงครวญครางแห่งความเจ็บปวดที่คลุมเครือดังขึ้นเป็นครั้งคราว กลิ่นเหม็นที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ลอยกระจายอยู่ในอากาศ กลิ่นเหมือนสิ่งที่เน่าเสีย หรือเหมือนกับสิ่งสกปรกที่ไม่เคยได้รับการทำความสะอา...