บทที่ 1 ข้ามีค่าประสบการณ์

อู้ชงเงยหน้ามองคนที่กำลังพูดอยู่บนเวที สายตาหรี่ลงโดยไม่รู้ตัว

ข้ามเวลามาหรือ? เขาลูบดาบเหล็กที่เอวโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นดาบที่ลับคมมาแล้ว ไม่ใช่ของปลอมที่คนแก่ในสวนสาธารณะใช้รำไทเก๊กแน่นอน

"กฎของสำนักเทียเหอของเราคือ หัวหน้าสั่งให้ฟันใคร ก็ต้องฟันคนนั้น หัวหน้าสั่งให้ด่าใคร ก็ต้องด่าคนนั้น!"

คนบนเวทีพูดเรื่องวัฒนธรรมสำนักอย่างคล่องแคล่ว รูปแบบคล้ายกับผู้นำบริษัทใหม่ที่ปลูกฝังวัฒนธรรมองค์กรในยุคหลัง

ภาพเสมือนปรากฏขึ้นตรงหน้าอู้ชง

"นี่คงเป็นตัวการที่ทำให้ฉันข้ามเวลามาสินะ?"

นี่เป็นเกมที่อู้ชงเคยทำไว้ ชื่อว่า 'โลกหลังผ่านไป 80,000 ปี' เนื้อเรื่องคือตัวเอกตื่นขึ้นมาในโลกอีก 80,000 ปีข้างหน้า ซึ่งทุกอย่างถูกทำลายไปหมดแล้ว ผู้เล่นต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดในโลกที่มีแค่คนเดียว และตามหาอารยธรรมที่สูญหาย

ฉากหลังเรียบง่าย เกมเพลย์คือการสร้างบ้านและค้นหาซากปรักหักพัง

ถือเป็นเกมแนวแซนด์บ็อกซ์เอาชีวิตรอดที่กำลังได้รับความนิยม

อู้ชงในชาติก่อนก็กำลังพัฒนาเกมนี้อยู่ แล้วก็ข้ามเวลามาอย่างไม่ทราบสาเหตุ พอตื่นขึ้นมาก็มาอยู่ที่นี่ กลายเป็นสมาชิกของสำนักนี้

บนเวที ชายในชุดโบราณผู้ทรงพลังยังคงพูดไม่หยุด แต่อู้ชงไม่มีอารมณ์จะฟังอีกแล้ว

"เข้าเกม!"

ภาพอุโมงค์เวลาปรากฏขึ้น เมื่อทุกอย่างนิ่งลง อู้ชงพบว่าตัวเองมาอยู่ในโลกเกมจริงๆ

พื้นดินกว้างใหญ่ มองไปสุดลูกหูลูกตา

ราบเรียบ!

แล้วทำไมทุกอย่างหายไปหมด

นี่คือโลกเกม หมู่บ้านเริ่มต้น

สถานที่ที่ตัวเอกตื่นขึ้นมา

ตามบทเดิมควรเป็นฐานทิ้งร้างในทะเลทราย แต่นี่มันข้ามเวลามาเร็วเกินไป ทรัพยากรกราฟิกยังโหลดไม่เสร็จ

"เรียกหน้าต่างสถานะ"

แม้ฉากจะยังไม่มี แต่ UI พื้นฐานเสร็จแล้ว

พร้อมกับคำสั่งของอู้ชง หน้าต่างคุณสมบัติตัวละครก็ปรากฏในมุมมองเสมือน

ตัวละคร: อู้ชง

พลัง: 1 พลังจิต: 0.8

สถานะ: สมาชิกชั้นนอกสำนักเทียเหอ

ประวัติชีวิต: เกิดในครอบครัวชาวนาธรรมดา อายุ 18 ปีเข้าร่วมสำนักเทียเหอ เป็นสมาชิกชั้นนอก อายุ 19 ปีถูกฆ่าตายในความวุ่นวายของสำนักเทียเหอ วิญญาณถูกบันทึกในฐานข้อมูล ฟื้นคืนชีพหลังผ่านไป 80,000 ปี

???

แค่ตั้งใจจะดูผ่านๆ แต่พอเห็นแล้วอู้ชงตกใจทั้งคน

เพราะประวัติตัวละครนี้ไม่ใช่ที่เขาเขียนไว้ในเอกสารออกแบบชาติก่อน และที่น่าสยองกว่านั้นคือ เนื้อหาในประวัตินี้ตรงกับตัวตนปัจจุบันของเขาทุกประการ

"นี่คือตัวตนที่ฉันข้ามเวลามาหรือ?!"

เขาเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดในทันที

นั่นก็คือ อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเขาจะตาย

ตายในความวุ่นวายของสำนักเทียเหอ

การตายแบบเป็นเบี้ยล่างแบบนี้ ในยุคสมัยอันวุ่นวายนี้เกิดขึ้นนับไม่ถ้วนทุกวัน ถ้าเป็นคนอื่นหรือในนิยายก็คงไม่เป็นไร แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาเองก็เป็นแค่เบี้ยล่าง!

"กระเป๋า"

หลังจากสงบสติอารมณ์ อู้ชงเริ่มสำรวจพื้นที่ในสมองนี้ต่อ

รู้ผลแล้วเขาจะไม่ยอมจำนน

ต้องการมีชีวิตรอดก็ต้องเปลี่ยนชะตา และตอนนี้เกมที่เขาเคยพัฒนาคือโอกาสเดียวที่จะเปลี่ยนชะตาได้

หลังจากสั่ง ไม่มีการตอบสนอง

"ภารกิจ"

"เพื่อน"

"สำนัก"

"เช็คอินก็ได้นะ?!"

ทดลองฟีเจอร์เกมไปทีละอย่าง ผลลัพธ์ทำให้อู้ชงเกือบจะสติแตก

ณ จุดเวลานี้ เป็นช่วงที่เขาเพิ่งเริ่มเกม นอกจากหน้าต่างคุณสมบัติตัวละครแล้ว ส่วนอื่นๆ ทั้งหมดอยู่ในสถานะ 'กำลังพัฒนา' นั่นก็คือโมดูลเหล่านี้ใช้งานไม่ได้ เพราะผู้พัฒนาอย่างเขาก็ข้ามเวลามาแล้ว

"นั่งสมาธิ?"

ด้วยความหวังสุดท้าย อู้ชงพูดถึงฟีเจอร์สุดท้ายในเกม

นั่งสมาธิประจำวัน

ถือเป็นผลประโยชน์เล็กน้อยสำหรับผู้เล่นฟรี ในระหว่างนั่งสมาธิ ผู้เล่นสามารถสะสมค่าประสบการณ์ ใช้ค่าประสบการณ์เพื่อเพิ่มเลเวล ฝึกวิทยายุทธ ฯลฯ การสะสมแบบนี้น้อยมาก แต่ละวันได้แค่ 3-4 แต้ม อยากไล่ตามผู้เล่น V1 ก็ต้องใช้เวลาครึ่งปี ไม่ต้องพูดถึงเซียน V100

ความแตกต่างแบบนี้จำเป็น

ไม่งั้นจะแสดงความเหนือกว่าของเหล่าคนที่เติมเงินได้อย่างไร?

พร้อมกับคำสั่งนี้ ในมุมมองว่างเปล่าปรากฏแผนภาพเส้นลมปราณรูปร่างคน

เห็นภาพนี้ปรากฏขึ้น หัวใจของอู้ชงเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

ในภาพ รูปร่างคนในแผนภาพเส้นลมปราณนั่งขัดสมาธิ เริ่มนั่งสมาธิฝึกฝน รอบข้างมีแอนิเมชันพลังลมปราณไหลเวียนจางๆ

'หายใจเข้า'

'หายใจออก'

หลังจากสามครั้ง ตัวละครหยุดนั่งสมาธิฝึกฝน

หมดแล้ว?

อู้ชงไม่ยอมแพ้ กดอีกครั้ง

'ใช้จำนวนครั้งฟรีหมดแล้ว'

การตั้งค่าหน้าจอนี้เหมือนกับเกมที่เขาทำไว้ก่อนหน้าทุกประการ ต่างกันตรงที่สิ่งนี้หลอมรวมเข้ากับโลกจริง ข้ามเวลามาพร้อมกับเขา

"นั่นก็คือสิ่งที่ใช้ได้มีแค่ฟังก์ชันนั่งสมาธิกับหน้าต่างคุณสมบัติตัวละคร"

อู้ชงสรุปในใจ

โลกนี้มีเขาเป็นผู้เล่นคนเดียว แค่อดทนไว้ เขาสามารถก้าวข้ามทุกคนได้ด้วยการสะสม กำหนดให้ขึ้นสูง

มนุษย์จริงมีข้อจำกัด

มีขีดจำกัดด้านพรสวรรค์

เขาไม่มี! เพราะระบบเลเวลอัพด้วยประสบการณ์ไม่สนใจเรื่องพวกนี้

หลังจากยืนยันความสามารถ อู้ชงถอนหายใจ

จนถึงตอนนี้ เขาถึงได้รู้สึกปลอดภัยเล็กน้อย

"...ตามหัวหน้ามีเนื้อกิน ตามหัวหน้ามีเหล้าดื่ม ตามหัวหน้ามีผู้หญิง ตามหัวหน้า..."

พอได้สติ พี่ชายบนเวทียังคงพูดเรื่องวัฒนธรรมสำนักอยู่

จากจุดนี้ การบริหารของสำนักนี้ทำได้ดีทีเดียว อย่างน้อยอู้ชงก็เห็นคนหนุ่มหลายคนที่เลือดเดือดพล่าน อยากสละชีพเพื่อสำนักแล้ว

แต่อู้ชงขอผ่าน

ชาติก่อนกินคำสัญญามามากแล้ว คำสัญญาโบราณแบบนี้กินแล้วย่อยยาก

"...ตั้งแต่วันนี้ พวกเจ้าล้วนเป็นสมาชิกของสำนักเทียเหอของเรา พรสวรรค์ด้อยไม่เป็นไร แค่ขยันพยายาม ก็มีโอกาสก้าวหน้าได้เหมือนกัน!"

จากคำพูดของผู้บริหารท่านนี้ อู้ชงก็เข้าใจคร่าวๆ แล้ว ร่างที่เขาข้ามเวลามาเพิ่งผ่านการทดสอบเข้าสำนัก พรสวรรค์ไม่ดีนัก จึงถูกโยนเข้ากลุ่มเบี้ยล่าง เข้าสำนักได้ แต่ไม่มีความหวังจะได้ตำแหน่งสูงขึ้น

พูดตรงๆ คือเขาได้ตำแหน่งศิษย์ธรรมดา

ต้องมาทำภารกิจเสียเวลาทุกวันที่นี่?

ช่างเถอะ ระวังไม่ให้ถูกสำนักศัตรูฆ่าตายก็พอ จิตใจชั้นล่างก็มีแต่การต่อสู้ฆ่าฟัน

เรื่องน้ำใจคนนั้นเป็นของชั้นสูง ตำแหน่งของเขาเอื้อมไม่ถึง

อู้ชงวางแผนว่าพอเลิกประชุมจะหาโอกาสจากไป ฟ้ากว้างแผ่นดินใหญ่ ไปที่ไหนไม่ได้? มีตัวช่วยติดตัว เขาเปลี่ยนวิถีชีวิตได้ เวลาพอก็แข็งแกร่งเอง ตอนนั้นจะทำอะไรก็ได้

ขณะที่อู้ชงคิดเพ้อเจ้อ เหตุการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้นฉับพลัน

"ฮ่าๆๆ!!"

เสียงนี้ราวกับถูกขยายด้วยลำโพงเสียงสูงสิบเท่า ไม่เพียงเท่านั้น พร้อมกับเสียงหัวเราะยังมีแรงสั่นสะเทือนรุนแรง ศิษย์ใหม่ที่อยู่ใกล้ประตูสองสามคนพ่นเลือดออกมา ตาพลิกขึ้นและสลบไปทันที อู้ชงที่อยู่ไกลกว่าก็รู้สึกทรมานมาก ราวกับมีคนเอาฆ้องทองเสริมลำโพงมาตีข้างหู เป็นระลอกๆ ปวดหัวจนเหมือนจะระเบิด ไม่นานเลือดก็ไหลออกจากแก้วหู พลังที่มองไม่เห็นกำลังทำลายร่างกายของเขา

'ได้รับการโจมตีด้วยคลื่นเสียง เข้าสู่สถานะบาดเจ็บเล็กน้อย'

หน้าต่างคุณสมบัติตัวละครแสดงข้อความ แต่อู้ชงไม่มีอารมณ์จะสนใจแล้ว

ในสมองเขาผุดคำพูดขึ้นมา

นี่มันโลกบ้าอะไร อันตรายขนาดนี้!

(จบบทที่ 1)