ตอนที่ 171 แมวดำตายแล้ว
"อาจารย์หนิวโกรธมาก ตะโกนใส่หนู หนูไม่กล้าหันหลังกลับไปมอง แต่หนูเห็นจริงๆ ว่ามีคนยืนอยู่หลังประตูเหล็กของบ้านหลังเล็กๆ นั้น พออาจารย์หนิวตะโกนใส่ หนูก็ไม่กล้าบอกเขา เขาอุ้มหนูแล้ววิ่ง เหมือนคนบ้า วิ่งจนถึงหมู่บ้าน แต่ไม่ได้กลับบ้านหนู”
"หนูจับคอเสื้ออาจารย์หนิว พยายามจะหยุดเขา ถามเขาว่าจะพาหนูไปไหน แต่อาจารย์หนิววิ่งไปทั้งคืน ปู่ย่าไม่รู้เลยว่าหนูหายไป จนกระทั่งฟ้าสาง อาจารย์หนิวก็อุ้มหนูไปที่ภูเขาอีกแห่งหนึ่ง เขาชี้ไปที่ท้องฟ้า เหมือนกับอยากให้หนูดูพระอาทิตย์ขึ้น"
"หนูดูพระอาทิตย์ขึ้นกับอาจารย์หนิวบนยอดเขา ถึงแม้ว่าหนูจะไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง แต่อาจารย์หนิวไม่ให้หนูไปไหน หนูก็ไม่กล้าไป แบบนี้จนถึงเช้า อาจารย์หนิวมองดูท้องฟ้า ถอนหายใจ หนูหยิบกิ่งไม้มาเขียนบนพื้น ถามเขาว่าอาจารย์หนิว เมื่อคืนนี้เห็นอะไร?"
"อาจารย์หนิวมองดูหนู ส่ายหัวแล้วก็ยิ้ม "หนูน้อย ปู่หนิวจะไม่บอกหนู ต่อไปห้ามไปที่บ้านหลังเล็กๆ นั้นอีก รู้ไหม?"
"หนูพยักหน้า สัญญากับอาจารย์หนิวว่าจะไม่ไปที่น่ากลัวแบบนั้นอีก ไม่นาน อาจารย์หนิวก็พาหนูลงจากเขา ปู่ย่ายืนอยู่หน้าประตู ไม่ได้ถามว่าทำไมอาจารย์หนิวถึงพาหนูไป ทันใดนั้น เขาก็มาแล้วก็ไป”
จดหมายหยุดลง ถึงแม้ว่าเจียงเย่จะอยากรู้เรื่องทั้งหมดเร็วๆ แต่คนที่เขาช่วยเหลือครั้งนี้เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบ
ถึงแม้ว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ จะเจอเรื่องแปลกๆ ญาติๆ ก็สามารถเล่าเรื่องแทนเธอได้ แต่ถงหลิงเป็นใบ้ สิ่งที่เธอเจอ ต้องให้เธอเล่าเอง ถึงจะรู้ปัญหาที่แท้จริง
ในจดหมาย 3 ฉบับนี้ เจียงเย่เจอปัญหาที่แปลกมาก
แต่เขาก็ยังคงรอให้ถงหลิงพูดจบ
รอไม่รู้ว่านานแค่ไหน จดหมายของหลิงหลิงก็มาถึง
"ลุงเจียงเย่ มือของหนูเมื่อยมาก เหมือนจะหัก แต่หนูยังมีอะไรอีกมากมายที่อยากจะบอก รอหนูนะคะ คืนนี้หนูจะเล่าทุกอย่างให้ลุงฟัง”
"หลังจากนั้นนานมาก วันหนึ่ง หนูเห็นปู่ย่าคุยกันเรื่องอาจารย์หนิว หนูถามย่าว่าอาจารย์หนิวเป็นยังไงบ้าง? ย่าบอกว่าอาจารย์หนิวป่วย พวกเขาจะไปเยี่ยม หนูไม่รู้ว่าทำไมปู่ย่าถึงไปเยี่ยมอาจารย์หนิวตอนกลางคืน? หนูอยากจะไปด้วย แต่ย่าไม่ให้ไป ย่าให้หนูอยู่บ้านคนเดียว ห้ามไปไหน”
"ปู่ย่าไปเยี่ยมอาจารย์หนิว หนูก็เลยอยู่บ้านคนเดียว ในบ้านมีแค่หลอดไฟดวงเดียว แสงสลัวๆ หนูนั่งกินข้าวคนเดียว กินข้าวเสร็จก็ไปล้างจาน ล้างจานเสร็จก็ไปที่ห้อง เปิดไฟ อ่านหนังสือ หนูหยิบมือถือที่พ่อทิ้งไว้มาดูเวลา ประมาณ 3 ทุ่มแล้ว แต่ปู่ย่ายังไม่กลับมา"
"หนูกังวลนิดหน่อย แต่ไม่นาน หนูก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ประตูบ้านหนูเป็นประตูไม้ มีแม่กุญแจ พอเปิดออกก็จะมีเสียงดัง พอประตูเปิด หนูก็ได้ยินเสียงไอ เป็นเสียงของปู่ หนูคิดว่าพวกเขากลับมาแล้ว ก็เลยรีบลุกจากเตียง วิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น”
"แต่ในห้องนั่งเล่นไม่มีไฟ หนูเห็นว่าประตูปิดอยู่ มีแต่แสงจันทร์ที่ส่องผ่านช่องว่างของประตูไม้ ปู่ไม่อยู่บ้าน ย่าก็ไม่กลับมา หนูยืนอยู่ข้างประตู สงสัยมาก หนูยังตะโกนเรียกปู่ย่า ถึงแม้ว่าหนูจะเรียกพวกเขาไม่ได้ แต่หนูส่งเสียงได้ ปู่ย่าก็จะ.. ตอบกลับหนูทุกครั้ง"
"แต่หนูตะโกนหลายครั้ง พวกเขาก็ไม่ตอบกลับ ในห้องนั่งเล่นมืดมาก มีแต่เสียงหนูร้องจี๊ดๆ หนูได้ยินเสียงหนู ก็กังวลว่ามันกำลังกินอาหารในยุ้งฉาง หนูก็เลยหาไฟฉายแล้วไปที่ยุ้งฉาง เสียงหนูดังจี๊ดๆ น่ารำคาญมาก"
"หนูหยิบไม้ข้างๆ มาเคาะประตูยุ้งฉาง แต่หนูก็ไม่กลัว ยังคงร้องจี๊ดๆ หนูเอาไฟฉายส่องเข้าไปในช่องว่างของประตู ก็เห็น.. ดวงตาคู่หนึ่ง.. กำลังจ้องมองหนู.."
"เป็นแมวตัวนั้น แมวดำในบ้านหลังเล็กๆ นั้น! แมวดำตายแล้ว ศพของมันอยู่ในยุ้งฉาง มีหนูกัดแทะศพของมัน แต่ทำไม.. ตาของมันถึง.. จ้องมองหนู? ขนลุกไปหมด”
"ตอนนั้น หนูตกใจ วิ่งออกไปข้างนอกโดยไม่รู้ตัว หนูอยากจะหาปู่ย่า หนูเปิดประตูไม้ วิ่งออกไปข้างนอก หนูวิ่งไปไกลมาก จนกระทั่ง.. ข้ามสะพานไม้เล็กๆ ในหมู่บ้าน พอข้ามสะพาน ฝนก็ตกหนักมาก ฝนสาดใส่หน้าหนู เจ็บมาก"
"หนูมองไม่เห็นทาง ก็เลยคิดจะวิ่งกลับไป แต่พอกลับไป สะพานไม้.. ก็หายไป หนูเห็นคนเยอะมากยืนอยู่ริมแม่น้ำ กางร่มกันทุกคน ในแม่น้ำมีคนพายเรือ หนูตะโกนเรียกพวกเขา แต่พวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้ยิน หนูก็เลยได้แต่ร้องไห้"
"แต่ไม่นาน คนบนเรือก็ตกปลาขึ้นมา เป็นหญิงชรา แต่เสื้อผ้าของเธอดูคุ้นๆ”
"นั่นย่าของหนู!”
"ย่าถูกพาขึ้นมาจากแม่น้ำ แต่คนตกปลาก็ไม่หยุด ยังคงตกปลาอยู่ สุดท้าย ไม่นาน เขาก็ตกปลาขึ้นมาอีกคนหนึ่ง คนคนนั้น.. ดูคุ้นๆ เป็นปู่ของหนู!”
"ปู่กับย่าถูกพาขึ้นมาจากแม่น้ำ พวกเขาตายแล้ว ปู่ย่าจมน้ำตาย แต่ทำไมไม่มีใครเห็นหนู? หนูตะโกนตลอด หนูอยากกลับบ้าน....”
"หนูนั่งร้องไห้อยู่ริมแม่น้ำ ฝนตกหนักมาก หนูร้องไห้จนเหนื่อย ฝนก็ตกแรงมาก แล้วก็..ไม่รู้ตัว เหมือนกับคืนนั้น ที่ไปบ้านหลังเล็กๆ หนูนึกถึงเรื่องอื่นไม่ได้ สลบไป แต่พอตื่นขึ้นมาวันรุ่งขึ้น ย่านั่งอยู่ข้างๆ ถือยา ดุหนู ถามว่าทำไมถึงหนีออกจากบ้าน? หนูบอกว่าแมวดำในบ้านหลังเล็กๆ ตายในยุ้งฉาง หนูกลัวมาก ก็เลยวิ่งออกไปหาปู่ย่า แต่วิ่งไปถึงสะพาน สะพานก็หายไป แล้วหนูก็เห็นคนตกปลา.. ตกปู่ย่าขึ้นมาจากแม่น้ำ"
"พอได้ยินที่หนูพูด ย่าก็หัวเราะ บอกว่า.. ตกขึ้นมาก็ดี ตกขึ้นมาก็ไม่เป็นไร!”