ตอนที่ 16 วีเบิ้ลเข้าร่วมกลุ่ม
"แกกำลังพูดเรื่องไรสาระอะไรของแกน่ะไอ้เด็กเวร! แกกล้าดียังไงมาพูดว่าฉันไม่ใช่แม่ของวีเบิ้ล! "
แม้มิสบัคกิ้นจะดุด่าอย่างรุนแรง แต่สีหน้าของเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย หลังจากเป็นโจรสลัดมาหลายปี เธอจะหวั่นไหวกับคำพูดของหลิงไป๋ได้อย่างไร
“วีเบิ้ล ฆ่าเจ้าโจรสลัดสองคนนี้ซะ พวกมันเป็นศัตรูของแม่! พวกมันต้องการรังแกแม่ ฆ่ามันซะ!”
มิสบัคกิ้นไม่เสียเวลาพูดคุยอีกต่อไปและสั่งการวีเบิ้ลโดยตรง
เมื่อได้ยินมิสบัคกิ้นพูดว่าสองคนนี้ต้องการรังแกเธอ วีเบิ้ลเองก็โมโหมากเช่นกัน
“พวกนายคิดจะรังแกแม่ฉันจริงเหรอ พวกนายตายแน่!”
หลังพูดจบ วีเบิ้ลก็กระโจนเข้าหาหลิงไป๋พร้อมกับง้าวในมือทันที เขาควงไปมาอยู่บนอากาศสองสามครั้ง ก่อนจะฟาดฟันไปที่หลิงไป๋
หลิงไป๋ซึ่งเตรียมตัวไว้อยู่แล้วก็ยกชิกุเระในมือของเขาขึ้นมาป้องกันทันที
เต๊ง!
พร้อมกับเสียงของเหล็กกระทบกัน ชิกุเระในมือของหลิงไป๋และง้าวในมือของวีเบิ้ลก็ปะทะกัน ตามมาด้วยเสียงระเบิดกลางอากาศที่ทั้งสองปะทะกัน ภาพตอนนี้เป็นภาพที่วีเบิ้ลกระโดดฟาดง้าวจากด้านบน และหลิงไป๋ใช้ดาบต้านทานเอาไว้ ด้วยพละกำลังอันมหาศาลของวีเบิ้ลทำให้พื้นที่หลิงไป๋ยืนอยู่นั้นแตกออกทันที และกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
“ฉันยังต้องการเรือลำนี้อยู่ คงจะปล่อยให้นายทำลายมันต่อไม่ได้แล้ว”
หลิงไป๋กล่าวอย่างเย็นชา ต้องบอกว่าความแข็งแกร่งของวีเบิ้ลนั้นมหาศาลจริง!
“นายคิดว่าส่วนไหนของร่างกายนายดูเหมือนยายแก่คนนี้? วีเบิ้ล ลองคิดดูสิว่าถ้าเธอเป็นแม่นายจริง ก็ต้องมีบางส่วนที่คล้ายกันบ้างแหละ แต่เธอมีส่วนไหนที่คล้ายนายบ้าง? เธอไม่ใช่แม่นายหรอก เธอก็แค่หลอกใช้นายนะวีเบิ้ล!”
ถ้าหากหลิงไป๋ไม่สามารถจัดการกับคนปัญญาอ่อนแบบนี้ได้ เขาก็เสียชาติเกิดแล้ว
“อ๋า? ฉันไม่เหมือนแม่เหรอ?”
ทันใดนั้นวีเบิ้ลก็เกิดอาการสับสนขึ้นมาอย่างกระทันหัน ก่อนจะมองไปที่มิสบัคกิ้น
ตอนนี้เขาได้ดึงง้าวกลับมาจากการโจมตีแล้ว และยืนสับสน
“ถ้าไม่เชื่อก็ลองใช้ง้าวเป็นกระจกดูหน้าตัวเองแล้วเทียบกับยายแก่นั่นซี่ แล้วบอกฉันหน่อยว่าเหมือนกันตรงไหน”
หลิงไป๋ยิ้มแล้วพูดออกมา
“วีเบิ้ล อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขา ฉันเป็นแม่ที่เธอรักที่สุด!”
ตอนนี้มิสบัคกิ้นเริ่มตื่นตระหนกแล้ว วีเบิ้ลถูกเธอหลอกจริงๆ เพราะว่าเขาหลอกง่ายมาก!
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้วีเบิ้ลเหมือนจะไม่ได้ยินสิ่งที่มิสบัคกิ้นพูดเลย เขาใช้ส่วนใบมีดของง้าวในการมองหน้าตัวเองจากเงาสะท้อนเหมือนที่หลิงไป๋แนะนำอยู่
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ… แม่ ผมไม่ใช่ลูกแม่จริงๆเหรอ?”
วีเบิ้ลตกตะลึง ยิ่งเขามองดูตัวเองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนมิสบัคกิ้น แต่ในความเป็นจริง วีเบิ้ลจำตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อเห็นใบประกาศค่าหัวของเขา
เขาตาบอดหน้าอย่างสิ้นเชิง!
“แน่นอนว่าเธอไม่ใช่แม่ของคุณ”
หลิงไป๋หัวเราะอย่างมีความสุขมากขึ้น เขารู้สึกว่าวีเบิ้ลติดกับดักแล้ว
"แวนออก้า เอาเลย!"
โดยไม่รอให้มิสบัคกิ้นได้พูดอะไรต่อ หลิงไป๋ไม่ต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
มิสบัคกิ้นยังคงต้องการที่จะโต้แย้งต่อไป แต่แวนออก้าที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วก็ได้ทำการยิงไปเรียบร้อยแล้ว
มิสบัคกิ้นที่ไม่ทันได้ตั้งตัวโดนแวนออก้ายิงเข้ากลางหัวกระทันหัน!
ตายแบบไม่รู้ตัว!
หัวของเธอระเบิดออก ร่างของเธอลอยกระเด็นไปจากแรงของกระสุน
"แม่!"
วีเบิ้ลร้องออกมา การที่เห็นมิสบัคกิ้นหัวระเบิดต่อหน้าทำให้เขาตกใจมาก
“นายฆ่าแม่ของฉัน นาย…”
ขณะที่วีเบิ้ลกำลังจะบ้าคลั่ง หลิงไป๋ก็ตะโกนขึ้นมา
"หยุด! วีเบิ้ล ฉันเป็นพี่ชายของนาย! ยายแก่คนนั้นก็แค่หลอกนายเท่านั้นแหละ! "
“นายเป็นพี่ชายของฉันใช่เหรอ?”
วีเบิ้ลหยุดลงอย่างกระทันหันด้วยความมึนงงอีกครั้ง
“แน่นอนสิ เราสองคนแข็งแกร่งพอๆกันเลย นั่นไม่ใช่หลักฐานว่าเราเป็นพี่น้องกันเหรอ?”
หลิงไป๋ยิ้มแล้วพูดออกมา แวนออก้าที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ก็พูดขึ้นมาเช่นกัน "กัปตันของฉันเป็นพี่ใหญ่ของนายจริงๆ"
"จริงหรอ?"
วีเบิ้ลที่มีไอคิวต่ำสุดๆกำลังจ้องไปที่หลิงไป๋
“อืมม หน้าตาเราเหมือนกันเลย ดูเหมือนนายจะเป็นพี่ชายของฉันจริงๆสินะ!”
อยู่ๆวีเบิ้ลก็พูดขึ้นราวกับตระหนักได้ เขาคิดว่าหลิงไป๋เป็นพี่ชายของเขาจริงๆ
‘เหมือนหน้าแกสิ!’
หลิงไป๋สาปแช่งอยู่ในใจ เขาออกจะหล่อขนาดนี้ วีเบิ้ลจะมาเหมือนเขาได้ยังไง
อย่างไรก็ตาม ด้วยวิธีนี้ ในที่สุดวีเบิ้ลก็ถูกหลอก!
พลังการต่อสู้อันทรงพลังได้ยอมจำนนต่อหลิงไป๋แล้ว!
“วีเบิ้ล ต่อจากนี้ก็เรียกฉันว่าพี่ใหญ่แล้วติดตามฉัน!”
หลิงไป๋พูดออกมา
“พี่ใหญ่ ต่อไปนี้ฉันจะติดตามพี่ไป!”
วีเบิ้ลพยักหน้าอย่างแข็งขัน
“หึ่ม ยายแก่หน้าเกลียดคนนั้นโกหกฉันมาตลอด ฉันเพิ่งพบกับเธอเมื่อเดือนที่แล้ว ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะโกหกฉัน! อ๊ากกก…”
วีเบิ้ลคำรามด้วยความโกรธจัด
“ดีมาก วีเบิ้ล โอ้ใช่ วีวิล ทำความสะอาดที่นี่หน่อย โยนศพพวกนี้ลงทะเลไปซะ แล้วก็ทำความสะอาดดาดฟ้าด้วย”
เสื้อผ้าของวีเบิ้ลนั้นราวกับผ้ากันเปื้อน ด้วยรูปลักษณ์ที่โง่เขลาของเขา ทำให้ไม่สามารถบอกได้เลยว่าเขาเป็นปีศาจจอมทำลายล้าง เขาดูเหมือนคนรับใช้เสียมากกว่า!
“โอเค พี่ใหญ่ ปล่อยให้ผมจัดการเอง…”
วีเบิ้ลหยุดคำราม ณ ตอนนี้ เขาจะทำทุกอย่างที่หลิงไป๋ขอให้เขาทำ!
จากนั้นวีเบิ้ลก็เริ่มเคลื่อนไหว ก่อนอื่น เขาทำความสะอาดศพทั้งหมดแล้วโยนมันลงในทะเล ไม่นาน ราชาแห่งท้องทะเลก็เริ่มเคลื่อนไหวหลังจากได้กลิ่นเลือด
“กัปตัน ฉันทนโกหกเจ้านั่นแบบนี้ไม่ได้”
แวนออก้าพูดออกมา
“นายไม่คิดมั่งเหรอว่ามีกี่ชีวิตที่ถูกสังเวยในมือของเจ้านั่น?”
หลิงไป๋ก็หัวเราะและถามออกมา
“คงมีไม่ต่ำกว่าพันคน เคยได้ยินมาว่าเขาสังหารหมู่ไปไม่น้อยกว่าสามประเทศ คนคนนี้มีตำนานเล่าขานเกี่ยวกับเขามาตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนแล้ว จนกระทั่งตอนนี้เขายังไม่เคยถูกจับ”
แวนออก้าพูดขึ้นมา หลังจากคิดสักพัก ความสงสารในใจของเขาที่มีต่อวีเบิ้ลก็หายไปหมดสิ้น