บทที่ 85 พลังพิเศษใหม่อันทรงพลังของหลิงเยว่!

"นี่คือผลึกพลังพิเศษหรอ สวยจังเลย!"

หลิงเยว่หยิบผลึกสีแดงที่ดูคล้ายทับทิมขึ้นมาดู ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เพราะว่ามันสวยงามและเปล่งประกายมากจริงๆ

"รอจนถึงโรงงานเหล็กกล้าแล้วค่อยลองใช้ผลึกสมองงูนั่นดู ดูซิว่าจะได้พลังใหม่หรือเปล่า" ซูยี่โอบเอวบางของหลิงเยว่ ดึงเธอให้แนบชิดกับตัวเขามากขึ้น

หลังจากที่พวกเขาสองคนอ้อยอิ่งกันอยู่สักพัก คนพวกนั้นก็บรรทุกเนื้อสัตว์กลายพันธุ์เต็มรถสื่อสารดาวเทียมแล้ว

ซูยี่เก็บรถสื่อสารเข้าไปในพื้นที่เก็บของของเขา จากนั้นก็ให้พวกเขาขับรถถังและปืนใหญ่เข้าไปซ่อนไว้ในห้องโถง

ที่นี่ยังเหลือทรัพยากรอีกมาก แน่นอนว่าจะต้องกลับมาขนของที่นี่อีก

แม้ว่ารถถังและปืนใหญ่จะไม่มีกระสุนแล้ว แต่ในอนาคตอาจจะได้ใช้อีก

นอกจากนี้ ยานพาหนะอื่นๆ ก็ถูกซ่อนไว้ทั้งหมด

สถานที่แห่งนี้ไม่ได้ถูกทิ้งร้างโดยสมบูรณ์ อนาคตอาจจะได้ใช้งานต่อ

หลังจากจัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จแล้ว ซูยี่และคณะจึงออกเดินทางไปยังโรงงานเหล็กกล้า

ตอนที่ซูยี่และคณะออกเดินทาง หลูหรานได้นำคนเข้าไปในอุโมงค์ของโรงงานเหล็กกล้าแล้ว

ที่ปากอุโมงค์มีคนของกองกำลังทางอากาศเฝ้าอยู่

คนของกองทัพเจ็ดสังหารทยอยเข้าสู่โรงงานเหล็กกล้าจนถึงจุดหมาย

ตอนที่ซูยี่และหลิงเยว่เข้าถึงโรงงานเหล็กกล้า ก็เป็นช่วงบ่ายแล้ว

ระหว่างทางพวกเขากินอาหารแห้งประทังความหิวไปมื้อหนึ่ง

โรงงานเหล็กกล้าให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่ทุกคน เพราะมีกำแพงสูง ดูแข็งแรงมั่นคงเป็นพิเศษ

ดังนั้น พวกคนธรรมดาจึงรู้สึกอุ่นใจเป็นพิเศษ

เรื่องการจัดที่พักให้คนเหล่านี้ ซูยี่และหลิงเยว่ไม่ต้องกังวล

เพราะพวกเขาทั้งสองมีเรื่องสำคัญต้องทำ

ที่พักของซูยี่และคณะเป็นบ้านที่มีลานแยกต่างหาก สถานที่นี้แต่เดิมเป็นบ้านแถวที่ผู้บริหารโรงงานเหล็กกล้าอาศัยอยู่

"นี่เป็นผลึกสมองของสุนัขกลายพันธุ์ มีพลังโจมตีด้วยคลื่นเสียง พลังของมันแรงมาก"

"ส่วนของเธอ ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นพลังอะไร แต่มันมีสี น่าจะมีพลังแน่ เธอเลือกอันหนึ่งลองดูก็ได้"

"เธอเริ่มกินได้เลย ฉันจะไปทำเนื้องูกลายพันธุ์ในครัว" ซูยี่คิดว่าเนื้องูกลายพันธุ์รสชาติดีมาก เนื้อนุ่มหอม น้ำซุปก็หวานกลมกล่อม

เขาจึงตั้งใจจะต้มให้มากหน่อย จะได้กินเองด้วย

ถึงอย่างไรเขาก็กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน เพราะสามารถรวมพลังเป็นผลึกพลัง เปลี่ยนพลังงานส่วนเกินได้

"อืม ขอบคุณนะที่เหนื่อย" พูดจบ หลิงเยว่ก็จูบที่แก้มของซูยี่ จากนั้นก็หยิบผลึกสมองงูเหลือมยักษ์ออกมา

มันเป็นผลึกสมองสีเขียวอ่อน ดูแล้วใหญ่กว่าผลึกสมองหนูกลายพันธุ์ที่เธอเคยกินมาก่อน

อีกอันหนึ่งเป็นผลึกสมองสีน้ำตาลอมเหลือง เป็นของที่ซูยี่ให้เธอ มีพลังโจมตีด้วยคลื่นเสียง

หลิงเยว่พิจารณาสักครู่ แล้วจึงใส่ผลึกสมองงูเหลือมยักษ์เข้าปาก

เธอสงสัยว่าพลังของงูกลายพันธุ์น่าจะเป็นการฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนั้นซูยี่แทบจะทำให้หัวของงูเหลือมยักษ์ขาด มันไม่ควรจะมีความสามารถในการพุ่งเข้าโจมตีซูยี่ได้

แต่มันกลับหันมางับได้

ในขณะเดียวกัน การโจมตีของเธอก็สร้างความเสียหายให้งูเหลือมยักษ์ไม่น้อย แต่มันกลับเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

การฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว พลังนี้แรงมากทีเดียว

นอกจากนี้ ผลึกนี้ซูยี่ก็ให้เธอตั้งแต่แรก ส่วนของสุนัขกลายพันธุ์เป็นของที่ซูยี่เพิ่งหยิบออกมา

ผลึกนี้มีผลกับซูยี่เหมือนกัน ซูยี่อาจจะต้องการมันมากกว่า

หลังจากกัดแตก กระแสอุ่นๆ ก็ไหลผ่านทั่วร่างกาย

ที่นี่มีแค่ซูยี่ เธอจึงกล้าส่งเสียงครางด้วยความสบายออกมา

แน่นอนว่าการทำแบบนี้ก็มีเจตนาจะยั่วยวนซูยี่ด้วย

เพราะเธออยากมอบตัวให้ซูยี่ กลายเป็นผู้หญิงของซูยี่อย่างสมบูรณ์

เมื่อได้ยินเสียงของหลิงเยว่ ซูยี่ก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมา

ผ่านไปสักพัก หลิงเยว่ก็เริ่มร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด

ซูยี่กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น มองดูหลิงเยว่

แม้ว่าการได้รับพลังจะรู้สึกดี แต่กระบวนการกลับเจ็บปวดมาก

หลังจากทรมานอยู่สองชั่วโมงกว่า อาการก็สงบลง

จากนั้นทั้งสองคนก็กินเนื้องูเหลือมยักษ์หม้อใหญ่

หลังจากกินเสร็จ ซูยี่ก็มองหลิงเยว่ด้วยความสงสัย

รูปลักษณ์ภายนอกของเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่พลังงานมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แข็งแกร่งขึ้น

"ฉันคิดว่าฉันได้พลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว" พูดจบ หลิงเยว่ก็ดึงมีดสั้นที่ขาออกมา กรีดที่นิ้วของตัวเอง

"ดูสิ ฉันคิดว่าฉันควบคุมมันได้ด้วย" พูดจบ หลิงเยว่ก็ใช้กระดาษเช็ดเลือดที่นิ้วของตัวเอง

จากนั้นซูยี่ก็เห็นบาดแผลที่นิ้วของเธอกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

"พลังนี้สิถึงจะเรียกว่าโกง!" ซูยี่จับมือของหลิงเยว่ ไม่เสียใจเลยที่ให้ผลึกสมองนั้นกับหลิงเยว่

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะหลิงเยว่ เขาคงถูกงูเหลือมยักษ์นั่นกัดแน่

งูเหลือมยักษ์นั่นอาจจะมีพิษ ถ้าถูกกัดเข้า เขาอาจจะตายได้

หลิงเยว่เป็นผู้หญิงของเขา การที่มีพลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็วแบบนี้ก็เป็นเรื่องดี

เธอยิ่งแข็งแกร่ง ซูยี่ก็ยิ่งไม่ต้องเป็นห่วงเธอ

"คุณจะใช้พลังของสุนัขกลายพันธุ์นั่นไหม การโจมตีด้วยคลื่นเสียงก็แรงมากนะ" หลิงเยว่พอใจกับพลังของตัวเองมาก ต่อไปเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องบาดเจ็บแล้ว

โดยเฉพาะบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ ฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว

นอกจากนี้ เธอไม่เพียงแต่ได้พลังฟื้นฟูที่แข็งแกร่งนี้ พลังโดยรวมก็เพิ่มขึ้นด้วย

และเธอคิดว่าตัวเองอาจจะได้รับพลังต้านทานพิษด้วย ทุกคนที่ได้รับพลัง จะมีความรู้สึกคลุมเครือบางอย่าง ที่ทำให้รู้ว่าตัวเองได้รับพลังอะไรบ้าง

ซูยี่ส่ายหัว พูดว่า "ไม่ต้องรีบ พวกเรายังควบคุมพลังของตัวเองได้ไม่ดีพอ นอกจากนี้ พลังจิตของแต่ละคนก็มีจำกัด ไม่ใช่ว่ายิ่งมีพลังพิเศษมากจะยิ่งดี"

หลิงเยว่พยักหน้าเห็นด้วย พูดว่า "ใช่ หลังจากได้รับพลังที่สอง ฉันก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน"

"ตอนนี้ฉันถึงรู้ว่าพลังแรกที่ฉันได้รับคืออะไร" พูดจบ หลิงเยว่ก็กะพริบตา

ซูยี่รู้สึกทันทีว่าหลิงเยว่ดูมีเสน่ห์มากขึ้น แม้แต่การขยับขนตาก็เต็มไปด้วยความเย้ายวน

จากนั้นซูยี่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง รีบสะบัดตัว ได้สติกลับมา

"เกี่ยวกับพลังจิตใช่ไหม?" ซูยี่เดา

หลิงเยว่พยักหน้าอย่างดีใจ อธิบายว่า "อืม ใช่เลย พลังจิตของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง และสามารถขยายอารมณ์ของคนอื่นได้ เป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ฉันยังไม่เข้าใจพลังนี้ดีพอ ก็ยังไม่คุ้นเคย บางทีอาจจะมีวิธีใช้อีกมากมาย"

"พลังพิเศษ ซับซ้อนกว่าที่เราคิดไว้มาก สิ่งที่เราเข้าใจและรู้ตอนนี้ยังน้อยเกินไป"

ซูยี่ก็เห็นด้วยกับที่หลิงเยว่พูด นี่เป็นความเข้าใจที่เขาได้หลังจากได้รับพลังที่สอง

หรือพูดอีกอย่างก็คือ หลังจากที่พลังจิตของพวกเขาพัฒนาถึงระดับหนึ่ง ถึงได้รับรู้สิ่งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้สึก

หลังจากคุยกันอยู่สักพัก ทั้งสองก็กอดกัน

ตอนนี้ไม่มีใครมารบกวนพวกเขาแล้ว

พวกเขาอยากทำอะไร ก็ทำได้อย่างสบายใจ

(จบบท)