บทที่ 399: มุ่งหน้าสู่ห้วงเวลาอื่น

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 399: มุ่งหน้าสู่ห้วงเวลาอื่น

“แม่!” ทรังคซ์คำรามลั่นด้วยความโศกเศร้าและแค้นเคืองแสนสาหัส หมุนตัวกลับพุ่งทะยานออกจากยานอวกาศ หวังเพียงจะล้างแค้นโกคูแบล็คให้สาสม

ทว่าในชั่วพริบตานั้น ร่างของเขากลับถูกทะลุด้วยลำแสงประหลาด

ทรังคซ์หันกลับไปมองไมที่เป็นผู้ลงมือด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา

“ไม เธอ…” เสียงของเขาแผ่วเบาลง

“ทรังคซ์ นายจะไปไม่ได้นะ” ไมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ป้าบูลม่าบอกว่านายและเครื่องย้อนเวลาน่ะคือความหวังเดียวของโลกเรา ใครจะตายก็ได้ แต่นายต้องรอด!”

ไมรีบกดปุ่มต่าง ๆ ในยานอวกาศอย่างคล่องแคล่ว เปิดฝาครอบเครื่องย้อนเวลาออกก่อนจะสาวเท้าก้าวออกจากยาน

การหายไปของอากาศภายในยานอย่างรวดเร็วทำให้ทรังคซ์ที่บาดเจ็บสาหัสอยู่แล้วหมดสติลงคาที่นั่งนักบิน

“ลาก่อน ทรังคซ์” ไมมองร่างไร้สติของทรังคซ์ด้วยแววตาเศร้าสร้อย “นายต้องรอดนะ!”

ไมจ้องมองทรังคซ์ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับโกคูแบล็คอย่างเด็ดเดี่ยว

การต่อสู้ในอวกาศไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ เพราะเธอเป็นมนุษย์จักรกล

“ไอ้ปีศาจ! ฉันจะไม่ยอมให้แกทำร้ายทรังคซ์!” ไมประกาศกร้าว

พลังงานทรงกลมนับไม่ถ้วนถูกปลดปล่อยออกมาจากมือของไมในพริบตา

แสงสว่างเจิดจ้าที่ระเบิดออกมานั้น สาดส่องกระทบใบหน้าของทรังคซ์ที่เพิ่งรู้สึกตัว

“ไม?” ทรังคซ์พึมพำเบา ๆ ขณะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ภาพของไมที่กำลังต่อสู้กับโกคูแบล็คอยู่ไกล ๆ ปรากฏแก่สายตา

แต่แล้ว ทรังคซ์ก็เห็นโกคูแบล็คขมวดคิ้วอย่างขุ่นเคือง

“น่ารำคาญนัก! ตายซะ!” โกคูแบล็คคำรามลั่น

เพียงสะบัดมือเบา ๆ ร่างของไมก็ถูกโกคูแบล็คผ่าออกเป็นสองส่วน

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ทรังคซ์เห็นรอยยิ้มแปลกประหลาดผุดขึ้นบนใบหน้าของไม

และในขณะต่อมา ความจริงก็กระจ่างแก่ใจเขา

แสงวาบเจิดจ้าสองครั้ง สว่างวาบขึ้นจากร่างของไม

นั่นคือแสงสว่างที่เกิดจากการที่ไมจุดชนวนระเบิดที่ซ่อนอยู่ภายในร่างกายบอบบางของเธอ

“ไม!”

ทรังคซ์คำรามลั่นด้วยความโกรธแค้น

แต่เขาก็ไม่อาจทำอะไรได้

แม้พลังที่แท้จริงของทรังคซ์จะเหนือกว่าไมอยู่มาก แต่ในสถานการณ์ปกติ มนุษย์จักรกลอย่างไมนั้นแข็งแกร่งกว่า การโจมตีเมื่อครู่ แม้ไมจะจงใจหลบเลี่ยงจุดสำคัญ แต่ก็ยังสร้างบาดแผลฉกรรจ์ให้กับทรังคซ์

เขามองร่างของไมแหลกสลายลงต่อหน้าต่อตาอย่างสิ้นหวัง ไร้หนทางช่วยเหลือ

ไม่...

ฉันต้องมีชีวิตรอด!

ฉันต้องมีชีวิตรอดเพื่อกอบกู้โลกใบนี้ แบกรับความหวังของทุกคนเอาไว้!

ทรังคซ์คำรามในใจราวกับคนเสียสติ เขาฝืนควบคุมเครื่องย้อนเวลา มุ่งหน้าสู่โลกคู่ขนานที่เขาเคยไปเยือน

ในชั่วขณะนั้น ร่างดำทะมึนก็ปรากฏขึ้นจากแสงวาบ

“บัดซบ! มนุษย์จักรกล! พวกแกที่ถูกมนุษย์ดัดแปลงนี่แหละคือหายนะของจักรวาล! ทรังคซ์! แกจงตายไปพร้อมกับมนุษย์จักรกลพวกนี้ซะ!”

โกคูแบล็คเพ่งมองทรังคซ์ด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม เสียงหัวเราะเย็นเยียบดังก้องไปทั่วบริเวณ ร่างสูงใหญ่พุ่งเข้าใส่เป้าหมาย พลังคลื่นเต่าเปล่งประกายเจิดจ้าบนฝ่ามือ

ทว่าในเสี้ยววินาทีนั้น เครื่องย้อนเวลาของทรังคซ์กลับสั่นสะท้าน ก่อนจะหายวับไปจากสายตาอย่างไร้ร่องรอย

“หือ?”

โกคูแบล็คเสียหลักเล็กน้อยเมื่อโจมตีพลาดเป้า เขาพึมพำกับตนเองด้วยสีหน้าฉงน “มันหายไปไหน? ยานอวกาศนั่นคืออะไรกัน?”

แม้จะทำลายล้างโลกมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ยานอวกาศที่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบเช่นนี้ โกคูแบล็คเพิ่งเคยพบเห็นเป็นครั้งแรก มันว่องไวเกินกว่าที่แม้แต่เขาจะไล่ตามได้ทัน

มันจะหนีไปที่ไหนกันแน่?

…………..

ณ โลก เมืองทางตะวันตก

ครอบครัวของบูลม่ากำลังปิกนิกกันอย่างอบอุ่น

งานเลี้ยงเล็ก ๆ นี้จัดขึ้นเพื่อต้อนรับคาลิฟูล่าและเกลที่เดินทางมาเยือนโลกมนุษย์

บูลม่ากำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมบาร์บีคิวส่งให้เชฟ สายตาเหลือบมองไปยังไทต์ที่ยืนกอดอก ริมฝีปากเผยรอยยิ้มขบขันเบา ๆ โดยไม่คิดจะช่วยเหลืออะไรเลย

“นี่พี่ ทำไมลูกของพี่ถึงมาสวีทหวานแหววในบ้านฉันล่ะ?”

“บ้า! หลินลั่วก็หลานเธอนะ จะช่วยอะไรกันบ้างไม่ได้เชียวเหรอ? แล้วนี่มันก็บ้านฉันด้วย!” ไทต์ต่อว่าเสียงดัง

ที่แท้ สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่หลินลั่วกับทาโรที่กำลังสนิทสนมกันอยู่นั่นเอง

ในขณะนั้น เด็กน้อยทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับบาร์บีคิวรสเลิศ ร่วมวงสนทนากับคาลิฟูล่าและเกลอย่างออกรส

อีกด้านหนึ่ง โกคูและเบจิต้ากำลังกินข้าวพลางสนทนากับคาเบะที่มาเยือนโลกมนุษย์

แต่แล้ว ทุกสายตาก็หันไปจับจ้องยังรอบด้านอย่างพร้อมเพรียง

ทุกคนสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนแผ่วเบาที่ไหวผ่านอากาศโดยรอบ

ทันใดนั้น ยานอวกาศลำเล็กจิ๋ว รูปร่างคล้ายดวงวิญญาณ ก็โผล่พรวดพุ่งออกมาจากท้องฟ้ากว้างใหญ่เบื้องบน

ยานอวกาศลดระดับลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะลงจอดบนสนามหญ้าเขียวขจีของบูลม่า

“เครื่องย้อนเวลางั้นเหรอ?”

ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ก่อนจะวิ่งตรงไปยังจุดที่ยานอวกาศลงจอด

“ทรังคซ์! ลูกแม่! ลูกเองใช่ไหมที่มา?” บูลม่าร้องเรียกพร้อมรอยยิ้มกว้าง วิ่งเข้าไปหายานอวกาศด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เห็นบูลม่าวิ่งเข้าไปหายานอวกาศด้วยท่าทางเช่นนั้น คาลิฟูล่าจึงหันไปมองทรังคซ์ตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าฉงน

“แม่ของเธอนี่เป็นอะไรไป? นายก็อยู่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่รู้สิครับ?” ทรังคซ์ตัวน้อยเกาหัวแกรก ๆ

ทันทีที่ประตูเครื่องย้อนเวลาแง้มเปิด ร่างของทรังคซ์ก็ร่วงหล่นลงมาจากเบื้องบน ร่างกายโชกไปด้วยเลือด สภาพสะบักสะบอม กระแทกพื้นสนามหญ้าอย่างแรง เสียงนั้นดังสนั่นจนทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นสะดุ้งตกใจ

“ทรังคซ์! เกิดอะไรขึ้น?!” บลูม่าร้องตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นตระหนก แต่ทรังคซ์กลับนอนนิ่งไร้การตอบสนอง

เบจิต้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นสภาพของทรังคซ์ก็ตวาดขึ้นทันควัน “คาคาล็อต! เอาถั่วเซียนมาเร็วเข้า!”

“อืม!” โกคูขานรับสั้น ๆ ก่อนจะใช้เคลื่อนย้ายพริบตาหายวับไปในทันที ขณะที่คนอื่น ๆ ก็รีบกุลีกุจอช่วยกันนำสิ่งของต่าง ๆ มาเตรียมพร้อม ไม่ว่าจะเป็นเบาะนุ่ม ๆ ผ้าก๊อซ ผ้าพันแผล และอุปกรณ์อื่น ๆ ที่จำเป็น

เหล่าผู้หญิงช่วยกันทำแผลให้ทรังคซ์ที่ยังคงหมดสติอย่างรวดเร็วและทะนุถนอม

ท่ามกลางความโกลาหล หลินลั่วก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับทรังคซ์ให้ทรังคซ์น้อยและคนอื่น ๆ ที่ยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าฟังอย่างละเอียด

เมื่อเทียบกับทรังคซ์ตัวน้อยที่ยังคงฉงนงุนงง คาลิฟูล่าและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงกับการมีอยู่ของจักรวาลคู่ขนานในโลกใบนี้

“บูลม่า ถั่วเซียนอยู่นี้!”

ไม่นานนักโกคูก็ตะโกนพร้อมกับนำถั่วเซียนมาให้

“เยี่ยม! รีบเอาให้เขากินสักเม็ดสิ!”

บูลม่ารีบรับถั่วเซียนมาป้อนให้ทรังคซ์อย่างร้อนรน

ครู่ต่อมา เปลือกตาของทรังคซ์ก็ขยับไหว

เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ และเมื่อเห็นใบหน้าคุ้นเคยอยู่เคียงข้าง น้ำตาก็เอ่อล้นดวงตาของทรังคซ์ในทันที

“แม่!”

ในขณะนั้นคาลิฟูล่าและคนอื่น ๆ ต่างอึ้งงัน — นี่มันทรังคซ์จริง ๆ !

ใครเลยจะคาดคิดว่าเด็กน้อยข้างกายพวกเขาจะเติบโตขึ้นมาได้ถึงเพียงนี้ในอนาคต?

“ทรังคซ์! ตื่นสิ! นี่ไม่ใช่โลกของลูกนะ!” บูลม่าเอ่ยอย่างเป็นห่วง ในที่สุดทรังคซ์ก็รู้สึกตัว

“แม่ครับ ผมขอโทษ”

เขาดึงลมหายใจเข้าลึก กำลังจะเอ่ยปากพูดต่อ แต่แล้วสายตาก็จับจ้องไปที่โกคูซึ่งยืนอยู่เคียงข้าง

เมื่อเห็นทรังคซ์มองมา โกคูก็เผยยิ้มกว้างทันทีและกล่าวว่า “ไง ทรังคซ์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

แต่ใครเลยจะคาดคิดว่าหลังจากเห็นโกคู ร่างกายของทรังคซ์กลับแข็งเกร็งขึ้นมาในฉับพลัน พลังออร่ามหาศาลพลุ่งพล่านออกมาจากร่างกายราวกับภูเขาไฟระเบิด

“ไอ้ปีศาจ! ฉันจะแก้แค้นให้ไม!”

ในชั่วพริบตาเดียว การโจมตีอันรุนแรงของทรังคซ์ก็พุ่งตรงไปยังโกคูที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันทีที่เริ่มโจมตี ร่างกายของทรังคซ์ก็แปรเปลี่ยนเป็นซูเปอร์ไซย่า พลังอันไร้ขีดจำกัดถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีทีท่าว่าจะยั้งมือ

ในชั่วพริบตาเดียว ร่างของทรังคซ์ก็พุ่งเข้าใส่โกคูที่ยืนอยู่เคียงข้างราวกับสายฟ้าฟาด ยิ่งไปกว่านั้น ทันทีที่เริ่มจู่โจม ทรังคซ์ก็ผสานพลัง ปลดปล่อยร่างกายสู่ขีดจำกัดของชาวไซย่า พลังทั้งหมดถูกระเบิดออกมาโดยไม่คิดยั้งมือ

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_