บทที่ 183 ต้องเป็นท่าทางที่นางตื่นขึ้นมาผิดแน่!
พูดแล้วจินหวงก็แกล้งทำท่าทางเหมือนน้อยใจ ขยับตัวไปเล็กน้อยจนตัวที่ใหญ่กว่าของมันเริ่มหดตัวเล็กน้อย ดูน่าสงสารและตลกไปพร้อมกัน...
จินเป่าเอ๋อมองไปที่มันอย่างไม่รู้จะพูดอะไร! นางไม่คิดเลยว่า เจ้าพวกนี้จะไปจะเลียนแบบพฤติกรรมแบบนี้จากเด็กน้อยแบบนี้!
ตอนนี้ราชาแห่งสัตว์เทพผู้สูงส่ง กลายเป็นคนชอบร้องไห้ไปซะแล้ว ส่วนจินหวงที่เคยอวดดี กลับกลายเป็นผู้ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด! กลับกัน สาวน้อยที่เคยร้องไห้และดูน่าสงสารตอนแรก กลับกลายเป็นคนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและท่าทางหยิ่งยโส…
จินเป่าเอ๋อรู้สึกแปลกใจและส่ายหัวไปมา... หรือต้องเป็นเพราะท่าทางการตื่นของนางไม่ถูกต้องแน่ๆ!
ทว่าผู้ที่โชคร้ายที่สุดคือมังกรเขียวที่ได้ยินบทสนทนาของพวกนาง มันโกรธจนควันออกทางจมูก! โกรธจนเกือบจะระเบิดออกมาด้วยเสียงอันดัง!!
“เจ้าพูดอะไร! เจ้าทำลายความสุขที่ข้าตั้งใจสร้างขึ้นไว้ แล้วเจ้าไม่ขอโทษข้า ถ้าข้าไม่มีทายาท เจ้าคิดว่าจะรับผิดชอบได้หรือไม่”
ตามที่ทุกคนรู้ดีว่ามังกรมักให้ความสำคัญกับทายาทเป็นอย่างมาก เพราะภายในสุสานมังกร ยังมีมังกรจำนวนมากที่รอการเกลับมาเกิดใหม่! บวกกับจำนวนมังกรเองก็มีจำนวนน้อยอยู่แล้ว…
สามารถกล่าวได้ว่าพฤติกรรมของฟินิกซ์เมื่อครู่นี้ถือเป็นการดูหมิ่นและทำให้วงศ์ตระกูลของมังกรขาดสะบั้นไปโดยสิ้นเชิง!
ได้ยินดังนั้น จินเป่าเอ๋อค่อยๆ ขยับริมฝีปาก ยกหน้าอย่างเย็นชา…
นกฟินิกซ์ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของมันก็แอบเป็นประกายและยกยิ้มร้ายๆ มันมองไปยังมังกรขาวที่อยู่ตรงข้ามอย่างภาคภูมิใจ
ฮึ! ตอนนี้ท่าทางจินเป่าเอ๋อเหมือนจะโกรธแล้วสิ! พวกนางต้องชนะอย่างแน่นอน!
เทียนซูที่ยืนข้างๆไม่กล้าเข้าไปใกล้ มันคิดว่า... จินหวงดูเหมือนจะทำผิดจริงๆ!
สัตว์ป่าเองก็มักให้ความสำคัญกับทายาทไม่น้อย ถ้าเป็นเขาก็อาจจะโกรธเหมือนกัน!
เด็กน้อยในอ้อมแขนของจินเป่าเอ๋อยังคงเงียบๆ ดวงตาคู่นั้นมีสัญชาตญาณบอกนางว่า! ในเวลานี้ไม่ควรพูดอะไรเลย
ถ้าพูดไปอาจจะดุได้!
จากนั้น จินเป่าเอ๋อก็หันไปมองมังกรเขียวที่ยังเต็มไปด้วยโทสะ ดวงตาของนางยังคงสงบ
“ข้าเข้าใจว่ามังกรให้ความสำคัญกับทายาท แต่เมื่อเจ้าสะบัดหางโจมตีมือของข้าไปนั่น คือการใช้ความรุนแรง มันเป็นความผิดของเจ้า! ตามการคำนวณอายุของฟินิกซ์ ตอนนี้นางยังเป็นเด็กเท่านั้น! ไม่มีทางสู้เจ้าได้! ทำไมเจ้าถึงสามารถทำกับเด็กได้ขนาดนั้น”
มังกรขาวอึ้งไป ดวงตาของเขาค่อยๆ ลุกเป็นไฟแทบทนไม่ไหว แต่กลับไม่สามารถตอบโต้ได้เลย เพราะสิ่งที่นางพูดนั้นก็ไม่ผิดอะไรเลย เจ้าฟินิกซ์ตรงหน้าก็ยังเป็นเด็กที่เพิ่งเกิดมาไม่ถึงร้อยปี!!
ฟินิกซ์ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขำออกมา! นางมองไปที่มังกรขาวอย่างภาคภูมิใจ ข้าอยากบอกว่าเจ้านายของข้าพูดจาเก่งจริงๆ เพียงไม่กี่ประโยคก็ทำให้ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถพูดอะไรออกมาเลย!
ในขณะนั้น จินเป่าเอ๋อหันไปมองจินหวงด้วยสีหน้าจริงจัง
“ยังจะหัวเราะอีก! เรื่องรบกวนมังกรในการมีทายาทแล้วเจ้าไม่ขอโทษ เจ้าก็ผิดเหมือนกัน! แม้ว่าเจ้าจะยังเป็นเด็ก แต่ในฐานะสัตว์เทพ อายุการเติบโตของเจ้าจะเร็วกว่าอสูรชนิดอื่นๆ ท่าทางของเจ้าแสดงถึงความไม่น่าเคารพอย่างยิ่ง!”
จินหวงตัวแข็งทื่อไป ดวงตาที่เคยมีรอยยิ้มตอนนี้กลับกลายเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทำให้หน้าตาของมันดูขลาดจนต้องหมอบลงไปและหันไปมองมังกรเขียวแล้วกล่าว
“โอเค… ข้าผิดเอง ครั้งหน้าจะไม่ทำอีกแล้ว!”
ได้ยินเช่นนั้น มังกรขาวจึงค่อยๆผ่อนอารมณ์ลง แม้ว่าเผ่าพันธุ์มังกรที่มีความหยิ่งทะนงสูง แต่มันนับว่าเป็นบรรพบุรุษก็ไม่สามารถต่อว่าได้จนเกินเลยได้ เมื่อเห็นเด็กขอโทษก็เลยไม่อยากดื้อรั้นต่อไป เลยส่ายหัวเบา แล้วพูดอย่างภาคภูมิ
“ฮึ… ถือว่าข้าให้อภัยแล้วกัน! พวกเจ้าฟินิกซ์ไม่เข้าใจเรื่องราวของเรา มันก็ไม่แปลกหรอก!”
ทว่า ฟินิกซ์กลับไม่สนใจเขา ตวัดปากเล็กน้อย ก่อนจะบ่นอย่างเศร้าใจในใจ ทำไมเจ้าของข้าไม่รักข้าเลยล่ะ...เศร้าใจมากเลย! ความรักมันจางหายไปแล้ว!
ทันใดนั้น มังกรขาวเหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่าง ดวงตาเบิกกว้าง แล้วจ้องไปที่กลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจ
“เดี๋ยวก่อน... มนุษย์หรือ ฟินิกซ์หรือ เสือขาวหรือ” เสียงของมันหยุดกะทันหัน และเกิดความตกใจ!
ในวินาทีถัดมา มันก็ระเบิดเสียงคำรามออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“พวกเจ้ากล้าบุกเข้ามาในดินแดนของมังกร!” เสียงคำรามอันน่าสะพรึงดังไปทั่วทั้งป่าเล็กๆ!
จินเป่าเอ๋อรู้สึกตกใจในความเชื่องช้าของเขา…
“เจ้าพึ่งจะรู้ตัวตอนนี้เหรอ”
ฟินิกซ์หันไปมองเขาอย่างกับมองคนโง่! เสือขาวที่ยืนอยู่ข้างๆ มุมปากกระตุกเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าตำนานแห่งสัตว์เทพที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกสัตว์ป่าอย่างมังกรจะมีอารมณ์และสมองช้าขนาดนี้!
เด็กน้อยในอ้อมแขนของจินเป่าเอ๋อกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ตอนนี้นางได้เจอคนที่ช้ากว่านางซะแล้ว... ฮ่าๆ! นางชอบมังกร!
มังกรขาวที่โดนหลายคนมองอย่างดูถูกก็เริ่มรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ในที่สุดแล้วเขาก็พยายามยกหัวขึ้น ตั้งท่าทางอย่างสง่างามเหมือนมังกรผู้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงมังกรอายุพันปี เขาก็ยังคงไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้ทั้งหมด เพราะในโลกของมังกร ไม่มีใครสามารถบุกรุกเข้ามาได้เลย
“อื้อๆ...อย่าหลบประเด็นไปเลย! พวกเจ้ากล้าบุกเข้ามาในดินแดนมังกร... เอ่อ...”
เขาหยุดพูดไปชั่วขณะ ก่อนจะทำสีหน้าเหมือนคิดอะไรไม่ออก
จินเป่าเอ๋อมองเห็นท่าทางของมังกรเขียวแล้วก็ถอนหายใจในใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ
“ผู้ที่บุกรุกดินแดนมังกร! ต้องถูกลงโทษ!”
มังกรขาวได้ยินดังนั้นก็หยุดชะงัก สบตากับจินเป่าเอ๋อด้วยความตื่นเต้น
“ใช่! ใช่! ประโยคนี้แหละ…”
แล้วทันใดนั้น รอยยิ้มในดวงตาของเขาก็หยุดลง มองไปที่จินเป่าเอ๋อด้วยท่าทางตกใจ
“เจ้า...เจ้ารู้ได้ยังไง!?”
ท่าทางงุนงงของมังกรทำให้จินเป่าเอ๋ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะในใจ แต่ก็ยังแสดงสีหน้าหมดความอดทนเล็กน้อย
“ในสุสานมังกร มีผู้เฒ่ากระดูกมังกรท่านหนึ่งท่านเคยพูดไว้แบบนี้...”
เห็นได้ชัดว่า มังกรนั้นแทบจะใช้คำพูดนี้กับผู้บุกรุกทุกคนสินะ ฮ่าฮ่า! แน่ล่ะ คำพูดนี้จำง่ายและตรงไปตรงมา! น่าเสียดายที่เจ้ามังกรตัวโตตรงหน้าแม้แต่คำนี้ยังจำไม่ได้! แล้วยังจะพูดเรื่องทายาทอีก… ลูกที่เกิดมาไม่กลัวว่าเขาจะโง่เหมือนมันหรือ
ทันใดนั้น...
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ สุสานมังกรหรือ!”
ดวงตาของมังกรขาวเบิกกว้างราวกับจนบิดเบี้ยว ทันทีที่มันถามคำนี้ ก็ปล่อยลมหายใจร้อนออกมาอย่างแรง!
ท่าทางที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อของมันผสมกับรูปร่างมหึมาทำให้ดูตลกและแปลกประหลาดไปในทันที!
อีกไม่กี่นาทีต่อมา...
ในป่าลึก...
มีชายหนุ่ม ฟินิกซ์ เสือขาว เด็กสาว และชายหนุ่มรูปงามยืนคุยกันตรงหน้า
“รู้อย่างนี้ ข้าน่าจะกลายร่างเป็นมนุษย์ตั้งนานแล้ว ตอนนี้ข้าปวดคอไปหมดแล้ว!”
ชายหนุ่มยกมือกุมคอของตน ขยับลำคอเล็กน้อยในท่าทางที่ดูเหนื่อยและรำคาญจากการต้องคอยก้มลงพูดกับพวกเขา!
จินเป่าเอ๋อและคนอื่นๆ 'พวกข้าก็ปวดคอที่ต้องเงยหน้าขึ้นไปพูดกับเจ้าเหมือนกัน....'
"เฮ้ มนุษย์ เจ้าบอกว่าเจ้ามาจากสุสานมังกรจริงๆหรือ แล้วเจ้ากลับออกมาได้ยังไง ที่นั่นเข้าไปได้อย่างเดียว ออกมาไม่ได้! เจ้าคงไม่โกหกข้านะ"
เสียงของมังกรขาวหยุดลงและเขาก็จ้องไปที่จินเป่าเอ๋อด้วยท่าทางสงสัย!
จินเป่าเอ๋อ... "......"
ท่าทางโง่ๆแบบนี้ นางจะไปโกหกไปเพื่ออะไร
“ฮ่าฮ่า... เจ้าเดาเอาเถอะ!” คำสั้นๆที่พูดจบ จินเป่าเอ๋อก็หันหลังแล้วเดินจากไป
นางยังสงสัยเกี่ยวกับรอยสลักบริเวณหน้าผากของนาง… ดูเหมือนคราวนี้ต้องตรวจสอบรากวิญญาณของตนแล้ว
ใครจะรู้ว่ารอยเปลือกหอยที่ติดอยู่กับร่างของนางนั้นจะมีปัญหาหรือไม่
หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสี่ก็บินออกไปพร้อมกัน ทิ้งชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นให้งงต่อไป จนมันเริ่มมีสติ จึงพยายามบินตามไปทันที!
แต่ก่อนที่มันจะบินออกไป เสียงของหญิงสาวที่โกรธจัดก็ดังขึ้นมา…
“เจ้ามังกร! เจ้าคิดจะทิ้งข้าไว้ในถ้ำตลอดไปหรือยังไง อะไรกัน มังกรจากเผ่าพันธุ์ของเจ้ามีหลายตัวเชียวนะ เจ้าคิดว่าข้าจะต้องการเจ้าคนเดียวเหรอ?!”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มหยุดชะงัก ร่างกายชะงักและเกร็งขึ้นมา ดวงตาของเขาสั่นสะท้าน! เขานึกขึ้นได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่!
แย่แล้ว... พูดกัยเพลินจนลืมไปว่ามังกรตัวเมียกำลังรออยู่ในถ้ำ!
ในขณะนั้น มังกรตัวเมียสีแดงโกรธจนตัวสั่น นางยืนมองเขาด้วยสายตาที่โกรธจัด! เหมือนกับกำลังบอกเขาว่าถ้าไม่อธิบายให้ดี ข้าจะทิ้งเจ้าไปเลย!
ชายหนุ่มใจหาย เขารีบอธิบายทันที เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้ฟัง... แต่...