บทที่ 151 ความเดียวดายบนที่สูง
โทรศัพท์วางสาย ตู้กู่ปาราวกับถูกรีดเอาทุกอย่างออกไป หลังงอ ทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง น้ำตาหยดหนึ่งหล่นลงบนพื้น ตรงข้ามกับท่าทางไม่ยอมถอยและเห็นแก่ผลประโยชน์เมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง เฉินหลินมองภาพนี้อย่างตกตะลึง เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมตู้กู่ปาถึงเปลี่ยนไปเหมือนคนละคนในทันที เธอรีบหยิบกระดาษ...
