(ฟรี) บทที่ 250 พาไปเก็บเลเวล
(ฟรี) บทที่ 250 พาไปเก็บเลเวล
หลิวเฟยเอ๋อร์และคนอื่นๆ ใน [อาณาจักรเทพ] อ้าปากค้างไม่กล้าหุบ มอนสเตอร์กึ่งเทพ ถูกฆ่าตายง่ายๆ แบบนี้เหรอ?
มันง่ายเกินไปรึเปล่า?
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังไม่อยากจะเชื่อ แต่ต้องยอมรับว่าพวกเขาดีใจ
เพราะพวกเขาก็ได้รับผลประโยชน์ และเลเวลอัพหลายระดับ
อย่างหลิวเฟยเอ๋อร์ เธอเลเวลอัพจาก 10 เป็น 30
ในขณะที่ทุกคนกำลังดีใจ หลี่ฝานก็เปิดกล่องสุ่มต่อ
แต่ครั้งนี้ เขาได้แหวน
「อุปกรณ์: แหวนแห่งชีวิต」
「คุณภาพ: ตำนานเทพ เลเวล 80」
「ประเภท: เครื่องประดับ ลดการใช้พลังงาน 10%」
「ความทนทาน: 200/200」
「ข้อกำหนด: เทพเจ้าเท่านั้น」
「คุณสมบัติ: พลังชีวิต +4,000,000, พลังงาน +505, พลังป้องกันทางกายภาพ +2,399, พลังป้องกันเวทมนตร์ +2,404, พละกำลัง +3,580, กำลังกาย +4,200」
「พิเศษ 1: การป้องกันชีวิต เพิ่มพลังชีวิต」
「พิเศษ 2: จิตใจ +30%」
「พิเศษ 3: ทักษะใช้งาน [บทเพลงแห่งชีวิต] ฟื้นฟูพลังชีวิตของเพื่อนร่วมทีม 50%」
「หมายเหตุ: คุณได้รับอุปกรณ์ [ชุดเซ็ทชีวิต] ชิ้นที่หนึ่งแล้ว」
「คำแนะนำ: คุณได้รับภารกิจ [สะสมชุดเซ็ทชีวิต] โดยอัตโนมัติ!」
「ระยะเวลา: ไม่มี」
「ต้องการรับภารกิจหรือไม่?」
หลี่ฝานรับภารกิจ เขามีชุดอุปกรณ์ระดับเทพนิยายหรือตำนานเทพหลายชุด แต่ไม่มีชุดไหนที่ครบ
แต่ตราบใดที่ไม่มีการจำกัดเวลา เขาก็จะรับ
เพราะมันมีประโยชน์กับเขามาก
หลังจากนั้น หลี่ฝานก็ใช้ [เทเลพอร์ตส่วนตัว] ทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้ เขารู้สึกวิตกเล็กน้อย
เมื่อประตูมิติเปิดออก หลี่ฝานก็ก้าวเข้าไป
ในพริบตา เขาก็กลับมาที่คฤหาสน์เจ้าเมือง หลี่ฝานก็ปล่อยหลิวเฟยเอ๋อร์และคนอื่นๆ ออกมา
"ที่นี่คือดินแดนของฉัน เมืองแชมป์เปี้ยน ยินดีต้อนรับ"
หลิวเฟยเอ๋อร์และคนอื่นๆ ราวกับ "คนบ้านนอก" ที่เข้าเมืองกรุง พวกเขามองทิวทัศน์ของเมืองที่สวยงามแห่งนี้ ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ และรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน
ขณะเดียวกัน บัฟต่างๆ ปรากฏขึ้น
พวกเขาทั้งประหลาดใจและดีใจ รู้สึกเหมือนกับฝันไป
หลี่ฝานไม่ได้สนใจพวกเขา และเรียกเจ้าเมืองทั้งหมด เพื่อประชุม
หัวข้อการประชุม คือการปกป้องหลิวเฟยเอ๋อร์
"หลิวเฟยเอ๋อร์มีพรสวรรค์ในการช่วยเพิ่มค่าประสบการณ์ และอัตราการดรอปอุปกรณ์ อย่างวันนี้ฉันฆ่ามอนสเตอร์กึ่งเทพ และได้รับค่าประสบการณ์มากกว่าปกติสองเท่า ฉะนั้น เราต้องช่วยกันปกป้องเธอ อันที่จริง เราควรพยายามแยกเธอไม่ให้เจอคนอื่นด้วยซ้ำ เพราะฉันไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้ "
"แต่หลิวเฟยเอ๋อร์เหมือนจะไม่รู้ถึงความล้ำค่าของพรสวรรค์ตัวเอง ถ้าเกิดเธอไปพูดเรื่องนี้กับคนอื่นขึ้นมา หรือถูกคนอื่นใช้ [สังเกต] แล้วล่ะก็ .."
"ถึงตอนนั้น คงมีปัญหามากมายตามมา"
คำพูดของหลี่ฝาน ทำให้ทุกคนมองเขาด้วยความตกตะลึง
ข่าวนี้น่าตกใจมาก พวกเขาไม่กรั่นกรองทั้งหมดได้ในทันที
หลี่ฝานไม่รอให้ทุกคนตั้งสติ เขาพูดต่อทันที "แต่ตอนนี้ เราต้องใช้เธอให้เป็นประโยชน์ ไปเรียกผู้เล่นเลเวล 50 ขึ้นไปมาให้หมด ฉันจะพาพวกเขาไปเก็บเลเวล"
ด้วยปัญหาต่างๆที่เริ่มถาโถมเข้ามา ประกอบกับการที่ต้องออกไปข้างนอกเพื่อสะสมแต้มเกียรติยศ หลี่ฝานจึงตั้งใจว่าจะสร้างกลุ่มผู้เล่นที่แข็งแกร่ง เพื่อปกป้องดินแดน
"ครับท่านเจ้าเมือง! "
เรื่องดีๆแบบนี้ เหล่าเจ้าเมืองคนอื่นๆจะปฏิเสธได้ยังไง?
หลี่ฝานให้เขาไปเตรียมตัว ส่วนตัวเองไปหาหลิวเฟยเอ๋อร์และต้วนจวิ้นปิน
หลังจากอธิบายให้ฟัง ทั้งสองคนก็ตกตะลึง
"ท่านเทพหลี่ฝาน คุณหมายความว่า...?"
"ฉันจะพาพวกนาย และคนอื่นๆ ไปเก็บค่าประสบการณ์ และพยายามสร้างมนุษย์ระดับกึ่งเทพ"
คำพูดของหลี่ฝาน ทำให้พวกเขาทั้งสองอึ้ง ไม่กล้าตอบอะไรในทันที
แต่สุดท้าย พวกเขาก็พยักหน้า และตกลง
เมื่อได้ยินว่าท่านเทพหลี่ฝานจะพาพวกเขาไปเก็บเลเวล ผู้คนในเมืองแชมป์เปี้ยนต่างก็ตื่นเต้น
มีคนมากกว่าหนึ่งพันคน ที่ตรงตามเงื่อนไข
หลี่ฝานรวบพวกเขาทั้งหมดไว้ใน [อาณาจักรเทพ]
และพาลูกน้องของเขา ออกเดินทาง
นี่คือกำลังหลักของเมืองแชมป์เปี้ยน เลเวลสูงสุดคือ 80
มีคุณสมบัติพอที่จะก้าวไปถึงกึ่งเทพ
หลี่ฝานพาพวกเขาไปสังหารมอนสเตอร์ นี่ทำให้คนในเมืองแชมป์เปี้ยนที่เห็นต่างอิจฉาตาร้อน
แน่นอน หลี่ฝานไม่ได้ยอมเสียเวลาทั้งหมดให้คนอื่นฟรีๆ
เพราะเป้าหมายของหลี่ฝานคือ เทือกเขาธารสีชาด เป็นสถานที่เดียวกับภารกิจอัพเกรดดินแดนที่ยังไม่สำเร็จ
หลี่ฝานเริ่มการกวาดล้างเทือกเขาธารสีชาด
สังหารมอนสเตอร์เป็นเวลาสามวันสามคืน
เมื่อหลี่ฝานเห็นว่ามีคนไม่น้อยในอันดับพลังต่อสู้ของเมืองแชมป์เปี้ยน ที่เลื่อนระดับเป็นกึ่งเทพแล้ว
เขาก็หยุดและเทเลพอร์ตกลับเมือง
หลังจากปล่อยพวกเขาออกมา ทุกคนก็ยังอยู่ในสภาพตกตะลึงไม่หาย
"ตอนนี้ การบุกโจมตีของมอนสเตอร์กำลังจะมาถึง เพื่อให้เพื่อนร่วมชาติในสหพันธ์ของพวกเรา รอดพ้นจากวิกฤต"
" ขอให้สมาชิกที่เป็นกึ่งเทพแล้ว เดินทางไปยังหมู่บ้านต่างๆในสหพันธ์ และช่วยเหลือพวกเขา"
*แจ้งข่าว ผมไปเที่ยวขอหยุด 3 วัน เจอกันอีกที่วันที่ 8 พร้อมเรื่องใหม่อีกเรื่องเลยนะครับ
เมื่อวานก็หาเวลาแตะคอมไม่ได้เลยครับ ไม่อยากรับปาก เอาเป็นระหว่างเที่ยวของดก่อน แล้วเจอกันอีกทีครับ