บทที่43

เช้าวันถัดมา แฮร์รี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขารู้สึกเหมือนเมื่อคืนฝันไป

เขาฝันถึงเด็กชายผมดำที่ดูอายุไล่เลี่ยกับเขา เด็กคนนั้นบอกเขาหลายเรื่อง เช่นว่าเขาเป็นพ่อมดตัวน้อย พ่อแม่ของเขาไม่ได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ถูกฆ่าโดยพ่อมดศาสตร์มืดที่ชั่วร้าย

เขากำลังจะได้ไปเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์ฮอกวอตส์

ที่สำคัญที่สุดคือ ลุงกับป้าของเขาเซ็นสัญญากับเด็กชายผมดำคนนั้น ว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับที่ปฏิบัติต่อดัดลีย์

แต่มันก็คงเป็นแค่ฝันไปเท่านั้น นี่มันเหมือนฝันดีที่เกินจริง เพราะครอบครัวเดอร์สลีย์ไม่มีทางปฏิบัติกับเขาเหมือนที่ปฏิบัติกับดัดลีย์แน่ ๆ

แฮร์รี่เตรียมตัวลุกขึ้น เพราะถ้าเขาตื่นสาย ป้าเพ็ตทูเนียคงลงโทษเขาด้วยการไม่ให้กินอาหารเช้า

แต่แล้วเขาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ทั้งสวยงามและนุ่มสบาย!

อีกด้านหนึ่งของบ้านไม้เก่า เด็กชายผมดำที่เขาฝันถึงกำลังทำอาหารเช้าอยู่ และลุงกับป้าเดอร์สลีย์ก็กำลังช่วยเขาอย่างสุภาพ

นี่มันไม่ใช่ความฝัน! ในใจของแฮร์รี่เต็มไปด้วยความรู้สึกดีใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ตลอดมื้อเช้า แฮร์รี่ยังคงรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในความฝัน

ทำไมลุงกับป้าถึงยิ้มแย้มแบบนี้? ทำไมดัดลีย์ถึงเรียบร้อยได้ขนาดนี้?

หลังอาหารเช้า เซี่ยจื้อสะบัดไม้กายสิทธิ์ เปลี่ยนทุกอย่างในบ้านไม้กลับสู่สภาพเดิม

เตียงที่สวยงาม เก้าอี้นุ่มสบาย และโต๊ะน้ำชาสีเงิน แปรเปลี่ยนกลับไปเป็นกองไม้เก่า

แฮร์รี่ยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความทึ่ง เขารู้สึกว่าภาพนี้ดูยังไงก็ไม่เบื่อ

"เวทมนตร์ที่น่าทึ่งแบบนี้ ฉันจะเรียนรู้ได้ในอนาคตใช่ไหม?"

เซี่ยจื้อพาแฮร์รี่ออกจากบ้านไม้ ก่อนจะส่งแผ่นกระดาษให้ลุงเวอร์นอน

"บ่ายนี้สะดวกไปรับแฮร์รี่ที่อยู่ในกระดาษนี้ไหม? และอย่าลืมเรื่องสัญญาที่เราตกลงกันไว้ล่ะ"

"แน่นอน! ฉันให้สัญญาอย่างเคร่งครัด!" ลุงเวอร์นอนตอบพลางยิ้มกว้างจนแทบถึงหู

แฮร์รี่มองลุงเวอร์นอนด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าเมื่อคืนหลังจากเขาหลับไป เซี่ยจื้อคุยอะไรกับครอบครัวเดอร์สลีย์

เมื่อคืนตอนเซ็นสัญญา ลุงเวอร์นอนดูเหมือนกินแมลงวันเข้าไป แต่ตอนนี้กลับมีแววตาอบอุ่นมองมาที่เขา "นี่มันบ้าไปแล้ว!"

"หรือว่าเซี่ยจื้อใช้เวทมนตร์อะไรกับเขา?"

"เซี่ยจื้อ ทำไม...ฉันหมายถึง ทำไมลุงเวอร์นอนพวกเขาถึงเปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้?" แฮร์รี่ถามอย่างสงสัยขณะที่ครอบครัวเดอร์สลีย์เดินกลับเข้าไปในบ้าน

เซี่ยจื้อหัวเราะ "ฉันแค่เซ็นสัญญาและทำข้อตกลงบางอย่างกับพวกเขา รายละเอียดไว้ฉันจะบอกหลังจากเราออกจากที่นี่"

จริง ๆ แล้ว เซี่ยจื้อไม่ได้ใช้เวทมนตร์ใด ๆ กับครอบครัวเดอร์สลีย์ เพราะมันผิดกฎ

แต่เมื่อคืน หลังจากข่มขวัญพวกเขาด้วยพลังออบสคูรัส เขาก็หยิบแผ่นหนังแกะที่เขียนข้อความจำนวนมากมายื่นให้ลุงเวอร์นอนเซ็น

เขาบอกว่าเป็น "สัญญาเวทมนตร์" หากครอบครัวเดอร์สลีย์ไม่ปฏิบัติต่อแฮร์รี่เหมือนลูกของตัวเอง พวกเขาจะต้องเจอเรื่องเลวร้าย

ในความจริง มันเป็นแค่แผ่นหนังธรรมดา ๆ ที่เซี่ยจื้อแต่งขึ้น พร้อมใส่เอฟเฟกต์เวทมนตร์ตอนเซ็นชื่อ เพื่อทำให้ลุงเวอร์นอนเชื่อว่าเป็นสัญญาเวทมนตร์จริง ๆ

หลังจากนั้น เขายังบอกลุงเวอร์นอนว่า หากเขาทำตามสัญญาจนแฮร์รี่เรียนจบ ครอบครัวเดอร์สลีย์จะได้รับทองคำแท่งขนาดใหญ่สองแท่งเป็นรางวัล!

หลังจากนั้น เซี่ยจื้อก็ยื่นทองคำแท่งขนาดใหญ่อันหนึ่งให้ลุงเวอร์นอน พร้อมบอกว่านี่เป็นครึ่งหนึ่งของรางวัล อีกครึ่งจะได้ก็ต่อเมื่อแฮร์รี่เรียนจบ และเรื่องทั้งหมดนี้ต้องเก็บไว้เป็นความลับ

ลุงเวอร์นอนซึ่งเป็นนักธุรกิจในสายเลือด พิจารณาแล้วว่านี่เป็นข้อเสนอที่เขาแทบไม่ต้องเสียอะไรเลย แต่กลับได้ความมั่งคั่งที่จะทำให้เขาอยู่อย่างสุขสบายไปตลอดชีวิต จะไม่ตกลงได้ยังไง?

ตอนนี้แฮร์รี่กลายเป็นทั้งต้นไม้ทองคำและเครื่องรางชีวิตของเขา ทำให้สายตาที่มองแฮร์รี่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ในอดีต การเลี้ยงดูแฮร์รี่เป็นเพียงหน้าที่ที่เขาจำใจต้องทำ เป็นแค่ภาระที่เพิ่มค่าใช้จ่ายให้เขา โดยไม่มีข้อดีอะไรเลย และเขาก็มีอคติต่อพ่อของแฮร์รี่มาแต่แรก สิ่งเหล่านี้จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้แฮร์รี่มีวัยเด็กที่ทุกข์ทรมาน

แต่สำหรับเซี่ยจื้อ ซึ่งมีศิลาอาถรรพ์อยู่ในครอบครอง เขาไม่ได้เสียดายทองคำแท่งเลยแม้แต่นิด เพราะมันเป็นเพียงก้อนหินที่เขาเปลี่ยนขึ้นมาด้วยเวทมนตร์

เซี่ยจื้อไม่คิดว่าการใช้เงินซื้อใจครอบครัวเดอร์สลีย์เป็นเรื่องผิดอะไร ศิลาอาถรรพ์คือหนึ่งในพลังของเขา และการซ่อนพลังไว้โดยไม่ใช้มันต่างหากที่เป็นเรื่องโง่เขลา

สำหรับคนที่อาจสงสัยที่มาของทองคำ เขาก็เตรียมคำตอบไว้เรียบร้อยแล้ว

"สัตว์เลี้ยงของฉัน พิษของมันแค่หนึ่งออนซ์ก็มีมูลค่าถึง 500 เกลเลียน! และตอนนี้ฉันยังมีเก็บไว้อีกหลายถัง!"

"แฮร์รี่ จับมือฉันไว้ ครั้งแรกอาจรู้สึกแปลกหน่อย เตรียมตัวให้ดีนะ" เซี่ยจื้อยื่นมือออกไป

แฮร์รี่มองด้วยความสงสัยก่อนจะจับมือเซี่ยจื้อไว้ แล้วทันใดนั้น เสียงเหมือนแส้ฟาดลงกับพื้นก็ดังขึ้น

ทั้งเซี่ยจื้อและแฮร์รี่ก็หายไปจากที่ตรงนั้นในพริบตา