บทที่ 390 เครื่องประดับแบบโบราณได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม

บทที่ 390 เครื่องประดับแบบโบราณได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม

ฟู่จงไห่เอ่ยอย่างตื่นเต้น “ข้าลองบ้างได้ไหม?”

พอดีกับที่ผ้าอ้อมสำเร็จรูปของเด็กชายเปียกพอดี

ฟู่เฉินอันเอ่ยขึ้น “ท่านไม่ได้ดูแลเด็กมาหลายปีแล้วไม่ใช่หรือ?”

ฟู่จงไห่พูดด้วยรอยยิ้ม “ข้าจะระวังให้ดีที่สุด”

สุดท้ายฟู่เฉินอันจึงจำยอมให้พ่อของเขาลองดู

ฟู่จงไห่พยายามรื้อฟื้นความทรงจำเกี่ยวกับวิธีการเปลี่ยนผ้าอ้อมที่ฟู่เฉินอันเคยทำให้ดู ก่อนจะลงมืออย่างระมัดระวัง…

ฉีกผ้าอ้อมสำเร็จรูปออก

ฟู่เฉินอันอดไม่ได้ที่จะเตือน “ต้องเตรียมผ้าอ้อมสำเร็จรูปอันใหม่ไว้ข้างล่างก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวเขาฉี่อีก…”

เหมือนที่เคยเห็นในวิดีโอ

ฟู่จงไห่ตกใจรีบถาม “แล้วผ้าอ้อมสำเร็จรูปอยู่ไหน?”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง เด็กชายตัวน้อยก็ยกตัวขึ้นเล็กน้อย และฉี่พุ่งขึ้นไปในอากาศเหมือนน้ำพุ

ฟู่จงไห่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเด็กน้อย รีบประสานมือทั้งสองเข้าหากันรับไว้ได้อย่างสมบูรณ์

ฟู่จงไห่จ้องมองฉี่ของเด็กน้อยด้วยสายตาฉายแววทั้งแปลกใหม่และภาคภูมิใจ

“เร็วเข้า! ฉันรับไว้ได้แล้ว เจ้ารีบปูผ้าอ้อมสำเร็จรูปใหม่!”

ฟู่เฉินอันยืนรออยู่ข้างๆ พร้อมกับผ้าอ้อมสำเร็จรูปในมือ

เขารอจนเด็กชายฉี่เสร็จเรียบร้อยจึงปูผ้าอ้อมสำเร็จรูปใหม่ใต้ตัวเด็ก

ฟู่จงไห่จึงเดินถือฉี่ไปเททิ้งอย่างภาคภูมิใจ โดยไม่มีหยดไหนหกเลยแม้แต่น้อย

ข้างๆ จ้านอวิ๋นฟูที่มองอยู่ถึงกับอึ้งกับสิ่งที่เห็น

ฮ่องเต้แห่งแคว้นเทียนอู่ ช่างใกล้ชิดและเรียบง่ายเกินกว่าจะจินตนาการ

แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงร้องไห้ของเด็กดังขึ้น

เสียงร้องของเด็กชายตัวน้อยก้องออกมานอกตำหนักรัชทายาทไปถึงหูของเหล่าทหารองครักษ์และข้าราชบริพาร

ทุกคนต่างเงี่ยหูฟังเสียงร้อง พลางคิดในใจว่าเสียงนี้จะเป็นเสียงของ “มังกร” หรือ “ฟีนิกซ์”?

ในตำหนัก ฟู่เฉินอันรีบเปลี่ยนผ้าอ้อมสำเร็จรูปให้เด็กชายด้วยความลุกลี้ลุกลน ก่อนจะห่อเด็กน้อยในผ้าห่มแล้วอุ้มไปให้เสี่ยวอิงชุน

เสี่ยวอิงชุนกอดเด็กชายไว้ในอ้อมแขน เอ่ยปลอบโยนเบาๆ ไม่นานเด็กน้อยก็หลับไป

ส่วนหมอหลวงก็ปรุงยาเสร็จเรียบร้อย หมอเมิ่งรับหน้าที่จ่ายยา ส่วนหมอนิวช่วยต้มยา

หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง ฟู่เฉินอันพาเสี่ยวอิงชุนและเด็กน้อยกลับมายังโรงพยาบาลในยุคปัจจุบัน

ขณะเดียวกันที่ตำหนักรัชทายาท ลี่ต้ากงกงยกน้ำร้อนมาให้ฟู่จงไห่ล้างมือ

ฟู่จงไห่มองดูหลานน้อยด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะจุ่มมือลงในอ่างน้ำเงิน พร้อมพูดอย่างภาคภูมิใจกับจ้านอวิ๋นฟู

“ข้ารับมันได้อย่างแม่นยำจริงๆ”

จ้านอวิ๋นฟูถึงกับกลอกตา

ขณะเดียวกัน ข่าวว่ารัชทายาทมีลูกแฝดชายหญิงก็แพร่สะพัดไปทั่วราชสำนัก

แต่ข้าราชการหลายคนเริ่มสงสัยว่าทำไมรัชทายาทถึงยังไม่มาปรากฏตัวในที่ว่าราชการ

ฮ่องเต้ฟู่จงไห่ตอบด้วยรอยยิ้มภูมิใจ “รัชทายาทหลงใหลในลูกทั้งสองมาก จึงเฝ้าอยู่ไม่ห่าง ไม่สนใจเรื่องราชการในตอนนี้”

เหล่าขุนนางต่างตกตะลึง

“ใครเล่าจะไม่เคยมีลูก? แต่มีบ้านไหนบ้างที่พ่อจะเฝ้าเมียกับลูกตลอดทั้งวัน?”

ฟู่จงไห่เอ่ยเสียงดัง “อะไร? เรื่องของรัชทายาท ข้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขุนนางทุกคนรีบขอโทษและไม่กล้าพูดอะไรอีก

ในอีกฟากหนึ่ง เสี่ยวอิงชุนที่พักอยู่ในโรงพยาบาลกลับรู้สึกเบื่อหน่าย เธอจึงเร่งรัดให้กลับบ้าน หลังจากตรวจดูแล้วว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

เมื่อกลับถึงบ้าน เสี่ยวอิงชุนสามารถกลับไปยุคเทียนอู่ได้สะดวกขึ้นเพื่อดื่มยาที่หมอหลวงจัดให้

ในขณะที่เสี่ยวอิงชุนพักผ่อนนั้น เครื่องประดับชุดใหม่จากแบรนด์ชุนเสี่ยวก็ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม

ด้วยการออกแบบอันวิจิตรบรรจง และการใช้วัสดุคุณภาพสูง ทำให้เหล่าลูกค้าหญิงสาวผู้มั่งคั่งต่างแย่งกันสั่งซื้อ

จนกระทั่งช่างฝีมือที่ฝึกจากสถาบันอิงชุนเริ่มมีรายได้จากการผลิตเครื่องประดับอย่างจริงจัง