บทที่ 217 ภารกิจระดับปรมาจารย์: เจ้าหญิงหนีวิวาห์

ก่อนที่เหตุการณ์จะเริ่มต้น เวย์นไม่ได้มีความตั้งใจจะก่อเรื่องราวใดๆ เขาเพียงแอบเข้าไปในพระราชวัง สำรวจสิ่งต่างๆ อย่างอิสระในสถานที่ที่หรูหราแห่งนี้ และเลือกหยิบเครื่องประดับบางอย่างจากคลังสมบัติของพระราชวัง

เวย์นยังได้พบกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธผู้เลอโฉม ทำความรู้จักกับพระราชา และตัวร้ายของเรื่องราว พร้อมกับวางสัญลักษณ์เวทมนตร์ไว้บนตัวเจ้าหญิง เป็นการเตรียมพร้อมสำหรับแผนการณ์ในอนาคต

มิใช่เพราะหลงใหลในความงามของเจ้าหญิง หากแต่เขาต้องการรับภารกิจระดับสูงเพื่อไม่ให้เสียเวลาและความพยายามที่ผ่านมาหลายวันไปเปล่าๆ

เวลาผ่านไปห้าวัน เวย์นที่กำลังวางแผนกลับไปยังโลกของจอมเวทเพื่อพบเพื่อนเก่าที่เมืองโบแคลร์ ก็ได้พบกับเหตุการณ์ที่เขารอคอยมาหลายวัน

วันนั้น เวย์นกำลังสนุกกับการชมการแสดงในโรงละครสัตว์ที่เมืองหลวง ทันใดนั้น ทหารจำนวนมากก็กรูกันออกมาตามถนน ถืออาวุธในมือ เริ่มตรวจค้นผู้คนในร้านค้า และปิดประตูเมืองทุกบาน ความวุ่นวายทำให้ทั้งเมืองตึงเครียด

เหตุการณ์นี้เป็นไปตามเรื่องราวในภาพยนตร์: นักบวชคนหนึ่งขโมยเมล็ดถั่ววิเศษที่สามารถสร้างทางไปยังดินแดนยักษ์บนท้องฟ้า แต่ถูกทหารไล่ล่า จนกระทั่งเมล็ดถั่วตกไปอยู่ในมือของตัวเอกโดยบังเอิญ

เวย์นตัดสินในเวลาที่เหมาะสมเพื่อจัดการโรดริก ชายที่วางแผนใช้พลังของเผ่ายักษ์ในการล้มล้างราชบัลลังก์ เพื่อคว้ามงกุฎและภารกิจให้สำเร็จ เขาเฝ้ารอจนกระทั่งค่ำคืนที่เถาวัลย์เวทมนตร์เติบโต และในตอนนั้น เขาจะเริ่มต้นปฏิบัติการ

เมื่อฝนตกหนักในคืนนั้น เวย์นเข้าใจว่านี่คือสัญญาณ เมล็ดถั่ววิเศษจะเติบโตจากฝนและกลายเป็นเถาวัลย์เวทมนตร์ขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับดินแดนยักษ์บนท้องฟ้า

เวย์นควบคุมพรมวิเศษมุ่งหน้าไปยังเถาวัลย์เวทมนตร์ที่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาพบว่าเถาวัลย์นั้นเชื่อมต่อกับดินแดนด้านบนอย่างสมบูรณ์ แต่เขาไม่ได้ปีนขึ้นไปทันที เนื่องจากเขายังไม่ได้รับภารกิจจากระบบ

เขาจึงพักอยู่ที่บริเวณใกล้เคียงเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม ในตอนเช้า เขาได้พบกับกษัตริย์บรูว์เวลที่มาพร้อมกับกลุ่มอัศวินที่แต่งกายด้วยชุดเกราะอย่างดีเพื่อสำรวจเถาวัลย์เวทมนตร์

เวย์นบินเข้ามาในระดับต่ำด้วยพรมวิเศษ และหยุดอยู่ห่างจากกษัตริย์บรูว์เวลไม่กี่สิบเมตร ท่ามกลางความตกใจของทหารที่ไม่เคยพบเห็นบุคคลที่สามารถบินได้ เขาลงจากพรมวิเศษ และแนะนำตัวว่าเขาคือ เวย์น มาสเตอร์ พร้อมบอกจุดประสงค์ของตนว่ามาเพื่อสำรวจเถาวัลย์และจัดการเผ่ายักษ์

กษัตริย์และเหล่าทหารฟังด้วยความตกตะลึง โดยเฉพาะเมื่อเวย์นพูดถึงเผ่ายักษ์ในตำนานและบอกว่าเรื่องราวในอดีตเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง

เวย์นเสนอตัวเพื่อสำรวจดินแดนยักษ์ พร้อมเตือนกษัตริย์ให้เตรียมพร้อมสำหรับการป้องกันเผ่ายักษ์ที่อาจบุกลงมายังพื้นโลก

แน่นอน การแสดงความตั้งใจจะบินขึ้นไปบนเถาวัลย์เวทมนตร์ในครั้งนี้ของเวย์น เป็นเพียงการเล่นแผน ยั่วให้ขอความช่วยเหลือ  เขาเพียงต้องการให้กษัตริย์บรูว์เวลออกปากขอร้องให้เขาช่วยเหลืออย่างเป็นทางการ

และมันก็ได้ผล เมื่อพระราชาบรูว์เวล ผู้เป็นบิดาที่รักเจ้าหญิงเอลิซาเบธสุดหัวใจ ไม่สามารถนิ่งเฉยได้ เมื่อเห็นเวย์นเตรียมจะบินขึ้นไปบนเถาวัลย์ เขาตะโกนเรียกเวย์นเสียงดัง:

“ท่านมาสเตอร์เวย์น หากท่านกำลังจะมุ่งหน้าไปยังดินแดนยักษ์บนเถาวัลย์เวทมนตร์ที่กล่าวถึงนั้น…”

“ช่วยลูกสาวของข้า เจ้าหญิงเอลิซาเบธ กลับมาด้วยเถิด!”

“ข้าจะมอบรางวัลให้ท่านเป็นทองคำ 1,000 เหรียญ!”

คำประกาศของกษัตริย์ทำให้เหล่าทหารรอบข้างต่างพากันตกใจ บางคนถึงกับสูดหายใจลึกด้วยความประหลาดใจ เนื่องจากทองคำจำนวนมหาศาลนี้ถือเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่มีทางจินตนาการได้

แม้ใบหน้าของเวย์นจะแสดงออกอย่างนิ่งเฉย แต่ในใจกลับรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับจำนวนรางวัลที่กษัตริย์เสนอให้

เวย์นที่ใช้ชีวิตในเมืองหลวงได้ระยะหนึ่ง รู้ดีว่าค่าเงินในโลกนี้สูงแค่ไหน ทองคำบริสุทธิ์ของที่นี่แตกต่างจากทองคำหยาบในแคว้นทางเหนือ เพียงสองเหรียญก็สามารถซื้อม้าบรรทุกของได้หนึ่งตัว ดังนั้นทองคำ 1,000 เหรียญจึงถือเป็นทรัพย์สินมหาศาล

อย่างไรก็ตาม สำหรับเวย์นแล้ว ทองคำเพียงเท่านี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เมื่อเทียบกับทรัพย์สมบัติมากมายในดินแดนยักษ์ที่เขาตั้งเป้าหมายไว้

ในขณะเดียวกัน ระบบในสมองของเวย์นก็แจ้งเตือน:

ติ๊ง! ภารกิจระดับปรมาจารย์  ช่วยเหลือเจ้าหญิงหนีวิวาห์  ถูกกระตุ้น

ต้องการรับภารกิจหรือไม่?

เวย์นตอบรับทันทีโดยไม่ลังเล เพราะนี่คือสิ่งที่เขารอคอย

หลังจากยืนยันภารกิจ เวย์นเพียงยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับแสดงความเหนือชั้น เขาโบกมือหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นกองทองคำจำนวนมหาศาลปรากฏขึ้นกลางลาน เป็นภูเขาทองคำที่สูงเทียบได้กับความสูงระดับอกของคนทั่วไป แต่ละเหรียญเปล่งประกายทองสุกใส ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นถึงกับอ้าปากค้าง

ทหารและเหล่าข้าราชบริพารตกตะลึงจนพูดไม่ออก แม้แต่กษัตริย์บรูว์เวลเองยังไม่อาจเชื่อสายตา ว่าเวย์นสามารถดึงทองคำจำนวนมากออกมาได้ในทันที

หลังจากสร้างความตื่นตาตื่นใจ เวย์นโบกมืออีกครั้ง และทองคำทั้งหมดก็หายกลับไปในกระเป๋ามิติของเขาเหมือนเดิม เขามองไปยังพระราชาและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย:

“ฝ่าบาท ท่านคิดว่าจอมเวทย์ผู้ทรงพลังเช่นข้า ยังต้องการทองคำหรืออำนาจอีกหรือ?”

“อย่างไรก็ตาม ข้าจะช่วยชีวิตเจ้าหญิงเอลิซาเบธ และจัดการกับเผ่ายักษ์ในดินแดนเบื้องบนให้”

“ท่านเพียงแค่จดจำไว้ ว่าท่านติดหนี้บุญคุณข้า และในวันที่ข้าต้องการ ข้าจะมาทวงคืนเอง”

คำพูดของเวย์นทำให้กษัตริย์บรูว์เวลไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก นอกจากจ้องมองด้วยความนับถือและเกรงใจในเวลาเดียวกัน

###(จบตอน)