บทที่ 212 ฆ่าอสูรชิงแก่น หักล้างและควบคุมอสูรเป็นพาหนะ
“แย่แล้ว!” ใบหน้าของฉินฉีหงและพรรคพวกพลันซีดเผือด ขณะที่อสูรทั้งสามพุ่งเข้ามา ลิงยักษ์ฟาดหมัดหนักหน่วงเข้าใส่กระดิ่งทองแดง แสงพลังที่ปกป้องอยู่รอบกระดิ่งพลันลดลงอย่างเห็นได้ชัด ขณะเดียวกัน มีดบินที่ฉินฉีหงควบคุมอยู่ก็ถูกหางของงูยักษ์ฟาดปลิวกระเด็นออกไป ฉินฉีหงมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีดบินที่ตนปล่อยออกไปทิ้งรอยแผลเพียงตื้นๆ ไว้บนเกล็ดของงูยักษ์ เพราะบนผิวหนังของมันมีชั้นของเหลวลื่นเหนียวที่ช่วยลดแรงปะทะจนมีดไถลออกด้านข้าง อีกทั้งอาวุธวิเศษที่ศิษย์อีกคนในขั้นวิญญาณทารกใช้ ก็ถูกอุ้งเท้าของหมาป่าตบกระเด็นไปไกล