บทที่ 16 นักวิทยาศาสตร์คือสมบัติล้ำค่า
"ท่านบารอน"
ดร.ลิสเตอร์มองรอยยิ้มที่กว้างขึ้นเรื่อยๆ บนใบหน้าของบารอน สตรัคเกอร์ด้วยความงุนงง
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฐานที่ใช้ความพยายามมหาศาลบริหารมานานหลายปีถูกระเบิด ท่านบารอนไม่โกรธ ไม่เสียใจ แต่กลับดูมีความสุขขนาดนี้
"ดร.ลิสเตอร์ ไม่ต้องเสียใจ เดี๋ยวคุณจะมีห้องทดลองที่ใหญ่กว่า อุปกรณ์ที่ดีกว่า ทุกอย่างจะดีกว่าเดิม"
หลี่ชวนมองดร.ลิสเตอร์ที่สับสน ยื่นมือตบไหล่เขาเพื่อปลอบใจ
ดร.ลิสเตอร์ได้ยินแล้วตาเป็นประกาย เข้าใจว่าท่านบารอนเตรียมทางออกไว้แล้วตั้งแต่แรก
"ลงจอดตรงนั้น บนยอดเขานั่น"
หลี่ชวนก้มลงสำรวจภูมิประเทศ ชี้ไปที่ยอดเขาเตี้ยแห่งหนึ่ง สั่งนักบินไฮดร้าที่ขับเฮลิคอปเตอร์
นักบินไฮดร้ารีบพยักหน้า เริ่มควบคุมเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่ยอดเขาเตี้ยไกลๆ นั่น
เฮลิคอปเตอร์จอดนิ่ง หลี่ชวนพาดร.ลิสเตอร์และดร.สมิธลงจากเครื่อง จากนั้นภายใต้สายตาตกใจและประหลาดใจของทั้งสองคน เขาบิดคอนักบินไฮดร้าอย่างคล่องแคล่ว
จากนั้นเขาก็ยกเลิกเทคนิคแปลงร่าง เผยใบหน้าที่แท้จริง
"คุณหลี่ชวน!"
"คุณเป็นใคร? ท่านบารอนอยู่ไหน!"
ดร.สมิธเห็นหลี่ชวน สีหน้าตกใจเปลี่ยนเป็นดีใจทันที ตรงกันข้ามกับดร.ลิสเตอร์ที่กลายเป็นหวาดกลัว
"ดร.สมิธ ยินดีด้วย คุณปลอดภัยแล้ว"
หลี่ชวนปลอบใจดร.สมิธ หันไปมองดร.ลิสเตอร์ที่ตกใจกลัว: "ขอโทษด้วย ท่านบารอนของคุณถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ หลังจากคุณกดปุ่มทำลายตัวเองแล้ว แนะนำตัวใหม่อีกครั้ง ผมคือหลี่ชวน ประธานบริษัทหลี่ และเป็นเจ้านายคนใหม่ของคุณ"
"นี่...นี่..."
ดร.ลิสเตอร์มองหลี่ชวน ปากขยับจะคัดค้าน แต่นึกถึงนักบินที่เพิ่งถูกหลี่ชวนบิดคอ สุดท้ายก็กลืนคำพูดลงไป
เมื่อชีวิตอยู่ในกำมือผู้อื่น ถ้าไม่อยากตาย เขาก็ต้องยอมรับ
หลี่ชวนเห็นดร.ลิสเตอร์รู้กาลเทศะ ก็ไม่ได้ขู่เขาอีก กลับก้าวไปข้างหน้าพูดอย่างสุภาพ:
"ดร.ลิสเตอร์วางใจได้ แค่คุณตั้งใจทำงานให้ผม อะไรที่ไฮดร้าให้คุณได้ ผมก็ให้ได้เหมือนกัน และจะให้มากกว่าด้วย"
แม้จะไม่เข้าใจโลกมาร์เวลมากนัก แต่เขาก็รู้ว่านักวิทยาศาสตร์ในโลกนี้ ไม่มีใครธรรมดา หากใช้ให้ดีก็เป็นสมบัติล้ำค่ามหาศาล
เซรั่มซูเปอร์โซลเจอร์ของกัปตันอเมริกาถูกสร้างโดยดร.อับราฮัม เออร์สกิน ดร.แบนเนอร์วิจัยรังสีแกมมาจนกลายเป็นฮัลค์ ดร.ออกโตปุสเกือบสร้างดวงอาทิตย์เทียมได้ แล้วยังมีเอ็กซ์ทรีมิสและอื่นๆ อีกมากมาย
เทคโนโลยีล้ำสมัยในโลกมาร์เวลมีออกมาไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่สร้างโดยนักวิทยาศาสตร์
ดังนั้นถ้าสามารถสร้างทีมนักวิทยาศาสตร์ระดับสูง ไม่ว่าจะเป็นการวิจัยผลิตภัณฑ์เพื่อขยายบริษัท หรือพัฒนายาปรับปรุงพันธุกรรมเพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเอง ก็ล้วนดีมาก
นี่คือเหตุผลที่เขาไว้ชีวิตดร.ลิสเตอร์มาตลอด
พูดตามตรง ถ้าสามารถวิจัยยาที่ฉีดแล้วแปลงร่างเป็นฮัลค์โดยยังรักษาจิตสำนึกได้ ไปโลกนารุโตะเขาก็กล้าไล่ต้อนนินจาระดับคาเงะ
"คุณชาย!"
ในตอนนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหน้า
ตามด้วยชายหนุ่มสิบกว่าคนในชุดพราง ถืออาวุธปืนนานาชนิด นำโดยชายชราคนหนึ่ง ปรากฏตัวต่อหน้าหลี่ชวน
คือลุงหลี่ที่ได้รับคำสั่งจากหลี่ชวนล่วงหน้า นำลูกน้องมารอที่เชิงเขา
"ลุงหลี่ เรื่องที่เหลือฝากลุงจัดการด้วย ผมต้องรีบกลับบ้าน แวนด้ายังรอกินข้าวอยู่"
"ครับ คุณชาย!"
เมื่อเห็นลุงหลี่และคนอื่นๆ มาตามแผน หลี่ชวนดูเวลา ไม่สนใจเรื่องที่เหลือ ขับรถจากไปทันที
งานเก็บกวาดแบบนี้ ลุงหลี่ถนัดกว่าเขา
"กระดาษระเบิด 5 แผ่น ม้วนเทคนิคลูกไฟมหึมา 1 ม้วน ม้วนเทคนิคการแบ่งร่าง 1 ม้วน ดาบคมกริบ 1 เล่ม พระหยกมูลค่าสูง 1 องค์ ยาแก้หวัด 999 หนึ่งกล่อง..."
ขณะขับรถกลับคฤหาสน์ หลี่ชวนเปิดพื้นที่เก็บของจากภารกิจ
พื้นที่เก็บของจากภารกิจเป็นพื้นที่เก็บของบนหน้าจอ ทุกครั้งที่เขาทำภารกิจรองสำเร็จ รางวัลจะถูกส่งมาที่พื้นที่เก็บของนี้
เขาสามารถหยิบรางวัลจากภารกิจออกมาได้ตลอด และเก็บกลับเข้าไปได้ด้วย สะดวกมาก
แต่ข้อเสียคือ มันเก็บได้แค่ของรางวัลจากภารกิจ ของอื่นที่ไม่ใช่รางวัลเก็บเข้าไปไม่ได้ แม้แต่เมื่อเขาพันเทปกาวรอบดาบแล้วเก็บเข้าไป เทปกาวก็จะหลุดออกมาเอง
ถ้าไม่เป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ต้องกลืนยาทหารเข้าท้องเพื่อนำกลับมา
ตอนนี้ของสามอย่างแรกในพื้นที่เก็บของ คือรางวัลจากการทำภารกิจสามอย่างเมื่อครู่สำเร็จ
"อันนี้...กระดาษระเบิด ก็ใช้ได้"
ในรางวัลทั้งสาม อย่างที่ดีที่สุดแน่นอนคือเทคนิคลูกไฟมหึมา เพราะเป็นวิชานินจาลับของตระกูลอุจิฮะ นอกจากตระกูลอุจิฮะแล้ว คนอื่นได้รับการถ่ายทอดได้ยาก
เทคนิคการแบ่งร่างมีประโยชน์มากกว่า แต่จริงๆ แล้วเมื่อกลับไปโลกนารุโตะ ก็หาได้ง่าย
แม้จะเป็นวิชานินจาระดับ B ที่โทบิรามะสร้าง แต่เพราะใช้งานได้จริง จึงแพร่หลายไปทั่ว หมู่บ้านนินจาหลายแห่งยังนำไปพัฒนาต่อ
ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งร่างน้ำ การแบ่งร่างดิน การแบ่งร่างสายฟ้า ก็คล้ายๆ กันทั้งนั้น
สิ่งที่หายากจริงๆ ในโคโนฮะคือเทคนิคต้องห้ามระดับ A ที่โทบิรามะพัฒนาต่อมา นั่นคือเทคนิคการแบ่งร่างจำนวนมาก สามารถแบ่งร่างจำนวนมากในคราวเดียว
แต่ใช้จักระมาก นินจาที่มีจักระไม่พอใช้แล้ว อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ง่าย
ส่วนรางวัลสุดท้าย กระดาษระเบิด 5 แผ่น ไม่มีคุณค่าอะไรเลย ด้วยฐานะของเขาในโลกนารุโตะ ซื้อได้มากมายอย่างง่ายดาย
และในโลกมาร์เวล พลังระเบิดก็แค่พอๆ กับระเบิดมือเท่านั้น
ข้อดีเดียวคงเป็นที่มันเป็นแค่แผ่นกระดาษ คนทั่วไปถือไว้มักไม่ระแวง เหมาะสำหรับการโจมตีศัตรูแบบไม่ทันตั้งตัว
และเครื่องตรวจจับสมัยใหม่ก็แทบตรวจไม่พบ
ก่อนหกโมงเย็น หลี่ชวนขับรถกลับมาถึงคฤหาสน์ แต่ขณะจอดรถ เขาเห็นรถคันที่คุ้นเคยอีกคันหนึ่ง
"เปรโตรมาหรือ?"
เปรโตร แม็กซิมอฟฟ์ พี่เขย เป็นพี่ชายฝาแฝดของแวนด้า เกิดก่อนแวนด้าสิบสองนาที รถเก๋งสีดำคันนี้เป็นของเปรโตร
คิดสักครู่ หลี่ชวนยิ้มอย่างจนใจ เขาพอเดาได้ว่าทำไมเปรโตรถึงมา
อาจเป็นเพราะอาหารสเปน อัสตูเรียสสตูว์ ยากเกินไปสำหรับภรรยาที่ยังทำอาหารไม่เก่ง จึงเชิญพี่ชายที่เชี่ยวชาญการทำอาหารมาช่วย
"ดูเหมือนคืนนี้จะได้กินอาหารเย็นอร่อยๆ"
มีเปรโตรช่วย อย่างน้อยอาหารก็คงไม่เค็มเหมือนตอนเช้าเมื่อสามเดือนก่อน นี่เป็นเรื่องดี
และถือโอกาสที่เปรโตรมา คุยเรื่องย้ายไปอยู่นิวยอร์กด้วยเลย
(จบบทที่ 16)
