ตอนที่ 1 ยุคสมัยแห่งการเดินเรือ

เสียงประหลาดดังก้องอยู่ในหัวของหยางอี้

"ยินดีต้อนรับสู่เกมเอาชีวิตรอดทางทะเลระดับชาติ ท่านจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กลางทะเล...

เพื่อให้ทุกคนมีจุดเริ่มต้นที่เท่าเทียมกัน ระบบจะขจัดโรคภัยไข้เจ็บหรือความพิการทางร่างกายทั้งหมดของท่าน

ไม่ว่าท่านจะกลายเป็นเพียงคนชั้นต่ำไร้ชื่อหรือวีรบุรุษผู้เลื่องชื่อ...

ไม่ว่าท่านจะล่องเรืออย่างอิสระหรือหวาดกลัวอยู่ใต้เงื้อมมือของผู้อื่น...

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวท่านเอง...

ท้องทะเลมอบโอกาสที่ไร้ขีดจำกัดให้กับท่าน!

จงระวังเพียงสิ่งเดียว...

อย่าให้ตัวเองถูกหมอกดำที่น่าขนลุกกลืนกิน...

ขณะนี้หมอกดำมีความเร็ว 10 น็อต

จงมุ่งหน้าต่อไป!"

หยางอี้ตื่นขึ้นมาพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยฝุ่น เขาพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ไออย่างรุนแรงเพราะฝุ่น

มองไปรอบๆ เขาตระหนักว่าตัวเองอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่ทรุดโทรมและมีแสงสลัว

ไม่ไกลออกไปมีโต๊ะตัวหนึ่ง มีโครงกระดูกแห้งเหี่ยววางอยู่บนนั้น มือซ้ายยังคงกำปืนคาบศิลาที่เป็นสนิมแน่น และเนื่องจากกะโหลกส่วนใหญ่หายไป เขาจึงน่าจะฆ่าตัวตาย

"นี่...มันอะไรกัน?"

แทนที่จะแสดงความกลัว หยางอี้กลับมองดูมือที่ผอมบางของตัวเอง

เขายืนขึ้นได้ นี่ไม่ต่างอะไรจากปาฏิหาริย์!

เพียงไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เขายังเป็นผู้ป่วยระยะสุดท้าย แต่ตอนนี้เขากลับฟื้นคืนสุขภาพ!

เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคปลอกประสาทอักเสบหลายเส้นตั้งแต่อายุสิบสองปี อาการของเขาทรุดลงเรื่อยๆ จนกระทั่งอายุยี่สิบปี เขาต้องนอนติดเตียงตลอดเวลา แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขายอมแพ้ต่อชีวิต เขาเล่นเกมโดยใช้เพียงปากและหาเลี้ยงชีพด้วยการสตรีมเกมจนถึงอายุยี่สิบห้าปี เนื่องจากเขามักเล่นเกมสยองขวัญ เขาจึงไม่หวั่นไหวกับภาพโครงกระดูกที่ไร้ชีวิต

"สิ่งที่เสียงนั้นพูดเป็นความจริง!" หยางอี้พูดกับตัวเองพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง

เบื้องหน้าคือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล คลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่งเป็นระลอกๆ

ในขณะนั้น เสียงประหลาดก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ทุกคนน่าจะรู้แล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน!

พวกท่านทุกคนอยู่กลางทะเล ห่างกันมากกว่า 500 ไมล์ทะเล และจะไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน

ไม่มีแผ่นดิน!

ใกล้ๆ ท่านน่าจะมีหนังสือเล่มเล็กๆ ที่ชื่อว่าบันทึกการเดินเรือ

มันมีฟังก์ชั่นดีๆ มากมายและช่วยให้ทุกคนสามารถสื่อสารกันได้

ขึ้นอยู่กับตัวท่านเองที่จะค้นหาว่ามันสามารถทำอะไรได้อีก

จะมีการประกาศเพิ่มเติมให้ทุกคนทราบ โปรดติดตาม..."เสียงนั้นหายไป

หยางอี้ก้มลงมองและสังเกตเห็นหนังสือเล่มเล็กๆ เท่าฝ่ามือที่เสียงนั้นเพิ่งพูดถึง มันเปล่งแสงจางๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับกำลังหายใจ

หยางอี้หยิบมันขึ้นมาและเปิดออก หน้าแรกแสดงรายการกฎ:

【1. ไม่อนุญาตให้ผู้ใดขึ้นเรือของท่านโดยไม่ได้รับอนุญาต】

【2. สิ่งของของท่านจะไม่ถูกขโมย เว้นแต่ท่านจะตาย】

【3. เรือทุกลำมีขอเกี่ยว ซึ่งสามารถใช้งานได้อย่างไม่มีกำหนด ใช้มันเพื่อจับสิ่งของที่ลอยอยู่!】

【4. ท่านต้องอัปเกรดเรือของท่านอย่างต่อเนื่องและทำให้ปลอดภัยเพียงพอสำหรับการเดินเรือ】

【5. ระวังหมอกดำในตอนกลางคืน เมื่อท่านตกลงไป ท่านจะตาย】

【6. หนังสือเล่มนี้ผูกติดกับวิญญาณของท่านและสามารถอ่านได้ในใจ】

【7. ในทะเล ท่านจะไม่มีวันรู้สึกโดดเดี่ยว】

หนังสือเล่มนี้ค่อนข้างคล้ายกับระบบเกม และหยางอี้ก็พลิกดูอย่างรวดเร็ว

หน้าที่สองแสดงการพยากรณ์อากาศสำหรับสามวันข้างหน้า ซึ่งเขาข้ามไปก่อน

หน้าที่สามมีข้อมูลเกี่ยวกับเขา:

ชื่อ: หยางอี้

สถานะ: สุขภาพดี (แสดงแผนภาพร่างกายมนุษย์ เป็นสีเขียวทั้งหมด)

(ค่าสถานะเฉลี่ยของผู้ใหญ่คือ 5 ซึ่งสามารถเพิ่มเป็น 10 ได้ด้วยการฝึกฝน)

(ค่าสถานะ 10 คือขีดจำกัดของมนุษย์ธรรมดา)

ความแข็งแกร่ง: 3 (0/50)

จิตวิญญาณ: 7+1 (0/8000) (ยิ่งจิตวิญญาณสูง ความต้านทานต่อความบ้าคลั่งก็จะยิ่งสูงขึ้น และสติจะฟื้นตัวเร็วขึ้น)

ความว่องไว: 4 (0/100)

พลังปราณ: 3 (0/50)

การรับรู้: 5 (0/200)

สติ: 100/100 (สติต่ำกว่า 50 นำไปสู่ความบ้าคลั่ง ต่ำกว่า 30 นำไปสู่ความคิดฆ่าตัวตาย ต่ำกว่า 10…)

พลังงาน: 100/100 (พลังงานต่ำกว่า 50 นำไปสู่ความเหนื่อยล้า ต่ำกว่า 30 อาจทำให้เป็นลม)

พลังชีวิต: 100/100

พรสวรรค์:

เจตจำนงเหล็กกล้า: ท่านไม่เคยยอมแพ้ ขีดจำกัดจิตวิญญาณ +1 สติจะไม่ลดลงต่ำกว่า 1 แต้ม และท่านจะไม่ฆ่าตัวตาย เมื่อสติลดลงอย่างมาก (ต่ำกว่า 50) ท่านจะเข้าสู่สถานะคลั่ง

หยางอี้มองดูหน้าต่างสถานะ รู้สึกโล่งใจบ้าง ด้วยค่าสถานะเช่นนี้ การพัฒนาพวกมันคงไม่ยากเกินไปนัก

…

เขายังคงอ่านบันทึกการเดินเรือต่อไปจนถึงช่องสนทนา พวกมันถูกแบ่งออกเป็นแชทโลก แชทภูมิภาค และแชทส่วนตัว ช่องโลกมีชีวิตชีวามากที่สุด ผู้คนพูดคุยกันไม่หยุด

“มีใครอยู่ไหม?”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ฉันกำลังปลดทุกข์อยู่ ยังไม่ได้เช็ดเลย จู่ๆ ก็มาอยู่บนเรือ!”

“ฉันอยู่คนเดียวที่นี่ มีใครมีโทรศัพท์ไหม? ช่วยโทรหาตำรวจให้ที!”

“ถึงใครก็ตามที่ลักพาตัวฉัน รู้ไหมว่าพ่อฉันเป็นใคร?!”

“บางทีพ่อนายอาจจะมาด้วยก็ได้!”

“นั่นลูกเหรอ?”

“อย่าเพิ่งอ้างเป็นญาติกันมั่วๆ!”

“มือที่หักของฉันหายแล้ว!!”

“ฉันรู้สึกเจ็บ…นี่ไม่ใช่ความฝัน!”

จำนวนคนที่ออนไลน์นั้นมหาศาล น่าจะเป็นไปได้ว่าทุกคนถูกดึงเข้ามา

หยางอี้ไม่รีบพูด แต่เขาสังเกตและรวบรวมข้อมูลจากข้อความต่างๆ แต่ละคนสามารถส่งข้อความในแชทโลกได้เพียง 10 ข้อความต่อวัน หลังจากนั้น พวกเขาจะต้องจ่ายเหรียญเปลือกหอยหนึ่งร้อยเหรียญต่อข้อความ หยางอี้ไม่รู้ว่าสกุลเงินนี้คืออะไร รู้เพียงว่าเขาไม่มีมันอย่างแน่นอน

สิบนาทีผ่านไป ข้อความที่วุ่นวายก็ค่อยๆ ลดลง บทสนทนากลายเป็นไปตามจุดประสงค์มากขึ้น

“คู่มือของพวกนายมี 7 กฎเหมือนกันไหม?”

“กำลังมองหากลุ่ม ใครอยากร่วมกลุ่มบ้าง?”

“ระยะทางไกลเกินไป การรวมกลุ่มเป็นไปไม่ได้หากไม่มีพิกัดที่แน่นอน!”

“เราควรแบ่งปันข้อมูลและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน!

“พวกนายตรวจสอบเรือของตัวเองหรือยัง? ฉันเจออุปกรณ์ชิ้นหนึ่ง”

ด้านล่างเป็นข้อมูลอุปกรณ์

【ชื่อ: ฉมวกเปื้อนเลือด】

【ประเภท: วัตถุโบราณ】

【คุณภาพ: ดี】 (ระดับไอเทม: ธรรมดา, ดี, ยอดเยี่ยม, หายาก, สุดยอด, วีรชน, ปรมาจารย์.....)

【คำอธิบาย: คมมาก สามารถสร้างความเสียหายเล็กน้อยให้กับอสูรกายใต้สมุทรและทำให้พวกมันโกรธ】

หมายเหตุ: การใช้วัตถุโบราณมีความเสี่ยงที่จะทำให้สติลดลง

ช่องโลกก็ระเบิดขึ้น

“อสูรกายใต้สมุทรคืออะไร? มีสัตว์ประหลาดในโลกนี้ด้วยเหรอ?”

“ฉันไม่พบอะไรนอกจากน้ำจืด ขนมปัง และผักในห้องโดยสาร”

“ผัก? ฉันมีแต่ไส้กรอก”

ผักมีค่ามากกว่าเนื้อมากในทะเล

“แล้วเรือของพวกนายล่ะ ใหญ่ไหม? ของฉันกว่าร้อยเมตร ใหญ่เกินไป…”

“อะไรนะ?! เรือฉันแทบจะไม่ถึงสิบ!”

คนคนนั้นรีบส่งข้อมูลเรือของพวกเขา

【หัวใจเหล็ก: ระดับ 1, ความทนทาน 5000/5000, ความจุ 8000 หน่วย, ความเร็ว 5 น็อต】

【ทักษะเรือ: กระหน่ำยิง: อัตราการยิงปืนใหญ่เพิ่มขึ้นเป็น 200% เป็นเวลา 15 นาที

【หอกปลาวาฬสามง่าม: สามารถเจาะทะลุและยึดติดกับวัตถุได้】

【คำอธิบาย: ความเร็วของมันอาจไม่เร็ว แต่ของคุณควรจะเร็วกว่า!】

“บ้าเอ๊ย! เกมนี้ไม่ยุติธรรมเลย เรือของเขามีปืนใหญ่ตั้งแต่ระดับ 1!”

“เรือพิเศษมีทักษะ เรือฉันเป็นแค่เศษขยะไร้ค่า”

“ฉันอยากเริ่มใหม่ มีร้านค้าเงินสดไหม? ฉันมีเงินเยอะ!”

“พวกนายเป็นคนโง่หรือไง? ความเร็วเรือของเขาแค่ 5 น็อต ช้ากว่าหมอกดำ!”

“ใช่ หมอกดำมีความเร็ว 10 น็อต! เขาไม่รอดแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ในขณะนั้น มีประกาศปรากฏขึ้น

【ประกาศทางทะเล: เงื่อนไขเริ่มต้นของทุกคนแตกต่างกันแต่ยุติธรรมอย่างแน่นอน เรือและตำแหน่งเริ่มต้นถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า ไม่มีการคัดค้าน!】

“ใครจะเชื่อล่ะ? นั่นไม่ถูกต้อง! บางคนเริ่มต้นด้วยอาวุธ ฉันมีแต่อาหาร!”

“ในขณะที่คนอื่นกักตุนอาหาร ฉันกักตุนปืน คนอื่นก็เป็นแค่เสบียงอาหารของฉัน!”

“งั้นสัตว์ประหลาดก็เกิดใกล้ๆ คนที่มีปืนใหญ่ แต่ไม่เกิดใกล้เรา?”

หยางอี้ปิดบันทึกและเริ่มค้นห้อง เขาพบปืนคาบศิลาในมือของโครงกระดูก

【ชื่อ: ปืนคาบศิลาขึ้นสนิมเปียกน้ำ】

【ประเภท: วัตถุโบราณ】

【คุณภาพ: ยอดเยี่ยม】

【คำอธิบาย: ครั้งหนึ่งเคยเป็นผลงานชิ้นเอก แต่หลังจากแช่อยู่ในน้ำเป็นเวลานาน มันก็ขึ้นสนิมอย่างรุนแรง มีโอกาสยิงได้ 10% สร้างความเสียหายปานกลางให้อสูรกายใต้สมุทร ปืนกระบอกนี้ไม่ต้องใช้กระสุนและมีเวลาบรรจุกระสุนอัตโนมัติหนึ่งนาที ความจุหนึ่งนัด】

“อุปกรณ์ยอดเยี่ยม?” สีหน้าของหยางอี้กลายเป็นเย็นชา

ตามที่ประกาศกล่าวไว้ เงื่อนไขเริ่มต้นนั้นยุติธรรม ดังนั้น การได้รับปืนกระบอกนี้ ไม่ได้หมายความว่าเป็นการเริ่มต้นที่เลวร้ายหรือ? เขาผลักโครงกระดูกบนโต๊ะออกไป พบกระดาษผุๆ แผ่นหนึ่งที่มีคำอ่านออกไม่กี่คำ

“...ไม่มีเสบียงเหลืออยู่บนเรือ ข้าทำได้แค่ลองตกปลา…

…โชคดีที่วันนี้จับปลากะรังลายเสือได้ พอสำหรับสองวัน...

…เฮะๆ ได้ปืนพกโบราณมา เสียงมันแปลกๆ แต่ดูมีค่า!”

มีรอยเลือดขนาดใหญ่อยู่ที่ตอนท้าย มีเพียงบรรทัดสุดท้ายเท่านั้นที่ยังมองเห็นได้

“จะมีสิ่งนั้นอยู่ในทะเลได้อย่างไร?”

หยางอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องกัปตัน เขาสำรวจเรือของเขาอย่างระมัดระวัง