บทที่642
"โอย... เจ็บ!" แฮร์รี่ร้องออกมา มือกุมรอยแผลเป็นบนหน้าผากด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดรุนแรงนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนจิตใจของเขาเชื่อมต่อกับโวลเดอมอร์อีกครั้ง ผ่านสายตาของโวลเดอมอร์ แฮร์รี่เห็นภาพเบื้องหน้า ชัดเจนจนเขาเบิกตากว้าง เขาเห็น ครอบครัวเดอร์สลีย์ ทั้งสามคน กำลังนั่งตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวล้อม...
