บทที่ 745 แผนสำรอง

ซูจินได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการป่วยตั้งแต่เขายังเด็ก ได้ยินเรื่องซุบซิบมากมาย มีจิตใจที่เป็นผู้ใหญ่ และสามารถมองทะลุจุดประสงค์ของซูเฉินได้อย่างรวดเร็ว

“สำหรับตำแหน่งนายน้อยเจ้าไม่ลังเลเลยที่จะทำอะไร” ซูจินพูดเบา ๆ พร้อมเยาะเย้ย

“แต่เจ้าปล่อยให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้เจ้าทำได้แค่ตาย”

คนอย่างซูเฉินนั้นเห็นแก่ตัวเกินไป เขาจงใจทำสิ่งต่าง ๆ เช่นจงใจทำให้สหายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง ช่างไร้ยางอายเสียจริง

เมื่อได้ยินคำพูดของซูจิน สายตาของทุกคนในตระกูลซูเผยให้เห็นความขุ่นเคือง

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อตระกูลซูปล่อยลูกบอลกำจัดออกมา เขาไม่เข้าใจเวลาที่เหมาะสมที่จะเรียกมันออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจทำในตอนนี้

“ซูจิน เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถหว่านความไม่ลงรอยกันในความสัมพันธ์ของเราด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ไหม” ซูเฉินแสร้งทำเป็นกุมหน้าอกและไออย่างรุนแรง ราวกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่เขารีบเรียกชายสูงอายุลึกลับที่อยู่ในจิตสำนึกของเขาอย่างเร่งรีบ

“ผู้อาวุโส ผู้อาวุโส เราจะทำอย่างไรต่อไป”

“วิ่ง” เสียงเก่าฟังเบา ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ใส่ใจ

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะพึ่งพาผู้อาวุโสทุกอย่าง” ซูเฉินรู้สึกโล่งใจ

“อีกสักครู่ ปล่อยความคิดริเริ่มของร่างกายเจ้า แล้วข้าจะควบคุมร่างกายของเจ้าให้หนีไปจากที่นี่” ผู้อาวุโสผู้ลึกลับกล่าว

ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม “ผู้อาวุโส ท่านช่วยฆ่าพวกมันทั้งหมดได้หรือไม่”

“ชายชุดแดงในหมู่พวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก และด้วยชุดเกราะของเขาที่สนับสนุน ข้าไม่สามารถฆ่าเขาด้วยความแข็งแกร่งที่ข้าสามารถแสดงออกมาในสภาพวิญญาณปัจจุบันของข้าได้” ผู้อาวุโสผู้ลึกลับพูดอย่างใจเย็น

“ข้ารับประกันได้ว่าเจ้าจะหลบหนีได้เท่านั้น”

“เอาล่ะ ข้ารบกวนผู้อาวุโสด้วย” ซูเฉินกล่าวด้วยความเคารพด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

ตอนนี้ทุกคนในตระกูลซูได้รับบาดเจ็บสาหัส และซูจินและคนอื่น ๆ ไม่เพียง แต่มีคนมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งอีกด้วย ถ้าเขาไม่มีไพ่ตายของผู้อาวุโสลึกลับ เขาคงสิ้นหวัง .

ซูจินไม่ต้องการที่จะโต้เถียงกับคนอย่างซูเฉิน เขาเหวี่ยงดาบยาวของเขาและปล่อยทักษะดาบสังหารขั้นเด็ดขาด และสภาพแวดล้อมรอบๆ ก็รู้สึกราวกับว่ามันถูกแช่แข็ง

ชั้นของน้ำแข็งตกลงมา และทุกคนในตระกูลซูถูกปกคลุมด้วยชั้นของอากาศเย็นสีเงิน ไม่สามารถขยับได้

“อาณาจักรน้ำแข็ง” ดวงตาของซูเฉินเบิกกว้างและพูดด้วยความไม่เชื่อ “ซูจิน เจ้าเข้าใจดินแดนน้ำแข็งแล้วจริงๆ”

ซูจินจ้องมองอย่างไม่แยแส และเขาไม่ตอบ ด้วยความคิด ธาตุน้ำแข็งรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ในอาณาเขตของเขา เขาเป็นนายของทุกสิ่ง

สมาชิกของตระกูลซูถูกปกคลุมด้วยอาณาเขต ยกเว้นพี่ชายคนโต ทุกคนถูกแช่แข็งอย่างรวดเร็วกลายเป็นรูปแกะสลักน้ำแข็ง และสีหน้าของพวกเขาตกใจหรือตกตะลึง

ซูเฉินยังถูกแช่แข็งเป็นรูปแกะสลักน้ำแข็ง เขาขยับร่างกายไม่ได้และรู้สึกว่าเส้นลมปราณและเลือดค่อยๆ แข็งขึ้น

“ผู้อาวุโส ผู้อาวุโส ช่วยข้าด้วย!”

ชายสูงอายุลึกลับที่อยู่ในห้วงสำนึกของเขาตะคอกอย่างเย็นชา

“ปล่อยความคิดริเริ่มในร่างกายของเจ้า ข้าจะควบคุมร่างกายเอง”

"ได้."

ซูเฉินกัดฟัน หดวิญญาณของเขาเป็นลูกบอลและเข้าไปในห้วงอวกาศแห่งจิตสำนึก

ผู้อาวุโสผู้ลึกลับเข้าควบคุมร่างของซูเฉินทันที พลังธาตุสีดำโผล่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา และร่างกายที่เยือกแข็งก็ค่อยๆ ละลาย

หลูมู่หยานและหมิงซิ่วมองหน้ากันและพบสิ่งผิดปกติทันที ทั้งคู่แสดงร่วมกันโดยต้องการที่จะพยายามดักจับซูเฉิน

ผู้อาวุโสผู้ลึกลับทำสัญลักษณ์หลายอย่างด้วยมือของเขาทันที ร่างของซูเฉินกลายเป็นเมฆหมอกสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนในทันที และบินไปหลายทิศทาง

หลังจากที่หลูมู่หยานและ หมิงซิ่วลงมือ พวกเขาก็ฆ่าภาพติดตาเพียงไม่กี่ภาพ และหมอกดำก็หายไปจากอาณาจักรน้ำแข็งของซูจินอย่างรวดเร็ว

หลูมู่หยานถอนหายใจ“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะหนีไป”

“ร่างกายของเขาถูกควบคุมโดยวิญญาณของฐานบ่มเพาะ” การจ้องมองของหมิงซิ่วไม่สามารถคาดเดาได้

“ไม่แปลกใจเลยที่เขามั่นใจขนาดนี้มาก่อน” หลูมู่หยานเย้ยหยัน

“ไม่เป็นไร ถ้าเขาวิ่ง ก็ให้เขาวิ่ง”

“มู่หยาน มันดูไม่เหมือนนิสัยของเจ้าเลย”เซี่ยหยวนเยว่ถามอย่างสงสัย

เขามีปฏิสัมพันธ์กับหลูมู่หยานมาระยะหนึ่งแล้วและรู้ว่านางมีนิสัยอย่างไร นางดูไม่ใช่คนที่จะทิ้งปัญหาในอนาคต 'ตัดหญ้าและถอนราก' คือสิ่งที่นางชอบทำ

หลูมู่หยานเลิกคิ้วและถามด้วยรอยยิ้ม “แล้วนิสัยของข้าล่ะ?”

“เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะปล่อยซูเฉินไปง่ายๆ” เซี่ยหยวนเยว่หรี่ตาและถาม

“บอกข้าว่า 'น้ำเต้าของเจ้าขายยาชนิดใด'?

คนอื่นๆ มองไปที่หลูมู่หยานด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพวกเขาก็งงงวยเช่นกัน จากนิสัยใจคอของหลูมู่หยาน เป็นไปไม่ได้ที่นางจะปล่อยมันไปง่ายๆ

หลูมู่หยานกลอกตาใส่พวกเขาด้วยความโกรธ “มีวิญญาณลึกลับที่ทรงพลังซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา ข้าจะทำอย่างไรกับเขา”

“เอาเถอะ ราวกับว่าเจ้ากลัววิญญาณลึกลับนั่น” เซี่ยหยวนเยว่ไม่เชื่อ

หมิงซิ่วเม้มริมฝีปากและพูดว่า "หยานเอ๋อต้องการให้ตระกูลซู เก็บเกี่ยวสิ่งที่พวกเขาหว่าน"

“อย่างที่คาดไว้ เจ้าเข้าใจข้า” หลูมู่หยานมองหมิงซิ่วโดยปริยาย

มีวิญญาณลึกลับอยู่ในร่างของซูเฉิน และเขายังทรยศ ดุร้าย และทะเยอทะยาน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ทำความสะอาดตระกูลซูพวกเขาก็ยังต้องทนทุกข์ทรมาน

นางต้องการดูว่าตระกูลซูจะลงเอยอย่างไร

เมื่อถึงตอนนั้น พี่ชายของนางก็สามารถเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์ด้านไวน์วิญญาณระดับ 8 ได้ ดังนั้นการไปดูความสนุกของตระกูลซูจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้พวกเขากระปรี้กระเปร่า

“ด้วยนิสัยใจคอของซูเฉิน เขาอาจต้องการรับตำแหน่งผู้อาวุโสสูงสุดและผูกขาดอำนาจในตระกูลซู” ซู   จินพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ผู้บังคับบัญชาของตระกูลซูจะกระอักเลือดด้วยความโกรธอย่างแน่นอน หากพวกเขาถูกนายน้อยหนุ่มฟันเฟืองที่พวกเขาเลี้ยงดูมาอย่างมีนัยยะสำคัญ”

มีรอยยิ้มที่ค่อนข้างคาดหวังในดวงตาที่หมองคล้ำของเขา หยานเอ๋อแน่ใจว่าวางแผนมาอย่างดี

"อย่างแน่นอน. วันนี้เขาบาดเจ็บสาหัสจากการตีของเรา หลังจากกลับมาที่ตระกูลซู เขาจะเกลียดพี่ชายอย่างแน่นอนและเร่งการยึดอำนาจของเขา ถ้าอย่างนั้นเราต้องไปดูการแสดงที่ดี”

หลูมู่หยานเสริมด้วยความเยาะเย้ย “วิญญาณลึกลับในร่างของเขาไม่ใช่เรื่องดี เขาสามารถฆ่าตัวตายด้วยมันได้”

“แต่ถ้าวิญญาณลึกลับนั้นช่วยเหลือเขาอย่างจริงใจล่ะ?” เซี่ยหยวนเย่ถาม

หลูมู่หยานเม้มปากแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นข้ามีวิธีที่จะทำให้ชีวิตของเขาเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย”

"ทางไหน?"

หัวใจของเซี่ยหยวนเยว่ถูกกระตุ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะนาง และเขารู้ว่านางต้องมีแผนสำรอง

หลูมู่หยานมองไปที่กลุ่มคนที่ดูอยากรู้อยากเห็นและพูดว่า

“เมื่อพี่ชายอาวุโสเปิดตัวอาณาจักรน้ำแข็ง ก่อนหน้านี้ ข้าได้เพิ่ม 'ส่วนผสม' บางอย่างลงในหมอกน้ำแข็ง ตราบใดที่ข้าต้องการ ข้าก็สามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ”

“เจ้าวางยาเขาเหรอ” ใบหน้าที่หล่อเหลาของเซี่ยหยวนเยว่ เผยให้เห็นความประหลาดใจ

“เจ้าแน่ใจนะว่าเร็ว”

เขาแค่บอกว่าผู้หญิงคนนี้ปล่อยให้ซูเฉินจากไปอย่างสบายๆ ได้อย่างไร นั่นคือสิ่งที่รอเขาอยู่

“ข้ามักจะชอบใช้ความระมัดระวังกับอนาคต” หลูมู่หยานพูดพร้อมกับทำหน้าเฉยชาและยิ้ม

ตอนนี้ ทุกคนกำลังคิดว่าพวกเขาไม่ควรยั่วยุผู้หญิงในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงอย่างหลูมู่หยาน ที่ดูไม่มีพิษมีภัย แต่แท้จริงแล้วมีความรุนแรงและใจดำ

จากนั้นนางก็หันไปหาซูจินและถามว่า

"พี่ชาย เราควรทำอย่างไรกับคนเหล่านี้"

นางค้นพบว่าแม้ซูจินจะแช่แข็งคนเหล่านี้ แต่เขาไม่ได้ฆ่าพวกเขา

“ข้าจะปล่อยอาณาเขตและปล่อยให้พวกเขาออกมา” ซูจินไม่ใช่ฆาตกร และเขากับคนเหล่านี้ยังไม่ได้บาดหมางกันถึงขั้นเอาเป็นเอาตาย

“อืม การปล่อยพวกมันให้เป็นอิสระก็ไม่เลว” หลูมู่หยาน พยักหน้า

การปล่อยให้คนเหล่านี้กลับมาจะสร้างปัญหาให้กับซูเฉินอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะลืมว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด พวกเขาขุดหลุมนี้เพื่อให้เขากระโดดลงไป