บทที่ 6 : มาสิ สังเวียนมวยต้องการคุณ
หลังจากออกจากบ็อกซิ่งบาร์ เจมส์หัวเราะเสียงดังบนถนน เขาเพิ่งชนะเดิมพัน 2 ดอลลาร์ที่ลงข้างลิงค์ และเปลี่ยนมันเป็น 20 ดอลลาร์
ในรอบที่สอง อัตราต่อรองของลิงค์ลดลงเหลือ 1:2 เจมส์ยังคงลงเดิมพันข้างลิงค์ต่อ เปลี่ยนเงิน 20 ดอลลาร์เป็น 40 ดอลลาร์ ได้กำไรง่ายๆ 40 ดอลลาร์ในคืนนี้ และแดเนียลก็ทำแบบเดียวกัน
แต่ผู้ที่ทำเงินได้มากที่สุดในคืนนั้นคือ ลิงค์ เงินรางวัลเริ่มต้นของการแข่งขันอยู่ที่ 1,000 ดอลลาร์ โดยมีผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด 8 คน ทำให้เงินรางวัลรวมอยู่ที่ 1,800 ดอลลาร์
ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ลิงค์คว้าเงิน 1,800 ดอลลาร์มาได้ แม้ว่าจะยังเทียบไม่ได้กับไมค์ ไทสันที่ทำเงิน 20 ล้านดอลลาร์ใน 90 วินาที หรือเมย์เวทเธอร์ที่โกย 250 ล้านดอลลาร์ใน 36 นาที แต่นี่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี
"เฮ้ คุณลิงค์ เบเกอร์ กรุณารอสักครู่!"
เสียงเรียกดังขึ้น ลิงค์จอดรถและหันไปมอง เห็นชายชราผอมบางก้าวลงจากรถที่จอดอยู่ สวมเสื้อเบสบอลลำลอง
ชายชราผู้นั้นเป็นคนผิวดำเชื้อสายฮิสแปนิก ร่างเล็กและผอมแก้มตอบ มีจุดด่างดำบนโหนกแก้ม แต่ใบหน้ากลับดูใจดี
แม้ว่าเขาจะมีอายุเยอะ แต่ร่างกายยังคงกระฉับกระเฉง และน้ำเสียงพูดจาดังฟังชัด
ตามเขามายังมีชายอ้วนที่เต็มไปด้วยเนื้อพับบนใบหน้า ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมาริโอที่เพิ่งถูกลิงค์น็อกลงบนเวที
เมื่อเห็นลิงค์ มาริโอทำเสียงฟึดฟัดอย่างไม่พอใจ พร้อมเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
"คุณเบเกอร์ พอจะมีเวลาคุยกับผมสักครู่ไหม? ผมชื่อเวสต์ โคเรียน เป็นโค้ชที่สโมสร West Fight Club" ชายชราพูดแนะนำตัวเอง
เวสต์ โคเรียนยื่นนามบัตรให้ลิงค์ ลิงค์รับนามบัตรมา พร้อมกล่าวทักทาย
"ลิงค์ คุณฝึกที่สโมสรไหน? โค้ชของคุณคือใคร? บางทีผมอาจจะรู้จักเขา" เวสต์ถามด้วยความสนใจ
"ตอนนี้ผมไม่มีโค้ชครับ ผมฝึกเองที่บ้าน"
"ฮ่าๆ ไร้สาระ! หมายความว่าคุณทำผลงานแบบนั้นได้ด้วยการฝึกเอง? แล้วพวกเราที่มาจากสโมสรต่อสู้นี่เป็นแค่ขยะเหรอ?" มาริโอพูดพร้อมกลอกตา
เจมส์หัวเราะ "ผมยืนยันได้เลยว่าลิงค์แค่ฝึกเล่นๆ ที่บ้าน กระโดดเชือกกับซิทอัพ เขาไม่เคยไปสโมสรต่อสู้ หรือแม้แต่ขึ้นเวทีชกมาก่อน วันนี้เป็นครั้งแรก และลิงค์ก็ชนะคุณได้ตั้งแต่ครั้งแรก แสดงว่าคุณคง..."
ใบหน้าของมาริโอซีดลงทันที และเขาก็เลือกที่จะเงียบโดยไม่พูดอะไรต่อ
เวสต์ โคเรียนดูยิ่งกระตือรือร้นขึ้นหลังได้ยิน เขากล่าวว่า "ลิงค์ ถ้าคนที่มีพรสวรรค์แบบคุณไม่เดินในเส้นทางมวยจริงๆ มันจะเสียของมาก ผมอยากเชิญคุณมาฝึกซ้อมที่สโมสรของผม คุณคิดว่าอย่างไร?"
ลิงค์มองนามบัตรในมือ เห็นว่าสโมสรของเวสต์ตั้งอยู่ในเขตปาล์มบีช ไม่ไกลจากชายฝั่ง คิดว่าน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีในการฝึก
"โค้ชเวสต์ ค่าสมาชิกของสโมสรคุณอยู่ที่เท่าไหร่?"
"เดือนละ 2,000 ดอลลาร์สหรัฐ แยกต่างหากสำหรับค่าอุปกรณ์และค่าอาหาร และต้องชำระเงินล่วงหน้าต้นเดือนทุกเดือน" เวสต์อธิบาย
มาริโอแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ
"ไม่ๆ ไม่มีการเก็บเงินสักเซ็นต์" เวสต์พูดพร้อมผลักมาริโอให้พ้นทาง
"คุณพูดอะไรนะ?!" มาริโออุทาน ตาเบิกกว้างด้วยความไม่พอใจ "คุณเคยบอกว่าผมมีศักยภาพและต้องจ่ายเดือนละพัน แล้วทำไมเขาถึงไม่ต้องจ่ายอะไรเลย?"
"เงียบไปซะ!" เวสต์ตวาดใส่มาริโอด้วยสายตาคม ก่อนจะหันมายิ้มให้ลิงค์และถามอย่างสุภาพ "คุณคิดว่าอย่างไร?"
"ฟังดูดีครับ พรุ่งนี้ผมจะแวะไปดูที่ยิมของคุณ"
"ดีมาก ผมจะอยู่ที่นั่นทั้งวัน คุณสะดวกเวลาไหนก็มาได้ ผมจะรอคุณ" เวสต์พูดพร้อมจับมือลิงค์แน่นและเขย่าอย่างจริงใจ
หลังจากนั้น ลิงค์และเพื่อนๆ ต้องรีบไปงานปาร์ตี้ พวกเขาจึงกล่าวลาและขี่จักรยานออกไป
เสียงบ่นของมาริโอดังขึ้นอีกครั้ง "ทำไม? ทำไมเขาถึงได้ฝึกฟรี แต่ผมไม่ได้? เวสต์ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!"
"เลิกบ่นได้แล้ว เขาเป็นอัจฉริยะ เขาสามารถน็อกนายได้ ทั้งที่นายฝึกมาถึงสามปี และเขาแค่ฝึกด้วยตัวเอง มันสมควรแล้วที่เขาจะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ" เวสต์ตอบอย่างเยือกเย็น
"อัจฉริยะ? ฮึ! รอดูพรุ่งนี้เถอะ ตอนเขามาที่ยิม ผมจะอัดเขาให้หนักจนต้องคลานตามหาฟันของตัวเอง แล้วคุณจะได้เห็นว่าใครคืออัจฉริยะตัวจริง" มาริโอพูดขณะกำหมัดแน่น
เวสต์ส่ายหัวเบาๆ ก่อนเปิดประตูรถและพูด "ถ้าลิงค์ตัดสินใจเข้าร่วมยิม นายจะเป็นคู่ซ้อมให้เขา"
"อะไรนะ?!" มาริโอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มองเวสต์ราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
เมื่อเขาเข้าร่วมสโมสรต่อสู้แห่งนี้ เขากลายเป็นนักมวยหลักของยิมอย่างรวดเร็ว เปรียบเสมือนลูกชายของเวสต์ นักมวยคนอื่นๆ ก็แค่คู่ซ้อมของเขาเท่านั้น แต่ตอนนี้ลิงค์เข้ามา แล้วเขาถูกลดตำแหน่งให้เป็นคู่ซ้อมแทนงั้นเหรอ?
นี่หรือชีวิต? โหดร้ายแบบนี้ได้อย่างไร?
"ใช่แล้ว ลิงค์มีฝีมือดีมาก ความเร็วและพลังหมัดของเขาอยู่ในระดับนักมวยอาชีพ การที่นายได้เป็นคู่ซ้อมให้เขาจะช่วยให้นายพัฒนาขึ้นเร็วมาก อย่าลืมสิ แชมเปี้ยนอย่างจอห์น รุยซ์ ก็เคยเป็นคู่ซ้อมให้ลูอิส แมคคอลให้ไทสัน และแลร์รี โฮล์มส์ให้มูฮัมหมัด อาลี การเป็นคู่ซ้อมให้ลิงค์ไม่ใช่การลดขั้น แต่มันแสดงให้เห็นว่าฉันเห็นคุณค่าและต้องการฝึกนายมากแค่ไหน"
"ฮึ ทำไมเขาถึงไม่เป็นคู่ซ้อมให้ฉันบ้างล่ะ?" มาริโอบ่น
เวสต์มองเขาด้วยสายตาคมกริบ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเจือความน่ากลัว "หมัดของลิงค์หนักมาก นายอาจจะรับมือไม่ไหว ฉันอาจจะต้องพิจารณาหาคู่ซ้อมที่มีฝีมือกว่านายให้เขาแทน"
มาริโออ้าปากค้าง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ต้องหยุดไป "นี่หมายความว่าฉันอาจไม่เหมาะจะเป็นคู่ซ้อมให้เขาด้วยซ้ำเหรอ..."
——
หลังจากนั้น ลิงค์ เจมส์ และแดเนียลก็ไปที่ Pink Lover's Bar เพื่อร่วมฉลองครบรอบสองปีของร้านกระดานโต้คลื่น บรรยากาศงานเต็มไปด้วยผู้คนที่ดื่ม เต้น หาคู่ และสนุกสุดเหวี่ยง
ลิงค์ที่ไม่อยากทำลายสุขภาพของตัวเอง เลือกปฏิเสธทั้งยาเสพติด แอลกอฮอล์ และอาหารขยะ ทำให้เขารู้สึกแปลกแยกจากงานเล็กน้อย และเขาก็กลับบ้านนอนก่อนเวลา 21.00 น.
"ติ๊งต่อง!"
ขณะที่เขาเพิ่งล้มตัวลงนอน เสียงแจ้งเตือน MSN ก็ดังขึ้น เป็นข้อความจากเทย์เลอร์ที่เขาเพิ่งเพิ่มไปไม่นาน
"นอนหรือยัง?"
"ยังเลย เพิ่งกลับจากบาร์มา"
ลิงค์เล่าเรื่องงานฉลองครบรอบร้านกระดานโต้คลื่นข้างๆ ให้เทย์เลอร์ฟัง ส่วนเทย์เลอร์ก็เล่าถึงการซ้อมที่โรงยิม Hard Rock Sports Gym เธอบอกว่าการซ้อมนั้นเหนื่อยยิ่งกว่าการแสดงสดเสียอีก แต่เพียงแค่คิดถึงการได้ร้องเพลงบนเวที เธอก็มีความสุขแล้ว
ลิงค์หัวเราะ เขารู้สึกเช่นเดียวกันเมื่ออยู่บนสังเวียนมวย
เช้าวันถัดมา ลิงค์ตื่นแต่เช้าไปวิ่งบนถนนเลียบชายหาด และราวๆ เก้าโมง เขาเห็นเทย์เลอร์โบกมือให้ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งบนถนน ก่อนจะเดินข้ามทรายมาพร้อมกีตาร์ไม้เนื้อธรรมชาติ
เธอสวมเดรสเกาะอกสีขาวที่มีเข็มขัดสีฟ้าอ่อน เน้นรูปร่างสูงโปร่งและเพรียวบาง ผมของเธอถูกรวบเป็นหางม้าแบบหลวมๆ แกว่งไปมาขณะที่เธอเดิน เมื่อเห็นลิงค์ยืนอยู่ที่ประตู เธอยิ้มและโบกมือให้
"ลิงค์ นายรอฉันอยู่ที่นี่เหรอ?"
"ใช่ ฉันเดาว่าเธอน่าจะมาถึงเวลานี้" ลิงค์ตอบพร้อมรอยยิ้ม
เทย์เลอร์ยิ้มจางๆ ก่อนจะเริ่มสอนเขาเล่นกีตาร์ ทั้งสองนั่งบนผ้าห่มที่ปูไว้หันหน้าออกไปทางทะเล คนหนึ่งสอนอย่างใจเย็น ส่วนอีกคนก็ทำหน้าบิดเบี้ยวพลางพยายามเรียน ทั้งคู่ตั้งใจจริง แต่ความก้าวหน้าช้าเป็นอย่างมาก
เทย์เลอร์พยายามอดทนกับความไม่ถนัดของลิงค์ในตอนแรก แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ เธอทุบลงไปที่ไหล่ของลิงค์เบาๆ ด้วยความหงุดหงิด
"หวานจังเลย พวกเขาคบกันอยู่หรือเปล่า?" แดนนี่จากร้านฮอตดอกเดินมาเลียไอศกรีมในมือพลางถาม
เจมส์ที่กำลังอ่านนิตยสาร Playboy อยู่เงยหน้าขึ้นมองคู่ชายหญิงบนชายหาด ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "ไม่หรอก พวกเขาแค่เรียนกีตาร์ด้วยกันเท่านั้น"
"ไม่น่าใช่ดูสิ เทย์เลอร์แทบจะเอนตัวพิงอกลิงค์แล้ว นี่มันความสัมพันธ์แบบครูนักเรียนหรือเปล่านะ?"
ทั้งสองสบตากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ลิงค์ไม่ได้สนใจกับเสียงล้อเลียนที่ดังมาจากด้านหลัง เขามุ่งสมาธิทั้งหมดไปที่สายกีตาร์ทั้งหกเส้น และพยายามฝึกอย่างตั้งใจเพื่อหลีกเลี่ยงคำตำหนิจากเทย์เลอร์
หลังจากฝึกไปสองถึงสามชั่วโมง ลิงค์เริ่มเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับความแตกต่างของสายกีตาร์และตำแหน่งของโน้ต CDEFGAB แต่เขายังห่างไกลจากการเล่นเพลงที่สมบูรณ์ได้
ระหว่างฝึก ลิงค์สังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกไป เทย์เลอร์ดูเหมือนจะขยับตัวเข้ามาใกล้เขามากขึ้นอย่างตั้งใจ มีการสัมผัสตัวกันบ้างเป็นครั้งคราว ซึ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าควรตอบสนองอย่างไร
เทย์เลอร์นั้นทั้งสวยและเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงมาก การมีเธอเป็นแฟนคงเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย
แต่เมื่อคิดถึงประวัติความรักอันยาวนานของเธอ หลังจากที่เธอโด่งดัง อดีตแฟนของเธอสามารถจัดทีมฟุตบอลได้ ลิงค์รู้สึกว่าตัวเองอาจไม่เหมาะกับเธอในแง่นั้น จึงพยายามระวังตัวในการปฏิบัติต่อเธอ
ในช่วงบ่าย คุณแม่ของเทย์เลอร์ คุณแอนเดรีย มารับเธอไปซ้อม เมื่อเธอเห็นลิงค์ แอนเดรียจ้องมองเขาอย่างลึกซึ้งจนทำให้ลิงค์รู้สึกขนลุก การจัดการกับผู้หญิงพวกนี้ดูจะยากกว่าการต่อสู้เพื่อชิงแชมป์ในกรงเหล็กเสียอีก
หลังจากส่งเทย์เลอร์ขึ้นรถ ลิงค์ก็ขี่สกู๊ตเตอร์ของเขาไปที่ยิมของเวสต์เพื่อเริ่มต้นการฝึก...
