บทที่ 441 ฉันกับสนามแห่งชีวิต
บทที่ 441 ฉันกับสนามแห่งชีวิต เจียงลู่ซีที่กำลังดิ้นรนอยู่นั้น หยุดลงเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเฉิง เธอเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่ใสซื่อและเต็มไปด้วยความจริงใจของเขา ร่างกายที่เคยขืนตัวไว้ กลับสงบนิ่งลงในอ้อมกอด เฉินเฉิงไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น เพียงแค่นั่งกอดเธออยู่ท่ามกลางแสงจันทร์และดวงดาวที่ยังส่องประก...