บทที่ 363 ฆ่าทิ้งให้หมดก็พอแล้ว
เขาหยิบจับอาวุธจักรพรรดิอมตะราวกับหยิบของเล่น ท่วงท่าของเขาเรียบง่ายราวกับกำลังแคะจมูก หลังจากที่หอคอยเก้าชั้นซึ่งสูงเสียดฟ้าตกอยู่ในมือของเขา มันก็ย่อส่วนลงทันทีจนเหลือเพียงขนาดเล็กเท่าของเล่นในมือของเขา ใครจะนึกว่าเขาจะหยิบมันขึ้นมาหมุนเล่นไปมาอย่างไม่ใยดี? ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ทุกคนถึงกับตั้งคำถามกับสายตาของตนเอง จะมีใครกันที่สามารถหยิบอาวุธจักรพรรดิอมตะขึ้นมาบีบเล่นได้อย่างง่ายดายเช่นนี้? นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ?!