บทที่ 347 ชัดเลยว่านายมาเก็บพวกมันต่างหาก!
เมื่อเห็นไก่ฟ้าวิ่งกลับเข้ากรงเอง แถมยังปิดประตูกรงอย่างเรียบร้อย ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดต่างพากันประหลาดใจและแทบคลั่ง
พวกเขาหัวเราะจนท้องแข็ง ข้อความเต็มไปหมด
หลายคนยังให้ของขวัญ
เมื่อหลินเทียนเห็นการกระทำของไก่ฟ้า เขารู้สึกเจ็บแปลบในใจ
ตอนที่เขาปล่อยไก่ฟ้า เขาคิดถึงความเป็นไปได้หลายอย่าง ไม่ว่าพวกมันจะสูญเสียความดุร้ายไปหรือไม่ หรือพวกมันจะหาพื้นที่ของตัวเองไม่ได้และต่อสู้กับไก่พื้นเมือง
แต่เขาไม่คิดว่าไก่ฟ้าเหล่านี้จะอยู่ในกรงและไม่ยอมออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกมันปิดประตูเอง!
ดวงตาของหลินเทียนกระตุก
แต่เขาไม่เชื่อ
จับไก่ฟ้าพวกนี้ได้ยาก แต่การปล่อยพวกมันออกไปคงไม่ยากหรอกมั้ง???
หลินเทียนเปิดกรงไก่อีกครั้ง จากนั้นคว่ำกรงไก่เพื่อเขย่าไก่ฟ้าออกมาทีละตัว
"ไป กลับไปเร็วๆ นี่คืออาณาเขตของพวกแก"
"อย่าตามผมมาอีก"
หลินเทียนพูดขณะที่เขาเขย่าไก่ฟ้าออกจากกรงทีละตัว
ไก่ฟ้าสีทองเหล่านี้กลับใช้กรงเล็บเกาะรูในกรงไก่ ดิ้นรนและไม่ยอมออกไป
หลินเทียนทำได้เพียงยกพวกมันขึ้นทีละตัว และใช้ความพยายามอย่างมากในการไล่พวกมันทั้งหมดออกจากกรง
หลังจากปล่อยไก่ฟ้าทั้งหมดแล้ว
หลินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกำลังจะกลับไปพร้อมกับกรงเปล่า
แต่เขาเพิ่งก้าวไปได้สองก้าว
ก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบและเสียงกระทบกันจากข้างหลัง
เขาหันกลับไปมองและเห็นไก่ฟ้าสีทองที่เพิ่งปล่อยออกมาใหม่ๆ กำลังเดินตามเขามาติดๆ!
เขาหยุด
ไก่ฟ้าสีทองเหล่านี้ก็หยุด
เขาก้าวไปสองก้าว
ไก่ฟ้าสีทองเหล่านี้ก็เดินตามมาติดๆ
หลินเทียน:???
ไม่ได้นะ
ทำไมพวกแกถึงตามผมมา??
ผมกำลังจะกลับบ้าน
พวกแกก็ควรกลับบ้านเหมือนกัน!
ดวงตาของหลินเทียนกระตุกเล็กน้อย เขาพูดไม่ออก
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดต่างพากันขบขันเมื่อเห็นภาพนี้
"ฮ่าๆๆ ไก่ฟ้าพวกนี้ดูเหมือนจะกำลังจะตามพี่เทียนกลับบ้านเลย"
"พวกมันผูกพันกับเขามากจนไม่อยากจากไป"
"เลี้ยงง่าย แต่ส่งยาก ฮ่าๆๆ"
"พี่เทียน ทำไมไม่เอาพวกมันกลับไปทั้งหมดแล้วทำเป็นของว่างล่ะ ซี๊ดดดดดด!"
"ฮ่าๆๆ กลับด้วยย!"
คอมเมนต์เดือดพล่าน ทุกคนมีความสุขและพูดติดตลก
หลินเทียนถอนหายใจเมื่อเห็นไก่ฟ้าเดินตามเขามา
ทั้งหมดเป็นความผิดของต้าเฮย
มันให้อาหารผสมน้ำวิญญาณกับพวกมัน ทำให้พวกมันตะกละ และไม่มีใครอยากกลับไปอยู่บนภูเขา
หลินเทียนส่ายหัวและตัดสินใจว่าจะยังไม่กลับ
เขาคิดก่อนว่าจะทำอย่างไรไม่ให้ไก่ฟ้าสีทองเหล่านี้เดินตามเขามา
ไม่เช่นนั้น ถ้าเขากลับไปแบบนี้ ไก่ฟ้าเหล่านี้ก็จะเดินตามเขากลับไป และมันจะเป็นการเดินทางที่เสียเปล่า
หลินเทียนก้มหน้าลงและคิดหาวิธีที่จะทำให้ไก่ฟ้าเหล่านี้กลับไปอยู่บนภูเขาและในป่า
เขาไม่ได้คาดคิดถึงทางออก แต่ได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ข้างหลัง
เขามองขึ้นไปและทันใดนั้นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
หืม???
นี่มันไก่ฟ้าที่ผมปล่อยไปหรือเปล่านะ?
เดี๋ยวนะ...
ทำไมพวกมันยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ??!
เขาเห็นว่าไก่ฟ้าที่เดินตามเขามา
ทันใดนั้นก็เพิ่มขึ้นมากกว่าสิบตัว!!
ตอนแรกมีแค่สิบหกหรือสิบเจ็ดตัว แต่มันเพิ่มเป็นสองเท่าในทันที!
มีมากกว่าสามสิบตัว!
ไก่ฟ้าที่เพิ่มขึ้นมาเหล่านี้มาจากไหน?
หลินเทียนประหลาดใจ!
ไม่นานเขาก็รู้ว่าพวกมันมาอย่างไร
พวกมันเพิ่งขอให้ไก่ฟ้าสีทองตัวอื่นๆเดินตามพวกมันมา ยืดคอและส่งเสียงร้องใส่พุ่มไม้ด้านหลังเขา
"กุ๊กๆ!"
(มาสิ สาวๆ!)
(ไปกินของอร่อยด้วยกัน!)
(นี่เป็นคนดี! เขาพาเราไปยังสถานที่ดีๆ! มีทั้งอาหารและที่พัก!)
ไก่ฟ้าสีทองสิบกว่าตัวแรกกำลังส่งเสียงร้อง และเสียงนั้นดึงดูดไก่ฟ้าสีทองป่าอื่นๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ได้อย่างรวดเร็ว
มีไก่ฟ้าสีทองมากขึ้นเรื่อยๆ ที่เดินเข้ามาหลังจากได้ยินเสียง และรวมตัวกันอยู่ข้างหลังหลินเทียนพร้อมกับเสียงร้อง
จากเดิมสิบกว่าตัว ทันใดนั้นก็เพิ่มเป็นมากกว่า 30 ตัว!
และ
จำนวนยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!!
ไก่ฟ้าสีทองจำนวนมากที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ที่หลินเทียนไม่ได้สังเกตเห็นโผล่ออกมา
ทั้งตัวใหญ่และตัวเล็ก
ทั้งแก่และเด็ก
พวกมันรวมตัวกันอยู่ข้างหลังหลินเทียนพร้อมกับเสียงร้อง
หลินเทียนตกตะลึงเมื่อเห็นไก่ฟ้าจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ รวมตัวกันอยู่ข้างหลังเขา
ไม่นะ...
ไม่เป็นไรถ้าพวกแกไม่อยากไป
แต่พวกแกส่งเสียงดังและเรียกไก่ตัวอื่นๆ มาทำไม??
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็ตกใจเช่นกันที่เห็นไก่ฟ้าจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ล้อมรอบหลินเทียน
"บ้าเอ้ย?! เกิดอะไรขึ้น?!"
"หืม...ทำไมไก่ฟ้าเหล่านี้ถึงมาหาพี่เทียนกันหมด??"
"เพื่อนๆ พวกมันคงรู้กันหมดว่าบ้านพี่เทียนมีอาหารและที่พักให้ เลยพากันมากินฟรีอยู่ฟรีกันหมด?!"
"ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ตลกดีนะ"
"ไปบ้านพี่เทียนจะมีชีวิตที่ดี และมันแพร่กระจายไปทั่วป่าแล้วใช่มั้ย?!"
"มีเกือบ 50 ตัวแล้วใช่มั้ย? นี่หมายความว่าไก่ฟ้าทั้งหมดในหุบเขามาหมดแล้วหรือเปล่า?"
"พี่เทียน พี่มาปล่อยไก่ฟ้าเหรอ?? ไม่ ชัดเลยว่าพี่มาเก็บไก่ฟ้าต่างหาก!!!"
"พี่เทียน: ฉันปล่อยพวกมันไม่หมดหรอก ปล่อยไม่หมดจริงๆ!"
"ฮ่าๆๆ"