บทที่ 233 ทุ่งหญ้าเขียวขจี!
ระหว่างทางกลับ ฟางถิงถิงมองชูเป่ยที่นั่งอยู่เบาะหลังผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะ เธอเห็นชูเป่ยหลับตาพักผ่อน ภายในรถเงียบสงัด ฉันต้องหาอะไรสักอย่างพูดเพื่อทำลายความเงียบนี้ "ชูเป่ย คุณไม่โกรธฉันใช่ไหมคะ?" ฟางถิงถิงถามอย่างระมัดระวัง ชูเป่ยลืมตาขึ้นพร้อมรอยยิ้ม "โกรธ? ทำไมผมต้องโกรธด้วยล่ะ?" ฟางถิงถิงเคยพ...
