บทที่ 1 : คุณนักดำน้ำ
“ลิงค์! ลิงค์! ตื่นเร็ว!”
เสียงปลุกดังขึ้นพร้อมกับแรงเขย่าเบาๆ ทำให้ลิงค์ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เขายกนิตยสาร Playboy ที่ปิดหน้าเขาอยู่ขึ้นมาโยนทิ้ง พลางหรี่ตาเมื่อแสงแดดจ้าของไมอามี่สาดตรงมายังใบหน้าหล่อเหลาของเขา
เจมส์ ชายรูปร่างอ้วนที่ดูเหมือนจะเป็นคู่หูประจำตัว ยืนอยู่ใกล้ๆ เขา สวมเสื้อยืดลายชายหาดที่ตัวใหญ่เกินไป และหมวกทีมไมอามี่ ฮีต ที่ใส่เอียงไปข้างหนึ่ง ใบหน้าของเจมส์เต็มไปด้วยความกังวลขณะมองออกไปยังทะเลไกลลิบ
“เกิดอะไรขึ้น?” ลิงค์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เขายืดตัวขึ้นจากเก้าอี้ชายหาด หยิบขวดน้ำแร่จากถังน้ำแข็งข้างตัวมาดื่มรวดเดียวเกือบหมด
“ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเทย์เลอร์ เธอลงน้ำไปตั้งสองชั่วโมงแล้ว และยังไม่กลับขึ้นมาเลย!” เจมส์พูดเร็วอย่างร้อนรน “เธอไม่ได้เอาถังอากาศไปด้วย ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอ!”
เจมส์ชี้ไปยังท้องทะเลที่ระยิบระยับด้วยแสงแดด ร่องรอยของความเป็นห่วงชัดเจนบนใบหน้าของเขา
ที่นี่คือชายหาดปาล์มเบย์ ใจกลางไมอามี่ รัฐฟลอริดา สถานที่แห่งนี้เป็นจุดดำน้ำยอดนิยมของนักท่องเที่ยว น้ำใสสะอาด คลื่นสงบ และแนวปะการังขนาดใหญ่ที่ดึงดูดผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ ลิงค์เป็นผู้จัดการร้านเช่าอุปกรณ์ดำน้ำชื่อ "เบเกอร์ไดฟ์ช็อป" ส่วนเจมส์ หุ้นส่วนผู้ร่วมธุรกิจของเขา มักจะทำหน้าที่เป็นเหมือนเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ แม้จะไม่ได้เก่งเรื่องงานเท่าไหร่ก็ตาม
“เธอลงน้ำไปสองชั่วโมงแล้วเหรอ? นายแน่ใจนะ?” ลิงค์ถามพลางขมวดคิ้ว เขายืนขึ้นเต็มความสูง พร้อมเหลือบมองออกไปยังทะเล
ชายหาดแห่งนี้เป็นสถานที่สาธารณะที่ขึ้นชื่อเรื่องน้ำทะเลใสสะอาด คลื่นที่สงบ และแนวปะการังขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากฝั่ง ทำให้มันกลายเป็นจุดดำน้ำยอดนิยม นักท่องเที่ยวมากมายแวะเวียนมาที่นี่ทุกวันเพื่อสัมผัสความงามใต้น้ำ และร้านเล็กๆ ของเบเกอร์ก็ได้รับประโยชน์จากความนิยมนี้
ในช่วงฤดูท่องเที่ยว โดยเฉพาะเดือนพฤษภาคมซึ่งเป็นช่วงที่ชายหาดคึกคักที่สุด ร้านสามารถปล่อยอุปกรณ์เช่าได้มากกว่าสิบชุดต่อวัน และในเช้านี้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ร้านก็ได้ให้เช่าอุปกรณ์ไปแล้วถึงหกชุด
ด้วยจำนวนนักท่องเที่ยวที่ลงน้ำมากมาย มันจึงแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะจดจำได้ว่าทุกคนใช้เวลาอยู่ใต้น้ำนานแค่ไหน
ใบหน้าของเจมส์ เพื่อนผู้ร่วมธุรกิจแดงระเรื่อขณะที่สายตาของลิงค์จับจ้องเขา เจมส์ยืนเก้ๆ กังๆ ปรับหมวกที่ใส่เอียงไว้อย่างประหม่า ก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก
“ฉะ...ฉันเห็นเธอน่ะ” เจมส์ยอมรับในที่สุด “โอเค ฉันยอมรับก็ได้ว่าเธอสวยมากเลย ผมบลอนด์ หุ่นดีเหมือนนางแบบเลย! ฉันสังเกตเธอตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในร้านแล้ว”
ลิงค์หลุดหัวเราะเบาๆ เขาเอนหลังกลับลงไปบนเก้าอี้ชายหาดอีกครั้ง พลางยกมือขึ้นปิดปากหาว
“โอเค ฉันว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก” ลิงค์พูดอย่างไม่ใส่ใจ “คนตัวสูงๆ อย่างเธอ ส่วนใหญ่ก็ดำน้ำเก่งทั้งนั้น ไม่มีอะไรต้องกังวล”
เจมส์ไม่ยอมแพ้ เขายื่นหน้าเข้าใกล้พลางเขย่าบ่าของลิงค์ด้วยท่าทางอ้อนวอนจนดูตลก
“เถอะน่า! ไปดูกันหน่อยเถอะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นใกล้ๆ ร้านเรา มันอาจจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจได้นะ! เพื่อเงินดอลลาร์สหรัฐของเราทั้งคู่ ไปดูกันเถอะ!”
ลิงค์ถอนหายใจหนักๆ ขณะลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะคิดในใจว่าเจมส์คงไม่ได้ห่วงเรื่องธุรกิจมากเท่าที่พูด แต่ที่จริงแล้วกำลังหลงสาวผมบลอนด์คนนั้นจนหัวปักหัวปำ
“นายมันเจ้าหมา...เอาเถอะ!” ลิงค์บ่นอุบก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาเดินไปหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่
เพราะกังวลถึงผลกระทบที่อาจเกิดกับธุรกิจของร้าน ลิงค์จึงตัดสินใจหยิบอุปกรณ์ดำน้ำจากในร้าน ก่อนจะกระโดดขึ้นสปีดโบ๊ทที่จอดอยู่ไม่ไกลและมุ่งหน้าออกไปค้นหาหญิงสาวตามพื้นที่น้ำตื้นใกล้ชายหาด
บริเวณชายหาดสาธารณะของปาล์มเบย์นั้นมีความลึกสูงสุดประมาณ 60 เมตร น้ำทะเลใสสะอาดและกระแสน้ำที่ไม่แรงทำให้มันเหมาะกับการดำน้ำเล่นสำหรับมือใหม่และนักท่องเที่ยวทั่วไป ยกเว้นบางคนที่มองหาความท้าทายพิเศษและอาจพยายามดำน้ำออกไปยังแนวปะการังที่อยู่ลึกเข้าไป
ลิงค์บังคับสปีดโบ๊ทขับวนไปรอบๆ ในรัศมี 1-2 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง เขาสังเกตสิ่งรอบตัวอย่างละเอียด ทั้งผิวน้ำและบริเวณใต้น้ำตื้นผ่านหน้ากากดำน้ำที่ติดไว้ แต่ยังไม่พบร่องรอยชัดเจน กระทั่งมาถึงจุดหนึ่งที่ห่างจากชายฝั่งประมาณ 800 เมตร เขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งลอยอยู่บนผิวน้ำ
มันคือเชือกผูกผมสีแดงที่พันกับเส้นผมสีน้ำตาลทองซีดๆ ซึ่งดูเหมือนจะขาดออกจากศีรษะของใครบางคน ลิงค์มองไปรอบๆ พื้นที่ แต่ไม่พบทั้งร่างลอยน้ำหรือคนที่ยังมีชีวิตอยู่
เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจว่าทางเดียวที่จะช่วยหญิงสาวได้คือต้องดำน้ำลงไปเอง
ตั้งแต่ข้ามมายังโลกนี้ด้วยความลับที่ตัวเองยังไม่เข้าใจทั้งหมด ลิงค์พบว่าร่างกายของเขามีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นอย่างมาก พละกำลัง ความอดทน และการตอบสนองของเขาเหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปในหลายๆ ด้าน การว่ายน้ำและดำน้ำของเขาก็เร็วและคล่องตัวเกินกว่าที่จะอธิบายได้
เวลาในตอนนั้นอยู่ที่ช่วงบ่าย อุณหภูมิของผิวน้ำมากกว่า 20°C น้ำทะเลอุ่นสบายเหมาะแก่การดำน้ำอย่างยิ่ง ลิงค์จัดการสวมอุปกรณ์ดำน้ำพื้นฐาน และไม่รอช้าที่จะกระโดดลงน้ำทันที
เขาดำลึกลงไปมากกว่าสิบเมตรผ่านชั้นน้ำใสบริสุทธิ์ แสงแดดที่ลอดผ่านผิวน้ำช่วยให้ทัศนวิสัยใต้น้ำชัดเจนพอที่จะมองเห็นแนวปะการังด้านล่าง พื้นมหาสมุทรเต็มไปด้วยสีสันที่สดใส ฝูงปลาหลากหลายสายพันธุ์ว่ายวนอยู่รอบๆ แนวปะการัง มีทั้งปลาริบบิ้นที่สะท้อนแสงสวยงาม ปลาดาบที่ดูสง่างาม และปลาสีขาวแวววาวตัวเล็กที่เคลื่อนไหวอย่างปราดเปรียว
โลกใต้น้ำทั้งน่าตื่นตาและแปลกใหม่ กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนาในการสำรวจของลิงค์ แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยอันตราย ปะการังแหลมคมที่อาจสร้างบาดแผล แมงกะพรุนพิษที่ลอยเคว้งในน้ำ และกลุ่มปะการังไฟซึ่งอาจทำให้นักดำน้ำประสบอุบัติเหตุถึงชีวิต ล้วนเป็นสิ่งที่เขาต้องระวังอย่างสูง
ลิงค์ว่ายน้ำสำรวจรอบๆ แนวปะการังและบริเวณที่มีความเสี่ยงหลายจุด แต่กลับไม่พบร่องรอยของเลือด หรือใครที่ติดอยู่ในแนวปะการังเลย น้ำทะเลดูสงบและปราศจากสิ่งผิดปกติ ไม่เหมือนกับความกังวลที่เจมส์พยายามพูดให้เขาฟัง
เมื่อเขาโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ เขาก็พบชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดดำน้ำที่มีโลโก้ Baker Dive เกาะขอบสปีดโบ๊ทอยู่ ชายหนุ่มส่งเสียงทักทายพร้อมรอยยิ้มสดใส
“เฮ้ คุณเบเกอร์! คุณมาดำน้ำด้วยเหรอ?”
“เปล่า” ลิงค์ตอบพร้อมหอบเล็กน้อย “ฉันกำลังตามหาคน ผู้หญิงตัวสูงผมบลอนด์ ใส่ชุดดำน้ำของ Baker Dive คุณเห็นเธอบ้างไหม?”
ชายหนุ่มทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้า “เจอเธอเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงก่อน เธอว่ายน้ำเร็วมากเลย ดูเหมือนเธอจะมุ่งหน้าไปทางนั้น” เขาชี้ไปยังเกาะเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไปประมาณสองถึงสามไมล์ทะเล
“ขอบคุณ!” ลิงค์กล่าวลาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลับขึ้นสปีดโบ๊ทและบังคับมันไปยังเกาะเล็กๆ ที่ปลายสายตา
เกาะแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณสิบเมตร รูปทรงคล้ายมะม่วง มีความกว้างสูงสุดไม่เกินห้าร้อยเมตร ผนังหินสีดำแต่งแต้มด้วยต้นไม้เตี้ยๆ ประปราย และในบางช่วงน้ำขึ้นสูง เกาะนี้จะจมหายไปใต้น้ำทั้งหมด
ขณะขับเรือวนรอบเกาะ ลิงค์เหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่บนโขดหินสีดำทางฝั่งตะวันออกของเกาะ เธอมีเรือนผมยาวสีบลอนด์อ่อนเปียกโชกที่ปล่อยลงมาปรกหน้า ชุดดำน้ำถูกถอดออกและวางไว้บนโขดหิน ขณะที่ตัวเธอสวมเพียงชุดบิกินีลายจุด
หญิงสาวมีรูปร่างสูงโปร่งราว 180 เซนติเมตร ผิวขาวเนียนละเอียดที่สะท้อนแสงแดดเล็กน้อย รูปร่างเพรียวบางสมส่วนแบบวัยสาว แต่แฝงด้วยความสดใสและเซ็กซี่อย่างเป็นธรรมชาติ ความงามที่อ่อนเยาว์ของเธอทำให้ยากจะละสายตา
หญิงสาวนั่งอยู่บนโขดหินสีดำ โดยมีน่องขาซ้ายที่มีรอยแผลยาวประมาณสามเซนติเมตรซึ่งมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย เธอกำลังดึงสายชุดชั้นในออกอย่างระมัดระวัง ราวกับตั้งใจจะใช้มันพันแผล แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของสปีดโบ๊ท เธอก็หยุดการกระทำนั้นและรีบดึงสายกลับคืน
“เฮ้! ต้องการความช่วยเหลือไหม?” ลิงค์ตะโกนถามขณะหยุดเรืออยู่ไม่ไกล
“ค่ะ! ฉันถูกโขดหินบาดที่น่อง อยากได้การปฐมพยาบาลหน่อยค่ะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงดัง
ลิงค์ค่อยๆ ขับเรือเข้าใกล้เกาะเล็กและหยุดเรือข้างโขดหิน ก่อนจะยื่นมือเชิญเธอขึ้นเรือ
เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ ลิงค์เริ่มสังเกตใบหน้าของเธออย่างละเอียด เธอมีดวงตาสีฟ้าสดใส คล้ายดวงตาของแมวจิ้งจอก จมูกโด่ง และมีรอยกระเล็กๆ ที่ทำให้ดูสดใสเป็นธรรมชาติ ลิงค์อดคิดไม่ได้ว่าเธอดูคุ้นหน้ามาก โดยเฉพาะเมื่อเขานึกถึงคำพูดของเจมส์ที่เรียกเธอว่า เทย์เลอร์ และเชื่อมโยงกับงานเทศกาลดนตรีริมชายหาดในไมอามีเมื่อไม่นานมานี้
“เป็นไปได้เหรอ?” ลิงค์พึมพำกับตัวเอง เพราะถ้าใช่จริง เธอก็อาจจะเป็น เทย์เลอร์ สวิฟต์ นักร้องเพลงคันทรีที่เพิ่งเริ่มโด่งดังในปี 2008 ซึ่งยังไม่ได้เป็นซูเปอร์สตาร์เพลงป๊อประดับโลกเหมือนในอนาคต
ลิงค์พยายามเก็บความสงสัยไว้ในใจ และทำทีเหมือนไม่รู้จักเธอ
“คุณบาดเจ็บได้ยังไง?” ลิงค์ถาม ขณะหยิบกล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาจากในเรือ
“ซวยน่ะค่ะ” เธอถอนหายใจ “แค่ถูไถกับแนวปะการังนิดเดียว แต่น่องของฉันก็ถูกข่วนจนเป็นแผล” เธอพูดพลางยกขาขึ้นเพื่อโชว์แผลที่มีเลือดซึมออกมาน้อยๆ
ลิงค์มองแผลและเหลือบมองชุดดำน้ำที่เธอวางอยู่ข้างตัว มันทำจากผ้าไนลอนที่กระชับเข้ารูป แต่คุณภาพต่ำและดูไม่เหมาะสำหรับดำน้ำในพื้นที่ที่มีแนวปะการังหนาแน่น
“ชุดดำน้ำของคุณมันไม่แข็งแรงพอ” ลิงค์พูดพลางหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลให้เธอ “ไม่น่าเหมาะกับการดำน้ำในพื้นที่แบบนี้ ผ้าไนลอนกันแรงขีดข่วนได้ไม่ดีนัก โดยเฉพาะถ้าต้องเจอกับปะการังหนาแน่น”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ขณะมองลิงค์ทำแผลให้ด้วยความตั้งใจ
หญิงสาวถอนหายใจพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก "ตอนฉันเช่าชุดนี้ พนักงานอ้วนๆ คนนั้นบอกว่ามันทนทานพอสำหรับน้ำในบริเวณนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าไม่เลย แถมยังทำให้ฉันเจ็บอีก ฉันจะต้องไปจัดการเขาซะหน่อย"
ลิงค์หัวเราะเบาๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงขำขัน "คุณควรทำแบบนั้นนะ" เขารู้สึกเห็นใจเจมส์เพื่อนร่วมงานของเขาเพียงไม่กี่วินาที ก่อนจะจอดเรือที่ท่าเทียบเรือสาธารณะ
เมื่อเรือจอดสนิท เจมส์ที่เหมือนจะรออยู่แล้วก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล เขาถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น "คุณเทย์เลอร์! คุณบาดเจ็บได้ยังไง?"
หญิงสาวหันมามองเขาด้วยแววตาคมกริบ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "คุณบอกฉันว่าชุดดำน้ำชุดนี้ทนทาน แต่แค่สัมผัสกับแนวปะการังมันก็ขาดแล้ว แถมยังทำให้น่องของฉันเป็นแผลอีก คุณจะชดเชยให้ฉันยังไง?"
เจมส์อ้วนหน้าแดงก่ำ เหงื่อซึมออกมาเต็มหน้า เขาพยายามแก้ตัวด้วยท่าทางลนลาน "ในร้านเรามีชุดดำน้ำที่ไซส์คุณแค่สี่ชุดครับ... และสามชุดนั้นถูกเช่าไปแล้ว เหลือแค่ชุดนี้ชุดเดียวจริงๆ!"
หญิงสาวยังคงยืนกอดอกมองเขาด้วยสายตาเฉียบขาด "งั้นคุณก็ควรบอกความจริงกับฉันตั้งแต่แรก ฉันจะได้ไปเช่าจากร้านอื่น คุณรู้ใช่ไหมว่าที่นี่ไม่ได้มีร้านให้เช่าชุดดำน้ำแค่ร้านเดียว? การที่คุณหลอกฉันทำให้ฉันพลาดการซ้อมพรุ่งนี้ ซึ่งส่งผลเสียกับฉันอย่างมาก คุณจะชดเชยฉันยังไง?"
น้ำเสียงที่หนักแน่นและทรงอำนาจของเธอทำให้เจมส์ตัวลีบลงทันตา ลิงค์ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ กลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว เขาตบไหล่เจมส์เบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น "เธอพูดถูก นายทำพลาดใหญ่หลวงจริงๆ คราวนี้"
"ผะ...ผม...!" เจมส์ถอยหลังไปสองก้าวด้วยความลนลานและหวาดกลัว แต่เมื่อเห็นลิงค์เดินเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ดำน้ำในมือ เจมส์รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังลิงค์ทันที พลางร้องออกมาว่า "เขาคือเจ้าของร้าน! คุณไปถามเขาเรื่องชดเชยเถอะ!"
หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ข้างหลังอุปกรณ์ดำน้ำ ใบหน้าหล่อเหลาของลิงค์ดูกล้าหาญและสุขุม เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ "คุณเป็นเจ้าของร้านหรือ?"
ลิงค์พยักหน้าเล็กน้อย พลางตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ "ใช่ครับ ผมชื่อ ลิงค์ เบเกอร์ เป็นเจ้าของร้าน Baker Dive Shop เราเข้าไปคุยกันในร้านดีไหมครับ?"
คำพูดของเขาเรียบง่าย แต่รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าของลิงค์กลับดูมีเสน่ห์จนเทย์เลอร์ชะงักไปชั่วครู่ เธอมองเขาเหมือนกำลังประเมินคนตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าเธอจะยอมใจอ่อนลง
"ลืมมันไปเถอะค่ะ" เธอโบกมือพลางถอนหายใจ "คุณช่วยฉันไว้แล้ว แค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะ"
ลิงค์ยิ้มสุภาพก่อนจะพูด "ไม่ต้องพูดถึงหรอกครับ คุณบาดเจ็บ เราเข้าไปในร้านเถอะ ที่นั่นมีกล่องปฐมพยาบาล ผมจะช่วยคุณล้างแผลและพันแผลให้ แผลไม่ได้ลึกมาก คาดว่าอีกสามถึงสี่วันก็จะตกสะเก็ดแล้วครับ"
เทย์เลอร์เหลือบมองน่องของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย "โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ"
ลิงค์เดินเข้าไปช่วยประคองเธออย่างนุ่มนวล พาเดินข้ามผืนทรายขาวเนื้อนุ่มละเอียดของชายหาดเข้าสู่ร้าน Baker Dive Shop ที่ตั้งอยู่ริมชายหาดใต้ร่มเงาของต้นปาล์มสูงใหญ่
เจมส์ที่เดินตามหลังมาดูเหมือนจะโล่งใจเมื่อเหตุการณ์เริ่มคลี่คลาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองลิงค์กับเทย์เลอร์ด้วยความรู้สึกผสมปนเป ระหว่างความอิจฉาเล็กๆ และความโล่งใจที่เพื่อนของเขาเข้ามาช่วยสถานการณ์ไว้ได้...
