ตอนที่ 366 : ความกังวล
เฮ่อกวงตั้งใจที่จะวางแผนแยกกลุ่มกับเผ่าสัตว์ปีก
นกจะบินขึ้นไปฆ่าหนอน ในขณะที่สัตว์อื่น ๆ จะเฝ้ารอบ ๆ ใต้ต้นไม้เพื่อฆ่าหนอนที่ตกลงมา
แต่บุหรงมองว่าแผนนี้ยุ่งยากเกินไป เขาพูดว่า “ก็แค่เผามันให้หมดสิ”
หนอนหินขาวกลัวไฟ ดังนั้นการจุดไฟจึงเป็นวิธีที่ง่ายและสะดวกที่สุด
สัตว์ทุกตัวกระจายตัวออกเป็นวงล้อมรอบรังทั้งหมด
!!
พื้นดินถูกปูด้วยฟืนเรียบร้อยแล้ว บุหรงยืนอยู่บนฟืน เขาโบกมือเบา ๆ ทำให้เกิดลูกไฟขนาดใหญ่
เขาจุดฟืนทั้งหมดใต้เท้าของเขา เปลวไฟลุกโชนทันทีและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วขึ้นไปบนลำต้นไม้ ความร้อนที่แผดเผาทำให้หนอนหินขาวตื่นจากการหลับใหล
พวกมันส่งเสียงร้องแหลมสูงและตกลงมาบนพื้น
พื้นดินกลายเป็นทะเลเพลิง หนอนหินขาวถูกเผาจนเกิดเสียงแตกดังกรอบแกรบ ร่างกายของพวกมันบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด
บุหรงกางปีกและบินขึ้นไปในอากาศ มองทะเลเพลิงเบื้องล่างด้วยสายตาเย็นชา
บางตัวโชคดีหนีรอดจากทะเลเพลิงมาได้ แต่ก็ถูกสัตว์ที่เฝ้ารอบนอกฆ่าตายทันที
ใจกลางรังมีรังไหมขนาดใหญ่ตั้งอยู่
ไม่นานนัก รังไหมนั้นก็ถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟและถูกเผาจนดำไหม้
เสียงแตกดังขึ้น รังไหมสีขาวแตกร้าวออกมา นิ้วมือเรียวขาวซีดคู่หนึ่งยื่นออกมา ปลายนิ้วมีเล็บแหลมคม
มือนั้นฉีกเปิดรังไหมออก และสัตว์ตัวเมียที่สง่างามตัวหนึ่งคลานออกมา
เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปทางบุหรง เผยเขี้ยวและคำรามอย่างโกรธแค้น!
บุหรงหันไปตามเสียงและตกตะลึงเมื่อเห็นตัวเมียคนนั้น
นั่นมันยี่หวาไม่ใช่หรือ?!
เธอถูกเผาตายไปแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมเธอยังมีชีวิตอยู่ได้?!
บุหรงตกใจอย่างมาก
แต่ไม่นานเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตัวเมียคนนี้หน้าตาเหมือนยี่หวา แต่ท่าทางและการเคลื่อนไหวของเธอไม่เหมือนสัตว์ปกติ โดยเฉพาะเมื่อเธอกางปีกสีเทาขาวขนาดใหญ่ออกมาซึ่งดูคล้ายปีกผีเสื้อยักษ์ นั่นทำให้เขามั่นใจว่าเธอไม่ใช่ยี่หวา!
ไม่สิ เธอไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นตัวเมียด้วยซ้ำ!
เธอคือตัวหนอน ราชินีของหนอนหินขาวเหล่านี้!
ราชินีหนอนกระพือปีกและบินตรงไปหาบุหรงด้วยความเร็วสูง
เธอตั้งใจจะฆ่าศัตรูที่เผารังของเธอ!
เธอจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ และให้อาหารตัวอ่อนของเธอ!
บุหรงไม่ได้กลัวเลย เขายกมือขึ้นและขว้างลูกไฟออกไป!
...
ในขณะนั้น ไอร่ากำลังวางแผนทำเค้กนึ่งให้ลูก ๆ เธอตีไข่ผสมลงในแป้ง จากนั้นเทแป้งที่ผสมแล้วลงในแม่พิมพ์ไม้ที่เตรียมไว้ล่วงหน้า ก่อนจะวางแม่พิมพ์ลงในหม้อนึ่งอย่างเรียบร้อยเพื่อให้สุกช้า ๆ
เธอนั่งบนเก้าอี้เล็ก ๆ และควบคุมไฟอย่างระมัดระวัง
ทันใดนั้นไม้ฟืนท่อนหนึ่งระเบิดเสียงดังเปรี๊ยะ ทำให้สะเก็ดไฟกระเด็นโดนหลังมือของไอร่า
ความร้อนทำให้เธอร้องเบา ๆ ก่อนจะรีบรินน้ำใส่แผล
หลังมือของเธอมีตุ่มน้ำพองขึ้นมาและรู้สึกเจ็บ
ไอร่าจึงเรียกระบบออกมาขณะทายา
“เจ้าตัวน้อย บุหรงกับคอนริจะปลอดภัยไหม?”
ระบบกำลังดูการ์ตูนอยู่ เขาปลอบเธอว่า “ไม่ต้องกังวลไป สามีของเจ้าเก่งมาก พวกเขาต้องกำจัดแมลงพวกนั้นได้แน่นอน”
ไอร่าพูดอย่างกังวล “แต่ทำไมข้ารู้สึกไม่สบายใจเลย เหมือนมีเรื่องร้ายแรงกำลังจะเกิดขึ้น”
“เจ้าแค่เป็นห่วงเกินไป”
ไอร่ามองดูตุ่มน้ำบนหลังมือของตัวเองที่หายไปเอง ความสามารถในการฟื้นตัวของเธอดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
เธอล้างยาที่ทาหลังมือออก แล้วนั่งห่างจากเตาไฟเล็กน้อย สายตาเหม่อลอยมองไปยังหม้อนึ่ง
ในระหว่างที่รอการ์ตูนตอนใหม่ ระบบก็เหลือบมองเธอและพูดว่า “ถ้าเจ้ากังวลมากจริง ๆ เจ้าสามารถใช้หน้ากากพยากรณ์ดูได้”
“ข้ากลัวว่าจะเห็นผลลัพธ์ที่เลวร้าย”
“ถ้าผลออกมาไม่ดี เจ้าก็สามารถเตรียมการล่วงหน้าเพื่อป้องกันได้ บางทีอาจเปลี่ยนผลลัพธ์ร้ายให้กลายเป็นดีได้ก็ได้นะ?”
ไอร่าตื่นตัวขึ้นทันที “เจ้าหมายความว่า อนาคตที่เห็นผ่านหน้ากากพยากรณ์สามารถเปลี่ยนแปลงได้หรือ?”
“อาจจะ ข้าเองก็ไม่แน่ใจนัก”
ไอร่าลังเลอยู่หลายครั้งก่อนตัดสินใจหยิบหน้ากากพยากรณ์ออกมา
เธอสูดลมหายใจลึกและพยายามสงบใจ จากนั้นจึงค่อย ๆ สวมหน้ากากลงบนใบหน้าอย่างระมัดระวัง
ทันทีที่หน้ากากแนบกับใบหน้า มันปรับเข้ากับผิวของเธอโดยอัตโนมัติ ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย
ไอร่าเห็นผีเสื้อกลางคืนขนาดใหญ่บินอยู่บนท้องฟ้า
เมื่อมันเข้ามาใกล้ ไอร่าก็เห็นว่ามันมีร่างกายคล้ายมนุษย์ ใบหน้าของมันเหมือนยี่หวาอย่างกับแกะ!
ผีเสื้อกลางคืนในร่างมนุษย์กางปีกขนาดใหญ่ของมัน และปล่อยแสงเล็ก ๆ ออกมาจากด้านหลัง
สัตว์จำนวนมากพุ่งตรงเข้าไปหาผีเสื้อกลางคืน หวังจะฆ่ามัน
แต่ทันทีที่สัตว์เหล่านั้นสัมผัสกับแสงเล็ก ๆ พวกมันก็ล้มลงกับพื้น ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด
ในพริบตา ร่างกายของพวกมันกลายเป็นเศษเนื้อเน่าเปื่อยสีดำ และแสงเล็ก ๆ ก็พุ่งออกมาจากร่างของพวกมัน
เมื่อแสงนั้นผ่านหน้าไอร่า เธอก็เห็นว่ามันคือผีเสื้อตัวเล็ก ๆ
ผีเสื้อเหล่านี้ดูเหมือนจะมีพิษ ร่างกายของสัตว์ที่สัมผัสมันจะเน่าเปื่อยและตายในทันที
ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีสัตว์อีกมากมายพุ่งเข้าไป
เหมือนพวกมันมองไม่เห็นผีเสื้อเหล่านี้เลย และมีเพียงเป้าหมายเดียวคือราชินีแมลง
ไอร่าถอดหน้ากากออกและถอนหายใจยาว
ระบบรีบถาม “เป็นยังไงบ้าง? เจ้าเห็นอะไร?”
“ข้าเห็นแมลงประเภทหนึ่ง”
“แมลงอะไร?”
ไอร่าอธิบายรูปลักษณ์และความน่ากลัวของผีเสื้อกลางคืนที่เธอเห็น
ระบบคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แมลงที่เจ้าพูดถึงต้องเป็นผีเสื้อกลางคืนปีศาจ หลังจากที่หนอนหินขาววิวัฒนาการ พวกมันจะกลายเป็นผีเสื้อกลางคืนปีศาจ ผีเสื้อพวกนี้ตัวเล็กมากและมีพิษร้ายแรง เมื่อใดที่สัตว์สัมผัสพวกมัน ร่างกายจะเน่าเปื่อยและตายในทันที”
ไอร่ารู้สึกประหม่า “บุหรงกับคอนริจะเจอผีเสื้อพวกนี้หรือเปล่า?”
“จริง ๆ แล้ว ผีเสื้อกลางคืนปีศาจกำจัดได้ง่ายมาก แม้แต่เจ้าก็สามารถฆ่าพวกมันด้วยธนูได้”
ได้ยินดังนั้น ไอร่าก็เริ่มผ่อนคลายลง “อย่างนั้นก็ดี…”
แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ระบบก็พูดต่อ “แต่ผีเสื้อกลางคืนปีศาจมีคุณสมบัติที่น่าปวดหัวมาก มันมีร่างกายโปร่งใส และสัตว์ทั่วไปไม่สามารถมองเห็นมันได้เลย เหตุผลที่มันถูกเรียกว่าผีเสื้อกลางคืนปีศาจก็เพราะมันเหมือนกับวิญญาณ ไม่มีใครสามารถค้นหามันได้”
ไอร่าตกตะลึง เธอหวนนึกถึงสิ่งที่เธอเพิ่งเห็นผ่านหน้ากากพยากรณ์
บนท้องฟ้ามีผีเสื้อกลางคืนปีศาจเต็มไปหมด แต่สัตว์เหล่านั้นกลับดูเหมือนมองไม่เห็นพวกมัน และยังคงพุ่งตรงไปหาราชินีแมลง
ตอนแรกเธอคิดว่าสัตว์เหล่านั้นยอมเสี่ยงชีวิตถูกฆ่าโดยผีเสื้อกลางคืนปีศาจเพื่อรีบฆ่าราชินีแมลงให้เร็วที่สุด
แต่มองในอีกมุมหนึ่ง ดูเหมือนพวกมันพุ่งตรงไปเพราะไม่สามารถมองเห็นผีเสื้อกลางคืนปีศาจได้เลย
ผลลัพธ์ก็คือ สัตว์เหล่านั้นล้มตายไปทีละตัวจากพิษของผีเสื้อกลางคืนปีศาจ
ไอร่ารู้สึกหนาวเยือกในหัวใจ “แล้วคอนริกับบุหรงล่ะ? พวกเขามองไม่เห็นผีเสื้อกลางคืนปีศาจ ถ้าพวกเขาเจอจะไม่เป็นอันตรายหรือ?!”
