ตอนที่ 1595 เดินทางสู่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า (1) (ฟรี)

ตอนที่ 1595 เดินทางสู่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า (1)

ในความคิดของหลี่ฉุนแล้ว ตราบใดที่พวกเขาสามารถเสริมสร้างพลังของวิหารซวนอี้ได้ พื้นเพของพวกเขาจะเป็นไงก็ไม่สำคัญ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาได้รวบรวมคนที่มีความสามารถมากมาย พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นบุคคลสำคัญจากกองกำลังต่างๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจท่าทางหรือความโอหังของลู่โจว หลังจากที่เข้าไปในดินแดนแห่งความว่างเปล่าแล้ว ต่อให้จะเป็นถึงมังกรหรือพยัคฆ์ พวกเขาก็ยังคงต้องหมอบคลาน ผู้ฝึกยุทธจากเก้าดินแดนไม่กล้าที่จะทำตัวโดดเด่น นี่คือสิ่งที่ได้รับการพิสูจน์มาตลอด 100,000 ปี

ส่วนคนของศาลาปีศาจลอยฟ้า ปัญหาที่พวกเขากังวลนั้นไม่ได้เกิดขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าหลี่ฉุนกำลังคิดอะไร และพวกเขาก็ยังคงไม่ได้รู้เรื่องดินแดนแห่งความว่างเปล่ามากมายอะไร สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า

ตกดึก

ลู่โจวนั่งสมาธิ เขาทำความเข้าใจคัมภีร์สวรรค์ ความรู้สึกที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทันทีที่เขาเริ่มต้น

‘ทุกสิ่งทุกอย่างมีจุดเริ่มต้นและจุดจบ พวกมันมีที่มาและที่ไป การเวียนว่ายตายเกิดของเต๋าที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่มีที่สิ้นสุด’

จิตสำนึกของเขาดูเหมือนกับว่าจะถูกดึงเข้าไปในกระแสน้ำวน ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญ มันเหมือนกับว่าเขาได้เข้าไปในความฝัน ในความฝันพลังของเขาหายไป เมื่อเขาได้พบกับสัตว์ร้าย เขาบินไม่ได้และไปไหนไม่ได้ มันวนซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

บางครั้งเขาก็ยังคงฝันถึงศิลานิยม มันถูกสลักด้วยสัญลักษณ์ที่แปลกประหลาดและลึกลับ แสงสีทองที่ส่องประกายเปล่งประกายออกมาจากมัน

“ท่านเจ้าศาลา ท่านเจ้าศาลา?” เสียงหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่เวลาผ่านไป

เขารู้สึกเหมือนกับว่าจิตสำนึกของเขากำลังลอยขึ้นมาจากก้นทะเล ทุกครั้งที่มีคนเรียก จิตสำนึกของเขาก็จะลอยขึ้นและหลุดพ้นจากความมืด เมื่อจิตสำนึกของเขากลับเข้าไปในร่างกาย เขาลืมตาขึ้น เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเพิ่งจะตื่นจากความฝันอันยาวนาน

ท้องฟ้านอกหน้าต่างยังคงไม่สว่างมาก ทุกอย่างในห้องโถงยังคงเหมือนเดิม

‘ในคัมภีร์สวรรค์มีพลังงานแบบไหนกันแน่? ทุกอย่างยังยุ่งเหยิง ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย’ ลู่โจวถอนหายใจ เขาคิดในใจ

“ท่านเจ้าศาลา เซียนเต๋าหลี่รอคอยท่านมานานแล้ว” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

“ดี” ลู่โจวตอบกลับ เมื่อเขาทำความเข้าใจคัมภีร์สวรรค์ เขามักจะไม่ได้สติและไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อความเข้าใจของเขาลึกซึ้งขึ้น การที่เขาจะจดจ่ออยู่กับมันก็ยังคงไม่มากเท่ากับก่อนหน้านี้ ครั้งนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้จดจ่ออยู่กับมันมากเท่ากับก่อนหน้านี้ ซึ่งหมายความว่าความเข้าใจของเขาพัฒนาขึ้น มันเป็นเรื่องดี

ลู่โจวลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตู เขามองดูโต๊ะ เก้าอี้ และสิ่งของต่างๆ ในห้องฝึกฝนก่อนจะจากไป โลก มนุษย์ และสิ่งของต่างๆ นั้นเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ทุกอย่างจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป บางทีในอนาคตเขาอาจจะไม่กลับมาที่นี่อีก

คนของศาลาปีศาจลอยฟ้ามารวมตัวกันแล้ว

หลี่ฉุนที่เดินไปมาและรอคอยการมาถึงของลู่โจว

“เซียนเต๋าหลี่ ได้โปรดรอสักครูเถอะ อีกไม่นานท่านเจ้าศาลาจะมาถึงที่นี่” เม้งฉางตงยิ้ม

“ไม่ต้องรีบร้อน คนที่มีความสามารถนั้นคู่ควรแก่การรอคอย ข้ารอคอยมา 100 ปี แล้ว การที่จะต้องรอคอยอีกสักหน่อยนั้นไม่ใช่ปัญหา” หลี่ฉุนกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

คำพูดเหล่านี้เป็นเพียงแค่การแสดงออก ความจริงแล้วหลี่ฉุนรู้สึกกังวลมาก

“ขออภัยที่ให้รอคอยนาน ไปกันเถอะ” ลู่โจวที่เดินมาจากที่ไกลๆ กล่าวอย่างโอหัง ออร่าของเขานั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป เขายืนเอามือไขว้หลัง

“พี่ลู่ ข้ามีข้อเสนอแนะเล็กๆ น้อยๆ” หลี่ฉุนที่รู้สึกแปลกๆ คิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาลดเสียงลง

“ว่ามา”

“หลังจากที่ท่านเข้าไปในดินแดนแห่งความว่างเปล่าแล้ว ท่านควรจะลดความโอหังลงบ้าง ข้าหวังดีกับท่าน ดินแดนแห่งความว่างเปล่าไม่เหมือนกับเก้าดินแดน” หลี่ฉุนกล่าว

ความจริงแล้วในอดีตหลี่ฉุนมักจะพูดแบบนี้ พวกเจ้าอาจจะสูงส่งในเก้าดินแดน แต่ในดินแดนแห่งความว่างเปล่าแล้ว พวกเจ้าไม่ได้เป็นอะไรเลย คนใหม่ต้องมีความตระหนักรู้และท่าทางของคนใหม่

แต่ในเมื่อชายตรงหน้าเขานั้นค่อนข้างพิเศษ ครั้งนี้หลี่ฉุนจึงได้พูดจาอย่างสุภาพ

“ข้ารู้ว่าควรจะทำยังไง” ลู่โจวกล่าว

หลี่ฉุน: “...”

‘ช่างเถอะ ยังไงซะภารกิจของข้าก็เสร็จสิ้นลงแล้ว หลังจากที่เข้าไปในดินแดนแห่งความว่างเปล่าแล้ว เขาก็คงจะต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ต่อให้เขาจะไปสร้างความขุ่นเคืองให้กับใคร ข้าก็ไม่เกี่ยว’

“ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นก็ไปกันเถอะ” หลี่ฉุนที่พูดจบก็บินไปทางทิศเหนือ

ก่อนหน้านี้ลู่โจวคิดที่จะพาสัตว์เทพของเขาไปด้วย แต่เขารู้ว่ามันคงจะเด่นเกินไป ดังนั้นเขาจึงได้ให้พวกมันอยู่ที่ศาลาปีศาจลอยฟ้า

คนของศาลาปีศาจลอยฟ้าติดตามหลี่ฉุนบินไปทางทิศเหนือภายใต้การนำของลู่โจว ไม่นานพวกเขาก็ยังคงบินขึ้นไปบนฟ้า

“มันอยู่บนท้องฟ้างั้นเหรอ?” เม้งฉางตงไม่คิดเลยว่าเส้นทางที่นำไปสู่ดินแดนแห่งความว่างเปล่าจะอยู่บนท้องฟ้า

“มันแตกต่างกันไปสำหรับสิบวิหาร แต่สำหรับข้าแล้ว ข้าชอบให้เส้นทางนั้นอยู่บนท้องฟ้า” หลี่ฉุนยิ้ม

ทุกคนบินผ่านก้อนเมฆมากมาย พวกเขาเห็นยอดเขา

“ข้างหน้านั่นเอง ตามข้ามา” หลี่ฉุนที่ยื่นมือออกไปกล่าว

ลำแสงพุ่งไปยังยอดเขา เสียงหึ่งๆ ดังขึ้นทันทีที่มันสัมผัสกับยอดเขา วงแหวนอักษรโบราณขนาดใหญ่สว่างไสว อักษรโบราณที่ซับซ้อนและหนาแน่นมากมายปรากฏขึ้นภายในวงกลม

“ข้าไม่เคยเห็นอักษรโบราณที่น่าทึ่งแบบนี้มาก่อน!” จ้าวหงฝูที่เห็นแบบนั้นอุทานด้วยความชื่นชม

“การที่เจ้าจะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนนั้นเป็นเรื่องปกติ เพราะยังไงซะพวกมันก็ถูกจารึกได้โดยสิ่งมีชีวิตสูงสุด” หลี่ฉุนที่ดูเหมือนกับว่าจะชินกับปฏิกิริยาแบบนี้กล่าว

“ทุกคน เกาะให้แน่น!” หลี่ฉุนกล่าวเมื่ออักษรโบราณสว่างไสว

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

หลี่ฉุนเป็นคนแรกที่บินเข้าไปในเส้นทางอักษรโบราณ ลู่โจวติดตามเขาไป จากนั้นคนอื่นๆ ก็บินเข้าไปทีละคน

ทุกคนเข้าไปในเส้นทางอักษรโบราณในพริบตาเดียว

“ไป!” หลี่ฉุนตะโกนเมื่อเห็นแบบนั้น

ลำแสงที่ส่องประกายพุ่งขึ้นไปบนฟ้า พลังงานมากมายสั่นสะเทือน

พวกเขารู้สึกเวียนหัวในขณะที่กำลังเดินทางผ่านเส้นทางอักษรโบราณ มันค่อนข้างกระแทกกระทั้น