ตอนที่ 11 ฉันจะเป็นฮีโร่ ส่วนผลงานนายก็รับไป!

ตอนที่ 11 ฉันจะเป็นฮีโร่ ส่วนผลงานนายก็รับไป!

เอริคไม่สนใจกระสุนที่โจรยิงใส่และเดินเข้าสู่อาคารสำนักงานอย่างใจเย็น โดยที่โจรภายในอาคารต่างสงสัยว่าทำไมพวกมันถึงยิงพลาดทุกครั้งที่พยายามยิงใส่ชายหนุ่มตรงหน้า

ในขณะเดียวกันเมื่อ นิค ฟิวรี่ บุกเข้ามาพร้อมการเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังและเชี่ยวชาญในเชิงยุทธวิธี เอริค ก็ได้จัดการโจรรายแรกไปเรียบร้อยแล้ว

ฟิวรี่มองไปยังเอริคที่โยนร่างของโจรลงไปข้าง ๆ อย่างไม่ไยดีราวกับกำจัดขยะ ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งเข้าไปหยิบปืนกลมือจากมือโจร และหยิบปืนพกจากขาของโจรขึ้นมายื่นให้เอริค แต่เอริคเพียงส่ายหัวและหยิบมีดที่อยู่บนพื้นขึ้นมา และโบกไปมาต่อหน้าฟิวรี่

ทำให้ฟิวรี่ที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มมุมปากก่อนจะทำท่าทางเชิญให้เอริคลุยต่อ

เอริคหัวเราะเบา ๆ และมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งของโจรคนที่สอง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะก้าวขา เสียง ‘คลิก!’ ก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมกับมีวัตถุทรงกลมที่ลอยมาตรงหน้าของเอริคและฟิวรี่อย่างรวดเร็ว

“ระเบิด!” ฟิวรี่ตะโกนด้วยความตกใจ และรีบพุ่งหลบเข้าหลังกำแพงอย่างรวดเร็ว ส่วนเอริคที่เห็นระเบิดเขาก็ยกมือขึ้นและขว้างมีดในมือออกไปด้วยสีหน้าเฉยชา

ทันใดนั้นมีดก็หมุนเป็นวงก่อนจะกระแทกเข้ากับระเบิดมือ ส่งผลให้ระเบิดถูกตีกลับไปหาเจ้าของมันทันที

ตูม!!

เสียงระเบิดดังสนั่นพร้อมกับโจรที่กระเด็นกระจัดกระจายกันออกไป

เอริคปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าอย่างไม่ทุกข์ร้อน และโบกมือเรียกฟิวรี่ “ไปกันเถอะ!”

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเสียงระเบิดที่ดังขึ้นเมื่อกี้จะดึงดูดโจรอีกสองคนเข้ามา ทำให้พวกโจรเปิดฉากยิงด้วยปืนกลมือทันที

ฟิวรี่ที่หลบอยู่หลังกำแพงเริ่มใช้ปืนกลในมือยิงสวนเป็นระยะ ในขณะที่เอริคพุ่งเข้าใส่โจรทั้งสองอย่างไม่เกรงกลัว

“ระวัง!!” ฟิวรี่พยายามตะโกนเตือน แต่มันก็ช้าไป

เอริคเคลื่อนไหวราวกับรู้อนาคต เขาหลบกระสุนทุกนัดได้อย่างง่ายดาย จนกระทั่งเมื่อถึงตัวโจรทั้งสองที่ตอนนี้กระสุนหมด โจรคนแรกก็ถูกหมัดของเอริคต่อยเข้าที่อกอย่างรุนแรงจนร่างลอยกระเด็นออกไป ส่วนโจรคนที่สองที่ดูเหมือนจะตั้งตัวได้ทันทีก็รีบกระโดดถอยหลังออกมา และหยิบปืนพกยิงใส่เอริคทันที แต่เอริคก็เอียงหัวหลบได้อย่างง่ายดาย และสับศอกใส่โจรคนที่สองอย่างรุนแรงจนอีกฝ่ายหมดสติไปทันที

“นายเร็วมาก! เร็วกว่าคนอื่นที่ฉันเคยเห็นมาก่อนทุกคนเลย!” ฟิวรี่พูดด้วยความทึ่ง ขณะที่เขาเดินเข้าไปตรวจสอบโจรเพื่อให้มั่นใจว่าพวกเขาหมดสติไปแล้ว

“ฉันบอกแล้วว่าฉันมาจากแผนกพิเศษ” เอริคกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหยิบระเบิดมือจากโจรขึ้นมา และขว้างไปที่กระจกอย่างไม่ลังเล ทันใดนั้นระเบิดมือที่ถูกขว้างออกมาก็กระแทกโดนหัวโจรอีกคนที่เตรียมจะยิงอย่างแม่นยำจนอีกฝ่ายล้มลงกับพื้นทันที ทำให้ฟิวรี่ที่เห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งไปหาโจรคนนั้นและใช้ด้ามปืนกระแทกหัวอีกฝ่ายจนหมดสติ

“โจรด้านล่างถูกจัดการหมดแล้ว ส่วนที่เหลือพวกมันอยู่บนดาดฟ้า นอกจากนี้ดูเหมือนฉันจะได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังมาจากด้านบน” เอริคพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นไปตามบันไดอย่างรวดเร็ว

“ดาดฟ้า? บ้าจริง! ตั้งสี่สิบชั้น! นายได้ยินได้ยังไง?” นิคฟิวรี่สบถและรีบวิ่งตามไปทันที แต่หลังจากขึ้นมาได้เพียงสองชั้น เขาก็เปลี่ยนใจและใช้ลิฟต์แทน

เมื่อฟิวรี่เดินออกมาจากลิฟต์ เขาก็มองเห็นเอริคที่จัดการโจรบนดาดฟ้าเสร็จไปแล้วสามคน ในขณะเดียวกันโจรบนเฮลิคอปเตอร์ที่เห็นฟิวรี่ออกมาจากลิฟต์มันก็เปลี่ยนเป้าหมายและเปิดฉากยิงทันที ทำให้ฟิวรี่ที่เห็นเช่นนั้นก็รีบหาที่หลบและพยายามยิงสวนกลับจนกระสุนหมด แต่เขาก็ไม่สามารถยิงโดนคนขับเฮลิคอปเตอร์ได้เลย

ในขณะเดียวกันตอนนี้เฮลิคอปเตอร์ก็กำลังจะบินหนีไปแล้วเช่นกัน . . .

ทันใดนั้นเองจู่ ๆ ฟิวรี่ก็มองเห็นร่างหนึ่งวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับเสื้อชีตาห์

“เอริค นั่นนายจะทำอะไร!” ฟิวรี่ตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ

แน่นอนว่าเอริคไม่มีเวลาตอบคำถามของฟิวรี่ ตอนนี้ร่างกายของเขาที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งด้วยเซรุ่มซูเปอร์โซลเยอร์กำลังวิ่งด้วยพลังทั้งหมด ปอดของเขาหดตัวและขยายเข้าออกอย่างรวดเร็ว หัวใจที่เต้นระรัวสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงกล้ามเนื้อทุกส่วนที่กำลังทำงานอย่างหนัก ผลักดันร่างกายให้ทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด

ก่อนที่ทันใดนั้นเอริคจะย่อเข่าลงเล็กน้อย และกระโดดเข้าหาเครื่องบินเหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ . . .

ร่างของเอริคกระโดดสูงขึ้นเหนือพื้นมากกว่าสิบเมตร และพุ่งเข้าไปด้านในของเฮลิคอปเตอร์อย่างแม่นยำสร้างแรงสะเทือนอย่างรุนแรงจนเฮลิคอปเตอร์เริ่มโคลงเคลงไปมาเล็กน้อยอย่างเสียการควบคุม

หลังจากนั้นเอริคก็พุ่งเข้าปะทะกับโจรหลายคนด้วยการต่อยและเตะอย่างรุนแรง และใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถจัดการพวกเขาจนหมด ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงนักบินเท่านั้น

แน่นอนว่านักบินที่มีไหวพริบและเห็นการต่อสู้เมื่อกี้ทั้งหมด เขาก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่สามารถต่อกรกับเอริคได้ ดังนั้นเขาจึงหยิบปืนพกขึ้นมายิงใส่แผงควบคุมของเฮลิคอปเตอร์ และกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์พร้อมกับร่มชูชีพทันที ส่งผลให้เฮลิคอปเตอร์เริ่มส่งเสียงเตือนดังลั่น ควันสีดำพวยพุ่งออกมา และเริ่มหมุนไปมากลางอากาศดำดิ่งตกลงสู่พื้น

เอริครีบตั้งหลักพยายามควบคุมร่างกายให้มั่นคงก่อนจะอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยที่ถูกมัดอยู่ข้าง ๆ มากอดไว้ในอ้อมแขน และเดินมาที่ประตูเฮลิคอปเตอร์มองหาจังหวะเหมาะสม และกระโดดออกไปทันที!

“เอริค!” ฟิวรี่ตะโกนด้วยความตกใจ เขารู้ดีว่าการกระโดดลงมาแบบนั้นถ้าหากไม่มีร่มชูชีพ มันก็มีทางเดียวเท่านั้นที่พวกเขาจะรอดไปจากสถานการณ์ตรงหน้าได้!

ฟิวรี่รีบวิ่งมาที่ขอบดาดฟ้า และเห็นร่างของเอริคที่กำลังอุ้มเด็กผู้หญิงอยู่ในอ้อมแขนกำลังโค้งเป็นเส้นพาราโบลาในอากาศ ก่อนจะกระแทกเข้ากับผนังกระจกของอาคารด้านล่างจนแตกเป็นรูขนาดใหญ่ พร้อมกับร่างของทั้งสองที่หายลับเข้าไปในอาคารอย่างปลอดภัย

เมื่อเห็นภาพตรงหน้าฟิวรี่ก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความโล่งใจปนตกใจทันที

ฟิวรี่นั่งหอบหายใจอยู่พักใหญ่ ก่อนจะวิ่งลงไปตรวจสอบด้านล่าง และพบเอริคกำลังยืนอยู่ที่พื้น โดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

“นายเป็นสัตว์ประหลาดหรือไง!” ฟิวรี่มองเอริคด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ พร้อมกับริมฝีปากที่สั่นระริก

“เฮ้ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันมาจากแผนกพิเศษ” เอริคตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะค่อย ๆ วางเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่หมดสติลงอย่างระมัดระวัง และปลดเชือกที่ผูกตัวเธอออก

“โอเค โอเค ฉันเชื่อแล้ว” นิคฟิวรี่ยกมือขึ้นพร้อมถอนหายใจยาว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมรายงานสถานการณ์ให้ผู้บังคับบัญชา

ทำให้เอริคที่เห็นเช่นนั้นก็รีบยื่นมือมาขวางฟิวรี่เอาไว้ทันที “ฟิวรี่ อย่าเล่าเรื่องของฉันให้พวกเขาฟังเด็ดขาด!”

“ทำไมล่ะ?” ฟิวรี่ถามด้วยความสงสัย “นายช่วยลูกสาวของผู้อำนวยการเอาไว้ นายคือฮีโร่ และนายก็สมควรได้รับรางวัล”

“เลิกพูดถึงรางวัลเถอะ” เอริคยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันหลังกลับพร้อมกับโบกมือลา “ฉันมาจากแผนกพิเศษ แผนกที่ไม่มีตัวตนอยู่ในระบบ! ดังนั้นฉันจะรับแค่ชื่อเสียงของฮีโร่พอ ส่วนผลงานนายรับไป ตกลงไหม?”

ฟิวรี่มองตามแผ่นหลังของเอริคที่ค่อย ๆ หายลับไปในความมืด ก่อนจะพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ ว่า “ฉันต้องหาคนแบบนี้มาสร้างแผนกพิเศษที่ไม่มีอยู่จริงให้มันกลายเป็นความจริงให้ได้ . . .”

โปรดติดตามตอนต่อไป …