EP.255 รัฐบาลโลกกำลังพิจารณาความเป็นไปได้ในการสร้างอนิเมะ
EP.255 รัฐบาลโลกกำลังพิจารณาความเป็นไปได้ในการสร้างอนิเมะ
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แมรี่จัวร์ :
"ซีรี่อานิเมะเรื่องใหม่นี้เยี่ยมมาก ดาบนภารู้วิธีใช้ความวุ่นวายให้เป็นประโยชน์"
ในห้องโถงที่มีแสงสลัว 5 ผู้เฒ่าที่สวมหมวกพูดด้วยท่าทีไม่ใส่ใจขณะชมอนิเมะเรื่อง ดาบพิฆาตอสูร โดยใช้หอยทากสื่อสารแบบกล้องที่ด้านท้ายของห้องโถง
แม้ว่าคุณภาพจะไม่ดีนักเมื่อเทียบกับร้านค้าศิลปะ แต่มันก็ยังดีมากทีเดียว
“อนิเมะเรื่อง ดาบพิฆาตอสูร นี้สมควรได้รับการพูดถึงอย่างมากเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เพราะนักดาบหลายคนมองว่ามันเป็นแหล่งข้อมูลที่ดีสำหรับการเรียนรู้ศิลปะของวิชาดาบ” 5 ผู้เฒ่าที่ถือดาบกล่าวด้วยท่าทีเย็นชา
เค้าคิดว่าเค้านั้นมองเห็นแผนของร็อบแล้ว
“ร็อบพยายามอย่างหนักที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับคนธรรมดาในโลกโดยการนำอนิเมะที่มีทักษะการต่อสู้ที่สามารถเรียนรู้ได้ออกมา... หากมันเป็นความจริง เค้าก็ต้องวางแผนที่จะก่อกบฏอย่างแน่นอน”
5 ผู้เฒ่าที่มีเคราเทวิสกี้และดื่มไป 1 อึกก่อนจะพูด
“พวกเราจะทำยังไงถ้าพวกเราสร้างอนิเมะขึ้นมา…? อนิเมะที่แสดงให้เห็นถึงผลที่ตามมาจากการกบฏต่อระบบ! ถ้าพวกเราทำสำเร็จ พวกเราก็จะสามารถหยุดยั้งการกบฏทั้งหมดได้ และทำให้ร็อบต้องคิดคำนวณใหม่”
ดวงตาของ 5 ผู้เฒ่าผู้มีหนวดเป็นประกายขณะที่เค้าพูดอย่างนั้น เค้านั้นแน่ใจว่าแผนของเค้าจะดึงดูดความสนใจของสหายร่วมอุดมการณ์ของเค้า
“ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่พวกเรามีความสามารถในการสร้างอนิเมะขึ้นมาได้หรือเปล่า พวกเราไม่จำเป็นต้องเรียนรู้พื้นฐานมาจากดาบนภาก่อนเหรอ”
5 ผู้เฒ่าผมบลอนด์คลายเน็คไทของเค้าออกก่อนที่จะถาม
“สิ่งที่พวกเราต้องการคือผลพู่กันและผู้ใช้ที่รู้วิธีวาดภาพที่มีพื้นฐาน จากนั้นพวกเราต้องการผลอวาตาร์และผู้ใช้ที่รู้วิธีวาดภาพโดยใช้สถานการณ์ที่พวกเราจะนำเสนอ พวกเรารู้ว่าผลอวาตาร์นั้นมันทำงานร่วมกับผลพู่กันได้อย่างราบรื่นใช่ไหม เพราะมันทำให้สิ่งที่วาดนั้นขยับได้ โดยภาพวากเหล่านั้นจะมีจิตสำนึกและสามารถกระทำตามคำสั่งของผู้ใช้ได้… หลังจากนั้นด้วยการใช้หอยทากสื่อสารเพื่อถ่ายทำทุกสิ่งที่วาดและเป็นรูปเป็นร่าง จากนั้นจึงสร้างอนิเมะของพวกเราเอง… ทำไมพวกเราต้องเรียนรู้พื้นฐานในการสร้างอนิเมะในเมื่อพวกเรามีผลปีศาจอยู่แล้ว”
5 ผู้เฒ่าคนอื่นๆต่างรู้สึกว่าสิ่งที่สหายผมบลอนด์ของพวกเค้าพูดนั้นมีศักยภาพมากอยู่แล้ว มันเป็นไปได้อย่างแน่นอนที่จะสร้างซีรีส์อนิเมะ!
“ความเป็นไปได้ในการสร้างอนิเมะมีอยู่แล้ว ผลพู่กันไดเปรากฏขึ้นอีกครั้งในโลกหรือยัง”
ขณะที่ 5 ผู้เฒ่าหัวโล้นถามขึ้น ชายสวมหน้ากากและใส่ชุดทักซิโด้ก็เดินออกมาจากความว่างเปล่าราวกับว่าเค้าไม่เคยมีตัวตนอยู่มาก่อน
“ไม่ครับท่าน อาจจะยังมีผู้ใช้อยู่ในปัจจุบัน หรืออาจจะยังไม่สามารถค้นพบมันจนพบได้… ครั้งสุดท้ายที่ผลปีศาจพู่กันปรากฏขึ้นคือเมื่อ 38 ปีที่แล้ว”
“เห้ย~ น่ารำคาญจัง… ใช้ทุกวิธีที่ใช้ได้ในระบบแชททั่วโลกเพื่อระบุผู้ใช้คนปัจจุบันของมัน เมื่อเจอมันแล้ว ให้ลองล่อลวงมันให้เข้าร่วมกับรัฐบาลโลก ถ้ามันนั้นเป็นจิตรกรที่ดี ก็ปล่อยให้มันอยู่รอดไปเถอะ แต่ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น… ก็รู้สิว่าต้องทำอะไร ใช่ไหม ?”
เมื่อ 5 ผู้เฒ่าผู้มีหนวดพูดส่วนสุดท้าย มันก็ดูเหมือนอากาศในห้องโถงนั้นจะหนาวเย็นเท่ากับชั้นสุดท้ายของนรก
“ครับท่าน ผมรู้ว่าต้องทำยังไง ถ้าเค้าวาดรูปไม่เป็นอาชีพ พวกเราก็จะฆ่าเค้าแล้วถ่ายทอดความสามารถของเค้าให้กับกองกำลังของพวกเรา”
“ใช่ ออกไปได้แล้ว”
“งั้นขอตัวก่อนนะครับ”
ทันทีที่ได้รับคำสั่ง หัวหน้าใหญ่ของ CP0 ก็หายวับไปในอากาศทันที
“หากพวกเราประสบความสำเร็จในการสร้างอนิเมะดีๆที่ตอบสนองความสนใจของพวกเราได้ พวกเราก็จะก้าวเข้าใกล้ดาบนภาได้อีกก้าวนึง”
“ใช่แล้ว อย่าลืมว่ามังงะเรื่อง”ทายาทของโลก“ก็ได้รับความนิยมมากในนิวเวิร์ลเพราะความช่วยเหลือของมอร์แกน”
“เจ้านกตัวนั้นเป็นมืออาชีพจริงๆนะ ถึงแม้เค้าจะหลบเลี่ยงออกจากแถวอยู่บ่อยๆในเรื่องไร้สาระที่เค้าตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ แต่เค้ากลับน่าเชื่อถือในเรื่องการตีพิมพ์มังงะจริงๆ”
“นั่นคือสิ่งที่พวกเราต้องการ ชั้นไม่สนใจจริงๆว่าเจ้านั่นจะลงเรื่องไร้สาระอะไรในหนังสือพิมพ์ของมัน”
“หนังสือพิมพ์ของมันพูดถึงแต่อนิเมะและมังงะเท่านั้น แต่มันก็ยังพูดถึงโจรสลัดที่ปรากฏในมังงะวันพีชอีกด้วย”
“ใช่แล้ว ต้องขอบคุณมัน พวกเราจึงรู้ว่าตอนนี้บากี้และแชงคส์นั้นเป็นสมาชิกในทีมของโรเจอร์”
“อย่าลืมมาร์แชล ดี. ทีช ที่เข้าร่วมกับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวเมื่อไม่นานนี้ด้วย”
“ทุกครั้งที่ชั้นนึกถึงคำพูดที่ยิ่งใหญ่ของเขาที่ว่า ‘ความฝันของผู้คนมันไม่มีวันสิ้นสุด’ ชั้นก็นึกถึงจอยบอยและตระดูล D ที่น่ารำคาญนั่นทันที… แต่ทำไมเค้าถึงดูชั่วร้ายขนาดนั้น ?! เค้าเป็นคนจากสายเลือดที่ผิดปกติที่ประวัติศาสตร์ลืมเลือนไปแล้วงั้นเหรอ ?!”
“ใช่ ชั้นเองก็สงสัยมาตลอดว่าทำไมสมาชิกตระกูล D ที่มีหัวใจสีดำและไม่มีสำนึกผิด… ถึงได้ฆ่าพี่น้องของตัวเองในกลุ่มเพื่อผลปีศาจ นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเราชาวมังกรฟ้าทำกันหรือยังไง”
“อย่าพูดถึงไอ้สารเลวคนนั้นเลย ทันทีที่มันโดนไล่ออกจากกลุ่มของหนวดขาว... มันจะต้องตาย... เช่นเดียวกับที่แชงคส์และบากี้จะต้องตายหลังจากกลุ่มโรเจอร์สลายตัว...
ใครก็ตามที่ได้กลิ่นภัยคุกคามจากมัน จะต้องตาย!”
“พวกเราไม่อยากให้มีคนอย่างเจ้าร็อบเกิดขึ้นอีกคนปรากฏตัวในโลกนี้”
ในโอฮาร่าที่ห่างไกล ร็อบไม่รู้ตัวถึงแผนการชั่วร้ายที่รัฐบาลโลกสร้างขึ้นเกี่ยวกับตัวละครในมังงะที่มีอนาคตที่สดใสเลย
...
สวนดอกไม้ :
ณ ที่แห่งนี้มีสตรีผู้งดงามนั่งอยู่ในเสื้อคลุมสีดำประดับทองคำ
อิมนั้นกำลังนอนอยู่บนทุ่งดอกไม้ในขณะที่ผีเสื้อบินวนไปมาอย่างมีความสุขรอบตัวเธอ
มงกุฎทองคำของเธอหลุดออกจากหัวเผยให้เห็นผมสีแดงเข้ม และสิ่งที่ 2 ที่เผยให้เห็นก็คือเขาสีดำเล็กๆ 2 อัน!
หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นปีศาจที่มีเสน่ห์ซึ่งสามารถขโมยวิญญาณของใครก็ได้เพียงแค่นั่งอยู่เฉยๆ และไม่ทำอะไรเลย
“เจ้าเข้าสู่ดินแดนแห่งการเริ่มต้น แต่เจ้าก็ไม่ได้ตาย แถมเจ้ายังสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในดินแดนแห่งการเริ่มต้นได้โดยไม่มีอาการใดๆ และเจ้สก็ไม่ได้คลั่งไคล้มันด้วย… แปลกเกินไปแล้ว เห้ย~”
“โอ้ ร็อบจัง~ ข้าไม่เคยคิดถึงใครเท่าเจ้ามานานแล้ว... หลังจากที่นิกะตาย”
“ความลับของเจ้า… ข้าจะเปิดเผยมันทีละอย่าง… จากนั้นข้าจะฆ่าเจ้า…”
“โลกนี้เป็นของข้า ดังนั้นจิตวิญญาณของเจ้าก็เป็นของข้าด้วยเช่นกัน ฮ่าๆ”
“ข้าสงสัยจัง… ว่าวิญญาณของเจ้ามันจะมีรสชาติเป็นยังไง มันจะอร่อยไหมนะ”
...
อีสต์บลู หมู่บ้านชิโมสึกิ :
“ในที่สุด! ในที่สุดพวกเราก็มาถึงหลังจากการเดินทางอันยาวนาน!”
ชายร่างเตี้ยผมแอฟดฟร่คนนึงและชายกล้ามโตอีกคนที่มีรอยสักสีฟ้าเดินอยู่บนทุ่งหญ้าไปยังร้านค้าศิลปะในสถานที่แห่งนี้
มีผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์บางคนเดินตามหลังพวกเค้า
พวกเค้าประกอบด้วยสมาชิกจากกลุ่มยากูซ่าและกลุ่มชิโมสึกิ
พวกเค้ามาที่นี่จากสถานที่อันไกลมาก
พวกเค้าเดินทางจากประเทศวาโนะคุนิในนิวเวิร์ล ข้ามคาล์มเบลต์ และข้ามครึ่งนึงของโลกเพื่อมาถึงอีสต์บลู
คนเหล่านี้คือกลุ่มของเฮียวโกโร่ และทีมของไดเมียวชิโมสึกิ ยาสึอิเอะ
พวกเค้ามาที่นี่เพื่อตามหาช่างตีดาบชื่อดังแห่งวาโนะคุนิ ชิโมสึกิ โคซาบุโร่
การเดินทางอันยาวนานของพวกเค้าผ่านท้องทะเลที่อันตรายที่สุดในโลกไม่ได้ราบรื่นนัก เพราะพวกเค้าสูญเสียผู้ใต้บังคับบัญชาบางส่วนไปในพายุ หรือการโจมตีของจ้าวทะเลและโจรสลัด… แต่ในท้ายที่สุด พวกเค้าก็มาถึงได้อย่างปลอดภัย
“นี่คือเมืองที่ท่านโคซาบุโร่สร้างขึ้นในบริเวณนี้
หากใครได้ยินไดเมียวผู้เป็นที่เคารพนับถืออธิบายถึงบุคคลอื่นด้วยความเคารพ พวกเค้าจะสงสัยหูของตัวเอง
แต่สิ่งนี้ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
...
ตู้ม!
“แกไม่ยอมแพ้หรอกน้องชาย!”
ชายชราคนนึงซึ่งมีดาบคาทานะที่คมมากอยู่ในมือยืนขึ้น
วาโด อิจิมอนจิ!
ชายชราที่มีคิ้วหนา มีเคราสีขาว และผมหางม้าสไตล์วาโนะคุนิ
แม้ว่าเค้าจะดูโกรธ แต่ดวงตาของเค้ากลับไม่มีความโกรธต่อชายหนุ่มตรงหน้าของเค้าเลย
แต่ดูเหมือนว่าเค้าไม่สนใจเค้าเลย
มิฮอว์คยืนขึ้นหลังจากทำลายกำแพงบ้านไม้
เค้ามีเลือดออกจากหน้าผากของเค้าแต่เค้าดูเหมือนจะไม่สนใจ
สิ่งเดียวที่เหลือในสายตาของเค้าคือชายชราผู้ถือดาบอันร้ายกาจคนนี้
มิฮอว์คปรับอารมณ์ของเค้าและโจมตีอีกครั้งโดยใช้ดาบดำของเค้า
ขณะนี้ โคชิโร่มาถึงลานบ้านซึ่งพวกเค้ากำลังต่อสู้กับหน้าใหม่
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
