ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 003 การซื้อขายครั้งใหญ่และของขวัญสุดพิเศษ
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 003 การซื้อขายครั้งใหญ่และของขวัญสุดพิเศษ
“ท่านซื้อผมเถอะ...”
“ท่านซื้อผมเถอะ ผมแข็งแรง กินน้อย แถมยังมีวิชาต่อสู้...”
……
เมื่อมีคนเริ่มต้น ทุกคนก็กรูกันเข้ามา แนะนำตัวเองอย่างอึกทึกครึกโครม
“ถอยไป!”
องครักษ์สะบัดแส้ในมือกลางอากาศ ตวาดเสียงดัง ทำให้เหล่าทอเรนถอยกลับไปอย่างว่าง่าย ดวงตากลับมองหงอี้ด้วยความปรารถนา
“มีกี่คน?”
หงอี้ถามชายชรา
“หนึ่งร้อยแปดคน!”
“ผมคิดท่านแค่หนึ่งร้อยคน ท่านจ่ายผมเพียงหนึ่งร้อยเหรียญทอง และผมลดให้อีก 20% ดังนั้นท่านจ่ายแค่แปดสิบเหรียญทองก็พอ...”
ชายชรากล่าวด้วยรอยยิ้ม
ลูกค้ารายใหญ่นี้ ต้องคว้าไว้ให้ได้
“ตกลง ซื้อทั้งหมดนั่นแหละ!”
หงอี้กล่าวอย่างใจกว้าง
“ขอบพระคุณเจ้านาย...”
“ขอบพระคุณเจ้านาย...”
……
ชายชรายังไม่ทันได้พูดอะไร เหล่าทอเรนก็ร้องออกมาพร้อมกัน
บางที พวกเขาอาจจะต้องการงานจริง ๆ
ดูเหมือนว่า ฐานะของเผ่าพันธุ์อสูรในโลกนี้ คงไม่ดีนัก
“ท่าน เชิญท่านไปพักผ่อนก่อน บอกชื่อสกุลของท่านมา เดี๋ยวพวกเราจะประทับตราให้ท่าน แล้วท่านก็สามารถพาพวกเขาไปได้เลย”
ชายชรากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ต้อง ฉันจะพาพวกเขาไปเดี๋ยวนี้”
หงอี้ส่ายหัว ยื่นมือออกไป เหรียญทองมากมายก็ร่วงลงบนโต๊ะ
การกระทำนี้ เหมือนกับเวทมนตร์ ทำให้ชายชราตกตะลึง องครักษ์ทุกคนก็มองหงอี้ด้วยความเคารพและชื่นชม
นักเวท เป็นอาชีพที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกนี้
ยิ่งไปกว่านั้น หงอี้ยังเป็นนักเวทที่อายุน้อยอีกด้วย
“ท่านอุตส่าห์มาที่นี่ นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับพวกเรา!”
“ท่าน เก็บเหรียญทองพวกนี้ไว้เถอะ เหล่าทอเรนพวกนี้ ผมขอมอบให้ท่าน”
ชายชราตั้งสติได้ รีบแสดงความเคารพและเอาใจ
นักเวทที่แข็งแกร่งและอายุน้อยแบบนี้ ถ้าได้รับการสั่งสอนที่ดี ในอนาคตต้องมีอนาคตที่สดใสแน่ ๆ
ถ้าเจอปัญหาอะไร อาจจะแค่พูดคำเดียว ก็สามารถแก้ไขได้
“การค้าก็คือการค้า ไม่ต้องพูดมาก”
หงอี้ส่ายหัว เขาพอจะเดาความตั้งใจของชายชราได้
แต่เขาไม่ได้ต้องการเหรียญทองพวกนี้จริง ๆ
เหล่าทอเรนพวกนี้ ถ้าถูกพากลับไป จะสามารถสร้างทรัพย์สมบัติให้เขามากมาย
การปฏิเสธของหงอี้ ทำให้ชายชราผิดหวังเล็กน้อย ก่อนจะกัดฟันแน่น เหมือนตัดสินใจบางอย่าง
“ท่านเชิญทางนี้ ผมมีของขวัญจะมอบให้ท่าน...”
ชายชรากล่าวอย่างจริงใจ
“อ้อ?”
ดวงตาของหงอี้เป็นประกายด้วยความอยากรู้ จึงเดินตามชายชราไป
หลังจากเดินไปมาหลายรอบ หงอี้ก็พบว่าตัวเองมาถึงสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอม
ไม่นาน เขาก็ตกตะลึง
หญิงสาวคนหนึ่ง ถูกตรึงไว้ด้วยโซ่ตรวนที่ข้อมือและข้อเท้า
บนคอ มีปลอกคอ เหมือนถูกผนึกบางอย่าง
ที่สำคัญ เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา
ผมยาวสีเงิน หูแหลมยาว
คิ้วยาวเรียว เหมือนลากยาวออกไปนอกใบหน้า
งดงาม สงบ บริสุทธิ์ เหมือนเต็มไปด้วยพลังชีวิต
“เอลฟ์!!”
ลมหายใจของหงอี้เริ่มถี่ขึ้น
เป็นของขวัญสุดพิเศษจริง ๆ!
เอลฟ์ใกล้ชิดกับธรรมชาติ แถมยังเชี่ยวชาญเวทมนตร์ที่แท้จริง
ในเวลานี้ จะมีสิ่งมีชีวิตไหนที่เหมาะกับการดูแลพืชผลมากกว่าเอลฟ์อีก?
“ให้เอลฟ์มาดูแลพืชผล คงไม่ยากที่จะได้ผลผลิตมากมาย!”
หงอี้ตื่นเต้นมาก
“ท่านชอบไหม?”
เห็นความตื่นเต้นของหงอี้ ชายชราก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“ชอบมาก!”
หงอี้พูดตรง ๆ
ของฟรี จะไม่เอาก็โง่แล้ว
สำหรับเอลฟ์คนนี้ นี่คือการช่วยเหลือ
สำหรับหงอี้ นี่คือเกษตรกรที่ดีที่สุด
นี่คือสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย
“มีอีกไหม?”
ยังไม่ทันที่ชายชราจะได้ตอบ หงอี้ก็ถาม
“ท่านพูดเล่นแล้ว ผมใช้ความพยายามอย่างมากถึงจะได้เอลฟ์คนนี้มา...”
“ถ้าไม่ใช่ท่าน ผมก็คงไม่ยอมประมูล...”
ชายชรากล่าวอย่างเขินอาย
“ฉันจะพาเธอไป ถือว่าติดหนี้บุญคุณหนึ่งครั้ง!”
สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หงอี้ให้สัญญา
“ขอบพระคุณท่าน...”
ได้รับคำสัญญาที่ต้องการ ชายชราก็ยิ้มออกมา
“ปลดโซ่ตรวนให้เธอเถอะ...”
“อีกอย่าง ต่อไปฉันจะมาอุดหนุนคุณอีกแน่นอน”
หงอี้กล่าวอย่างช้า ๆ
“รับรองว่าจะทำให้ท่านพอใจทุกครั้ง...”
ชายชรายิ้มอย่างมีความสุข รีบหยิบกุญแจออกมา ปลดโซ่ตรวนให้เอลฟ์หญิง
ตลอดเวลา เอลฟ์หญิงไม่ขยับตัวเลย แต่กลับแผ่รังสีแห่งความเศร้าโศกและเย็นชาออกมา
“ไปกับฉันเถอะ...”
หงอี้พูดอย่างใจเย็น จับมือเอลฟ์หญิงไว้ ในพริบตา เอลฟ์หญิงก็หายไป
“...”
การกระทำนี้ ทำให้ชายชราตกตะลึง
นี่มันเวทมนตร์อะไรกัน น่ากลัวขนาดนี้
ชายชราตกใจมาก พอตั้งสติได้ หงอี้ก็ออกจากตลาดทาสไปแล้ว
“เอลฟ์หนึ่งคน แลกกับบุญคุณของผู้แข็งแกร่ง คุ้มค่ามาก!”
ชายชราอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ
“เจ้านาย...”
“เจ้านาย...”
มาถึงหน้าเหล่าทอเรน ทั้งหนึ่งร้อยแปดคนโค้งคำนับอย่างเคารพและตื่นเต้น
“พาเหล่าทอเรนกลับฟาร์มได้เลยไหม?”
หงอี้ถามระบบ
“แน่นอน!”
ระบบตอบอย่างมั่นใจ
“งั้นกลับกันเถอะ!”
“ถึงเวลาพรวนดินแล้ว!”
หงอี้ยิ้มเบา ๆ
“...”
ในพริบตา หงอี้และเหล่าทอเรนก็หายไป
เหลือไว้เพียงความวุ่นวายและความตกใจของผู้คนต่างโลก
หงอี้มาอย่างเงียบ ๆ ตอนจากไปก็พาเหล่าทอเรนหนึ่งร้อยกว่าคนกลับไปด้วย