บทที่ 68: ภารกิจดันเจี้ยนทรูอิด (9) การวิวัฒนาการ

ฮันโซถึงตัวเดรกก่อนใคร พร้อมกับธนูที่ใช้เป็นอาวุธระยะประชิด

ปกติคงไม่มีใครคาดคิดว่านักยิงธนูจะใช้มันในระยะใกล้ได้ แต่ฮันโซกลับใช้ธนูของเขาได้มากกว่าที่ใครจะจินตนาการถึง

เดรกพยายามตวัดกรงเล็บใส่ชายหนุ่ม แต่ธนูของฮันโซกลับปัดมันออกไปจนแขนของมันสะบัดไปด้านข้าง

ในจังหวะนั้น ฮันโซยิงลูกศรสีแดง 5 ดอกถล่มลงบนอกของสัตว์ร้ายทันที

ลูกศรเจาะเข้าไปในเกล็ดของมันเล็กน้อย ก่อนจะสะท้อนออกอีกครั้ง

ทันใดนั้น ปลายแส้ก็สะบัดลงมาจากฟากฟ้า ฟาดไปที่หลังของเดรกจนเกิดรอยเส้นสีชมพูเรืองแสงที่ไม่จางหาย

เดรกร้องคำรามด้วยความโกรธ ขณะที่ก้อนหินยักษ์และคลื่นไฟระเบิดกระหน่ำใส่ทั้งสองข้างของมัน

มันแผดเสียงลั่นอีกครั้ง เมื่อถูกการโจมตีถาโถมจนแทบตั้งตัวไม่ติด

ไทร์วิ่งมาจากด้านข้าง มองดูเหตุการณ์ด้วยความหลงใหล

เขาชอบที่เห็นกลุ่มอัลทิเมทัมทำงานกันอย่างลงตัว การไม่ปล่อยให้ศัตรูได้หายใจเป็นหนึ่งในแผนที่พวกเขาใช้เสมอ

โจนัสพุ่งเข้ามาจากด้านบน หมุนเคียวของเขาก่อนจะแลกหมัดกับเดรกหลายครั้ง

เสียงดาบกระแทกกับกรงเล็บของเดรกดังก้องไปทั่วห้องโถง ก่อนที่โจนัสจะเตะเข้าที่อกของเดรกจนมันถอยไปไม่กี่ฟุต

เดรกฟื้นตัวในทันที ก่อนจะกระโจนใส่ชายหนุ่ม โจนัสลดตัวลงนั่งบนเข่าข้างหนึ่งและปักด้ามเคียวลงกับพื้นลึก

การโจมตีด้วยกรงเล็บของเดรกหยุดลงชั่วขณะเมื่อเจอเขตป้องกันของโจนัส

‘ถึงตาเจ้าแล้ว ไทร์!’ โจนัสคิดในใจ ทุกสายตาจับจ้องไปที่หนุ่มน้อย เมื่อเขาก้าวเท้าขึ้นบนหลังของโจนัส

ไทร์กระโดดขึ้นกลางอากาศ เหวี่ยงหอกของเขาเหนือศีรษะก่อนจะพุ่งแทงลงไปบนหลังของเดรกด้วยแรงทั้งหมดที่มี

มันเป็นการโจมตีที่สมบูรณ์แบบ--แทงเข้าไประหว่างเกล็ดจนเริ่มทะลุเข้าไปเล็กน้อย

แต่แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การโจมตีที่เผด็จศึก

เดรกถอยหลัง ขณะที่ไทร์ก็ถอยเช่นกัน ทุกคนกลับเข้าสู่ตำแหน่งเดิม

เดรกหยุดนิ่ง มองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว มันดูเหมือนเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น ซึ่งก็ค่อนข้างเข้าใจได้

เดรกก้มศีรษะลง ขณะที่ไหล่ของมันเริ่มขยับเล็กน้อย ร่างกายของมันเตรียมพร้อมโจมตีได้ทุกเมื่อ

ฮันโซหรี่ตาลงอย่างสงสัยเล็กน้อย “มีบางอย่างแปลกไป…” เขากล่าว “สัตว์ร้ายตัวนี้…” สายตาของเขามองไปยังไหล่ของเดรก

“ทุกคนถอยไป!” ฮันโซตะโกนกะทันหัน ทุกคนรีบทำตามคำสั่งของเขา

เดรกคำรามเสียงดังกึกก้องที่แทงทะลุแก้วหูของทุกคน

“สัตว์ตัวนี้ตอนแรกดูเหมือนเดรก… แต่เกล็ดแทบจะไร้เทียมทานแบบนี้ไม่ใช่การพัฒนาของเดรกธรรมดา ฉันว่ามันแปลกตั้งแต่แรกแล้ว แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าสิ่งนี้มันวิวัฒนาการเกินกว่าขั้นของเดรกไปแล้ว…”

เขาหยุดพูด คนอื่นๆ มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ขณะที่ตัวเขาเองก็เหมือนกำลังครุ่นคิด

“เป็นเวลาหลายร้อยปี มันสมเหตุสมผลแล้ว เดรกตัวนี้ได้วิวัฒนาการ…ไม่ มันได้กลายพันธุ์ไปสู่สายพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่าเดิม” ฮันโซกล่าวในที่สุด ทำให้คนอื่นๆ อึ้งไป

“คุณหมายความว่านี่คือมังกรนิวท์เหรอ?” ซิลเลียพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง

“คุณรู้ได้ยังไง?” ยูรินถามด้วยความสับสนและประหลาดใจ

“ไหล่ของมัน… มีตุ่มเล็กๆ อยู่บนไหล่ เดรกธรรมดาไม่มีสิ่งนี้… นี่คือสัญลักษณ์ของปีกที่กำลังจะงอก” ฮันโซหันไปมองไข่

“สัตว์ตัวต่อไปจะเป็นมังกรเต็มวัย…” แต่ก่อนที่ฮันโซจะพูดจบ มังกรนิวท์ก็พุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเร็วที่เหนือกว่าก่อนหน้าอย่างมาก

ดวงตาของฮันโซเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ขณะที่เขายิงลูกศรสีน้ำเงิน 3 ดอกเพื่อสร้างโล่ขึ้นมา

แต่มังกรนิวท์ไม่ชะงักเลย มันพุ่งทะลุโล่ด้วยกรงเล็บของมันและพุ่งต่อไป

“มันซ่อนพลังไว้…” ฮันโซพึมพำ ราวกับเพิ่งตระหนักถึงความจริงในขณะนั้น

ฮันโซกัดฟันวิ่งตรงไปยังสัตว์ร้าย แลกหมัดกับมันอีกครั้ง

การโจมตีที่รวดเร็วและทรงพลังระลอกใหม่พัดกระแสลมจนเส้นผมของทุกคนปลิวไปด้านหลัง

โจนัสพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง กวัดแกว่งเคียวไปที่ขาหลังของสัตว์ร้าย

แต่เขากลับโดนมันเตะเข้าที่หน้าเต็มๆ จนกระเด็นไปกระแทกเถาวัลย์ที่สูงพอสมควร

เมื่อเขาลงสู่พื้น เขาก็เช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกก่อนจะยิ้มออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า… ตอนนี้มันเริ่มจริงจังแล้วสินะ” เขาพูด “ที่แท้มันแค่ลองพลังเบาๆ หลังจากไม่ได้ใช้มานาน และตอนนี้เราก็ทำให้มันโกรธจนเอาจริงแล้วล่ะสิ”

“โจมตีระยะไกลเท่านั้น!” ฮันโซประกาศ ขณะที่ยังคงปะทะกับสัตว์ร้ายที่ทรงพลัง

การโจมตีแต่ละครั้งของมังกรนิวท์ดุเดือดจนเกือบฉีกหัวของฮันโซออกจากร่าง

มันตะปบและคำรามเหมือนสัตว์ป่าที่เพิ่งถูกปล่อยจากกรงขังหลังจากถูกกักขังมาทั้งชีวิต

ความเกรี้ยวกราดของมันเหลือเชื่อจริงๆ

ซิลเลียยังคงใช้แส้ฟาดจากระยะไกล ขณะที่การโจมตีด้วยพลังธาตุของยูรินก็สร้างความเสียหายเล็กน้อย

ส่วนคำอวยพรของเออร์วิลยังคงช่วยเสริมพลังให้ทีม ในขณะที่โจนัสและไทร์ถูกบังคับให้ยืนรออยู่ด้านหลัง

“เตรียมพร้อมโจมตีได้ทุกเมื่อ แม้ว่าเราจะช่วยอะไรไม่ได้ตอนนี้ แต่การต่อสู้มักไม่คาดคิด นายไม่มีทางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” โจนัสพูดกับไทร์ ไม่อยากให้ใครลดการ์ดลง

หลังจากการปะทะกันหนึ่งนาที ฮันโซทำให้สัตว์ร้ายได้รับความเสียหายหนัก แต่ตัวเขาเองก็มีบาดแผลเช่นกัน แขนของเขาเลือดไหลไม่หยุด

แต่ในช่วงเวลาการต่อสู้ที่ดุเดือดแบบนี้ เขารู้ว่าไม่สามารถรักษาตัวเองได้

‘พลาดเพียงก้าวเดียว ฉันตายแน่’ ฮันโซคิดในใจ สัตว์ร้ายเริ่มช้าลงเมื่อมันเหนื่อยล้า แต่การโจมตีของมันยังคงดุเดือดและไม่หยุดยั้งเหมือนเดิม

“ซิลเลีย! เตรียมพร้อมหรือยัง?” ฮันโซตะโกน

“ยัง!” ซิลเลียตอบ ขณะที่ฟาดแส้อีกครั้ง ทิ้งรอยเส้นสีชมพูเรืองแสงบนหลังของมังกรนิวท์

“ต้องการอีกกี่ครั้ง!?”

“นี่ควรจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว!” ซิลเลียกรีดร้องพร้อมวิ่งไปด้านข้าง ก่อนจะเหวี่ยงแส้ครั้งสุดท้าย

เสียงแส้กระทบอากาศดังก้องและฟาดลงบนหลังของสัตว์ร้ายอีกครั้ง

ตอนนี้ รอยเส้นสีชมพูเรืองแสงนับสิบพาดอยู่ทั่วหลังของมังกรนิวท์ ราวกับโซ่หลายเส้นที่พันธนาการมัน

ซิลเลียหยุดการเคลื่อนไหวและวางมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกันในรูปทรงหัวใจ “กรงแห่งรัก!”

ในวินาทีนั้น เส้นสีชมพูทั้งหมดแปรเปลี่ยนเป็นแถบพลังออร่าที่จับต้องได้

แถบพลังเหล่านั้นพันธนาการแน่นไปทั่วร่างกายของมังกรนิวท์ ทำให้มันแทบไม่สามารถขยับตัวได้ภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที...