บทที่ 426 ของที่ให้
บทที่ 426 ของที่ให้ เฉินเฉิงและเจียงลู่ซีคุยโทรศัพท์กันอีกพักหนึ่ง จนกระทั่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ไฟในชุมชนเริ่มเปิดสว่าง เฉินเฉิงจึงพูดว่า “โอเค หกโมงเย็นแล้ว เธอรีบไปโรงอาหารกินข้าวเถอะ” คุยไปคุยมา เฉินเฉิงกลับลืมเวลาไปเสียสนิท ในตอนแรกคิดว่าไม่นาน แต่เมื่อเขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง ความมืดได้โรยต...