บทที่ 179 ฉันไม่ได้มาขโมยของ แต่ฉันมาปล้น!
เรือบินร่อนลงในพื้นที่ลึกของชายแดนประเทศอินเดีย หลี่เหยาเดินออกจากประตูเรือบิน รอบตัวเป็นป่าไม้หนาทึบ ลมพัดผ่านใบไม้เกิดเสียงกรอบแกรบ ใต้เท้ามีชั้นใบไม้แห้งสะสมหนาแน่น ราวกับไม่มีใครเหยียบย่ำมานานนับปี เสียงคำรามของสัตว์ป่าดังแว่วออกมาจากความลึกของป่า ยิ่งเพิ่มความน่าหวาดหวั่น ระยะทางจากที่นี่ไปยัง ...
