บทที่ 127 : ความทรงจำในวันวาน ณ ประตูหมื่นปีศาจ
บนท้องฟ้า ฉีหยวนมีรอยยิ้มสงบบางๆ ที่มุมปาก แต่รอยยิ้มแบบนี้ เมื่อตกอยู่ในสายตาของทุกคน กลับเหมือนรอยยิ้มเยาะของปีศาจ "โอ๊ะ การบรรเลงเพลงเพิ่งจะถึงช่วงกลาง ทำไม... คนตายหมดแล้วล่ะ?" ฉีหยวนทำหน้าจนใจ ผู้ครองตำแหน่งสูงสุดหนึ่งพันเจ็ดร้อยคน ไม่พอให้ฆ่าเลย ดนตรีเพิ่งจะบรรเลงถึงครึ่งเพลง ผลคือตายหมดแล้ว ค...