ตอนที่ 95 : ช่างเป็นการโอ้อวดที่เสียงดังจริงๆ!
ตอนที่ 95 : ช่างเป็นการโอ้อวดที่เสียงดังจริงๆ!
"อะไรนะ?!"
สองวินาทีต่อมา จู่ๆ แม่ฉู่ก็ขึ้นเสียงและถามอย่างตื่นเต้นว่า "แม่ได้ยินถูกต้องแล้วใช่ไหม? แม่จะได้อุ้มหลานของแม่แล้วจริงๆเหรอ?"
ฉู่เจียงยิ้มและพยักหน้าและหันกล้องไปที่หลี่จื่อฮุย "ดูสิ นี่คือแม่ของหลานของแม่ไง"
นี่เป็นครั้งแรกที่ หลี่จื่อฮุยได้พบกับแม่ฉู่ เธอไม่ได้คาดคิดว่ามันจะกะทันหันแบบนี้ เธอจึงทักทายอย่างเขินอายและอ่อนโยนว่า "สวัสดีค่ะ คุณป้า"
หลังจากนั้นเธอก็ก้มศีรษะลง
"โอเค โอเค โอเค"
เมื่อเห็นสาวสวยและอ่อนโยนปรากฏตัวในกล้อง แม่ฉู่ก็มีความสุขมากจนไม่สามารถปิดปากได้ "กลับไปได้แค่ไม่กี่วันลูกก็มีภรรยากับหลานให้แม่แล้ว แม่จะไปบอกพ่อของลูกให้เดี๋ยวนี้เลย เอาที่อยู่มาให้แม่ด้วย พ่อกับแม่จะไปหาหลานในวันพรุ่งนี้"
"แม่ ผมไม่ได้บอกแม่ว่าอย่าตื่นเต้นเหรอ"
ฉู่เจียงส่ายหัว "หลานของแม่เพิ่งอยู่ในท้องได้หนึ่งเดือนนิดๆ เองนะ แม่ต้องรออีก 8 เดือนกว่าจะได้เจอหลานของแม่นะ"
แม่ฉู่มีความสุขมากและดึงฉู่เจียงมาบอกข้อควรระวังมากมายให้เขาฟัง
ฉู่เจียงส่งรูปถ่ายของนักโภชนาการ คนรับใช้และทีมแพทย์ที่เขาจ้างมาให้เธอดูทันที
"ไม่ต้องกังวลหรอกแม่ ผมจะดูแลหลานของแม่ให้ดีเลย! เห็นไหมว่ามีคนมากมายมาที่นี่เพื่อมาดูแลหลานของแม่นะ แม่โล่งใจแล้วหรือยัง"
"พวกเขายังดูเด็กมากอยู่เลยนะ พวกเขาจะเชี่ยวชาญจริงๆ เหรอ"
แม่ฉู่ยังคงกังวล
ฉู่เจียงวางสาย "แม่ตอนนี้ผมจะนอนแล้ว ไว้ค่อยคุยกันต่อทีหลังนะ!"
หลังจากวางสายหน้าจอก็แสดงให้เห็นว่าเขากําลังแชทกับซูหลิน
หลี่จื่อฮุยอยู่ข้างๆ เขา เธอก็มองดูแต่ไม่ได้ถามอะไรเลย
เธอรู้ดีว่า ฉู่เจียงมีผู้หญิงมากกว่าหนึ่งคน
แต่เธอไม่สนใจเรื่องแบบนี้เลย
สำหรับผู้ชายอย่างฉู่เจียงมันก็โชคดีแล้วที่เธอได้อยู่กับเขา เธอจะขออะไรมากกว่านี้ได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เจียงยังปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี
ทุกวันนี้มีผู้ชายกี่คนที่ไม่มีทั้งเงินและความสามารถ แต่กลับต้องการให้ผู้หญิงทำสั่งต่างๆ ในห้องนั่งเล่นและห้องครัวได้
แต่ฉู่เจียงไม่เคยต้องการสิ่งเหล่านั้นเลยและเขานั้นยังดูแลเธอเป็นอย่างดีและรักเธอมากด้วย
ผู้ชายที่ดีเช่นนี้หาได้ยากมาก แล้วเธอจะพูดอะไรเกี่ยวกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้?
นอกจากนี้ ฉู่เจียงเพิ่งแนะนําให้เธอรู้จักกับแม่ของเขา
นี่ถือได้ว่าเป็นการพบปะกับผู้ปกครองของเขาแล้วด้วย
ก่อนหน้านี้เธอกังวลเล็กน้อยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าตระกูลฉู่ไม่ยอมรับลูกของเธอ? แม้ว่าฉู่เจียงจะยอมรับ แต่ไม่ว่ายังไงเด็กคนนี้ก็จะไม่ใช่ลูกที่ถูกต้องตามกฎหมายอยู่ดี
ไม่เป็นไรที่เธอจะทนทุกข์กับความคับข้องใจเล็กๆ น้อยๆ
แต่มันไม่ดีเลยที่จะให้เด็กต้องทนทุกข์ทรมานจากสิ่งที่เขาไม่ได้รับรู้
แต่ไม่ได้คาดคิดว่าแม่ฉู่จะเป็นเหมือนหญิงชราธรรมดาๆ เธอชอบเด็กมาก ถ้าฉู่เจียงไม่หยุดเธอไว้ เธอคงจะบินมาดูแลพวกเขาแล้ว
สามารถจินตนาการได้เลยว่าถ้าเด็กคนนี้เกิดมาเขาจะได้รับความรักจากปู่ย่าของเขาในอนาคตอย่างแน่นอน
และลูกของเธอก็จะเป็นเด็กที่มีความสุขในอนาคตอย่างแน่นอน
ในฐานะแม่ เธอไม่มีอะไรจะขออีกแล้ว แค่หวังว่าเด็กคนนี้จะมีชีวิตที่ดีหลังจากเกิดมาก็พอ
หลังจากนอนอยู่กับหลี่จื่อฮุยไปสักพัก ฉู่เจียงก็กลับไปที่ห้องทํางาน
หลังจากพูดคุยกับซูหลินอีกสองสามคํา เขาก็เห็นว่ามู่หยุนซีส่งข้อความถึงเขา
เธอส่งมาเพียงสั้นๆว่า "นายมางั้นเหรอ"
เมื่อฉู่เจียงเห็นชื่อของเธอ เขาก็จําได้ทันทีว่า
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอเธอ เขานั้นก็ไม่ได้ไปหาเธออีกเลย
แต่ช่วงเวลาที่เขาอยู่ใกล้กับมู่หยุนซีมากที่สุดคือตอนที่เขาไปรับหลี่จื่อฮุย
ในเวลานั้นเขาเพิ่งรู้ข่าวว่าหลี่จื่อฮุยกําลังตั้งครรภ์ แม้ว่ามู่หยุนซีและหลี่จื่อฮุยจะอาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน แต่เขาก็ไม่ได้ไปหาเธอ
หลี่จื่อฮุยเพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นานดังนั้นและครรภ์ของเธอก็เลยยังไม่มั่นคง
แม้ว่าฉู่เจียงจะอยู่กับเธอ แต่เขาก็ไม่กล้าทําอะไรกับเธอ
แต่เขาเป็นวัยรุ่นที่พลังงานกำลังเหลือล้นและทุกวันนี้เขาก็ไม่ได้ปลดปล่อยเลยจริงๆ
มู่หยุนซีคงจะคิดถึงเขาหลังจากไม่ได้เจอเขามานาน
เขาไม่ได้ตอบกลับข้อความของมู่หยุนซี
เขาลงไปชั้นล่างทันทีและขับรถมุ่งหน้าออกไปที่ Tomson Yipin ด้วยตัวเอง
เมื่อเขาจอดรถเสร็จเขาก็ขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตู
"ใครกัน?"
มู่หยุนซีอารมณ์ไม่ดีเพราะ ฉู่เจียงไม่ตอบกลับข้อความของเธอและจู่ๆ ก็มีคนมาเคาะประตูของเธอในตอนดึก
มันทําให้เธอหงุดหงิดเล็กน้อย
เธอสวมเสื้อคลุมผ้าไหมบางๆ และไปเปิดประตู
"ฉู่เจียง!"
เมื่อเธอเห็น ฉู่เจียงปรากฏตัวเธอก็เกือบจะกระโดดเข้าไปและกอดคอของเขาทันที "ฉู่เจียง ฉันไม่ได้เจอนายมานานเลย ฉันส่งข้อความไปหา แต่นายก็ไม่ตอบกลับ ฉันคิดว่า...ฉันคิดว่าฉันทําให้นายโกรธไปแล้ว..."
แม้ว่ามู่หยุนซีจะยับยั้งความรู้สึกที่มีต่อฉู่เจียงมาโดยตลอด
ไม่อิจฉาและไม่ยึดติดมากเกินไป
แต่ฉู่เจียงก็ไม่ได้มาหาเธอสักพักแล้ว
มันก็ยังทําให้เธอตื่นตระหนกเล็กน้อยอยู่ดี
ทุกวันนี้เธอทําได้แค่ทําให้ตัวเองยุ่งกับการทํางาน
แต่หลังเลิกงาน เมื่อเธอกลับมาบ้านและเผชิญหน้ากับห้องที่ว่างเปล่าเธอก็อดไม่ได้ที่จะมีความคิดบ้าๆ
เขาเบื่อเธอแล้วหรือเปล่า?
หรือเขามีสาวสวยที่สามารถแทนที่เธอได้แล้ว...
ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกอกหักมากจนหายใจไม่ออก
ฉู่เจียงตบหลังเธอและสัมผัสส่วนโค้งที่นุ่มนวลของเธอ "ทําไมเธอถึงคิดอย่างนั้น..."
"แล้วใครบอกให้นายเพิกเฉยกับฉันตลอดเวลาล่ะ"
มู่หยุนซีพูดออกมาด้วยท่าทางน่าสงสาร "ทําไมนายไม่ตอบกลับข้อความฉันล่ะ"
เมื่อเห็นมู่หยุนซีแบบนี้ ฉู่เจียงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบเธอ
หลังจากคืนแห่งความหวาน
มู่หยุนซีก็พิงอ้อมแขนของฉู่เจียงด้วยความพึงพอใจ "โอเค ฉันรู้แล้วว่านายยังรักฉัน~~"
"ดีแล้วที่รู้"
ฉู่เจียงแตะผมของเธอแล้วพูดว่า "ช่วงนี้เธอยุ่งกับงานใช่ไหม? ถ้าไม่ยุ่งอะไร ฉันว่าจะไปประมูลที่ดิน เธอสามารถมากับฉันได้นะ"
"โอเค ตราบใดที่นายต้องการฉัน ฉันก็ไม่ยุ่งหรอก"
…
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาก็ถึงเวลาประมูลที่ดินในเขตเจียติง
ฉู่เจียงขับรถพามู่หยุนซีไปพบหวังคงและฉินปินจากนั้นพวกเขาก็ไปที่ศูนย์การประมูลทรัพยากรสาธารณะของเมืองเซี่งไฮ้
ศูนย์การประมูลทรัพยากรสาธารณะมีพื้นที่ 1,600 ตารางเมตรและมีห้องประมูลขนาดใหญ่ กลางและขนาดเล็กรวมทั้งหมด 8 ห้อง ห้องประมูลที่ใหญ่ที่สุดสามารถรองรับคนได้มากกว่า 500 คน และห้องประมูลที่เล็กที่สุดสามารถรองรับได้ 100 คน
การประมูลที่ดินในเมืองใหม่ของเขตเจียติง ในวันนี้จัดขึ้นในห้องประมูลที่ใหญ่ที่สุดในห้องประมูลหมายเลข 8
ทางเข้าของศูนย์การประมูลเต็มไปด้วยรถหลายคันและดูเหมือนว่าจะมีคนมาไม่น้อย
หลังจากลงจากรถ ฉู่เจียงก็พามู่หยุนซีเข้าไปข้างใน
"การแข่งขันเพื่อแย่งที่ดินนี้ค่อนข้างดุเดือดเลยนะ"
หลังจากลงจากรถแล้วหวังคงก็เดินไปข้างฉู่เจียงและพูดว่า "น้องฉู่ นายมีราคาในใจหรือยัง"
"ไม่มีราคาในใจหรอก"
ฉู่เจียงส่ายหัว "ยังไงก็ตาม ที่ดินผืนนี้ก็เป็นของผมแล้วตั้งแต่ที่ผมสนใจมัน"
ช่างเป็นการโอ้อวดที่เสียงดังจริงๆ!
หากบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ที่มาประมูลในครั้งนี้ได้ยินคําพูดของฉู่เจียง พวกเขาคงจะด่าในใจอย่างแน่นอน!
แม้แต่หวังคงและฉินปินก็ยังรู้สึกว่ามันไร้สาระเมื่อได้ยินประโยคนี้!
ท้ายที่สุดแล้วราคาเริ่มต้นของที่ดินแห่งนี้ก็อยู่ที่หลายร้อยล้าน!
ด้วยบริษัทอสังหาริมทรัพย์จํานวนมากที่กำลังจับตาดูที่ดินผืนนี้ มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะได้มันมาง่ายๆ?
อย่างไรก็ตามหวังคงและฉินปินก็มองหน้ากัน!
จากความเข้าใจของพวกเขาเกี่ยวกับฉู่เจียง ฉู่เจียงไม่เคยคุยโม้!