ตอนที่ 110 จูล่งกลับมา(ฟรี)

จงหลิง...

จูล่งกลับมาแล้ว

รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นในราชสำนักให้เฉินฉงฟัง

เฉินฉงฟังแล้วก็รู้สึกซาบซึ้ง

แม่ทัพใหญ่ โหวผิงกั๋ว นี่คือรางวัลที่น่าทึ่ง!

แม้แต่เขาก็ยังอดใจไม่ไหว!

เมื่อเผชิญกับสิ่งล่อใจนี้ จูล่งกลับไม่หวั่นไหวเลย

สมกับเป็นจูล่งผู้ซื่อสัตย์!

"จูล่ง ข้าไม่ได้มองเจ้าผิด"

"ไม่ต้องกังวล เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ข้าก็จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง!"

"แม่ทัพใหญ่กับโหวผิงกั๋ว?"

"ข้าสัญญากับเจ้า ภายในสิบปี ข้าจะทำให้เจ้าไปถึงจุดนั้น! ครอบครัวของเจ้าจะได้สุขสบายไปร้อยปี!"

เฉินฉงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่ละคำหนักแน่น สีหน้าเคร่งขรึม

นี่คือคำสัญญาของเขา!

จูล่งยิ้มจางๆ และไม่ได้ใส่ใจ

เมื่อเขาปฏิเสธเล่าหงในราชสำนัก เขาไม่ได้หวังว่าจะได้รับการเลื่อนขั้นและร่ำรวย

เขาคิดว่าเฉินฉงแค่ปลอบใจเขา

จนกระทั่งหลายปีต่อมา จูล่งที่ต่อสู้ไปทั่วสารทิศ ได้กลายเป็นแม่ทัพใหญ่จริงๆ เขาก็เข้าใจว่าทุกสิ่งที่เฉินฉงพูดในวันนี้เป็นความจริง!

"นายท่าน ข้าได้พบกับท่านลู่ก่อนออกจากลั่วหยาง"

"ท่านลู่ขอให้ข้าเตือนท่านว่าฮ่องเต้ระแวงท่านแล้ว การที่พระองค์เชิญข้าอย่างเปิดเผย เป็นสัญญาณที่อันตรายมาก!"

"ท่านลู่ขอให้นายท่านลดความโดดเด่นลง"

จูล่งพูดเบาๆ และถ่ายทอดคำเตือนของลู่จื่อ

เฉินฉงพยักหน้าเบาๆ แต่มีแววเย็นชาในดวงตาของเขา

ว่ากันว่าใจของฮ่องเต้นั้นยากแท้หยั่งถึง

เล่าหงคิดจะกำจัดเขาแล้วหรือ?

แต่เฉินฉงก็เตรียมใจไว้แล้ว

หลบซ่อน?

เขาไม่ทำ!

ในอนาคต เขาจะใช้ความอดทนของเล่าหง และขยายกำลังของเขาด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด!

เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะมีทุนที่จะเผชิญหน้ากับเล่าหง!

โชคชะตา ต้องอยู่ในมือของเขาเองถึงจะสบายใจ!

"เอาล่ะ จูล่ง เฟิงเซียนและเหวินหยวนกำลังขยายกองทัพ พวกเขายุ่งมาก ในเมื่อเจ้ากลับมาแล้ว ก็ไปที่ค่ายทหารเพื่อช่วยพวกเขา!"

จูล่งพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็จากไป

ทันทีที่เขาจากไป กุยแกก็รีบวิ่งเข้ามา

"นายท่าน!"

เฉินฉงมองเขา และถามเบาๆ

"มีอะไร? อู๋หวนทำอะไรหรือ?"

"ฉู่เผิงมีตำแหน่งสูงในอู๋หวน การตายของเขาเป็นเรื่องที่น่าตกใจสำหรับอู๋หวน"

"อู๋หวนมีแนวโน้มที่จะส่งทหารมาบุกด่านเอียนเหมินด้านไหม?"

กุยแกโบกมือ และมีรอยยิ้มเยาะเย้ยในดวงตาของเขา

"นายท่าน ไม่ต้องกังวล อู๋หวนไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะส่งทหารมาเลย!"

"หวังฉิวหลี่จู้ยังถอนกำลังออกจากแนวป้องกันรอบนอกของอู๋หวนเป็นร้อยลี้!"

"ในความคิดของข้า หวังฉิวหลี่จู้ต้องการกลืนความขมขื่นนี้ด้วยตัวเอง และไม่คิดจะแก้แค้น!"

"ความโหดเหี้ยมของนายท่าน คงทำให้ผู้นำอู๋หวนหวาดกลัว!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินฉงก็มีสีหน้าประหลาดใจในดวงตาของเขา เขาส่ายหัวเล็กน้อย

หวังฉิวหลี่จู้แก่แล้ว เขาไม่มีความกระหายเลือดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป!

แต่ก็ไม่เป็นไร หากเขาไม่โจมตี เฉินฉงก็สามารถพัฒนาอย่างมั่นคงได้โดยไม่ต้องกังวล

กุยแกพูดอีกครั้ง "นายท่าน ครั้งนี้ข้ามาหาท่านเพราะแบบแปลนที่ท่านให้ข้าก่อนหน้านี้"

"หัวหน้าฝ่ายโยธาและช่างฝีมือคนอื่นๆ หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดสามวันสามคืน ในที่สุดก็สร้างสิ่งที่ท่านต้องการได้สำเร็จ"

"ตอนนี้สร้างเสร็จแล้ว รอให้นายท่านไปตรวจสอบ!"

"เร็วขนาดนั้นเลย?"

เฉินฉงประหลาดใจเล็กน้อย และลุกขึ้นยืนทันที

รีบไปที่ฝ่ายโยธาร่วมกับกุยแก

หัวหน้าฝ่ายโยธาได้พาคนออกมารับ

"นายท่าน นี่คือสิ่งที่ท่านสั่ง!"

เขาชี้ไปที่บางสิ่งข้างหลังเขาและพูดเบาๆ

ดูเหมือนจะเป็นคันไถ

แต่ไม่เหมือนกับคันไถทั่วไป ใบมีดมีรูปร่างโค้งแปลกๆ

และยังมีบางอย่างที่เหมือนพวงมาลัยอยู่บนนั้น

ดูแปลกมาก

"นายท่าน โปรดอภัยให้ข้าน้อยด้วย!"

"ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะถูกสร้างขึ้นโดยข้าน้อย แต่ข้าน้อยก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร!"

"ถ้านายท่านต้องการสร้างคันไถ ก็แค่บอกมา ในฝ่ายโยธามีหลายคนที่เชี่ยวชาญการสร้างคันไถ พวกเขาสามารถทำงานนี้ให้สำเร็จได้อย่างง่ายดาย"

"แต่สิ่งนี้มันแปลกจริงๆ!"

หัวหน้าฝ่ายโยธาพูดเบาๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

กุยแกก็มองเฉินฉงด้วยความสงสัย

เขาก็อยากรู้ว่าสิ่งนี้ใช้ทำอะไร

ด้วยนิสัยของเฉินฉง สิ่งที่เขาพยายามสร้างขึ้นมา จะต้องไม่ไร้ประโยชน์!

มันต้องมีประโยชน์อย่างแน่นอน!

เฉินฉงหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ดวงตาของเขาร้อนแรงเล็กน้อย

"สิ่งนี้เรียกว่าคันไถโค้ง!"

จริงๆ แล้วมันเกินความคาดหมายของเฉินฉงที่คันไถโค้งสามารถผลิตได้เร็วขนาดนี้

ในฐานะผู้ที่รักประวัติศาสตร์ เขารู้โครงสร้างทั่วไปของคันไถโค้ง

แต่เขาไม่สามารถวาดแบบแปลนโดยละเอียดได้

ดังนั้น เขาจึงให้เพียงแนวคิดและไอเดียอย่างง่ายๆ และมอบหมายให้ฝ่ายโยธาดำเนินการ

ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาจะสร้างของสำเร็จได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน

จะเห็นได้ว่าช่างฝีมือเหล่านี้เป็นกลุ่มคนที่เก่งที่สุด

พวกเขาอาจขาดความรู้และไอเดีย แต่ทักษะที่ยอดเยี่ยมนี้ไม่อาจปฏิเสธได้!

"นายท่าน คันไถโค้งคืออะไร?"

หัวหน้าฝ่ายโยธาและกุยแกต่างจ้องมองเฉินฉง รอให้เฉินฉงไขข้อข้องใจ

เฉินฉงหัวเราะเบาๆ

"เฟิงเซียว หัวหน้าฝ่ายโยธา พวกเจ้าล้วนเคยทำนา น่าจะรู้ดีว่าคันไถที่ผู้คนใช้ในปัจจุบัน ต้องใช้คนสามคนและวัวสองตัวในการใช้งาน"

"วิธีการทำนาแบบนี้ไม่มีประสิทธิภาพ แม้ว่าจะทำงานทั้งวัน ก็อาจจะไถนาได้ไม่ถึงหนึ่งหมู่"

"แต่ถ้าใช้คันไถโค้งแบบนี้ มันเบาและใช้งานง่าย ใช้คนเพียงคนเดียวและวัวหนึ่งตัวก็สามารถไถนาได้ และไถนาได้สามหมู่ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งวัน!"

"ที่สำคัญกว่านั้นคือ สามารถไถและหว่านเมล็ดพันธุ์ได้ในเวลาเดียวกัน"

กุยแกฟังอย่างเหม่อลอย

ใช้เวลาสักพักในการเรียบเรียงความคิด

สีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

คนสามคน วัวสองตัว ไถนาได้ไม่ถึงหนึ่งหมู่ในหนึ่งวัน

แต่คันไถโค้ง คนเดียวสามารถไถนาได้สามหมู่ในหนึ่งวัน!

และยังมาพร้อมกับฟังก์ชั่นการหว่านเมล็ด!

นี่มันอะไรกัน?

ประหยัดทั้งแรงคนและแรงสัตว์ และเพิ่มประสิทธิภาพของการไถนาอย่างมาก

เมื่อคำนวณดูแล้ว มูลค่าที่สร้างขึ้นโดยคันไถโค้งนั้นสูงกว่าคันไถเดิมถึงสิบเท่า!

ส่งผลให้ผลผลิตอาหารเพิ่มขึ้นอย่างมาก!

ถึงแม้ว่าเฉินฉงจะมีมันฝรั่งในมือ ซึ่งสามารถแก้ปัญหาคนอดอยากได้ แต่เขาก็ไม่สามารถกินมันฝรั่งได้ตลอดทั้งปี!

มีทางเลือกอื่น แน่นอนว่าดีกว่า!

การปรากฏตัวของคันไถโค้งสามารถเพิ่มผลผลิตข้าวสาลี ถั่วเหลือง และข้าวฟ่าง

ด้วยวิธีนี้ จะมีอาหารใหม่ๆ มากมายบนโต๊ะของผู้คน

ความสุขจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!

"นายท่าน นี่คือเครื่องมือวิเศษ!"

กุยแกอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

"คันไถโค้งจะผลักดันให้ผลผลิตธัญพืชเพิ่มขึ้น รายได้ของผู้คนเพิ่มขึ้น ภาษีเพิ่มขึ้น และความมั่งคั่งที่นายท่านควบคุมได้ก็จะยิ่งมากขึ้น!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ธัญพืชส่วนเกินยังสามารถนำไปใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับอาหารสัตว์ผลผลิตสูงในทุ่งหญ้าเป่ยเจียง"

"หากมีอาหารสัตว์เพียงพอ ผลผลิตเนื้อแกะก็จะเพิ่มขึ้น และจะไหลเข้าสู่ตลาด ทำให้เกิดวงจรที่สมบูรณ์แบบของการพึ่งพาตนเอง!"

เฉินฉงหัวเราะเบาๆ

"ไม่ใช่แค่เนื้อแกะ แต่ยังมีเนื้อวัวด้วย!"

กุยแกตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น

เนื้อวัว?

ในยุคนี้ เนื่องจากวัวมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับเกษตรกรรม เป็นรากฐานของประเทศ

ดังนั้น ราชวงศ์ฮั่นจึงออกคำสั่งคุ้มครองวัวที่เข้มงวดมาก

ห้ามฆ่าวัวโดยเด็ดขาด!

มีแต่วัวที่แก่ตายหรือตายด้วยโรคเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่ตลาดได้!

แม้แต่กุยแกก็ไม่เคยได้ลิ้มรสเนื้อวัวมาก่อน

ดังนั้น เมื่อเฉินฉงพูดถึงเนื้อวัว เขาก็ตกตะลึง

เฉินฉงอธิบายเบาๆ

"ก่อนหน้านี้ ข้าไม่คิดว่าจะสามารถสร้างคันไถโค้งได้เร็วขนาดนี้ ดังนั้นข้าจึงไม่ได้เตรียมการเลี้ยงวัวเนื้อในทุ่งหญ้าเป่ยเจียง"

"ตอนนี้ ด้วยคันไถโค้ง ความต้องการวัวทำนาของเราจะลดลงอย่างมาก และเราสามารถนำวัวบางส่วนมาใช้เป็นแหล่งเนื้อสัตว์ได้!"

ดวงตาของกุยแกเป็นประกาย "นายท่าน ท่านหมายความว่า สูตรอาหารสัตว์ผลผลิตสูงนั้นใช้ได้กับวัวเนื้อด้วย?"

เฉินฉงพยักหน้ายืนยัน

"ใช่ ใช้ได้!"

"ปกติแล้ว วัวจะขายได้ในเวลาประมาณสามปี และน้ำหนักของวัวที่โตเต็มวัยจะอยู่ที่ประมาณหกร้อยชั่ง"

"และถ้าใช้อาหารสัตว์ผลผลิตสูงที่ข้าทำขึ้นมาเลี้ยง จะใช้เวลาเพียงหกเดือนเท่านั้นที่วัวเนื้อจะโตเต็มที่ และน้ำหนักของมันสามารถสูงถึงสองพันชั่ง!"

"ยิ่งไปกว่านั้น เนื้อวัวแบบนี้ยังสด อร่อย และดีกว่าเนื้อวัวทำนาธรรมดามาก!"

กุยแกเกาหัว และมีความคาดหวังในดวงตาของเขา

เขาเป็นคนที่ชอบความสนุกสนาน

ผู้หญิงสวยและอาหารอร่อย ล้วนเป็นสิ่งที่เขารัก!

แน่นอน เขาก็อยากลิ้มรสเนื้อวัวแสนอร่อยเช่นกัน!

ในขณะนี้ กุยแกพูดโดยไม่ลังเล

"นายท่าน ข้าจะไปหาเหวินรั่วเดี๋ยวนี้!"

"ให้เขารีบจัดการเรื่องการเลี้ยงวัวเนื้อ!"

"พยายามให้เนื้อวัวปรากฏบนโต๊ะอาหารของทุกครัวเรือนในห้าเมืองใหญ่ของปิงโจวในช่วงครึ่งหลังของปี!"

เฉินฉงยิ้มและพูดเบาๆ

"ไม่ใช่แค่วัว หมู ไก่ และเป็ดก็สามารถเลี้ยงได้!"

สูตรอาหารสัตว์ผลผลิตสูงที่ระบบมอบให้นั้นทรงพลังมาก และเหมาะสำหรับสัตว์เกือบทุกชนิด

กุยแกพยักหน้าซ้ำๆ และรีบหันหลังกลับไป

เขาตื่นเต้นมาก!

เมื่อมันฝรั่ง คันไถโค้ง และทุ่งหญ้าเป่ยเจียง ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร?

ผู้คนในที่อื่นๆ ขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้า

แต่ภายใต้การปกครองของเฉินฉง ห้าเมืองใหญ่ของปิงโจว ไม่เพียงแต่มีอาหารเพียงพอ แต่ยังมีเนื้อสัตว์เพียงพออีกด้วย!

สิ่งนี้จะดึงดูดผู้คนอย่างมาก!

เกรงว่าอีกไม่นาน ศาลเจ้าที่อุทิศให้กับเฉินฉงจะถูกสร้างขึ้นทุกหนทุกแห่ง

เฉินฉงจะกลายเป็นเทพเจ้าที่อยู่ในใจของผู้คน!

เฉินฉงหันไปหาหัวหน้าฝ่ายโยธาอีกครั้ง

"ท่านหวัง ท่านคงต้องทำงานหนักสักพัก!"

"ใช้คันไถโค้งนี้เป็นตัวอย่าง สร้างขึ้นมาอีกห้าหมื่นอันโดยเร็วที่สุด!"

"พยายามให้ทันฤดูไถนาในปีนี้!"

"หากมีปัญหาอะไร บอกข้าได้ทุกเมื่อ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้ไข!"

หัวหน้าฝ่ายโยธาก็พยักหน้าซ้ำๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"นายท่านโปรดวางใจ! นี่เป็นเรื่องสำคัญของประเทศ! ข้าน้อยจะทุ่มเทอย่างเต็มที่!"