บทที่ 306 คำขอบคุณจากใจ
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 306 คำขอบคุณจากใจ
"สวัสดีทุกคน ผมกู่เฉินหนาน พระเอกของเรื่องนี้ครับ
ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาที่นิยายเรื่องนี้ลงให้อ่าน ผมได้ใช้เวลาร่วมกับทุกคน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวชีวิตของผม
ถึงแม้ในนิยายจะบอกว่าผมเดินทางข้ามโลกนิยายกับโลกแห่งความเป็นจริง แต่จริง ๆ แล้วผมแค่ข้ามจากโลกนิยาย A มาโลกนิยาย B โลกแห่งความเป็นจริงที่แท้จริงของพวกคุณ ผมไม่มีวันไปถึง
ในโลกนิยาย A ผมได้รับบทเป็นตัวร้ายที่เหลวไหล แต่ในใจผม ผมไม่เคยคิดว่าสิ่งนั้นถูกต้อง
ความเห็นแก่ตัวไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนควรใฝ่หาหรือหวัง การช่วยเหลือซึ่งกันและกันต่างหากคือคุณค่าของการเกิดมาเป็นมนุษย์
เรื่องราวในโลกของพวกเราจบลงเพียงเท่านี้ แต่นี่ไม่ใช่จุดจบ
ในที่ที่พวกคุณมองไม่เห็น พวกเรายังคงก้าวเดินต่อไป อย่างที่เคยบอก ผมกับเฉี่ยนโม่จะค่อย ๆ แก่ตัวลง ค่อย ๆ ตายจากไป ค่อย ๆ ถูกลืมเลือน ค่อย ๆ หายไป
ในวันหนึ่งในอนาคต บางทีพวกคุณอาจจะนึกถึงตัวร้ายกู่เฉินหนานจากเมืองตงไห่ พวกคุณอาจจะพบว่าโลกของพวกเรากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
พวกคุณอาจจะคิดว่า ในช่วงเวลาที่มองไม่เห็น พวกเราได้พบเจอเรื่องราวอะไรบ้าง
พูดตามตรง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
ในขณะที่ผมอยู่เป็นเพื่อนทุกคน ทุกคนก็อยู่เป็นเพื่อนผมเช่นกัน ถ้าไม่มีพวกคุณ โลกของพวกเราคงจบลงไปนานแล้ว
ผมขอบคุณทุกคนมาก คำพูดมากมายก็ไม่อาจถ่ายทอดความรู้สึกขอบคุณในใจผมได้
ผมต้องขอโทษคนที่ด่าว่าผมเป็นไอ้ขี้ขลาด เป็นขันทีด้วย
ต่อจากนี้ ถึงแม้จะไม่มีพวกคุณอยู่เคียงข้าง ผมก็จะก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง
สุดท้าย ผมจะไม่พูดอะไรมาก ผมไม่ใช่คนชอบพูดอะไรที่เป็นพิธีการ ขอแค่ให้ทุกคนได้เป็นในสิ่งที่ตัวเองอยากเป็นก็พอ จบแล้ว เลิกงาน!"
...
"เลิกงาน...คุณนี่รอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวเลยนะ...
เอ่อ สวัสดีค่ะทุกคน ฉันซูเฉียนโม่ค่ะ
ถึงแม้ในนิยายฉันจะทำหน้าตายตลอดเวลา แต่จริง ๆ แล้วฉันเป็นคนร่าเริงนะคะ
ท่าทางเย็นชาของฉันทำให้หลายคนไม่กล้าเข้าใกล้ นี่ไม่ใช่ข้อดีสำหรับฉัน ตรงกันข้าม นี่ไม่ใช่ข้อดีสำหรับทุกคน
ความเย็นชา ไม่ได้ทำให้คนอื่นมองว่าเท่ห์ แต่จะทำให้คนอื่นมองว่าเป็นคนเก็บตัว คนที่อยากเข้าหาคุณก็จะลังเล สุดท้ายก็เดินจากไป
คนที่อายุน้อยอาจจะไม่รู้สึกถึงข้อนี้ แต่ถ้าคุณเรียนจบแล้วก้าวเข้าสู่สังคม เมื่อไหร่ที่คุณเก็บตัว โอกาสหลาย ๆ อย่างก็จะหลุดลอยไป
ดังนั้น ฉันอยากจะบอกว่า จงเป็นคนที่สดใสร่าเริง เป็นคนที่มีความสุขนะคะ
ทุกคน ลาก่อนนะคะ
เฉินหนาน รอฉันด้วย!"
...
"บ้าจริง เฉินหนาน พี่โม่ พวกเขาแอบหนีไปไหนกัน!
เอ๊ะ? ถึงตาฉันแล้วเหรอ?
เอ่อ ฉันไป๋หยูเทียนค่ะ น้องหวานของทุกคน
ไม่มีอะไรจะพูด แค่อยากจะบอกว่า ไป๋หยูเทียนน่ารักที่สุดในโลก อิอิ
ไปล่ะ ๆ "
...
"สวัสดีค่ะทุกคน ฉันหลิวหมิงรุ่ยค่ะ
ถึงฉันกับเฉินหนานจะเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่หมอนั่นลืมฉันไปแล้วล่ะ
อย่าว่าแต่ดูแลเอาใจใส่เลย แค่เขาสนใจฉันมากขึ้นอีกนิด ฉันก็ดีใจแทบแย่แล้ว
เอ่อเข้าเรื่องดีกว่า
นิยายก็คือนิยาย ความจริงก็คือความจริง ขอให้ทุกคนในโลกแห่งความเป็นจริงทำตามความฝันได้สำเร็จนะคะ
ต้องไปแล้ว ๆ เฉินหนาน พี่โม่ น้องหวานรออยู่ข้างนอก ไม่พูดมากแล้ว บ๊ายบาย!"
...
"เอ่อ...เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?
สวัสดีค่ะทุกคน ฉันโฮชิโนะ คันนอนค่ะ
เป็นผู้หญิงที่รักชีวิต เป็นผู้หญิงที่กระตือรือร้น...เอ่อ แต่งต่อไม่ถูกแล้ว
เอาเป็นว่า ขอให้ทุกคนได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักนะคะ
หมดแล้วค่ะ"
...
"สวัสดีค่ะทุกคน ฉันเสี่ยวถังค่ะ
เอ่อ...ออกกำลังกายกันเยอะ ๆ นะคะ เราต้องมีจิตใจที่อ่อนโยนแต่ร่างกายที่แข็งแรง
เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินอะไรขึ้น จะได้เอาตัวรอดได้ใช่มั้ยล่ะ?
เอ่อ...วิชากังฟูมีอยู่จริง แต่ไม่ได้เทพเหมือนในนิยาย...อ๊ะ งงจัง
ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย บทของฉันน้อยเกินไป!
ทำไมเฉินหนานกับนางเอกคนอื่นมีฉากรักกันหมด มีแต่ฉันที่ไม่มี!!!
ไม่ยุติธรรม เขียนใหม่ ๆ !"
...
"รีบพาเสี่ยวถังออกไป เธอจะกัดคนแล้ว!
อ๊ะ ถึงตาฉันแล้วเหรอ?
สวัสดีค่ะทุกคน ฉันหยวนหยวนค่ะ อุ๊ย...เขินจัง
พวก...พวกเธอห้ามดูรูปคอสเพลย์ของฉันนะ แล้วก็...อย่าเอาแต่อยู่บ้านเล่นเกม ออกไปข้างนอกกับเพื่อนบ้าง ถึงแค่เดินเล่นหน้าบ้านก็ยังดีกว่าอยู่บ้านเล่นเกมทั้งวัน
ดูฉันสิ เมื่อก่อนฉันก็เป็นเซียนเกม ตอนนี้ไม่เล่นก็คือไม่เล่น
อะไรนะ?
ไม่ได้กากสักหน่อย!
ไม่พูดแล้ว!"
...
"เสี่ยวถังยังกล้าบ่นว่าไม่ยุติธรรมอีกเหรอ? บทของฉันน้อยที่สุดต่างหาก?"
"ไม่ไหว ๆ อะไรกันเนี่ย บอกว่าฉันเป็นนางเอก แต่บทของฉันยังน้อยกว่าหยวนหยวนที่เป็นตัวประกอบอีก
แถมในเนื้อเรื่องหลัก บทของฉันก็มีแค่ไม่กี่ตอน ถูกพากลับมาจากโลกนิยาย A ในตอนพิเศษ ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ
อะไรนะ? พูดจบแล้วเหรอ?
หา? ถึงตาฉันแล้วเหรอเนี่ย?!
เอ่อสวัสดีค่ะทุกคน ฉันเซียวหย่าเจี๋ยค่ะ เอ่อ...ไม่มีอะไรจะพูด เมื่อกี้บ่นไปหมดแล้ว
ขอให้ทุกคนเป็นตัวเอกในชีวิตของตัวเองนะคะ"
...
"อะไรนะ? ฉันก็ต้องพูดด้วยเหรอ?
คนอ่านไม่อยากฟังฉันพูดหรอกมั้ง?
เอ่อ สวัสดีครับทุกคน ผมหม่าปิงครับ
เอ่อ...ทุกคนเจออันตรายอะไรก็ติดต่อผมได้นะครับ ผมจะช่วยเหลือทุกคนแน่นอน
หา? ไม่ใช่คนในโลกเดียวกันเหรอ?
อ้อ ใช่ ๆ ขอโทษทีครับ
งั้นก็ขอให้ทุกคนสมหวังดังใจนะครับ ผมพูดไม่เก่งจริง ๆ บังคับให้ผมพูด..."
...
-จบบริบูรณ์-
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
