ตอนที่13 ความตกตะลึงของพ่อบ้านหลี่จง

“หัวหน้า พวกเราจะปล่อยไปแบบนี้หรอ?” ระหว่างทางกลับไปยังกองบัญชาการของกองทัพเสวียนหวู่ หลี่ซานมองไปที่โจวซื่อเฉินและถามด้วยสีหน้าฉงน

หลี่ซานตกตะลึงกับความแข็งแกร่งที่เย่ซิวหยูแสดงออกมาในระหว่างการต่อสู้กับลิงปีศาจกระหายโลหิต

เขาเชื่อว่าโจวซื่อเฉินก็น่าจะรู้สึกเหมือนกับเขา!

จากที่เขารู้จักโจวซื่อเฉิน หัวหน้าของเขาน่าจะสนใจที่จะดึงเย่ซิวหยูเข้าร่วมกองทัพเสวียนหวู่

หลี่ซานไม่เข้าใจ ตามนิสัยของหัวหน้า หากเขาต้องการดึงเย่ซิวหยูเข้าร่วม

เขาจะไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ!

ทำไมหัวหน้าถึงยอมแพ้ง่ายๆ เมื่อกี๊?

โจวซื่อเฉินยิ้ม มองไปที่หลี่ซานและอธิบาย

“เย่ซิวหยูยังเด็ก กว่าเขาจะจบจากสถานศึกษาก็ยังมีเวลาอีกอย่างน้อยสี่ปี!”

“หากเรารีบร้อนเกินไปในตอนนี้ เขาอาจจะต่อต้านก็ได้!”

“งั้นพวกเราจะไม่ทำอะไรเลยหรอ?”

“แน่นอนว่าต้องทำ!” รอยยิ้มแปลกๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโจวซื่อเฉิน

“พวกเราต้องทำให้เย่ซิวหยูรู้สึกดีกับพวกเรา!”

“เอ่อ...ฉันไม่เข้าใจ!”

“ไม่เป็นไร แกอาจจะไม่เข้าใจ เรารีบกลับไปที่กองบัญชาการกันเถอะ ฉันต้องเตรียมอะไรบางอย่าง!”

“ได้!”

…

อีกด้านหนึ่ง หลี่จง ผู้อาวุโสของตระกูลเมิ่ง ได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเมิ่งซีหยุนและพบตัวเธอในที่สุด

หลี่จงรีบไปหาเมิ่งซีหยุนและถามด้วยความกังวล

“คุณหนู ไม่เป็นไรนะ?”

เมิ่งซีหยุนส่ายหัวและกล่าวว่า “ลุงหลี่ ฉันไม่เป็นไร!”

“คุณหนู เกิดอะไรขึ้น?”

“ฉันเจอกับสัตว์ร้ายระดับหนึ่งขั้นสูงในพื้นที่ทดสอบ มันคือลิงปีศาจกระหายโลหิต!”

“อะไรนะ?”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลี่จงก็เปลี่ยนไปในทันที

ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลเมิ่ง เขารู้ดีว่าเมิ่งซีหยุนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอ หากเธอเจอกับลิงปีศาจกระหายโลหิตระดับหนึ่งขั้นสูง เธอก็ไม่น่าจะมีโอกาสหนีรอด!

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูสภาพปัจจุบันของเมิ่งซีหยุน

นอกจากจะดูอ่อนเพลียเล็กน้อย เธอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไรเลย

นี่มัน…

หลี่จงขมวดคิ้ว มีความสงสัยปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา

เมิ่งซีหยุนต้องการอธิบายให้หลี่จงฟัง แต่เมื่อนึกถึงคำขอก่อนหน้านี้ของเย่ซิวหยู

คำพูดที่อยู่บนริมฝีปากของเธอก็ถูกกลืนหายไป

เย่ซิวหยูที่อยู่ข้างๆ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าที่สับสนของเมิ่งซีหยุน

เขารู้ดีว่าตอนนี้เมิ่งซีหยุนกำลังลำบากใจอยู่กับอะไร

มันเกี่ยวกับเรื่องที่เขาฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิต!

เดิมทีเขาแค่พูดขึ้นมาลอยๆ แต่เขาไม่คิดว่าเมิ่งซีหยุนจะรักษาสัญญาจริงๆ

การกระทำของเมิ่งซีหยุนทำให้ความรู้สึกดีๆ ของเย่ซิวหยูที่มีต่อเธอเพิ่มขึ้น

เย่ซิวหยูกลอกตาไปมาและเริ่มคิดในใจ

โจวซื่อเฉินและสมาชิกอีกสองคนของกองทัพเสวียนหวู่ได้เห็นกระบวนการทั้งหมดในการฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตแล้ว

เมิ่งซีหยุนเกือบจะได้รับบาดเจ็บในพื้นที่ทดสอบ

คนของตระกูลเมิ่งจะต้องสอบถามสถานการณ์กับกองทัพเสวียนหวู่

ในเวลานั้น แม้ว่าเมิ่งซีหยุนจะไม่พูดอะไร ตระกูลเมิ่งก็จะรู้เกี่ยวกับการที่พวกเขาฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตจากโจวซื่อเฉิน

เพราะเขาไม่ได้บอกให้โจวซื่อเฉินปิดบัง

ไหนๆก็จะถูกเปิดเผยอยู่แล้ว ช่วยเมิ่งซีหยุนก็คงไม่เสียหาย

เมื่อคิดได้แบบนั้น เย่ซิวหยูจึงพูดกับเมิ่งซีหยุนว่า

“คุณหนูเมิ่ง ฉันคิดว่าลุงหลี่คนนี้น่าจะเป็นคนของตระกูลเธอใช่มั้ย?”

“ถ้าเธอคิดว่าเขาเชื่อถือได้ ก็บอกสถานการณ์ที่แท้จริงกับเขาไป เพื่อไม่ให้ครอบครัวของเธอต้องกังวล!”

เมิ่งซีหยุนอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “ได้ด้วยหรอ?”

เย่ซิวหยูพยักหน้า “แน่นอน ฉันเชื่อใจเธอ!”

เมื่อได้ยินเย่ซิวหยูบอกว่าเขาเชื่อใจเธอ เมิ่งซีหยุนก็เผยยิ้มหวานออกมา

“เย่ซิวหยู ขอบคุณนะ!”

เมิ่งซีหยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หลี่จงฟัง

รวมไปถึงวิธีที่เย่ซิวหยูช่วยเธอ

และวิธีการฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตระดับหนึ่งขั้นสูงที่ใช้พรสวรรค์ความโกรธเกรี้ยว

หลังจากที่หลี่จงได้ยินเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่ซิวหยูที่ยืนอยู่ข้างๆ

เขามีความเข้าใจเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอยู่บ้าง

ก่อนที่จะปลุกพรสวรรค์

ผลการเรียนของเย่ซิวหยูในวิชาทั่วไปนั้นสูงกว่าเมิ่งซีหยุนเสมอ

หลี่จงรู้ดีถึงพรสวรรค์และความพยายามของเขา การที่เย่ซิวหยูมีคะแนนสูงกว่าเมิ่งซีหยุนอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าจิตใจของเขานั้นไม่ธรรมดา

ดังนั้น เมื่อฉันรู้ว่าเย่ซิวหยูปลุกพรสวรรค์ระดับ E

เขาก็รู้สึกเสียใจกับเย่ซิวหยู

หลี่จงจะไปคิดได้อย่างไรว่าไม่นานหลังจากนั้น

เย่ซิวหยูจะสามารถฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตระดับหนึ่งขั้นสูงได้!

เขารู้จักนิสัยของคุณหนูของตนดี สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิตก็คือการโกหก!

มันเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่เธอจะกุเรื่องโกหกใหญ่โตขนาดนี้เพื่อเย่ซิวหยู

ยิ่งไปกว่านั้น ในระหว่างที่เมิ่งซีหยุนเล่าเรื่องทั้งหมด

สีหน้าของเย่ซิวหยูสงบนิ่งมาก

ดูเหมือนว่าคนที่เมิ่งซีหยุนพูดถึงคนที่ฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตระดับหนึ่งขั้นสูงนั้นไม่ใช่เขา!

เพียงแค่ความสงบนิ่งนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หลี่จงนับถือเย่ซิวหยู

ดูเหมือนว่าเย่ซิวหยูจะฆ่าลิงปีศาจกระหายโลหิตระดับหนึ่งขั้นสูงด้วยมือของเขาเองจริงๆ!

หลี่จงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นจริงๆ

อะไรที่ทำให้ขยะกลายเป็นอัจฉริยะได้

อย่างไรก็ตาม ในฐานะของพ่อบ้านตระกูลเมิ่ง เขามักจะมีความระมัดระวังในการกระทำของเขาอยู่เสมอ

หลี่จงเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว มองไปที่เย่ซิวหยูและพูดอย่างจริงจัง

“สหายเย่ ขอบคุณที่ช่วยคุณหนูของฉัน!”

“ตระกูลเมิ่งต้องสอบสวนเรื่องลิงปีศาจกระหายโลหิต”

“อย่างไรก็ตาม ฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากหัวหน้าตระกูล!”

เย่ซิวหยูประสานมือและตอบอย่างสุภาพ

“ขอบคุณมาก ผู้อาวุโสหลี่!”

หลี่จงโบกมือและกล่าวตอบ “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น ฉันเป็นแค่พ่อบ้านของตระกูลเมิ่ง เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณหนู ทำไมเธอไม่เรียกฉันว่าลุงหลี่ เหมือนคุณหนูล่ะ!”

เย่ซิวหยูหัวเราะและพูดว่า “ฉันควรจะเรียกผู้อาวุโสว่าพ่อบ้านหลี่!”

“ก็ตามใจเธอก็แล้วกัน!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ได้รับความกระจ่างแล้ว หลี่จงมองไปที่เมิ่งซีหยุนและถาม

“คุณหนู สภาพร่างกายของคุณตอนนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ต่อ ฉันจะพาคุณหนูออกไปตอนนี้เลย!”

“อืม!” เมิ่งซีหยุนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่ซิวหยู

“เย่ซิวหยู การฝึกซ้อมเอาชีวิตรอดใกล้จะจบลงแล้ว กลับไปกับพวกเรามั้ย?”

เย่ซิวหยูยิ้มและพูดว่า

“ไม่ ฉันควรจะกลับไปที่ทางเข้าของเขต 25!”

หลี่จงได้ยินแผนของเย่ซิวหยูและพูดขึ้นทันที

“สหายเย่ เธอคงยังไม่รู้สินะ? เขต 24 และเขต 25 นั้นอยู่ไกลกันมาก ถ้าเธอกลับไปที่ทางออกของเขต 25 มันอาจจะใช้เวลาหลายชั่วโมง!”

“งั้นหรอ...”

เย่ซิวหยูเงียบไป

สิ่งที่หลี่จงบอกมานั้นเกินความคาดหมายของเขา

ในการเดินทางครั้งนี้ เขามัวแต่สนใจล่าสัตว์ร้าย

ไม่คิดเลยว่าเขาจะต่อสู้ตั้งแต่เขต 25 มาถึงเขต 24

ไม่จำเป็นต้องเดินอ้อมกลับไปจริงๆ

“ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องขอรบกวนแล้ว”