ตอนที่ 200 ประมุขตระกูลสุ่ยมาพบ
“คนนี้คือประมุขตระกูลสุ่ย หลังจากมาถึงเมืองเทียนหยาง ได้ยินชื่อเสียงของเธอ เลยแวะมาเยี่ยม”
ได้ยินฉวนหนานเฟิงแนะนำ
หลี่หยวนก็จับมือกับประมุขตระกูลสุ่ยอย่างสุภาพ ยิ้ม “ท่านประมุขเกรงใจไปแล้ว ผมเป็นแค่คนธรรมดา”
ประมุขตระกูลสุ่ยหัวเราะ “ถ้าเธอยังเป็นแค่คนธรรมดา งั้นฉันก็คงเป็นคนข้างถนนแล้ว”
ฉวนหนานเฟิงพูดต่อ “คนนี้เธอคงรู้จัก ไม่ต้องแนะนำแล้วใช่ไหม?”
หลี่หยวนมองสุ่ยหยูโม่
พยักหน้ายิ้ม “คุณสุ่ย ห่างหายไปนานเลยนะครับ ตอนที่อยู่ลั่วตู้ คุณลำบากมากเลย”
สุ่ยหยูโม่ดีใจ ไม่คิดว่าหลี่หยวนจะยังจำเธอได้
หลังจากจับมือกัน
หลี่หยวนก็แนะนำมู่ฉิวและพ่อตาให้ประมุขตระกูลสุ่ยรู้จัก
ประมุขตระกูลสุ่ยเป็นคนที่คลุกคลีกับผู้มีอำนาจระดับสูงของจีนมาหลายปี
คำพูดของเขาทำให้มู่เยว่ฉินยิ้มแย้ม รู้สึกดีกับคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก
ส่วนมู่ฉิวก็ยังคงเฉยเมย
หลังจากพยักหน้าให้ทั้งสาม เธอก็ไม่พูดอะไร
...
เข้ามาในหมู่บ้าน หลี่หยวนก็รู้ว่าประมุขตระกูลสุ่ยซื้อบ้านให้สุ่ยหยูโม่ที่นี่ด้วย
อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขา
หลี่หยวนแสดงความยินดี และบอกว่าในฐานะเพื่อน ถ้าเจอปัญหาอะไร ก็สามารถบอกเขาได้
ประมุขตระกูลสุ่ยดีใจมาก รีบพูดจาประจบประแจงและหยิบสมบัติล้ำค่าหลายชิ้น มูลค่ากว่าหมื่นล้านหยวนออกมา มอบให้หลี่หยวน
บอกว่าเป็นของขวัญแสดงความยินดีที่หลี่หยวนหมั้นกับมู่ฉิว
การหมั้นเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องมีของขวัญ
แต่ประมุขตระกูลสุ่ยเดินทางมาไกลและตระกูลสุ่ยก็มีความสัมพันธ์อันดีกับจีน ให้ความช่วยเหลืออย่างมาก
ตอนที่หลี่หยวนไปลั่วตู้ สุ่ยหยูโม่ก็พาเขาไปเที่ยว
หลี่หยวนจึงรับของขวัญไว้
ประมุขตระกูลสุ่ยไม่ได้รบกวนเขานานนัก หลังจากมอบของขวัญ เขาก็ขอตัวกลับ
ก่อนจากไป เขามองมู่ฉิว กัดฟันบอกว่าอีกไม่นาน ตระกูลสุ่ยจะส่งของขวัญมาให้อีกชิ้น
เขาไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร แต่ดูจากท่าทางที่เจ็บปวดของเขา ของขวัญชิ้นนั้นต้องมีค่ามากแน่ๆ
...
ในวิลล่าหรูหรา พื้นที่กว่าหกร้อยตารางเมตร ไม่รวมห้องใต้ดิน มีทั้งหมดสามชั้น มีสวนหย่อม ศาลา น้ำพุ สระว่ายน้ำ และสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
มู่เยว่ฉินจัดวางเฟอร์นิเจอร์ที่ลูกสาวนำออกมา
ตอนนี้เธอก็พบว่าร่างกายของเธอดูเหมือนจะอ่อนเยาว์ลงกว่าเดิมสามสิบสี่สิบปี
ทำงานบ้านเป็นเวลาสิบกว่านาที ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
หลังจากล้างมือ มองดูห้องนั่งเล่นที่ยังดูโล่งๆ
มู่เยว่ฉินพูดกับลูกสาว “เดี๋ยวไปเดินตลาดเฟอร์นิเจอร์กับเสี่ยวหยวนกันเถอะ ไม่งั้นแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ”
มู่ฉิวพยักหน้า
มู่เยว่ฉินหยิบกระป๋องเบียร์ที่ดื่มไปครึ่งหนึ่งบนโต๊ะขึ้นมา
นึกอะไรขึ้นได้ เธอถามอย่างสงสัย “ผู้ชายคนนั้นเมื่อกี้เป็นใคร? เขาพูดจาดีมาก”
มู่ฉิวเหลือบมองเบียร์ที่ถูกยึดไป
ตอนแรกเธอไม่อยากตอบ
แต่ทันใดนั้น เธอก็ทำหน้าบึ้ง “แน่นอนว่าต้องพูดจาดีสิ นั่นคือประมุขตระกูลสุ่ย”
“ตระกูลสุ่ย...คืออะไร?” มู่เยว่ฉินยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“รู้จักบริษัทผลิตยาและวิทยายุทธ์ซ่างซ่านไหม?”
“รู้สิ บริษัทยาที่ใหญ่ที่สุดในจีน ยาเม็ดพลังปราณของพวกเขามีประสิทธิภาพสูงกว่าของบริษัทอื่น”
“ซ่างซ่านเป็นของตระกูลสุ่ย พวกเขายังมีบริษัทอื่นๆ อีกมากมาย ทั้งอำนาจและเงินทุนอยู่ในระดับแนวหน้าของจีน”
มู่ฉิวมองไปที่ประตู กระแอมเบาๆ “ผู้หญิงที่เดินตามประมุขตระกูลสุ่ยมาคือคุณหนูของตระกูลสุ่ย ถ้าใครแต่งงานกับเธอได้ ก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์”
“แน่นอนสิ” มู่เยว่ฉินพยักหน้า “แต่คุณหนูตระกูลใหญ่แบบนี้ ย่อมมีสายตาที่สูงส่ง คนธรรมดาคงเข้าตาเธอไม่ได้”
ตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะของหลี่หยวนก็ดังมาจากประตู “คุณแม่ ฉิวเอ๋อร์ กำลังคุยอะไรกันอยู่ครับ?”
มู่ฉิวหันหน้าหนี แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
มู่เยว่ฉินเล่าเรื่องตระกูลสุ่ยให้หลี่หยวนฟัง
หลี่หยวนมองมู่ฉิวอย่างขบขัน
เขาแค่ไปส่งสุ่ยหยูโม่ ไม่ได้เข้าบ้านเธอ ทำไมมู่ฉิวถึงพูดแบบนั้นกับแม่?
หลี่หยวนกระแอมเบาๆ พูดกับมู่เยว่ฉิน “คุณแม่ ที่บ้านมีถ้วยเซรามิกใบใหญ่ไหมครับ?”
“ของสะสมของคุณพ่อมีอยู่อันหนึ่ง เดี๋ยวแม่ไปหาดูที่ห้องทำงาน”
มู่เยว่ฉินไม่ได้ถามว่าหลี่หยวนจะเอาถ้วยเซรามิกไปทำอะไร ตอบรับแล้วก็เดินขึ้นไปชั้นสอง
พอแม่จากไป หลี่หยวนก็นั่งลงข้างๆ มู่ฉิว ลูบขาของเธอ
เพียะ!
มู่ฉิวตบมือเขา
หลี่หยวนเอื้อมมือไปลูบขาเธออีก
เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง
มู่ฉิวสู้ความหน้าด้านของเขาไม่ได้ จึงปล่อยเลยตามเลย
หลี่หยวนลูบขาเรียวเนียนของเธอ ยิ้ม “ตอนไปส่งคุณสุ่ย ฉันได้ข่าวเกี่ยวกับเธอมา”
มู่ฉิวหันมามองเขา “ข่าวอะไร?”
หลี่หยวนชี้ไปที่หน้าตัวเอง “จุ๊บทีหนึ่งก่อน แล้วฉันจะบอก”
“เชอะ~” มู่ฉิวเบือนหน้าหนี
หลี่หยวนพูดอย่างใจเย็น “เกี่ยวข้องกับของขวัญที่ประมุขตระกูลสุ่ยให้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด มันน่าจะเพิ่มพลังของเธอได้มาก”
มู่ฉิวลังเล “จริงเหรอ?”
“ฉันเคยหลอกเธอด้วยเหรอ?”
หลังจากลังเลอยู่นาน มู่ฉิวก็หน้าแดง เธอเม้มริมฝีปาก “นาย...หลับตาก่อน”
“ได้!” หลี่หยวนรีบเอามือออก นั่งตัวตรง หลับตาลง “หลับตาแล้ว!”
มู่ฉิวหันมามองเขา เห็นว่าเขาหลับตาสนิท ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอนั่งตัวตรง หันหน้าเข้าหาหลี่หยวน
หน้าแดงก่ำ หลับตาลง เงยคางขึ้น จูบเขาเบาๆ
หลี่หยวนได้กลิ่นหอม
ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอเป่ารดใบหน้า ทำให้เขารู้สึกคันยุบยิบ
พอได้ยินเสียงหัวใจของมู่ฉิว
หลี่หยวนก็ยิ้มมุมปาก เอียงหัว จูบเธอ
มู่ฉิวเบิกตากว้าง มองหลี่หยวนอย่างไม่พอใจ เธอพยายามจะหนี
แต่หลี่หยวนก็เอามือจับหัวเธอไว้
เขากดเธอลงบนโซฟา
ปล.เห้ยย แม่ก็อยู่นะะ