ตอนที่ 158 ชุดคลุมท้อง

"รถพยาบาลที่เสี่ยวชิงพูดถึงจอดอยู่ข้างๆ ชิงช้าสวรรค์ ผมมองไม่เห็น มีแต่เธอที่มองเห็น เธอยังชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์ บอกว่ามีคนเยอะมาก มีพยาบาล คนขับรถ  แต่.. บนรถพยาบาลมีตะไคร่น้ำเกาะเต็มไปหมด  ในรถ..  เหมือนจะมีน้ำ!”

"พอเธอพูดแบบนั้น ผมก็ปลอบเธอ บอกว่าผมก็เห็นน้ำในรถเหมือนกัน เพราะว่ามันสกปรกเกินไป ฝุ่นบนกระจกรถดูเหมือนน้ำโคลน ผมยังพูดกับคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าว่า "คุณพ่อคุณแม่ พาเด็กมาเที่ยวเหรอครับ? ลงไปแล้วรีบพาเด็กกลับบ้านนะครับ ระวังไม่สบาย"

"จริงๆ แล้ว ผมมองไม่เห็นอะไร ตอนนั้น ผมพูดไปแบบนั้น แค่อยากจะปลอบเสี่ยวชิง แล้วผมก็พูดว่า "ลูกของคุณน่ารักมาก  เมื่อวาน โรงพยาบาลของเราเพิ่งทำคลอดเด็ก.. ผิวขาว อ้วน เหมือนกับลูกของคุณเลย"

"พอผมพูดแบบนั้น เสี่ยวชิงก็ดูเหมือนจะสบายใจขึ้น ผมยังจงใจยื่นมือไปจับมือเธอ  พระเจ้า..  ตอนนั้นผมกลัวจนแทบจะฉี่ราด!”

เหลียงไจ่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นบนชิงช้าสวรรค์ เจียงเย่ก็เลยพูดว่า  "คุณทำได้ดีมาก คุณเหอ ตอนนั้น คุณควรจะปกป้องแฟนแบบนั้น"

เจียงเย่พูดจบ เหลียงไจ่ก็พูดอย่างตื่นเต้น "แต่พอผมยื่นมือไปจับมือเธอ ก็มีมือมาจับมือผม! ไม่ใช่แค่มือเดียว แต่เป็น 2 มือ!”

"มือพวกนั้นเย็นมาก เหมือนน้ำแข็ง มือข้างหนึ่งจับมือผม อีกข้างหนึ่งปิดหลังมือผม ตอนนั้น ผมหายใจไม่ออก แต่ผมเห็นทุกคน ผมก็เลยต้องทำเป็นไม่รู้ จับมือเธอ แล้วก็รีบชักมือกลับ ตอนนั้น ชิงช้าสวรรค์ก็ช้าลง พอถึงข้างล่าง ประตูก็เปิดออก ผมคว้าเสี่ยวชิงแล้ววิ่ง!”

"เสี่ยวชิงร้องไห้ตลอดทาง ผมรู้ว่าเธอกลัว ผมอยากจะปลอบเธอ แต่ตอนนั้น ผมก็กลัวเหมือนกัน พอออกไป พวกเราก็รีบนั่งแท็กซี่กลับบ้าน พอนั่งรถ ใจก็สงบขึ้น แต่พอถึงสี่แยกไฟแดง ก็ได้ยินเสียงรถพยาบาลดังมาจากข้างหลัง"

"เสียงนั้นเหมือนกับดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ดังมาจากข้างหลังรถของเรา ผมได้ยินเสียง แต่มองไม่เห็น เสี่ยวชิงก็ได้ยิน เธอ..   สติแตก หันกลับมา คว้าแขนผมบอกว่ารถพยาบาลอยู่ข้างหลัง ในรถมีน้ำจริงๆ”

"เธอยังบอกว่าหน้าคนขับบวม ผม..ลอยอยู่ในน้ำ!”

"ผมเห็นความกลัวในสายตาของเสี่ยวชิง ใจก็ร้อนรน ผมกัดฟัน บอกคนขับแท็กซี่ให้ขับรถไปที่วัดบนเขา คนขับบ่นพวกเราตลอดทาง ผมก็เลยบอกว่าจะให้ทิป2 เท่า”

"รถพยาบาลตามพวกเรามาตลอดทาง จนกระทั่งพวกเราถึงตีนเขา รถถึงหายไป พวกเราลงจากรถ วิ่งไปที่วัด วิ่งไปไม่กี่ก้าว เสี่ยวชิงก็ดึงผม บอกว่ารถพยาบาลหายไปพร้อมกับแท็กซี่คันนั้นแล้ว!”

เหลียงไจ่พูดจบ เจียงเย่ก็ถาม "จำทะเบียนรถหรือว่าบริษัทแท็กซี่ได้ไหม?"

"จำได้ พวกเรากังวล ก็เลยไปที่บริษัทแท็กซี่วันรุ่งขึ้น ถามว่าที่นี่มีคนขับชื่อเจิงเจี้ยนป๋อไหม? พวกเขาก็บอกว่ามี แต่เขาเป็นคนขับกะดึก ก็เลยไม่มาทำงานตอนกลางวัน ผมขอให้เขาโทรหาเจิงเจี้ยนป๋อ ให้แน่ใจว่าเขาปลอดภัย พวกเราถึง..   กลับ"

"แล้วครั้งสุดท้ายที่เจอเรื่องแปลกๆ คือเมื่อไหร่?"

"ก่อนที่จะมาหาหัวหน้าเฉิง คืนนี้ ผมไม่ได้เจอครอบครัว 3 คนนั้น ไม่ได้เจอเฉินเหลียงในรถพยาบาล"

"แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง?"

"หลังจากที่เกิดเรื่อง เพราะว่าพวกเราไปที่วัด ก็เลยสงบสุขมาหลายวัน แต่ 2 วันก่อน พี่ชายของเสี่ยวชิงแต่งงาน เธอก็กลับบ้านเกิด วันนี้ พี่ชายของเธอแต่งงาน  4-5 ทุ่ม เสี่ยวชิงก็โทรหาผม”

"เสี่ยวชิงร้องไห้ตลอด ผมถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวชิงบอกว่าบนเตียงของเธอมีเสื้อผ้าเพิ่มมา ผมถามว่าเสื้อผ้าอะไร? เสี่ยวชิงบอกว่าเป็นชุดคลุมท้อง แต่ที่บ้านไม่มี  ถึงแม้ว่าเธอจะท้อง แต่เธอก็ยังไม่ได้ซื้อ เสื้อผ้าถูกพับวางไว้บนเตียง เสี่ยวชิงบอกว่าตอนนั้นเธอนึกถึงครอบครัว 3 คนนั้น ก็เลยเอาเสื้อผ้าไปเผา”

"เผาเสร็จเธอก็กลับมา เธอไม่กล้านอนคนเดียว ก็เลยนอนกับแม่ แต่พอนอนหลับไปจนถึง 5 ทุ่ม เธอก็ตื่นขึ้นมา บอกว่ามีลมเย็นๆ พัดมาที่หน้าเธอ พอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นว่าไฟในห้องดับลง ราวแขวนเสื้อผ้าที่แม่ของเธอใช้ถูกวางไว้ข้างๆ เตียง เสื้อผ้าที่เธอเผาถูกแขวนไว้บนราว”

"เสี่ยวชิงกลัวมากก็เลยร้องไห้เสียงดัง แม่ของเธอก็ตื่นขึ้นมา ถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวชิงก็เล่าให้แม่ฟัง แม่ของเธอคงจะเชื่อเรื่องพวกนี้ ทุกคนในครอบครัวก็เลยอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวชิง เสี่ยวชิงก็โทรหาปม บอกว่าหัวหน้าเฉิงต้องรู้ ผมก็เลยมาที่นี่"

เหลียงไจ่เล่าเรื่องทั้งหมด เจียงเย่ถอนหายใจ  "หัวหน้าเฉิง คุณมีอะไรจะพูดอีกไหมครับ? ในการผ่าตัดครั้งนั้น หลังจากที่เอาเด็กที่ตายไปแล้วลงไป ตอนที่เสี่ยวชิงกลัวจนกรี๊ด คุณไม่ได้หันกลับไปมองใช่ไหม?"

"ใช่ ตอนที่เรียนแพทย์ อาจารย์ของฉันเป็นศาสตราจารย์อาวุโส เธอเคยเรียกฉันไปที่บ้าน บอกว่าต่อไป พอเป็นหมอ โดยเฉพาะ.. หมอสูติ  ต้องระวังบางอย่าง หมอสูติต้องเจอกับการทำความสะอาดศพเด็กทารก เธอบอกว่าในบรรดาเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างการคลอดบุตร การเจอเด็กทารกที่เสียชีวิต..  อันตรายที่สุด!”

"นี่คือสิ่งที่อาจารย์บอก ตอนนั้น ฉันก็บอกว่าพวกเราเป็นหมอ ก็ยังงมงายอีก  อาจารย์บอกว่าพวกเราเป็นหมอ เป็นนักวิทยาศาสตร์ ต้องเชื่อในวิทยาศาสตร์ แต่ก็ต้องเคารพภูตผี เวลาที่.. เด็กที่ตายแล้วออกไป อย่ามองดู ให้ทำเป็นไม่รู้!”

"ฉันก็ถามอาจารย์ว่าทำไม อาจารย์บอกว่าเด็กที่ตายในท้องร้ายแรงกว่าเด็กที่ตายหลังคลอด เพราะว่าเด็กได้โอกาสเกิดเป็นคน แต่ยังไม่ทันได้เห็นโลกก็ตายไปแล้ว ต้องมีความแค้นมาก ก็เลยอย่ามองดู อย่าสนใจ ทำตามขั้นตอน ไม่งั้นอาจจะโดนตามหลอกหลอน”

"ฉันคิดว่าเสี่ยวชิงโดนตามหลอกหลอนเพราะเธอมองดูเด็กที่ตายแล้วด้วยสายตาที่..   ไม่ปกติ ใช่ไหม?"

หัวหน้าเฉิงเล่า เจียงเย่ก็ส่งเสียงในลำคอ  "เรื่องที่หัวหน้าเฉิงรู้ก็..  มีส่วนจริง แต่..   หัวหน้าเฉิงน่าจะรู้อะไรมากกว่านี้ ใช่ไหม?"

"ฉันเคยไปที่เกิดเหตุที่รถพยาบาลตกแม่น้ำ"

"หือ? แล้วคุณได้รู้อะไรบ้าง?"

"ฉันจะเปิด..   ไฟล์บันทึกเสียงให้คุณฟัง เป็นเสียงของคนที่ตกปลาและญาติของผู้เสียชีวิต!”