บทที่20 เอาชนะราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำ
ในยามที่ป่าใหญ่ปกคลุมด้วยความเงียบงัน อากาศหนาวเย็นปะปนไปด้วยกลิ่นหอมจางของดินชื้น
ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูร่างมหึมาเคลื่อนไหวอย่างดุดัน เงาของมันพุ่งไปข้างหน้าด้วยพลังอันน่าเกรงขาม ดวงตาสีเขียวสว่างวาววับสะท้อนถึงความมุ่งมั่นในทุกจังหวะการโจมตี
“ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูใช้เถาวัลย์ไม้!” เสียงคำสั่งของริวดังขึ้นอย่างหนักแน่น
ทันใดนั้น เถาวัลย์สีน้ำตาลจำนวนมากพุ่งออกจากพื้นดิน กระจายตัวไปยังทุกทิศทาง เป้าหมายคือราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำ ราชาผู้ครองป่าดงดิบแห่งนี้
"เก้งก่า"
ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำไม่ได้แสดงความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ร่างกายที่ยืดหยุ่นเหมือนลมหมุนพริ้วไหวไปตามกิ่งไม้และเถาวัลย์ พุ่งซ้ายทีขวาทีด้วยความคล่องแคล่ว จังหวะการเคลื่อนไหวของเขาเปี่ยมไปด้วยความสง่างาม
ป่านี้คืออาณาเขตที่เขาคุ้นเคย ทุกกิ่งไม้ ทุกช่องทาง เขาใช้ประโยชน์จากมันอย่างชาญฉลาด
ป่าแห่งนี้เป็นดินแดนของราชากิ้งก่าเริงระบำอย่างแท้จริง นอกจากราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำนั้นจะได้เปรียบด้านความเร็วแล้ว เขายังได้เปรียบด้านพื้นที่อีกด้วย การโจมตีของตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูไม่สามารถไล่ตามราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำได้ทัน
ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำเคลื่อนที่ผ่านป่าอ้อมไปดันหลังและกระโจนเข้าใส่ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูทันทีด้วยความเร็วสูง พลังธาตุพืชบนมีดสั้นตรงข้อมือของเขารุนแรงกว่าปกติหลายเท่าและเล็งไปที่ส่วนสำคัญของตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูยักษ์
“ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูใช้หนามไม้พุ่งแหลม !”
คราวนี้ริวไม่ได้เลือกที่จะป้องกันแต่ปล่อยให้ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูโต้กลับ
ทันใดนั้นเองก็มีหนามสีน้ำตาลพุุ่งขึ้นมาจากพื้นดินไปทั่วทิศทางของราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำ
"เก้งก่า"
เมื่อเผชิญหน้ากับหนามแหลมที่พุ่งล้อมรอบทั่วทิศ ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำใช้มีดสั้นที่คล้ายเคียวบนข้อมือของเขา ฟันหนามแหลมออกเป็นชิ้นๆทันที
ฉากนี้ทำให้ริวขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำจะไม่เข้าใจกลยุทธ์ แต่ก็มีความแข็งแกร่งมาก พลังของทั้งคู่สูสีกันจึงยากที่บอกว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ทันใดนั้นริวก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้
“ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูใช้ลมหายใจพายุไม้”
ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูสูดหายใจเข้าลึก เสียงกระหึ่มในลำคอของมันดังกึกก้อง ก่อนที่กระแสลมเขียวขจีเต็มไปด้วยพลังธาตุไม้จะถูกพ่นออกมาจากปาก ลมนี้รุนแรงดุจพายุพุ่งตรงเข้าใส่ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำ
"ปัง!"
การโจมตีอันรวดเร็วเกินกว่าที่จะหลบหลีกได้พุ่งปะทะเข้ากับร่างของราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำเต็มแรง เสียงกระแทกดังลั่นไปทั่วป่า
ใบไม้และเศษดินปลิวกระจาย ร่างของราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำเซไปด้านหลัง สภาพของเขาดูอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด
ลมหายใจพายุไม้เป็นทักษะที่รวดเร็วอย่างมากแต่สร้างความเสียหายต่ำ
ตามปกติมันสามารถสร้างความเสียหายให้แก่ราชากิ้งก่าเริงระบำได้เล็กน้อยเท่านั้น แต่เพราะจากการเสริมพลังมาก่อนหน้านี้ทำให้ความเสียหายเพิ่มขึ้นมาก
“ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูใช้เถาวัลย์ไม้!”
หลังจากราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำได้รับบาดเจ็บแล้วเขาก็สั่งโจมตีต่อทันที
เถาวัลย์สีน้ำตาลพุ่งออกมาจากพื้นดินและตรงไปที่ราชากิ้งก่าเริงระบำเหมือนครั้งแรก แต่รอบนี้ไม่ได้ทำให้ริวผิดหวัง
ด้วยระยะห่างที่ใกล้เช่นนี้และราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำได้รับบาดเจ็บอยู่แล้วจึงทำให้ไม่สามารถหลบหลีกได้
เถาวัลย์จำนวนมากพันรัดร่างของราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำแน่นหนา
ในขณะนั้นเดียวกันเถาวัลย์เปล่งสีเขียวออกมาและใบหน้าของราชากิ้งก่าเริงระบำดูอ่อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือความสามารถอย่างหนึ่งของเถาวัลย์ไม้ มันสามารถดูดพลังกายของศัตรูได้
การดูดพลังกายนี้ถึงไม่ได้ทำให้ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำรู้สึกเจ็บปวดแต่ทำให้พลังกายของเขาอ่อนแอลงมาก ซึ่งนี้ถือเป็นสร้างความเสียหายมากกว่าลมหายใจพายุไม้เมื่อกี้ซะอีก
"เก้งก่า"
ถึงสถานการณ์จะไม่สู้ดีแต่ราชากิ่งก่าเริงระบำก็ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด มันพยายามดิ้นรนอย่างหนักเพื่อจะโจมตีโต้กลับและใช้ทักษะระดับสูงอย่างพายุใบไม้บิน!
ใบไม้แหลมคมเป็นร้อยใบปลิวว่อนกลางอากาศ ราวกับฝูงดาบเล็กๆ ที่กรีดเฉือนทุกสิ่งในเส้นทาง เถาวัลย์ที่พันรอบตัวของเขาถูกตัดขาดจนกระจุย
ทว่า การใช้พลังครั้งนี้ทำให้ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำแสดงท่าทีเหนื่อยล้า ร่างเขาโซเซเล็กน้อย แต่ดวงตายังคงเปล่งประกายแห่งความมุ่งมั่น
เมื่อเห็นสภาพของราชากิ่งก่าเริงระบำริวก็ยิ้มออกมา ตอนนี้ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำอ่อนแอลงมากถึงเวลาปิดฉากแล้ว
“ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูใช้ลมหายใจพายุไม้”
กระแสลมที่ทรงพลังพุ่งออกจากปากของตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูอีกครั้ง คราวนี้มันรวดเร็วยิ่งกว่าครั้งก่อน ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำไม่สามารถตอบโต้ได้อีกต่อไป
"ปัง!"
เสียงการโจมตีดังสนั่น ร่างของราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำล้มลงท่ามกลางเศษใบไม้ที่ลอยค้างกลางอากาศและในที่สุด การต่อสู้ครั้งนี้ก็ได้สิ้นสุดลง...
“นายแพ้แล้ว!”
ริวพูดก่อนจะเดินเข้าไปให้ยารักษาอาการบาดเจ็บแก่ราชากิ้งก่่ามังกรเริงระบำ ใช้เวลาไม่นานอาการบาดเจ็บก็ค่อยๆหายไปด้วยฤทธิ์ของยา
“ราชากิ้งก่่ามังกรเริงระบำแม้ว่านายจะแข็งแกร่งมาก แต่นายไม่มีผู้ฝึกสอนที่จะสั่งการนาย ดังนั้นจึงนายพ่ายแพ้ให้กับตั๊กแตนตำข้าวก้ามปู ผู้ฝึกสอนที่ยอดเยี่ยมสามารถทำให้สัตว์อสูรแสดงความสามารถและศักยภาพของตัวเองได้มากที่สุด”
"เก้งก่า"
ราชากิ้งก่ามังกรเริงระบำยังคงดูเย่อหยิ่งและไม่พอใจเล็กน้อยแต่เขาก็รักษาสัญญา เขาคำรามใส่ริว จากนั้นหันไปพูดคุยกับกลุ่มกิ่งก่ามังกรเริงระบำที่อยู่ข้างหลังเขาและให้พวกเขาก้าวเข้าไปข้างหน้าริว
“นายให้ฉันเลือกกิ่งก่ามังกรเริงระบำใช่ไหม?” รอยยิ้มของริวยิ่งสดใสยิ่งขึ้น
“เก้งก่า” ราชากิ้งก่่ามังกรเริงระบำพยักหน้า
ใบหน้าของริวเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแล้วชี้ไปกิ่งก่ามังกรเริงระบำตัวหนึ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าเพื่อนซึ่งมีพรสวรรค์ระดับราชา
“ฉันต้องการกิ่งก่ามังกรเริงระบำตัวนี้”
กิ่งก่ามังกรเริงระบำตัวที่ถูกริวชี้เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจพร้อมเดินออกมาหาริว
ดวงตาของริวและกิ่งก่ามังกรเริงระบำจดจ้องกันราวกับพยายามจะทำความรู้จักกับอีกฝ่ายให้มากที่สุด
ในเวลาเดียวกันราชากิ่งก่ามังกรเริงระบำมองไปที่ทิศทางที่ริวชี้และเห็นกิ่งก่ามังกรเริงระบำที่ริวเลือกไว้ มันเป็นลูกหลานที่เขาชื่นชอบและเป็นคนที่มีเก่งกาจมากที่สุดในเหล่ากิ่งก่ามังกรเริงระบำที่ยังเด็ก จากนั้นเขาก็ส่งเสียงบางอย่าง
“เก้งก่า”
แม้ว่าริวจะไม่เข้าใจภาษาก็ตาม แต่เขาก็พอจับใจความได้ ริวเดินเข้าไปหากิ้งก่ามังกรเริงระบำและจับมือของเขา
" ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ฉันจะทำให้นายเป็นกิ้งก่ามังกรเริงระบำที่เก่งที่สุดในโลกเอง
“เก้งก่า” กิ้งก่ามังกรเริงระบำตอบกลับด้วยสายตาที่ทะเยอทะยาน
จากนั้นริวก็ได้เริ่มทำพันธะสัญญากับกิ้งก่ามังกรเริงระบำ เส้นใยสีทองออกมาจากตัวของทั้งคู่และพันกันเป็นกลมเกลียว แสงสีขาวเกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหายไปอย่างช้าๆซึ่งหมายความว่า พวกเขาได้ทำพันธะสัญญากันเสร็จสิ้นแล้ว!
หลังจากทำพันธะสัญญากับกิ้งก่ามังกรเริงระบำแล้วริวก็รู้สึกดีใจอย่างมาก เขาได้รับสัตว์อสูรพรสวรรค์ระดับราชาอีกตัวแล้วเท่ากับตอนนี้เขามีสัตว์อสูรระดับราชา2ตัวในอนาคต ดูเหมือนเส้นทางการเป็น4ราชาสวรรค์จะอยู่ไม่ไกล
หลังจากทำพันธสัญญาแล้วริวก็ได้ให้อาหารที่เขาทำจากสูตรอาหารระดับกลางมาก่อนหน้านี้แก่พวกกิ้งก่ามังกรเริงระบำ กลิ่นหอมที่กระตุ้นความอยากอาหารโฉยไปทั่วบริเวณทำให้กิ้งก่ามังกรเริงระบำน้ำลายไหลทันทีและเข้ามากินอย่างเอร็ดอร่อย สิ่งนี้ทำให้เขาได้ความโปรดปรานอย่างมากมากจากกลุ่มกิ้งก่ามังกรเริงระบำ
แน่นอนว่าริวก็ไม่ลืมสัตว์อสูรของเขาเอง เขาเรียกไคจูออกมาและมอบอาหารระดับสูงให้กินรวมถึงกิ้งก่ามังกรเริงระบำที่เขาพึ่งทำสัญญา นอกจากนี้เขายังแบ่งอีกส่วนหนึ่งให้กับตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูและผีเสื้ออำพรพ่นฟ้าด้วยถือเป็นรางวัลสำหรับพวกเขา
สาเหตุที่เขาไม่ให้อาหารระดับสูงแก่พวกกิ้งก่าเริงระบำเพราะว่าวัตถุดิบสำหรับการทำสูตรอาหารระดับสูงมีราคาแพงมาก เขาไม่สามารถแจกพร่ำพรือได้
-
"ง่ำๆ ง่ำๆ"
ในระหว่างที่พวกเขากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ริวก็ตรวจสอบภารกิจทันที
ภารกิจ (เสร็จสิ้น)
[เจ้าแห่งพงไพร]: พิชิตเผ่าพันธุ์สัตว์อสูรที่เป็นผู้ปกครองในอาณาจักรลับแห่งนี้
รายละเอียด: อาณาจักรลับแห่งนี้มีผู้ปกครองอยู่สองกลุ่มใหญ่ๆคือ เผ่าพันธุ์กิ้งก่ามังกรเริงระบำและเผ่าพันธุ์เต่ามังกรไม้ ทั้งสองเผ่าพันธุ์ได้ต่อสู้กันหลายครั้งเผื่อหาผู้ปกครองที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวแต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเป็นผู้ชนะ โปรดพิชิตสัตว์อสูรที่เป็นหนึ่งในสองของเผ่าพันธุ์นี้
ความต้องการ: พิชิตกิ้งก่ามังกรเริงระบำหรือเต่ามังกรไม้
รางวัล:ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติสัตว์อสูรที่พิชิต
บทลงโทษ: ลดคุณสมบัติของสัตว์อสูรหนึ่งระดับ"
"ติ้ง!"
“ขอแสดงความยินดีด้วย!”
"โฮสต์ได้รับการปรับปรุงพรสวรรค์ (สามารถเลือกปรับปรุงพรสวรรค์ของสัตว์อสูรได้หนึ่งตัว)
“โฮสต์ได้รับกุญแจแห่งอาณาจักรลับ”
“….”
…………..
ขอเปลี่ยนคำจากคุณสมบัติเป็นพรสวรรค์แทนนะครับ ขอบคุณครับ
