บทที่17 เข้าสู่อาณาจักรลับ

เมื่อไข่มังกรเคี้ยวกุดทั้งสามใบปรากฎขึ้น สถานที่จัดประมูลก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง ผู้คนต่างเสนอราคากันอย่างบ้าคลั่ง ถึงแม้มันจะเป็นไข่ที่เสียหายแต่พวกเขาสามารถฟื้นฟูมันได้ สัตว์อสูรประเภทมังกรล้วนแล้วแต่ทรงพลังและเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน ดังนั้นมีคนต้องการมันจำนวนมาก

" 3,000,000 เหรียญ " เสียงของชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำตะโกนราคาสามล้านออกมาด้วยเสียงแหบห้าวเล็กน้อย

ริวมองไปที่เศรษฐีผู้ลึกลับคนนี้อย่างสงสัยและบังเอิญพบกิ้งก่าสีขาวที่วางอยู่ข้างๆ เขาโดยไม่คาดคิด

【กิ่งก่าเงา】

  Lv: 59

  เพศ: หญิง

  ธาตุ: เงา

  คุณสมบัติ: ราชา

  ความแข็งแกร่ง: อิลิทขั้นสูงสุด

ริวตกตะลึงเล็กน้อย กิ่งเกาเงาตัวนี้มีคุณสมบัติระดับราชาและพลังต่อสู้อยู่ที่ระดับอิลิทแล้ว !

ริวลุกขึ้นอย่างเงียบๆและออกจากงานประมูลทันทีเพราะนี่เป็นรายการประมูลสุดท้ายแล้วและเขาก็ไม่ได้ร่วมประมูลแต่อย่างใด ไม่มีเหตุจำเป็นต้องอยู่ที่นี่

อีกอย่างเขาสงสัยชายผ้าคลุมดำเล็กน้อย สัตว์อสูรอีลิทในเมืองนี้ไม่ใช่เรื่องที่พบเห็นได้ตามปกติ บางทีชายคนนั้นอาจมีจุดประสงค์อะไรบางอย่างในการมาเมืองแห่งนี้

ริวเดินออกจากตลาดมืดใต้ดินอย่างเงียบๆ ในเวลาเดียวกันเขาเริ่มค้นหาข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับ กิ่งก่าเงาระดับอิลิทบนมือถือของเขา

ในโลกนี้เครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้พัฒนาก้าวหน้าขึ้นอย่างมากและมีข้อมูลอยู่จำนวนมหาศาลบนนี้นับไม่ถ้วน กิ่งก่าเงาเป็นสัตว์อสูรที่หาได้ยากคนที่ฝึกฝนมันจนถึงระดับอิลิทได้มีค่อนข้างน้อย

“อาชญากรที่ต้องการตัว: คาร์ล”

"เพศ: ชาย"

"อายุ: 45 ปี"

“ผู้ฝึกสัตว์อสูรระดับอิลิท”

"สัตว์อสูรประจำตัว: กิ่งก่าเงา,จระเข้ทรายนัยน์ตาโลหิต,หมาป่าจันทราสีเงิน"

" คาร์ลเป็นคนทรงพลังมาก เขาเป็นผู้ฝึกสัตว์อสูรระดับอิลิทเมื่อ5ปีก่อน เขามีสัตว์อสูรระดับอิลิทอยู่สามตัวในมือ นอกจากนี้เขายังสังหารคนของตระกูลเอิรธ์เรียมในเมืองปฐพีครามจากภูมิภาคใต้เมื่อสามปีที่แล้วไปเป็นจำนวนมากและในขณะเดียวกันก็ได้แย่งชิงสัตว์อสูรกึ่งเทพของตระกูลเอิรธ์เรียมมา สหพันธ์จึงได้ประกาศตามจับเขาในฐานะอาชญากรร้ายแรงหากใครพบเห็นให้แจ้งทันที”

หลังจากกลับมาถึงบ้าน ริวมองข้อมูลบนโทรศัพท์ด้วยความสงสัยเล็กน้อย มีโอกาสที่ผู้ชายคนนั้นจะเป็นคาร์ลได้ไหมและมีอะไรที่ดึงดูดอาญชาญกรชื่อดังคนนี้มาในเมืองเพลิงตะวันเล็กๆแห่งนี้ อาจจะเป็นอาณาจักรลับไหม!? ริวมีข้อสงสัยอยู่ในใจ

“ชั่งเถอะ! เขาอาจจะไม่ใช่คาร์ลก็ได้”

____________

"บูม"

ในช่วงกลางดึกที่ทุกคนต่างหลับไหลก็เกิดเสียงระเบิดอย่างกะทันหันดังก้องไปทั่วเมืองและท้องฟ้าที่มืดมิดก็สว่างราวกับพระอาทิตย์ขึ้น ริวที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกทันที

เขาสวมเสื้อผ้าและออกจากบ้านเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นในขณะเดียวกันเขาก็เห็นพี่ชายและพ่อของเขาเดินออกจากบ้านด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร

“พ่อเกิดอะไรขึ้นด้านนอก?” ริวอดไม่ได้ที่จะถาม

เมื่อได้ยินคำถามของลูกชายคนเล็ก ทาชิก็แสดงรอยยิ้มที่ฝืนออกมา

" พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน ลูกรออยู่บ้านแล้วอย่าออกไปไหนล่ะ"

หลังจากที่ทาชิพูดจบ เขาก็หันไปหาอากิที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า

"อากิพวกเราไปดูกันเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น!"

“ครับพ่อ!” อากิพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะหันไปหาริวและมอบสิ่งของที่เป็นรูปร่างพีระมิดขนาดเล็กให้แก่เขา

“ริว! นายรออยู่บ้านที่นี่ ฉันจะให้ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูของพ่อและผีเสื้ออำพรพ่นไฟของฉันอยู่กับนาย อย่าออกไปข้างนอก”

สิ่งของที่คล้ายพีระมิดเล็กๆคืออุปกรณ์จำลองพื้นที่วิญญาณ มันเป็นสิ่งที่ถูกสร้างมาโดยจำลองจากพื้นที่จิตวิญญาณของมนุษย์ซึ่งสามารถให้สัตว์อสูรเข้าไปอยู่ในนั้นได้ชั่วคราว

ความกังวลของพี่ชายและพ่อเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเขาทิ้งสัตว์อสูรของตัวเองไว้ให้ปกป้องเขา ริวสังหรณ์ในใจว่าต้องมีสิ่งที่ร้ายแรงเกิดขึ้นคืนนี้แน่

“พี่ชาย…พ่อ  ”

“ที่จริงแล้วฉันได้พบกับชายลึกลับคนหนึ่งในตลาดมืดใต้ดินเมื่อคืนนี้ เขามีกิ่งก่าเงาระดับอีลิทเหมือนอาชญากรที่ชื่อ คาร์ล”

"อะไรนะ?!"

ริวเล่าสิ่งเกี่ยวกับชายชุดคลุมที่เขาเห็นในงานประมูลออกมา เหตุผลที่เขาบอกเพราะว่าบางทีเหตุการณ์นี่อาจจะเกี่ยวข้องกับคาร์ลก็ได้ หลังจากได้ยินคำพูดต่างๆของริว ทาชิและอากิก็ได้แสดงสีหน้าเคร่งเครียด

“กิ่งก่าเงาระดับอีลิทมีค่อนข้างน้อย บางทีเขาอาจจะเป็นคาร์ลจริงๆก็ได้ ดูเหมือนว่าอาณาจักรลับเล็กๆที่ปรากฏขึ้นในเมืองนี้จะเป็นเป้าหมายของเขา”

“ฉันไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของคาร์ลไปถึงไหนแล้ว เมื่อสามปีที่แล้วเขาสังหารคนจำนวนมากเพื่อแย่งชิงสัตว์กึ่งเทพไป สามปีก็เพียงพอแล้วสำหรับสัตว์กึ่งเทพที่จะเติบโต เราต้องระมัดระวังให้ดี”

หลังจากนั้นทาชิและอากิก็ออกไปด้านนอกเพื่อดูสถานการณ์ ก่อนจะกลับมาในอีก2ชั่วโมงให้หลัง ริวที่นั่งรออยู่ถามด้วยสีหน้ากังวลว่า

“เป็นไงบ้างพ่อ เกิดอะไรขึ้น”

“ดูเหมือนอาณาจักรลับได้ปรากฏตัวขึ้นในเมืองเพลิงตะวันแล้วทำให้เกิดร่องรอยมิติขึ้น ผู้คนที่อยู่บริเวณใกล้ๆจึงได้รับบาดเจ็บหลายคน แต่โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต ตอนนี้พวกเขาต่างถูกนำส่งเข้าโรงพยาบาลแล้ว”

“อาณาจักรลับเปิดขึ้นแล้วและพวกเราต้องไม่พลาดโอกาสนี้ พ่อกับพี่จะไปอาณาจักรลับกัน ลูกรออยู่ที่บ้านล่ะ” ทาชิพูดอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมสิ่งที่ริวบอก พวกเขาแจ้งเรื่องนี้ให้ทางสหพันธ์ทราบทันที

"ครับ"

"คลิก"

เสียงประตูปิดลง  เนื่องจากพ่อกับพี่ชายไปแล้วและแม่ของเขาคืนนี้มีงานอยู่ที่โรงพยาบาลจึงไม่ได้กลับบ้าน ริวจึงเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในบ้านหลังนี้

ริวไม่รอช้ารีบเปลี่ยนชุดและจัดแจงอุปกรณ์สำหรับการเดินทางเข้าสู่อาณาจักรลับ แม้ว่าที่นั่นจะเต็มไปด้วยอันตรายที่ไม่อาจคาดเดา แต่เขาก็มีสัตว์อสูรระดับหัวหน้าที่พ่อและพี่ชายของเขาทิ้งไว้ให้ มันน่าจะเพียงพอที่จะปกป้องเขาได้ในระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ตามหากสถานการณ์ในอาณาจักรลับเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้ เขาจะถอยกลับทันที เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าสมบัติจะล้ำค่าเพียงใด ชีวิตของเขาก็สำคัญที่สุด

เมื่อก้าวออกจากบ้าน ท้องฟ้ายามเย็นอันเงียบสงบพลันปรากฏความแปลกตา แสงสีขาวระยิบระยับทอดตัวลงมาจากเบื้องบน กระแสน้ำวนสีเงินหมุนวนอยู่กลางอากาศ ดูราวกับเป็นทางเข้าที่เชื่อมโยงระหว่างโลกและมิติอื่น

“ดูเหมือนทางเข้าอาณาจักรลับนี้จะอยู่บนท้องฟ้า”

ริวคิดขึ้นในใจและเรียกผีเสื้ออำพรพ่นไฟ สัตว์อสูรของอากิออกมา มันสยายปีกสีแดงสดส่องประกายท่ามกลางแสงจันทร์

ริวกระโดดขึ้นไปบนหลังของมันทันทีและออกคำสั่งให้บินสู่ฟากฟ้า

“ไปกันเถอะ”

ผีเสื้ออำพรพ่นไฟกระพือปีกอย่างแรง ร่างของมันทะยานขึ้นไปยังท้องฟ้าสูง กระแสน้ำวนสีเงินดูใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

"บูม!"

ทันทีที่ผีเสื้อพ่นเปลวไฟเข้าไปในกระแสน้ำวน ร่างของพวกเขาถูกดึงเข้าไปในอาณาจักรลับอย่างรวดเร็ว ริวรู้สึกเหมือนมีแรงกดดันรอบตัว หัวเขาปวดเล็กน้อย แต่ไม่นานอาการก็จางหายไป

เมื่อทุกอย่างสงบลง ริวลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือทิวทัศน์ที่งดงามจนแทบลืมหายใจ

ลำธารน้ำใสไหลเชี่ยวผ่านทุ่งหญ้าสีเขียวสดชื่น ต้นไม้สูงตระหง่านแผ่กิ่งก้านเหนือศีรษะ สายลมเย็นพัดผ่าน กลิ่นหอมของพฤกษาอบอวลอยู่ในอากาศ

"นี่คือ...อาณาจักรลับงั้นเหรอ?"

ริวพึมพำ พลางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า กระแสน้ำวนสีเงินขนาดใหญ่ยังคงหมุนอยู่เหนือหัว มันคือทางเชื่อมระหว่างที่นี่และโลกภายนอก

“ถ้าฉันต้องการกลับ ก็แค่ให้ผีเสื้ออำพรพ่นไฟพาฉันบินขึ้นไป…” ริวคิดในใจ

แต่เขาย่อมไม่คิดจะกลับบ้านมือเปล่า! ริวสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะนำผีเสื้ออำพรพ่นไฟกลับเข้าไปในอุปกรณ์จำลองพื้นที่วิญญาณ

คราวนี้เขาเรียก ตั๊กแตนตำข้าวก้ามปูออกมาแทน มันเป็นสัตว์อสูรของพ่อเขาที่เต็มไปด้วยแข็งแกร่งและความดุดัน มันยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า ใบมีดคมกริบทั้งสองข้างส่องประกายท่ามกลางแสงอ่อนๆ

“ไปกันเถอะ สมบัติเอ๋ย ฉันมาแล้ว!”

ริวพูดพลางยิ้มอย่างมุ่งมั่น เขาเริ่มต้นการสำรวจอาณาจักรลับด้วยความระมัดระวัง ทุกก้าวที่เดินเข้าไปลึกขึ้นในดินแดนแห่งนี้ ย่อมมีโอกาสและอันตรายรอเขาอยู่…