บทที่13 แนวการฝึก
คำถามของอลันทำให้เหล่านักเรียนรู้สึกงงเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่อลันบอกจะเป็นคำถามที่เรียบง่ายแบบนี้
“บางคนอาจจะคิดว่านี่เป็นสิ่งที่เรียบง่ายและไม่สำคัญ แต่ฉันขอบอกเลยว่านี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก!”
“ก่อนที่จะทำอะไรพวกเราต้องรู้เป้าหมายของตัวเองก่อน ตัวอย่างเช่น พวกเธอตั้งใจเรียนกันเพื่ออะไรล่ะ ไม่ใช่เพื่อที่จะเข้าสถาบันดีๆ มีอนาคตดีๆหรอกเหรอ ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้พวกเธอจะตั้งใจเรียนไหม”
“……” เหล่านักเรียนที่ได้ยินก็ต่างเงียบซึ่งก็เสมือนตอบไปในตัว
“เพราะฉะนั้นอันดับแรกพวกเธอต้องหาเป้าหมายของตัวเองให้เจอก่อนถึงพวกเธอจะมีแรงผลักดันไปจนถึงเป้าหมายนั้น”
“พวกเธอตามฉันมา!”
อลันเดินนำกลุ่มของพวกริวไปตึกเรียนแห่งหนึ่งท่ามกลางความสงสัยของพวกเขา ในขณะนั้นเองก็มีนักเรียนรอบๆหลายคนมองมาที่พวกด้วยความสนใจ
อลันพากลุ่มนักเรียนมาบนยังดาดฟ้าในโรงเรียนและหันไปหาพวกเด็กนักเรียนพร้อมพูดว่า
“พวกเธอสงสัยกันไหมว่าฉันให้พวกเธอมาที่นี่กันทำไม”
เหล่านักเรียนต่างพยักหน้าตอบกลับ
“ไม่มีอะไรมากแค่พวกเธอตะโกนความฝันหรือเป้าหมายของเธอตรงดาดฟ้านี่ให้คนอื่นรับรู้”
คำพูดของอลันทำให้เด็กนักเรียนหลายคนอึ้งเล็กน้อย ดาดฟ้านี่อยู่บนตึกเรียนซึ่งในขณะนี้มีคนจำนวนเยอะมากอยู่ด้านล่าง หากพวกเขาตะโกนจากตรงนี้ทุกคนต่างได้ยินคำพูดของพวกเขาหมดแน่
แค่คิดก็อายแล้ว!
“เอาล่ะ! ใครจะขึ้นมาเป็นคนแรก” เสียงของอลันดังขึ้น
“….”
อลันที่เห็นไม่มีขึ้นมาก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า
“ทำไม!? พวกเธออายกันหรือไง!? แค่บอกความฝันของตัวเองให้คนอื่นรู้ก็ยังไม่กล้าแล้วพวกเธอจะกล้าทำตามความฝันของตัวเองได้ยังไง”
คำพูดของอลันทำให้เด็กนักเรียนหลายคนเงียบแต่ในเวลาเดียวก็กระตุ้นจิตวิญญาณของใครหลายๆคนเช่นกัน
“ถึงใครจะไม่กล้า แต่ฉันกล้า”
เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นและก้าวออกมาอย่างมั่นใจ ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโอดะ!
โอดะก้าวเหยียบขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างมั่นใจก่อนจะตะโกนเสียงดังจนดึงความสนใจของคนที่อยู่ด้านล่างทันที
“ทุกคนฟังทางนี้!”
เหล่าเด็กนักเรียนด่านล่างต่างเงยขึ้นไปมองโอดะด้วยความสงสัยว่า เจ้าหมอนี่คือใครกัน!?
“ทุกคนอาจจะไม่รู้ว่าฉันคือใคร ฉันคือโอดะผู้หล่อเหล่าจากห้อง3-A ความฝันของฉันการเป็นผู้ชายที่หล่อเหล่าที่สุดในโลก” โอดะตะโกนออกมาเสียงดังอย่างมั่นใจ
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ”
คำพูดโอดะทำให้นักเรียนที่มองอยู่ด้านล่างขำออกมาทันที รวมถึงเหล่านักเรียนที่มองอยู่ด้านหลังก็อดแอบขำไม่ได้เล็กน้อย
“พวกเธอมีความกล้าเหมือนเขาหรือเปล่า ถึงไปขำคนอื่นเขา!” สายตาที่ราวกับเสือมองไปที่นักเรียนที่หัวเราะอยู่อย่างดุร้ายจนทำให้พวกเขาเงียบปากทันที
“ หัวเราะกับความฝันของคนอื่นแต่ไม่กล้าบอกความฝันของตัวเอง สุดท้ายก็เป็นได้เพียงแค่ขยะอยู่วันยังค่ำแหละ” คำพูดของอลันราวกับมีดเฉือนใจทำให้หลายคนสะท้าน
“ ใครจะเป็นคนต่อไป”
“ฉันเอง!”
ชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งก้าวออกมานั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากริว เขาเดินขึ้นไปด้วยความมั่นใจ อลันที่มองอยู่แววตาแวววาวเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าเขารู้จักริว
“ฉันชื่อริวมาจากห้อง3-A ฉันบอกกับทุกคนที่อยู่ที่นี่ตรงนี้เลยว่าสักวันฉันจะเป็นนักวิจัยสัตว์อสูรและผู้ฝึกสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ใครก็ขวางฉันไม่ได้!” เสียงดังก้องของริวดังออกไปสุดเสียงไปทั่วบริเวณดังยิ่งกว่าของโอดะซะอีก ราวกับจะให้โลกรู้ความฝันของเขาจนทำให้นักเรียนหลายคนที่เรียนอยู่เปิดหน้าตาออกมาดู
หลังริวพูดจบเขาก็เดินลงมาทันทีโดยไม่สนใจอะไร เขาไม่สนว่าคนอื่นจะคิดยังไง บางคนอาจจะชื่นชมเขา บางคนอาจจะหัวเราะเยาะเขา แต่เขาเชื่อมั่นในตัวเองว่าสักวันเขาจะบรรลุเป้าหมายนั้นได้และหุบปากคนที่หัวเราะเยาะเขาทั้งหมด
“ปรบ! ปรบ!”
เสียงปรบมือดังขึ้นอย่างต่อเนื่องหลังริวลงไป โดยเฉพาะแฟนคลับริวที่ปรบมืออย่างบ้าคลั่ง แน่นอนว่าเหล่านักเรียนต่างรู้จักริวและรู้ว่าเขาเป็นที่มีความสามารถมาก ถึงเป้าหมายเขาจะยิ่งใหญ่มากแต่อย่างน้อยก็ยังน่าเชื่อถือกว่าโอดะ
อีกอย่างด้วยหน้าตาที่หล่อเหลามากความสามารถและฐานะที่ดีทำให้เขาเป็นเทพชายประจำโรงเรียนและมีแฟนคลับจำนวนไม่น้อย พวกเขาจะคิดว่าบุคคลที่พวกเขาชื่นชอบมีเป้าหมายทะเยอทะยานสมเป็นลูกผู้ชายมาก มากกว่า คิดว่าเขาพูดขี้โม้ไปวันๆ
“ ให้ตายเถอะ! ทำไมของฉันมีแต่คนหัวเราะ แต่ของนายมีแต่คนปรบมือให้ โลกนี้ไม่ยุติธรรม!” โอดะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เอาหน่า นายมีความกล้าหาญมากกว่าฉันอีก ในอนาคตพวกนั้นต้องเสียใจที่หัวเราะเยาะนายแน่” ริวตบหลังโอดะเบาๆด้วยรอยยิ้ม
หลังจากริวลงมาคนที่ขึ้นไปต่อจากเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชิน! ชินมองลงไปด้านล่างที่เต็มไปด้วยคนจำนวนมากมองเขาอยู่ เนื่องจากเสียงตะโกนของริวทำให้ตอนนี้มีคนให้ความสนใจกับพวกเขาเยอะขึ้นมาก เกรงว่าพรุ่งนี้จะมีคลิปของพวกเอาถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกออนไลน์
ชินพยายามสูดหายใจลึกๆเพื่อลดความประหม่าของเขา จากนั้นก็ตะโกนออกไปกึกก้องอย่างมั่นใจ
“ฉันชื่อชิน จากห้อง3-A ฉันมีพ่อเป็นแรงบันดาลใจตั้งแต่ยังเด็ก พ่อของฉันเป็นทหารที่เก่งกาจและรักความยุติธรรมมาก ดังนั้นฉันจึงเอาเขาเป็นแบบอย่าง ความฝันของฉันก็คือวันหนึ่งฉันจะเป็นพลทหารเอกของกองทัพให้ได้! รวมถึงแต่งงานกับแอมม่าแฟนของฉันด้วย”
“หวิดวิวววววว!”
“เจ๋งมากเพื่อน!”
“นายขอแต่งงานตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ สุดยอด!”
" ฮ่าๆ ฉันขออวยพรให้พวกนายล่วงหน้าเลยละกัน ”
คนรอบที่ฟังอยู่รอบๆต่างประทับใจกับพูดของชิน แต่เมื่อเขาพูดถึงประโยคหลังทุกคนต่างส่งเสียงกรี๊ดออกมาโดยเฉพาะผู้หญิงพร้อมเพื่อนร่วมชั้นของเขาที่แซวออกมาต่อเนื่อง ส่วนแอมม่าที่มองอยู่ด้านหลังก็เขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
“ฉันว่าฉันเจอคนที่กล้ากว่าฉันแล้วล่ะ!” โอดะพูดพร้อมยกนิ้วโป้งให้ชิน
“อื้ม!” ริวพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที
เมื่อคนที่สอง คนที่สามออกไปแล้วเหล่านักเรียนที่เหลืออยู่ก็มีความกล้าออกไปพูดทีละคน
"ฉันชื่อ……… ความฝันของฉันคือการเดินทางไปทั่วโลก
" ฉันชื่อ………ความฝันของฉันคือการเป็น1ใน4ราชาสวรรค์
" ฉันชื่อ……ฉันอยากเป็นแชมเปี้ยนของภูมิภาคแห่งนี้ '
" ฉันชื่อ มังกี้ ดี ลูฟี่ ฉันจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย!
“……….”
_____________
หลังจากที่นักเรียนทั้งหมดพูดจนหมดแล้ว พวกเขาก็ได้กลับมาในห้องตอนแรกเหมือนเดิม
“ตอนนี้พวกเธอรู้เป้าหมายและความฝันของตัวเองรวมถึงบอกให้คนอื่นรับรู้แล้ว เพราะฉะนั้นรับผิดชอบต่อคำพูดของตัวเองด้วย”
ขณะที่อลันพูดเขาก็เอนสายตาไปทางชินที่นั่งข้างแอมม่าเล็กน้อยทำให้พวกเขาหน้าแดง ไม่คิดเลยว่าครูฝึกจะแซวเขาด้วย
“ต่อจากนี้ฉันจะพูดถึงแนวทางการฝึกฝนสัตว์อสูรแล้วพวกเธอตั้งใจฟังให้ดี”
ใบหน้าที่จริงจังของอลันทำให้นักเรียนทั้งหมดเงียบลงเพื่อตั้งใจฟังทันที
“อย่างที่ฉันพูดไปทุกคนต่างมีเป้าหมายเป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้นพวกเธอต้องเลือกแนวทางการฝึกฝนให้เหมาะสมกับเป้าหมายของพวกเธอ”
“โดยฉันจะยกตัวอย่างมาสองอันนั้นก็คือคนที่มีเป้าหมายในการเป็นทหารกับคนที่มีเป้าหมายในการเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ลีก”
“คนที่อยากเป็นทหารแนวทางในการฝึกฝนของพวกเธอนั้นก็คือตำแหน่งหน้าที่6ประเภทตามที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ พวกเธอต้องฝึกฝนคุณลักษณะของสัตว์อสูรให้ตรงกับตำแหน่งที่วางไว้ในทีมให้มากที่สุด อย่างเช่นหากพวกเธอเลือกสัตว์อสูรตัวหนึ่งไว้ในสัตว์อสูรสายป้องกัน พวกเธอก็ต้องฝึกฝนด้านพลังป้องกันของสัตว์อสูรตัวนั้นให้ได้มากที่สุด”
"ถึงแม้มันจะไม่มีพลังโจมตีเลยก็ตาม แต่อย่าลืมว่าพวกเธอไม่ได้อยู่คนเดียว พวกเธอต้องทำงานเป็นทีม! นี่แหละคือจุดแตกต่างระหว่างการฝึกสัตว์อสูรสำหรับการแข่งขันลีก! ”
" เมื่อพวกเธอเป็นทหารพวกเธอต้องปฎิบัติหน้าที่เป็นทีม ดังนั้นพวกเธอสามารถใช้คุณสมบัติที่ดีที่สุดของสัตว์อสูรในแต่ละตำแหน่งหน้าที่ในการสร้างความได้เปรียบได้มหาศาล
ส่วนการฝึกสัตว์อสูรสำหรับทัวร์นาเมนต์ลีกนั้นไม่ใช่การต่อสู้แบบทีม แต่เป็นการต่อสู้แบบเดียว! ตามกฎของการแข่งขันแล้วจะเป็นการต่อสู้1vs1 ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถมุ่งเน้นไปที่คุณสมบัติด้านเดียวได้ "
" สำหรับการฝึกสัตว์อสูรสำหรับลีกแล้ว พวกเธอต้องเลือกฝึกด้านต่างๆให้สมดุลหรือเหมาะกับสัตว์อสูรของพวกเธอ อย่างเช่นหากสัตว์อสูรมีพลังโจมตีที่สูงแต่ขาดด้านความเร็วกับด้านพลังป้องกัน พวกเธอก็ต้องพยายามฝึกความเร็วและพลังป้องกันในส่วนที่ขาด
“โดยสรุปง่ายๆแล้วทั้งสองแนวทางนี้คือการฝึกแบบทีมกับการฝึกแบบเดี่ยว พวกเธอต้องตัดสินใจให้ดีว่าจะเลือกแนวทางแบบไหน”
“หรือใครจะฝึกแนวทางแบบอื่นนอกจากทั้งสองอย่างนี้ก็ได้ ไม่มีใครถูกหรือผิด ฉันมีหน้าที่แค่สอนและแนะนำให้พวกเธอมีตัวเลือกที่มากขึ้นเท่านั้น ส่วนการตัดสินใจขึ้นอยู่กับพวกเธอเอง”
“ไม่ว่าพวกเธอจะเลือกแนวทางแบบไหนฉันก็สามารถใช้ประสบการณ์ที่มีสอนพวกเธอได้”
นักเรียนทั้งหมดต่างฟังคำพูดของอลันอย่างตั้งใจ พวกเขาเข้าใจแล้วว่าเป้าหมายที่อลันพูดสัมพันธ์กับแนวทางการฝึกของพวกเขายังไง
“พวกเธอคิดกันให้ดีๆล่ะ ฉันจะให้พวกเธอพัก1ชั่วโมงแล้วเราจะมาพบกันใหม่ที่นี่!”
"แล้วฉันหวังว่าพวกเธอจะหาแนวทางการฝึกสำหรับพวกเธอเจอ "
“แยกย้ายไปพักได้!”