บทที่12 ตำแหน่งหน้าที่ของสัตว์อสูรทั้ง6ประเภท

เหล่านักเรียนที่ได้ยินต่างตื่นตระหนกเล็กน้อย พวกเขาแค่คิดว่านี่คือการฝึกอบรมธรรมดาเท่านั้นไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องการเสียชีวิตเลย หลายคนต่างครุ่นคิดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ถึงแม้พวกเขาจะสามารถพัฒนาความสามารถของตัวเองและมีโอกาสได้เข้ารับพิจารณาในการเข้าสู่สถาบันทหารชั้นนำรุ่นเยาว์ของทางกองทัพได้โดยตรง แต่ความเสี่ยงนี่ก็คือชีวิตของพวกเขา

ทั่วทั้งบริเวณสนามต่างเงียบกริบทุกคนต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง

“ฉันลืมบอกไปอีกอย่างหนึ่ง พวกเธอควรแจ้งผู้ปกครองเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย หากผู้ปกครองไม่อนุญาติฉันก็ไม่สามารถให้พวกเธอเข้าสู่คลาสนี้ได้”

คำพูดของอลันดังขึ้นซึ่งเป็นการเตือนสตินักเรียนหลายๆคน หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มโทรศัพท์หาครอบครัวพวกเขาเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที  แน่นอนว่าริวก็ต้องจำเป็นบอกครอบครัวเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

“ ไม่มีปัญหา! พ่อมั่นใจว่าลูกสามารถผ่านมันไปได้” เสียงของทาชิดังขึ้นมาจากโทรศัพท์

“โอเคครับผม!”

“ว่าแต่ฝากทักทายทหารที่ชื่ออลันด้วยล่ะ”

“ตู๊ด!”

หลังพูดจบทาชิก็ได้ตัดสายไปทันทีซึ่งทิ้งความสงสัยให้ริว เป็นไปได้ไหมว่าพ่อของเขารู้จักกับครูฝึกอลัน!?

“เอาล่ะ! ใครที่ไม่ต้องการเข้าคลาสฝึกอบรมนี่เดินออกมาซะ”

อลันมองไปที่นาฬิกาเมื่อเห็นว่าครบ30นาทีแล้วจึงตะโกนออกไปเสียงดัง

เหล่านักเรียนมองหน้ากันด้วยความลังเล ก่อนจะมีนักเรียนคนหนึ่งเริ่มก้าวเท้าออกมาด้วยความอายเล็กน้อย หลังมีคนแรก คนที่สองที่สามก็เริ่มตามมาจนสุดท้ายมีนักเรียนทั้งสิ้น 400กว่าคนเดินออกมา

ส่วนใหญ่แล้วคนที่เดินออกมาจะเป็นคนที่มาจากครอบร่ำรวยซึ่งพ่อแม่เตรียมเส้นทางในอนาคตให้อยู่แล้วไม่มีความจำเป็นที่ต้องมาเสี่ยงชีวิต อีกส่วนหนึ่งจะเป็นนักเรียนที่ผู้ปกครองไม่อนุญาติ

“ไม่ต้องอาย!พวกเธอไม่ใช่คนขี้ขลาด! แต่พวกเธอต่างตระหนักถึงปัญหาของตัวเองได้ นี่ก็เป็นทางเลือกที่ฉลาดเช่นกัน แค่พวกเธอผ่านการทดสอบแรกได้ก็ดีมากแล้วเพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องเสียใจไป ขอให้ทุกคนต่างพยายามเต็มที่กับเส้นทางอนาคตของตัวเอง” อลันไม่ได้ตำหนิพวกเขาแต่ให้กำลังใจด้วยรอยยิ้มซึ่งทำให้เหล่านักเรียนประหลาดใจเล็กน้อย

หลังจากนักเรียนเหล่านั้นออกไปก็เหลือคนในสนามเพียงแค่1000คนเท่านั้น อลันหันไปหาเหล่านักเรียนด้วยสายตาที่น่าเกรงขามราวกับพยัคฆ์

“สำหรับพวกเธอที่เลือกอยู่ต่อนี้ หลังจากนี้พวกเธอจะไม่สามารถออกจากคลาสนี้ได้แล้ว หากใครฝ่าฝืนหลบหนีจากการฝึกฝน ฉันจะทำให้รู้เองว่านรกที่แท้จริงมันเป็นยังไง” อลันพูดด้วยรอยยิ้มที่สยดสยองทำให้เหล่านักเรียนต่างกลัวเล็กน้อย

“ต่อจากนี้เราจะแบ่งเป็น10กลุ่ม โดยแต่ละกลุ่มจะมีครูฝึกแต่ละคนบอกแนวปฎิบัติต่างๆรวมถึงความรู้ที่พวกเธอจำเป็นต้องรู้สำหรับการเป็นผู้ฝึกสัตว์อสูร”

หลังจากนักเรียนทั้งหมดถูกแบ่งออกเป็น 10 กลุ่ม กลุ่มละประมาณ 100 คน แต่ละกลุ่มก็แยกย้ายไปยังพื้นที่ที่ครูฝึกได้กำหนดไว้ ริวและเพื่อนๆ ของเขาอยู่ในกลุ่มที่ 1 ซึ่งถูกจัดให้อยู่ในห้องลานฝึกขนาดใหญ่

เมื่อริวและเพื่อนๆของเขาเข้ามาในห้องที่เป็นลานฝึกขนาดใหญ่ พวกเขาก็พบเห็นอลันที่ยืนอยู่อย่างสงบ ดูเหมือนอลันจะเป็นครูฝึกประจำกลุ่มของพวกเขา

หลังที่อลันเห็นพวกเขามาแล้วก็ไม่รอช้ารีบแนะนำเนื้อหาและแผนการฝึก ก่อนจะถ่ายทอดความรู้ให้แก่พวกเขา

“แม้ปกติแล้วจะไม่มีการกำหนดตำแหน่งหน้าที่ของสัตว์อสูรอย่างชัดเจนในการแข่งขันลีก  แต่ในกองทัพเราให้ความสำคัญกับการจัดทีมที่สมดุลที่สุด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงแบ่งตำแหน่งของสัตว์อสูรออกเป็น 6 ประเภทหลัก”

“ตำแหน่งหน้าที่สัตว์อสูรทั้ง6ประเภทนั้นได้แก่ สัตว์อสูรสายโจมตีระยะใกล้  สัตว์อสูรสายความเร็ว  สัตว์อสูรสายป้องกัน  สัตว์อสูรโจมตีระยะไกล  สัตว์อสูรสายควบคุม  สัตว์อสูรสายสนับสนุน”

“สัตว์อสูรในแต่ละสายต่างมีความสามารถเฉพาะของตัวเอง สัตว์อสูรสายโจมตีระยะใกล้แน่นอนว่าย่อมเด่นเรื่องการจู่โจมคอยอยู่ด้านหน้าสร้างความเสียหายให้แก่ศัตรู  ”

"สายโจมตีระยะใกล้: สายนี้เป็นหัวใจสำคัญในแนวหน้า ทำหน้าที่จู่โจมและสร้างความเสียหายให้ศัตรูโดยตรง

“สายความเร็ว: สัตว์อสูรประเภทนี้ใช้ความเร็วอันเหนือชั้น ลอบโจมตีหรือสร้างความสับสนให้ศัตรู”

"สายป้องกัน: ทำหน้าที่เป็นโล่ปกป้องเพื่อนร่วมทีม ใช้ความแข็งแกร่งต้านทานการโจมตี"

“สายโจมตีระยะไกล: สัตว์อสูรประเภทนี้อยู่ด้านหลังแนวป้องกัน ยิงสนับสนุนด้วยพลังโจมตีจากระยะไกล”

“สายควบคุม: สายนี้มีความสำคัญในเชิงกลยุทธ์ ควบคุมพื้นที่หรือศัตรูเพื่อสร้างความได้เปรียบให้ทีม”

“สายสนับสนุน: เป็นผู้ช่วยที่สำคัญ คอยฟื้นฟูหรือเพิ่มความสามารถให้เพื่อนร่วมทีม”

“นี่คือตำแหน่งสัตว์อสูรทั้ง6ประเภทสำหรับการจัดทีมในกองทัพ”

อลันเว้นช่วงให้นักเรียนซึมซับข้อมูล ก่อนจะย้ำว่า

“สัตว์อสูรแต่ละตัวมีจุดเด่นต่างกัน บางตัวอาจเด่นด้านพลังโจมตี บางตัวอาจมีพลังป้องกันสูง การเลือกสัตว์อสูรให้เหมาะกับตำแหน่งจึงเป็นสิ่งสำคัญเช่นกันในการสร้างทีมที่แข็งแกร่งและสมดุล

“ก่อนที่จะพูดถึงแนวทางการฝึกสัตว์อสูร ฉันบอกก่อนเลยว่าการแบ่งตำแหน่งหน้าที่นี่เป็นแนวทางสำหรับกองทัพเท่านั้น เพราะฉะนั้นการฝึกจะเน้นไปที่ความสามารถในตำแหน่งหน้าที่นั้นโดยเฉพาะ เดี๋ยวฉันจะแสดงตัวอย่างพวกเธอดู”

อลันส่งสัญญาให้กับนายทหารสองคนที่อยู่ใกล้ๆ นายทหารสองคนที่เห็นก็ได้เรียกหมาป่าแห่งสายลมออกมาทั้งสองตัว นายทหารคนแรกสั่งให้หมาป่าแห่งสายลมตัวแรกเคลื่อนที่ทันที

“ไป! แสดงความสามารถของนายให้พวกเขาดู”

“ฟิ้ว!”

หมาป่าแห่งสายลมตัวแรกพุ่งออกไปทันที มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือจินตนาการ ราวกับกลายเป็นสายลมที่แทบมองไม่เห็น มันเคลื่อนที่ซิกแซกผ่านกลุ่มนักเรียน ก่อนจะตีลังกากลับมาที่ครูฝึกอย่างสง่างาม

“เร็วมาก!” ริวอุทานออกมาในใจ

เสียงฮือฮาและสายตาเต็มไปด้วยความทึ่งของนักเรียนแสดงให้เห็นว่าพวกเขาประทับใจกับความเร็วนี้เพียงใด

ในระหว่างนั้นเองก็มีสัตว์อสูรรูปลักษณ์คล้ายลิงยกบางอย่างที่คล้ายแผ่นเหล็กมาวางไว้ด้านหน้า

“นี่คือเหล็กที่มีความหนามากกว่า20เซนติเมตร เราจะลองให้หมาป่าแห่งสายลมกัดดู  ”  อลันส่งสัญญาไปหานายทหารคนแรกอีกครั้งก่อนที่เขาจะสั่งการหมาป่าแห่งสายลมทันที

“แคล็ก!”

หมาป่าแห่งสายลมกัดแผ่นเหล็กอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณ แต่ถึงแม้จะมีรอยบุบขนาดใหญ่ แผ่นเหล็กก็ไม่ขาดอย่างแต่อย่างใด

“คราวนี้พวกเธอดูหมาป่าแห่งสายลมตัวที่2”

หมาป่าแห่งสายลมตัวที่สองได้รับคำสั่งให้ทำเช่นเดียวกัน มันเคลื่อนที่เร็วเช่นกัน แต่ไม่อาจเทียบกับตัวแรกได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงการทดสอบกัดแผ่นเหล็ก มันสร้างความตะลึงให้กับทุกคน มันกัดแผ่นเหล็กหนา 20 เซนติเมตรจนขาดออกเป็นสองส่วนภายในครั้งเดียว

“พวกเธอเห็นถึงความแตกต่างของหมาป่าแห่งสายลม2ตัวนี้แล้ว หมาป่าแห่งสายลมตัวแรกมีความเร็วที่เร็วกว่าตัวที่สองมากเพราะมันฝึกการเคลื่อนไหวในลานฝึกทุกวัน ส่วนหมาป่าแห่งสายลมตัวที่สองถึงแม้ความเร็วจะไม่เร็วเหมือนตัวแรกแต่พลังโจมตีของมันแข็งแกร่งกว่าตัวแรกมากเพราะมันฝึกกัดหินและเหล็กทุกวัน”

“แนวทางการฝึกที่แตกต่างกันทำให้สัตว์อสูรต่างมีความสามารถที่แตกต่างมาก แม้จะเป็นสัตว์ชนิดเดียวกันก็ตาม ฉันว่าตอนนี้พวกเธอน่าจะเข้าใจความสำคัญของแนวทางในการฝึกแล้ว”

นักเรียนหลายคนพยักหน้าเพื่อเป็นการส่งสัญญาว่าเขาเข้าใจ

“ที่นี่ฉันจะพูดถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดเพื่อเป็นการกำหนดแนวทางการฝึกสัตว์อสูรของพวกเธอ”

สีหน้าของอลันจริงจังมากกว่าเดิมและเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมทำให้เหล่านักเรียนพยายามตั้งใจสิ่งที่เขาจะพูดให้มากที่สุด

“พวกเธออยากเป็นนักฝึกสัตว์อสูรไปเพื่ออะไร!?”