บทที่ 414 จอมดื้อ
บทที่ 414 จอมดื้อ เจียงลู่ซีได้ยินดังนั้นก็รีบปล่อยแขนเฉินเฉิงออกทันที เธอเม้มปากเล็กน้อยก่อนพูดว่า “ฉัน...ฉันไม่ได้อ้อนนะ” “เมื่อกี้ก็แค่ในฐานะเพื่อนที่ดีมาก ๆ เป็นห่วงเธอ กลัวว่าเธอจะคิดมาก ก็เลยแตะแขนเธอเพื่อเตือนนิดหน่อย แบบนี้จะเรียกว่าอ้อนได้ยังไง?” เธอมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เฉินเฉิงถ...