บทที่ 366 หลักฐานชี้ขาดของเกาเหยียนป๋อ

บทที่ 366 หลักฐานชี้ขาดของเกาเหยียนป๋อ

อพาร์ตเมนต์ซานไห่

“เจ้าอ้วน เล่าให้ฟังหน่อยว่าเจออะไรบ้าง?”

ครูฝึกหูโยนชุดอาหารเบอร์เกอร์ให้เกาเหยียนป๋อ แม้เธอจะไม่อยู่ช่วยเกาเหยียนป๋อสืบคดีด้วยตนเอง เพราะสถานที่เกิดเหตุถูกตรวจสอบไปหลายครั้งแล้ว การอยู่ต่อไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

“ขอบคุณ! ขอบคุณครับ!” เกาเหยียนป๋อรีบคว้าชุดอาหารกลางวันของเขาอย่างลุกลี้ลุกลน

“ผมมีความเห็นที่อาจจะแตกต่างจากการวิเคราะห์ของพวกคุณ!” เกาเหยียนป๋อพูดพร้อมกับหยิบเบอร์เกอร์คู่โปรดขึ้นมากิน

‘จะพูดอะไรอีก ก็แน่ล่ะสิ ถ้าความเห็นเหมือนกับเรา หลี่เอ้อร์จะส่งนายมาทำไม?’ ครูฝึกหูเหลือบมองเกาเหยียนป๋ออย่างเย็นชา “พูดมาเลย! แตกต่างยังไง?”

“เอ่อ...” เกาเหยียนป๋อมองครูฝึกหูอย่างระมัดระวัง เพื่อแน่ใจว่าเธอไม่ได้โกรธจริง ๆ เขาเป็นเพียงคนที่หลี่เอ้อร์ส่งมาช่วยหนุนหลัง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กล้าเล่นตลกกับครูฝึกหู

“พวกคุณ รวมถึงทีมของเหลียงเซ่อ ตัดสินใจว่าฆาตกรที่ฆ่าหวังไป๋ว่านเป็นคนคนเดียว แต่จากหลักฐานที่ผมพบ มันอาจจะเป็นสองคน” เกาเหยียนป๋อพูดด้วยความมั่นใจ

“สองคน? ทำงานเป็นทีม?” ครูฝึกหูขมวดคิ้วถาม เกาเหยียนป๋อได้แต่แอบถอนใจ เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ชอบคนอ้วนแบบเขา

“ไม่จำเป็นต้องเป็นทีม พวกเขาอาจจะไม่รู้จักกันก็ได้” เกาเหยียนป๋อพูด พร้อมยื่นเอกสารผลการตรวจให้ครูฝึกหู

“ดูนี่ ผลตรวจของแผนกนิติเวชจากสถานีตำรวจไซเกาลุงระบุว่าหวังไป๋ว่านถูกแทงด้วยน้ำแข็งสามครั้งจนเสียชีวิต แต่ข้อมูลในชุดแรกกับชุดที่สามต่างกันชัดเจน”

“ต่างยังไง? บอกข้อสรุปมาเลย!” ครูฝึกหูจ้องเกาเหยียนป๋ออย่างไม่พอใจ

เกาเหยียนป๋อรีบพูด “แม้ไม่ต้องดูรูปแผลหรือ X-ray เพียงข้อมูลนี้ก็บอกได้ว่า แรงที่ใช้แทงสองครั้งแรกกับครั้งสุดท้ายต่างกันมาก ครั้งสุดท้ายแรงแทงสูงกว่าเกือบสองเท่า”

“หมายความว่า?” ครูฝึกหูเริ่มสงสัย

“มันหมายความว่าฆาตกรมีสองคน ครั้งสุดท้ายคือการฆ่าจริง เพราะไม่มีใครแทงศพอีก” เกาเหยียนป๋ออธิบาย

“แปลว่าอะไร? นอกจากเฉิงเหวินจิ้ง ยังมีใครอีก? อย่าบอกว่าถังจู๋ตี้ล่ะ?” ครูฝึกหูพึมพำ

หลี่เอ้อร์ตั้งสมมติฐานว่าเฉิงเหวินจิ้งเป็นฆาตกร ทำให้ทีมของครูฝึกหูเริ่มเชื่อแบบเดียวกัน

“ต่างแน่นอนครับ” เกาเหยียนป๋อพูดพร้อมวิเคราะห์เพิ่มเติม “ดูนี่ โทรศัพท์ตั้งโต๊ะในห้องนี้ สายโทรศัพท์ชี้ชัดว่ามันวางอยู่ที่หัวเตียงฝั่งซ้าย และปุ่มเลข 9 มีรอยนิ้วมือ ซึ่งเป็นของหวังไป๋ว่าน ผมตรวจสอบมาแล้ว”

“การเก็บหลักฐานเป็นหน้าที่ของแผนกไซเกาลุง เราแค่ได้รับรายงาน” ครูฝึกหูปกป้องทีม

“แน่นอนครับ! ทีมของเราที่จิมซาจุ่ยยังเคยได้รับคำชมถึงสองครั้ง!” เกาเหยียนป๋อรีบเอ่ยชม

“เลิกประจบ แล้วสรุปมาให้จบเร็ว ๆ!” ครูฝึกหูบอกอย่างรำคาญ

“จากข้อมูล ผมคิดว่าคดีน่าจะเป็นแบบนี้: เฉิงเหวินจิ้งล่อลวงหวังไป๋ว่านจนไว้ใจ และแทงเขาด้วยน้ำแข็งสองครั้ง คิดว่าเขาตายแล้ว แต่หวังไป๋ว่านที่ชอบเล่นบทซับซ้อนแกล้งตาย และพยายามคลานไปโทรแจ้งตำรวจ แต่โดนฆาตกรอีกคนแทงซ้ำจนตายจริง”

“ฆาตกรคนที่สองเป็นคนจัดฉากทั้งหมดเพื่อโยนความผิดให้เฉิงเหวินจิ้ง” เกาเหยียนป๋อพูด

“ฆาตกรคนที่สอง?” ครูฝึกหูตกใจ “ต้องเป็นคนที่รู้แผนของเฉิงเหวินจิ้ง”

‘ใช้น้ำแข็งแทงที่เดิม ตอกย้ำความผิด’

‘รู้แผนเฉิงเหวินจิ้งล่วงหน้า’

‘จัดฉากอย่างแนบเนียน’

ทุกอย่างบ่งบอกว่า ฆาตกรที่แท้จริงอยู่เบื้องหลังและใช้เฉิงเหวินจิ้งเป็นแพะรับบาป ถ้าเฉิงเหวินจิ้งแทงพลาด คดีนี้คงสมบูรณ์แบบแล้ว

“แย่แล้ว!” ครูฝึกหูอุทาน เธอคิดว่าฆาตกรที่แท้จริงคือถังจู๋ตี้ ผู้ที่รู้จุดอ่อนของหวังไป๋ว่านและมีแรงจูงใจมากที่สุด

“อะไรครับ?” เกาเหยียนป๋องุนงง

“รีบโทรหาหลี่เซ่อเดี๋ยวนี้!” ครูฝึกหูรีบออกไป เพราะรู้ว่าหลี่เอ้อร์อาจตกเป็นเหยื่อของถังจู๋ตี้